Nereïdes: silvasque tenent delphines, et altis
Incursant ramis, agitataque robora pulsant.
Nat lupus inter oves: fulvos vehit unda leones:

305 Vnda vehit tigres: nec vires fulminis apro,

Crura nec ablato prosunt velocia cervo.

Quaesitisque diu terris, ubi sidere detur,

In mare lassatis volucris vaga decidit alis.

Obruerat tumulos immensa licentia ponti,

310 Pulsabantque novi montana cacumina fluctus.

Maxima pars unda rapitur: quibus unda pepercit,

Illos longa domant inopi ieiunia victu.

Separat Aonios Actaeis Phocis ab arvis,

Terra ferax, dum terra fuit; sed tempore in illo

315 Pars maris, et latus subitarum campus aquarum.

Mons ibi verticibus petit arduus astra duobus,

Nomine Parnasus, superatque cacumine nubes.

Hic ubi Deucalion, nam caetera texerat aequor,

Cum consorte tori parva rate vectus adhaesit;

320 Corycidas Nymphas, et numina montis adorant,

Fatidicamque Themin; quae nunc oracla tenebat

Non illo melior quisquam, nec amantior aequi

Vir fuit, aut illa metuentior ulla Deorum.

Iupiter ut liquidis stagnare paludibus orbem,

325 Et superesse videt de tot modo millibus unum,

Et superesse videt de tot modo millibus unam;

Innocuos ambos, cultores numinis ambos;

Nubila disiecit: nimbisque Aquilone remotis,

Et coelo terras ostendit, et aethera terris.

330 Nec maris ira manet; positoque tricuspide telo

Mulcet aquas rector pelagi: supraque profundum

Extantem, atque humeros innato murice tectum

Caeruleum Tritona vocat; conchaeque sonaci

Inspirare iubet; fluctusque et flumina signo

335 Iam revocare dato. Cava buccina sumitur illi

Tortilis, in latum quae turbine crescit ab imo:

Buccina, quae medio concepit ut aëra ponto,

Littora voce replet, sub utroque iacentia Phoebo.
Tum quoque, ut ora Dei madida rorantia barba
Contigit, et cecinit iussos inflata receptus,
Omnibus audita est telluris et aequoris undis:
Et quibus est undis audita, coërcuit omnes.

lam mare littus habet: plenos capit alveus amnes:
Flumina subsidunt: colles exire videntur.

340

Surgit humus: crescunt loca, decrescentibus undis. 345
Postque diem longam nudata cacumina silvae
Ostendunt, limumque tenent in fronde relictum.
Redditus orbis erat. Quem postquam vidit
inanem,

Et desolatas agere alta silentia terras;
Deucalion lacrimis ita Pyrrham affatur obortis:
O! soror, o! coniux, o! femina sola superstes,
Quam commune mihi genus, et patruelis origo,
Deinde torus iunxit; nunc ipsa pericula iungunt:
Terrarum, quascunque vident occasus et ortus,
Nos duo turba sumus: possedit caetera pontus.
Nunc quoque adhuc vitae non est fiducia nostrae
Certa satis: terrent etiamnum nubila mentem.
Quid tibi, si sine me fatis erepta fuisses,
Nunc animi, miseranda, foret? quo sola timorem
Ferre medo posses? quo consolante doleres?
Namque ego, crede mihi, si te modo pontus haberet,
Te sequerer, coniux, et me quoque pontus haberet.
O! utinam possim populos reparare paternis
Artibus; atque animas formatae infundere terrae
Nunc genus in nobis restat mortale duobus;
Sic visum Superis: hominumque exempla ma-

nemus.

Dixerat, et flebant. Placuit coeleste precari
Numen, et auxilium per sacras quaerere sortes.
Nulla mora est; adeunt pariter Cephisidas undas,
Vt nondum liquidas, sic iam vada nota secantes
Inde ubi libatos irroravere liquores

350

355

36c

365

370

Vestibus et capití; flectunt vestigia sanctae
Ad delubra Deae: quorum fastigia turpi

Squalebant musco; stabantque sine ignibus arae. 375 Vt templi tetigere gradus; procumbit uterque Pronus humi, gelidoque pavens dedit oscula saxo: Atque ita, Si precibus, dixerunt, numina iustis Victa remollescunt, si flectitur ira Deorum; Dic, Themi, qua generis damnum reparabile nostri 380 Arte sit: et mersis fer opem, mitissima, rebus. Mota Dea est; sortemque dedit: Discedite templo; Et velate caput; cinctasque resolvite vestes: Ossaque post tergum magnae iactate parentis. Obstupuere diu: rumpitque silentia voce 385 Pyrrha prior, iussisque Deae parere recusat: Detque sibi veniam, pavido rogat ore: pavetque Laedere iactatis maternas ossibus umbras. Interea repetunt caecis obscura latebris Verba datae sortis secum, inter seque 3go Inde Promethides placidis Epimethida dictis Mulcet, et Aut fallax, ait, est sollertia nobis, Aut pia sunt, nullumque nefas oracula suadent. Magna parens terra est, lapides in corpore terrae Ossa reor dici: iacere hos post terga iubemur. 395 Coniugis augurio quamquam Titania mota est; Spes tamen in dubio est. Adeo coelestibus ambo Diffidunt monitis: sed quid tentare nocebit? Descendunt; velantque caput, tunicasque recingunt;

volutant.

