EPISTLE OF MEDEA TO JASON. At tibi Colchorum, memini, regina vacavi, Tunc potui Medea mori bene: quidquid ab illo Hei mihi! cur unquam, juvenilibus acta lacertis, Cur unquam Colchi Magnetida vidimus Argo; Cur mihi plus æquo flavi placuêre capilli, Et decor, et linguæ gratia ficta tuæ ? At semel in nostras quoniam nova puppis arenas 5 10 Isset anhelatos non præmedicatus in ignes 15 Immemor Esonides, oraque adunca boum; Semina jecisset, totidemque sumpsisset et hostes, Quantum perfidiæ tecum, scelerate, perîsset! Dempta forent capiti quàm mala multa meo! Est aliqua ingrato meritum exprobrare voluptas: Hoc illic Medea fui, nova nupta quod hic est; 20 25 Accipit hospitio juvenes Eeta Pelasgos, Et premitis pictos corpora Graia toros. Tunc ego te vidi; tunc cœpi scire quid esses; 30 Et vidi, et perii, nec notis ignibus arsi; Ardet ut ad magnos pinea tæda deos. Et formosus eras, et me mea fata trahebant : 35 Abstulerant oculi lumina nostra tui. Perfide, sensisti: quis enim bene celat amorem? Dixerat interea tibi rex, ut dura ferorum Insolito premeres vomere colla boum. 40 45 50 55 60 Hinc amor, hinc timor est: ipsum timor auget amorem. Mane erat, et thalamo cara recepta soror, Orat opem Minyis. Petit altera, et altera habebat : Est nemus et piceis et frondibus ilicis atrum, Vix illuc radiis solis adire licet. Sunt in eo, fuerant certe, delubra Dianæ ; 65 Aurea barbaricâ stat dea facta manu. 70 Venimus illuc ; Nescio an exciderint mecum loca. Orsus es infido sic prior ore loqui: 'Jus tibi et arbitrium nostræ Fortuna salutis Tradidit, inque tuâ vitaque morsque manu. Perdere posse sat est, si quem juvat ipsa potestas ; 75 Per mala nostra precor, quorum potes esse levamen ; Effice me meritis tempus in omne tuum ! (Sed mihi tam faciles unde meosque deos?) Spiritus antè meus tenues vanescat in auras, 80 85 Quàm thalamo, nisi tu, nupta sit ulla meo. Conscia sit Juno, sacris præfecta maritis, Et dea, marmoreâ cujus in æde sumus. Hæc animum (et quota pars hæc sunt?) movere puellæ Vidi etiam lacrymas: an pars est fraudis in illis? 90 Jungis et æripedes inadusto corpore tauros, 95 Nascitur, et gladios scutaque miles habet. Donec terrigenæ (facinus miserabile!) fratres Inter se strictas conseruêre manus. 100 Pervigil ecce draco, squamis crepitantibus horrens, Dotis opes Proditus est genitor; regnum patriamque reliqui; At non te fugiens siue me, germane, reliqui: Deficit hoc uno litera nostra loco. Quod facere ausa mea est, non audet scribere aextra. Sic ego, sed tecum, dilaceranda fui. 105 110 Nec tamen extimui (quid enim post illa timerem?) 115 Compressos utinam Symplegades elisissent, 120 Aut nos Scylla rapax canibus misisset edendos, (Debuit ingratis Scylla nocere viris) Quæque vomit fluctus totidem, totidemque resorbet. Sospes ad Hæmonias victorque reverteris urbes; Pertimui, nec adhuc tantum scelus esse putabam; Turba ruunt, et 'Hymen!' clamant, quentant. 125 130 135 140 Hymenæe!* fre Quo propior vox est, hoc mihi pejus erat. Me quòque, quicquid erat, potiùs nescire juvabat; 145 150 'Hinc mihi, mater, abi: pompam pater,' inquit, 'Iason, Ducit, et adjunctos aureus urget equos.' Protinus abscissâ planxi mea pectora veste, Tuta nec a digitis ora fuêre meis. Ire animus mediæ suadebat in agmina turbæ, |