cum tanto commune viro. Deprensus Ulixis ingenio tamen ille, at non Aiacis Ulixes. "Neve in me stolidae convicia fundere linguae admiremur eum, vobis quoque digna pudore obicit. An falso Palameden crimine turpe accusasse mihi, vobis damnasse decorum est ? Sed neque Naupliades facinus defendere tantum tamque patens valuit, nec vos audistis in illo crimina: vidistis, praestoque obiecta patebant. 'Nec Poeantiaden quod habet Vulcania Lemnos, 305 310 esse reus merui: factum defendite vestrum, consensistis enim. Nec me suasisse negabo, ut se subtraheret bellique viaeque labori temptaretque feros requie lenire dolores. Paruit et vivit. Non haec sententia tantum 315 fida, sed et felix, cum sit satis esse fidelem. Quem quoniam vates delenda ad Pergama poscunt, 320 ne mandate mihi: melius Telamonius ibit me tibi forte dari nostrumque haurire cruorem: 325 330 331 333 335 340 perque feros enses non tantum moenia Troum, 'Desine Tydiden vultuque et murmure nobis 345 350 esse nec indomitae deberi praemia dextrae, 355 ipse quoque haec peteret. Peteret moderatior Aiax Eurypylusque ferox claroque Andraemone natus, nec minus Idomeneus patriaque creatus eadem Meriones, peteret maioris frater Atridae. Quippe manu fortes, nec sunt mihi Marte secundi: consiliis cessere meis. Tibi dextera bello 360 utilis: ingenium est, quod eget moderamine nostro; 365 'At vos, o proceres, vigili date praemia vestro, proque tot annorum cura, quibus anxius egi, hunc titulum meritis pensandum reddite nostris. Iam labor in fine est: obstantia fata removi altaque posse capi faciendo Pergama cepi. Per spes nunc socias casuraque moenia Troum perque deos oro, quos hosti nuper ademi, per siquid superest, quod sit sapienter agendum, siquid adhuc audax ex praecipitique petendum est, este mei memores! Aut si mihi non datis arma, huic date!' et ostendit signum fatale Minervae. 370 375 378 380 Mota manus procerum est, et quid facundia posset, re patuit: fortisque viri tulit arma disertus. Hectora qui solus, qui ferrum ignesque Iovemque sustinuit totiens, unam non sustinet iram, invictumque virum vicit dolor. Adripit ensem et Meus hic certe est (an et hunc sibi poscit Ulixes ?), 14. THE DEIFICATION OF CAESAR. MET. XV. 746-860. Caesar in urbe sua deus est, quem Marte togaque praecipuum non bella magis finita triumphis, resque domi gestae properataque gloria rerum, in sidus vertere novum stellamque comantem, quam sua progenies. Neque enim de Caesaris actis ullum maius opus, quam quod pater exstitit huius. Scilicet aequoreos plus est domuisse Britannos, perque papyriferi septemflua flumina Nili victrices egisse rates, Numidasque rebelles 385 390 395 750 Cinyphiumque Iubam Mithridateisque tumentem 755 nominibus Pontum populo adiecisse Quirini, et multos meruisse, aliquos egisse triumphos, quam tantum genuisse virum? Quo praeside rerum humano generi, Superi, favistis abunde. Ne foret hic igitur mortali semine cretus, ille deus faciendus erat. Quod ut aurea vidit 760 Aeneae genetrix, vidit quoque triste parari 'Adspice' dicebat 'quanta mihi mole parentur Talia nequiquam toto Venus anxia caelo 765 770 775 verba iacit, superosque movet; qui rumpere quamquam 780 ferrea non possunt veterum decreta sororum, signa tamen luctus dant haud incerta futuri. Arma ferunt inter nigras crepitantia nubes Non tamen insidias venturaque vincere fata 785 790 795 praemonitus potuere deum; strictique feruntur 800 805 Talibus hanc genitor: Sola insuperabile fatum, nata, movere paras? Intres licet ipsa sororum tecta trium cernes illic molimine vasto ex aere et solido rerum tabularia ferro, 810 quae neque concussum caeli, neque fulminis iram, nec metuunt ullas tuta atque aeterna ruinas. Invenies illic incisa adamante perenni fata tui generis: legi ipse animoque notavi, et referam, ne sis etiamnum ignara futuri. 'Hic sua complevit, pro quo, Cytherea, laboras, tempora, perfectis quos terrae debuit annis. Ut deus accedat caelo templisque locetur, tu facies natusque suus, qui nominis heres impositum feret unus onus, caedisque parentis nos in bella suos fortissimus ultor habebit. Illius auspiciis obsessae moenia pacem victa petent Mutinae; Pharsalia sentiet illum, Emathiique iterum madefient caede Philippi, et magnum Siculis nomen superabitur undis, Romanique ducis coniunx Aegyptia taedae non bene fisa cadet: frustraque erit illa minata, servitura suo Capitolia nostra Canopo. 'Quid tibi barbariam, gentes ab utroque iacentes Oceano numerem? Quodcumque habitabile tellus sustinet, huius erit; pontus quoque serviet illi. Pace data terris, animum ad civilia vertet iura suum, legesque feret iustissimus auctor: exemploque suo mores reget, inque futuri temporis aetatem venturorumque nepotum prospiciens, prolem sancta de coniuge natam ferre simul nomenque suum curasque iubebit; 815 820 825 830 835 |