Wormatiae, 3 septembris. Henricus, Romanorum rex, ad preces Engelberti Osnaburgensis electi, ei de consilio principum concedit auctoritatem exequendi judicium quod Gogericht dicitur per gogravios proprios, ita ut liberiorem habeat subditorum excessus corrigendi facultatem. (Edid. JUST. MÖSERS, Osnabruck. Geschichte, III' pars, docum. no 137, e schedis Henseleri.) Henricus Dei gratia Romanorum rex, semper augustus. Ad tocius ignorantie scrupulum resecandum notum facimus universis imperii fidelibus quod dilectus princeps et consanguineus noster Engelbertus Osnaburgensium electus a nostra postulavit excellentia ut in quibusdam villis sui episcopatus, videlicet civitate Osnabrugensi, Iburg, Melle, Dissen, Anckem, Bramesche, Damme, Wiedenbrugge, judicium quod vulgo Gogericht appellatur ipse suique successores per gogravios proprios per eos institutos libere exequantur; quod habeant liberiorem suorum subditorum excessus et insolentias corrigendi facultatem. Nos ergo cum ex suscepta cura regiminis promotionibus ecclesiarum intendere teneamur et eas sui juris conservatione clementer confovere, memorati principis nostri E. petitioni pio concurrentes assensu, in prenominatis villis idem judicium quod Gogericht dicitur sibi et suis successoribus de consilio principum et fidelium nostrorum exequendi concessimus authoritatem. In cujus rei testimonium presentem paginam exinde conscriptam sigilli nostri munimine dignum duximus corroborari. Datum Wormatie, III nonas septembris, indictione tercia decima, anno Domini millesimo ducentesimo XXV. Apud Wormatiam, 4 septembris. Henricus, Romanorum rex, ratam habet et confirmat alienationem, qua cum debita solemnitate ecclesia Porcetensis (Burtscheid) bona in Costem (Kostheim) ecclesiae beati Stephani apud Maguntiam vendidit. (Edit. in Monum. Boic., tom. XXX, pars 1o, p. 134, no DCLXXIII, ex origi- Heinricus Dei gratia Romanorum rex et semper augustus, universis Christi fidelibus ad quos presens pagina pervenerit in perpetuum. Notum facimus universis quod nos propter urgentem necessitatem et manifestam utilitatem ecclesie Porcetensis, alienationem factam de bonis in Costem cum suis pertinentiis, que dicta ecclesia de consensu et auctoritate venerabilis et dilecti principis nostri Engelberti, Coloniensis archiepiscopi, nostri provisoris et regni, ecclesie beati Stephani in Maguntia pro certa pecunie vendidit quantitate, ratam habemus et eam nostri scripti munimine confirmamus. In cujus rei testimonium et firmitatem presenti pagine sigillum nostrum jussimus appendi. Datum apud Wormatiam, II nonas septembris, indictione XIII'. 7 septembris. Henricus, Romanorum rex, sculteto et universis civibus de Rhein- Wormatiae, felden concedit ne possessiones ad dominium civitatis pertinentes alienare debeat, neque procurationem castri seu regimen civitatis alicui nisi providae et discretae personae committere. (Edid. HERRGOTT, Genealog. Austr., t. II, p. 231, ex archivo civitatis Rhenofeldensis.) Henricus septimus divina favente clementia Romanorum rex et semper augustus. Decet regalem eminentiam fidelium suorum obsequia vultu sereno respicere et eos condignis retributionum premiis prevenire. Qua propter significandum duximus tam presentibus quam futuris quod nos de mandato serenissimi domini imperatoris patris nostri nec non de providentia consilii nostri et specialiter de ordinatione dilecti consanguinei nostri E. venerabilis Coloniensis archiepiscopi, dilectis fidelibus nostris sculteto pro tempore constituto et universis civibus de Rinfelden concedimus et presenti privilegio confirmamus ne possessiones, bona ac proventus ad dominium Rinfelden pertinentes titulo feudi, commissionis, concessionis seu donationis aliquo genere alienare vel distrahere debeamus, sed nostris usibus conservare. De habundantiori quoque gratia nostre celsitudinis cupientes eisdem modis omnibus providere, cum per pressuras, damna ac pericula multa non solum rerum, sed etiam personarum, nostro se dominio studeant subjugare, promittimus eis et confirmamus ut nunquam procurationem castri Rinfelden seu regimen civitatis alicui committere debeamus, nisi persone provide et discrete ad ipsum dominium pertinenti, vel alicui quem sine nota suspicionis duxerint acceptandum. Ad cujus promissionis et facti nostri perennem memoriam, presens privilegium conscribi et sigillo nostro jussimus communiri. Testes hii sunt E. Coloniensis, . . . Trevirensis venerabiles archiepiscopi, . . . Wormaciensis, Spirensis episcopi, . . . marchio de Baden, . comes de Liningen, comes de Diets, W. dapifer de Bonlandia, E. dapifer de [Walpurc], C. et E. de Winterstetten, . . . camerarius de [Bienburg?], et alii quamplures. . Actum apud Wormatiam, anno dominice incarnationis MCCXXV, VII [idus] septembris, indictione