Nereïdes: silvasque tenent delphines, et altis Nat lupus inter oves: fulvos vehit unda leones : 305 Vnda vehit tigres: nec vires fulminis apro, Crura nec ablato prosunt velocia cervo, Quaesitisque diu terris, ubi sidere detur, In mare lassatis volucris vaga decidit alis. Obruerat tumulos immensa licentia ponti, 310 Pulsabantque novi montana cacumina fluctus. Maxima pars unda rapitur: quibus unda pepercit, Illos longa domant inopi ieiunia victu. Separat Aonios Actaeis Phocis ab arvis, Terra ferax, dum terra fuit; sed tempore in illo 315 Pars maris, et latus subitarum campus aquarum. Mons ibi verticibus petit arduus astra duobus, Nomine Parnasus, superatque cacumine nubes. Hic ubi Deucalion, nam caetera texerat aequor, Cum consorte tori parva rate vectus adhaesit; 320 Corycidas Nymphas, et numina montis adorant, Fatidicamque Themin; quae nunc oracla tenebat Non illo melior quisquam, nec amantior aequi Vir fuit, aut illa metuentior ulla Deorum. Iupiter ut liquidis stagnare paludibus orbem, 325 Et superesse videt de tot modo millibus unum, Et superesse videt de tot modo millibus unam; Innocuos ambos, cultores numinis ambos; Nubila disiecit: ninibisque Aquilone remotis, Et coelo terras ostendit, et aethera terris. 330 Nec maris ira manet; positoque tricuspide telo Mulcet aquas rector pelagi: supraque profundum Extantem, atque humeros innato murice tectum Caeruleum Tritona vocat; conchaeque sonaci Inspirare iubet; fluctusque et flumina signo 335 Iam revocare dato. Cava buccina sumitur illi Littora voce replet, sub utroque iacentia Phoebo. inanem, Et desolatas agere alta silentia terras; Deucalion lacrimis ita Pyrrham affatur obortis: 350 0! coniux, o! femina sola superstes, Quan commune mihi genus, et patruelis origo, Deinde torus iunxit; nunc ipsa pericula iungunt: Terrarum, quascunque vident occasus et ortus, Nos duo turba sumus: possedit caetera pontus. 355 Nunc quoque adhuc vitae non est fiducia nostrae Certa satis: terrent etiamnum nubila mentem. Quid tibi, si sine me fatis erepta fuisses, Nunc animi, miseranda, foret? quo sola timorem Ferre incdo pusses? quo consolante doleres? 360 Namque ego, crede mihi, si te modo pontus haberet, Tesequerer, coniux, et me quoque pontus haberet. O! utinam possim populos reparare paternis Artibus; atque animas formatae infundere terrae Nunc genus in nobis restat mortale duobus; 365 Sic visum Superis: honinumque exempla ma O! soror, nemus. Dixerat, et flebant. Placuit coeleste precari 370 16 P. OVIDII NASONIST Squalebant musco; stabantque sine ignibus arae. Pronus humi, gelidoque pavens dedit oscula saxo: Die, Themi, qua generis damnum reparabile nostri Mota Dea est; sortemque dedit: Discedite templo; Obstupuere diu: rumpitque silentia voce Detque sibi veniam, pavido rogat ore: pavetque Verba datae sortis secum, inter seque volutant. Mulcet, et Aut fallax, ait, est sollertia nobis, Ossa reor dici: iacere hos post terga iubemur. Spes tamen in dubio est. Adeo coelestibus ambo cingunt; Ponere duritiem coepere, suumque rigorem, Contigit, ut quaedam, sic non manifesta, videri 405 Forma potest hominis; sed uti de marmore coepto Non exacta satis, rudibusque simillima signis. IS Quae tamen ex illis aliquo pars humida succo, 27_taEt terrena fuit, versa est in corporis usum. Quod solidum est, flectique nequit, mutaturin ossa: ziar Quod modo vena fuit, sub eodem nomine mansit: 410 Item Inque brevi spatio, Superorum munere, saxa s Missa viri manibus faciem traxere virilem: Et de femineo reparata est femina iactu. Inde genus durum sumus, experiensque laborum: 2 Et documenta damus, qua simus origine nati. 415 Caetera diversis tellus animalia formis 420 425 Quippe ubi temperiem sumsere humorque ca- 430 3 lorque; 5 rral 50 omnes Res creat, et discors concordia foetibus apta est. 440 Ov. T. IL B 1 Vestibus et capití; flectunt vestigia sanctae Squalebant musco; stabantque sine ignibus arae. 375 Vt templi tetigere gradus; procumbit uterque Pronus humi, gelidoque pavens dedit oscula saxo: Dic, Themi, qua generis damnum reparabile nostri 380 Arte sit: et mersis fer opem, mitissima, rebus. Mota Dea est; sortemque dedit: Discedite templo; Obstupuere diu: rumpitque silentia voce Detque sibi veniam, pavido rogat ore: pavetque Verba datae sortis secum, inter seque volutant. 3yo Inde Promethides placidis Epimethida dictis Mulcet, et Aut fallax, ait, est sollertia nobis, Ossa reor dici: iacere hos post terga iubemur. 395 Coniugis augurio quamquam Titania mota est; Spes tamen in dubio est. Adeo coelestibus ambo cingunt; Ponere duritiem coepere, suumque rigorem, Contigit, ut quaedam, sic non manifesta, vider 405 Forma potest hominis; sed uti de marmore coepto Non exacta satis, rudbusque simillima signis. |