Nec Superum rector mala tania Phoronidos ultra Ferre potest: natumque vocat, quem lucida partu Pleias enixa est: letoque det, imperat, Argum. 670 Parva mora est, alas pedibus, virgamque potenti Somniferam sumpsisse manu, tegimenque capillis. Haec ubi disposuit, patria Jove natus ab arce Desilit in terras. Illic tegimenque removit, Et posuit pennas; tantummodo virga retenta est. 675 Hac agit, ut pastor, per devia rura capellas, Dum venit, abductas: et structis cantat avenis. Voce novae captus custos Junonius artis : Quisquis es, hoc poteris mecum considere saxo, Argus ait, neque enim pecori foecundior ullo Herba loco est; aptamque vides pastoribus umbram. Sedit Atlantiades: et euntem, multa loquendo, Detinuit sermone diem, junctisque canendo Vincere arundinibus servantia lumina tentat. Ille tamen pugnat molles evincere somnos : 680 685 FAB. XI. Nec superum, ec. Iuppiter mittit Mercurium habitu pastoris ad Argum interficiendum. 668. Phoronidos. Phoronei neptis. Phoroneus Inachi pater fuit. 670. Pleïas enixa est. Maja, una ex septem Atlantis filiabus Pleïadum pulcherrima. Letoque. Unde nomen illi A'gyeipóvtns. 671. Alas pedibus. Hoc est, talaria alata, quae idcirco Mercurio attribuuntur, quod planetarum omnium sit velocissimus. Virgam somniferam. Caduceum dicit: de quo Virg. 4. Æneid. Tum virgam capit: hac animas ille evocat orco Pallentes, alias sub tristia Tartara mittit: Dat somnos, adimitque, et lumina morte resignat. 672. Tegmenque capillis. Petasum et pileum, quem causiam dicunt. Alas pedibus Epist. Parid. 16. v. 68. 678. Novae artis. Tibiae, noviter a Mercurio inventae. 183 Giove non vuol, come ben grato amante, Lasciata l'alta region celeste, E, dove è quel pastore, il cammin prese, Come rozzo pastor gli erra da canto, 186 gregge, e noi. Il cauto Dio fa tutto quel che vuole Et quamvis sopor est oculorum parte receptus, 690 Tum Deus, Arcadiae gelidis in montibus, inquit, Inter Hamadryadas celeberrima Nonacrinas Naïas una fuit. Nymphae Syringa vocabant. Non semel et Satyros eluserat illa sequentes, Et quoscumque Deos umbrosaque silva, feraxque Rus habet: Ortygiam studiis, ipsaque colebat Virginitate Deam: ritu quoque cinta Dianae, 695 Falleret, et credi posset Latonia, si non Corneus huic arcus, si non foret aureus illi. Sic quoque fallebat. Redeuntem colle Lyceo Pan videt hanc: pinuque caput praecinctus acutá FAB. XII. Tum Deus Arcadiae, ec. Causam hic refert inquisitionis Argi de fistula, et tam concinne fabulam fabulae connectit poëta, ut cum multas simul describat transfigurationes, minime tamen a proposito discedat. Exponit enim quemadmodum Syrinx Nympha Ladonis fluvii filia, ardenter a Pane Deo amata, et ne virginitatem amitteret, in arundinem apud Ladonem fluvium fuerit commutata, ex qua Pan ad mitigandos amoris ardores sibi fistulam composuerit: unde Virg. Pan primus calamos cera coniungere plures Instituit. 690. Hamadryadas. Nymphas arborum quae cum arboribus nascuntur una et intereunt: ex apa et opus. Nonacrinas. Arcadicas. Nonacris mons est Arcadiae cum urbe cognomine. 693. Et quoscunque deos. Sylvanos, Faunos ac Panas, ait: hos namque sylvarum ac nemorum Deos antiquitas putabat. 694. Ortygiam. Dianam, natam in Delo ins. quae et Ortygia, a copia coturnicum. 696. Latonia. Diana, Latoniae filia. 699. Pan. Pastorum ac nemorum Deus. Pinuque caput. Corona e pinu, quae propria Panos arbor, |