43 Venner poscia i giganti al mal sì pronti, Che spregiando i bei doni della terra, Voller gustar gli alti nettarei fonti E'l maggior ben, che fra gli Dei si serra, per possa L'un sopra l'altro Pelio, Olimpo, ed Ossa. 44 Il figliuol di Saturno, che discorre E folgorando in quel lavoro indegno, Ma la natura pia, che non consente, Nè fu contro gli Dei la più spietata, Nè che il lor culto in più dispregio avesse. Or mentre il gran motor l'intende e guata, Sdegno degno di Giove il cor gli oppresse, Ed avendo la mensa scellerata E mille ingiurie nella mente impresse Est via sublimis, caelo manifesta sereno, 175 Lactea nomen habet, candore notabilis ipso. 178. Celsior ipse loco. Sublimior caeteris, ut reges sedere solent; quo facilius conspiciatur audiaturque ab omnibus. Sceptro eburno. Sceptra veterum regum erant hastilia, aureis aereis ve bullis ornata, è ligno aut ebore. 183. Qua centum brachia ec. Centum manus. Unde et gigantes Centimani à centum manibus vocantur. Alludere autem Poëta videtur ad Briareum gigantem et Cottum et Gygen illius fratres, quos Hesiodus in Theogonia singulos centum manus habuisse ait. 187. Nereus circumsonat. Deus est marinus, sed pro Oceano ponitur, qui universam circuit terram, qua orbis terrae patet. |