XIII. Apud Spiram, Henricus, Romanorum rex, commutationem quorumdam bono 7 septembris. rum inter abbatem et fratres ecclesiae Odenheimensis et Rudolfum de Chisolowa factam ratam habet et confirmat. Inedit. ex chartulario abbatiae de Odenheim, f. 38, in arch. Carlsruh.; inclus. in privilegio Ludovici Bavarici sub anno 1336.) Henricus Dei gratia Romanorum rex et semper augustus, universis imperii fidelibus quibus hee litere ostense fuerint gratiam et omne bonum. Ex benignitate majestatis regie compellimur piis et justis petitionibus et maxime religiosorum virorum audientiam favorabilem exhibere. Proinde est quod notum esse volumus universis quod constituti coram nobis dilecti nostri abbas et fratres ecclesie Odenheimensis bona sua que in villa Zütherin habebant tam in agris quam in vineis et aliis possessionibus, cum dilecto fideli nostro Rudolfo de Chisolowa pro quibusdam bonis omnibus que habebat in Michenfeldt et Angelocha tam in silvis, pratis, vineis, agris ac aliis possessionibus per concambium commutaverunt. Verum cum dictus Rudolphus prelibata bona in Michenveldt et Angeloch a nobis et predecessoribus nostris in feodo detinebat, memorata bona abbatis et suorum confratrum in Zütherin a nobis in feodo recepit, ut ipsius Rudolphi bona in Michenfeldt et Angeloche libere et omni jure proprietatis abbas et sui confratres possideant memorati. Nos vero attendentes evidentem utilitatem ecclesie prelibate, dictam commutationem habere volumus firmam et ratam. Mandamus igitur sub pena gratie nostre firmiter inhibentes ne aliquis sepefatum abbatem et suos confratres in bonis eorum in Michenveldt et Angeloch ipsos presumat in aliquo molestare. Quod qui fecerit offensam nostram noverit graviter incurrisse. Hujus vero facti testes sunt venerabilis Engelbertus Coloniensis [archilepiscopus, Conradus major prepositus de Tan, G. comes de Diez, C. (E.) dapifer de Walpurg, Otto (Dieto) de Ravenspurg, et alii quamplures. Actum apud Spiram, anno dominice incarnationis millesimo ducentesimo XXV, VII idus septembris, indictione XIIII. Henricus, Romanorum rex, cunctis imperii fidelibus mandat ne ullum impendant auxilium civibus Bisuntinis, qui archiepiscopum suum ejecerant communitatesque contra sententiam Berni latam statuerant. Apud Werden, 23 septembris. (Edit. ap. DESVERNOIS, Mouvance du comté de Bourgogne, preuves no C, ex dissertat. Acad. Bisuntin., ann. 1760-1761. Coll. cum codice dicto Chartulaire de Franche-Comté, collect. Droz, Bibl. reg. Paris., tom. III, f. 527 verso, 528 recto.) Henricus Dei gratia Romanorum rex, semper augustus, universis baronibus, ministerialibus ac totius imperii fidelibus presentes litteras inspecturis gratiam suam et omne bonum. Universitatem vestram credimus non latere qualiter Bisuntini cives venerabilem principem nostrum archiepiscopum Bisuntinum (1) non sine divine majestatis et nostre contemptu a civitate Bisuntina ejecerunt, communitates sibi, constitutiones, confederationes et alias novitates statuentes. Nolentes itaque ejectionem nostri principis impunitam vel alia superius comprehensa stabilia permanere, presertim cum principes in nostra curia apud Bernum super hiis communem sententiam protulerunt contra ipsos (2), dilectionem vestram rogando affectuose et precipiendo vobis mandamus quatenus jam dictis civibus quos contumaces imperii invenimus et rebelles, favorem vel auxilium non impendatis, sed eisdem sic substrahatis subsidia terre vestre quod nec ipsos ad eam accedere nec de ea ad eos portare victualia vel subsidia aliqua sustineatis (3). Datum apud Verden, VIII' kalendas octobris, indictione XIIII.. (1) Scilicet Gerardum, qui in exilio circa hoc tempus vitam amisit. (2) Vid. supr. ad ann. 1224, 28 decemb., p. 818. (3) Extant de re eadem, in collect. Droz, tom. I, fol. 382 verso, litterae patentes Joannis archiepiscopi Bisuntini ann. 1225 exeunte, ubi legitur: « Super illo autem articulo, scilicet de colligatione a vobis per juramentum firmata, scitis quoniam dominus noster Alemannie rex D » illustris per judicium curie sue et principum Alemannie declaravit jus suum et nostrum esse » quod in hac civitate nostra Bisuntina sine consensu suo et archiepiscopi non poterat fieri > communitas nec aliqua obligatio fide vel juramento firmari, et ideo quidquid factum fuerit » contra hoc per judicium revocavit et hoc dominus imperator confirmavit. » Iste autem civibus excommunicatis tandem absolutionem concessit hac conditione : « Ut ob remissionem » peccati vestri apud Deum veniatis usque ad centura de majoribus vestris nudis pedibus in » tunicis ad ecclesiam S. Johannis, et ibi expoliati in camisiis et ad pedes nostros inclinati > cum virgis a nobis recipiatis disciplinam. » Inventaire du chap, métropolitain, ap. DesVERNOIS, Ibid., p. 63. |