Et iussos lapides sua post vestigia mittunt. 400 Saxa, quis hoc credat, nisi sit pro teste vetustas? Ponere duritiem coepere, suumque rigorem, Mollirique mora, mollitaque ducere formam. Mox, ubi creverunt, naturaque mitior illis Contigit, ut quaedam, sic non manifesta, videri 405 Forma potest hominis; sed uti de marmore coepto Non exacta satis, rudibusque simillima signis.

Quae tamen ex illis aliquo pars humida succo,
Et terrena fuit, versa est in corporis usum.
Quod solidum est, flectique nequit, mutatur in ossa:
Quod modo vena fuit, sub eodem nomine mansit: 410
Inque brevi spatio, Superorum munere, saxa
Missa viri manibus faciem traxere virilem:
Et de femineo reparata est femina iactu.

Inde genus durum sumus, experiensque laborum:
Et documenta damus, qua simus origine nati.
Caetera diversis tellus animalia formis-
Sponte sua peperit, postquam vetus humor ab igne
Percaluit Solis; coenumque, udaeque paludes
Intumuere aestu: fecundaque semina rerum
Vivaci nutrita solo, ceu matris in alvo,

Creverunt, faciemque aliquam cepere morando.
Sic ubi deseruit madidos septemfluus agros
Nilus, et antiquo sua flumina reddidit alveo,
Aetherioque recens exarsit sidere limus;
Plurima cultores versis animalia glebis
Inveniunt, et in his quaedam modo coepta, sub ipsum
Nascendi spatium: quaedam imperfecta, suisque
Trunca vident numeris: et eodem in corpore saepe
Altera pars vivit; rudis est pars altera tellus.
Quippe ubi temperiem sumsere humorque ca-
lorque;

Concipiunt: et ab his oriuntur cuncta duobus.
Cumque sit ignis aquae pugnax; vapor humidus

omnes

Res creat, et discors concordia foetibus apta est.

415

420

425

430

Ergo ubi diluvio tellus lutulenta recenti

Solibus aetheriis altoque recanduit aestu;

435

Edidit innumeras species: partimque figuras

Retulit antiquas; partim nova monstra creavit.
Illa quidem nollet, sed te quoque, maxime Python,
Tum genuit: populisque novis, incognita serp ens,
Terror eras: tantum spatii de monte tenebas.

440

Ov. T. II.

B

Vestibus et capití; flectunt vestigia sanctae
Ad delubra Deae: quorum fastigia turpi

Squalebant musco; stabantque sine ignibus arae.
375 Vt templi tetigere gradus; procumbit uterque
Pronus humi, gelidoque pavens dedit oscula saxo:
Atque ita, Si precibus, dixerunt, numina iustis
Victa remollescunt, si flectitur ira Deorum;
Dic, Themi, qua generis damnum reparabile nostri
380 Arte sit: et mersis fer opem, mitissima, rebus.
Mota Dea est; sortemque dedit: Discedite templo;
Et velate caput; cinctasque resolvite vestes:
Ossaque post tergum magnae iactate parentis.
Obstupuere diu: rumpitque silentia voce
385 Pyrrha prior, iussisque Deae parere recusat:
Detque sibi veniam, pavido rogat ore: pavetque
Laedere iactatis maternas ossibus umbras.
Interea repetunt caecis obscura latebris

Verba datae sortis secum, inter seque volutant. 3go Inde Promethides placidis Epimethida dictis Mulcet, et Aut fallax, ait, est sollertia nobis, Aut pia sunt, nullumque nefas oracula suadent. Magna parens terra est, lapides in corpore terrae Ossa reor dici: iacere hos post terga iubemur. 395 Coniugis augurio quamquam Titania mota est; Spes tamen in dubio est. Adeo coelestibus ambo Diffidunt monitis: sed quid tentare nocebit? Descendunt; velantque caput, tunicasque recingunt;

Et iussos lapides sua post vestigia mittunt. 400 Saxa, quis hoc credat, nisi sit pro teste vetustas? Ponere duritiem coepere, suumque rigorem, Mollirique mora, mollitaque ducere formam. Mox, ubi creverunt, naturaque mitior illis Contigit, ut quaedam, sic non manifesta, videri 405 Forma potest hominis; sed uti de marmore coepto Non exacta satis, rudibusque simillima signis.