scapus, i, m. [oxñños], id quo alqd fulcitur, sustentatur, caulis, truncus, columna; inde scapi Lucr. 6, 559: pars quaedam telae, fortasse duae illae hastae, quarum alteri fila staminis numero inparia, alteri paria adnectebantur, ut, invicem altera illarum hastarum adducta, altera restante, inter fila staminis radius subtemen gerens percurreret.

Scribonia v. Cornelia.

scymnus, i, m. [oxúuvos], catulus. (Lucr. 6, 247) serescere, siccari. (Lucr. 1, 300)

silanus, i, m. [Znvós], scaturigo per ostium exornatum (quod saepe os Sileni erat) emicans. (Lucr. 8, 128)

sis suis (Lucr. 5, 196).

Syphax, rex Masaesylorum, gentis Mauris affinis, a Romanis a. 551/203 devictus. (Prop. 7, 59)

syrma, tis, n. [ovoua], palla, qua tragoedi uti solebant; inde translate de tragoedia dictum. (Mart. 4, 8)

terricula, ae, f.,

T.

terriculum. (Lucil. 4, 1)

Tiburs, Tib. 6, 67, scil. Sibylla, nomine Albunea.
Tolumnius v. Cornelius 1).

torres, is, f., siccitas torrens. (Lucr. 5, 88)

V.

L. Valerius Catullus Messalinus, caecus, tamen inter foedissimos Domitiani delatores; cf. Tac. Agr. 45. (Juv. 57) Veiento v. Fabricius.

velarium, ii, n., plur., vela quae ad solem defendendum theatro intendebantur. (Juv. 86)

vescus, a, um, sensu activo adhibitum Lucr. 1, 320: vescens, rodens.

vesica, ae, f., Mart. 4, 7 translate usurpatum de tumore verborum.

Vibius Crispus, 'pecunia, potentia, ingenio inter claros magis quam inter bonos' Tac. hist. II 10, gratia apud complures deinceps principes, primum Tiberium, ultimum Domitianum florens; cf. Tac. ann. XIV 28, hist. II 10. IV 41. 43. dial. 8. 13. (Juv. 45)

794-796 L. omisi 78 (818) et codd.; cf. Polle, Phil. XXVI 294 s || 8,1 (VI 1138) mortifer aestus Macrob. sat. VI 2, 7 122 (1259) maeror in Munro 125 (1262) aestu Bernays

1270 L. omisi | 144 (1282) subita Munro.

Catulli (IV) de carminibus conferendae sunt adnotationes Ellisii vel Baehrensii; praeter ea quae in illis indicata sunt, haec sunt recepta. 2 (46), 11 diverse varie cum codd. ISuess, act. sem. phil. Erlang. I 13 s, FSchoell, Ann. phil. 1880, 487 adn. 28 | 16 (76), 10 car tu te iam FSchoell 1. 1. 484 adn. 22.

Tibulli (V) carmina dedi rationes criticas Lachmanni, contra Baehrensium a Max. Rothsteinio, de Tibulli codicibus 1880, defensas secutus. Singula quaedam unde sumpta sint adnotationes editionis Baehrensianae eum usum commodantis indicant. Omittendos putavi versus hos: 1 (I 1), 45-48; 2 (I 10), 61 s; 5 (II 1), 11 s. 73–78; 6 (II 5), 53 s.

Propertii (VII) elegiae exceptis locis haud multis supra leguntur tales, quales Lachmannus iterum edidit; novos Baehrensii codices non adhibui. Quibus locis alios sim secutus, inter quos pariter atque in Tibullo Hauptium maxime, cuius quartam editionem Vahlen curavit, et LMuellerum consului, ex adnotationibus Baehrensii facile colligitur. Numeri versuum in carmine decimo (III 26), cum Baehrensio et Muellero versibus 11. 12 post v. 18 transpositis, mutati sunt. Omisi 12 (IV 21), 7. 8. Hac oblata occasione addo non recte mea sententia L Muellerum eumque secutum Baehrensium traditum ordinem versuum 34-36 carminis quarti (V 1) mutasse. Dicit enim poeta priscis illis temporibus Fidenas longo itinere ab Alba remotas fuisse illud quod Livius I 27 enarrat spectans, Fidenates a Mettio Fuffetio Albano, ut defectione facta bellum cum Romanis gererent, incitatos esse: quod quantum quidem video interpretes adhuc fugit. Non igitur v. 36, sublata eius rei memoria, a v. 35 debet divelli.

Ovidii (VII) Tristia quot dedi ad normam criticam a Franc. Tankio, de Tristibus Ovidii recensendis 1879, propositam constitui. De singulis lectionibus adnotationes editionis Merkelii a. 1837 emissae inspiciendae sunt. Ponto IV 3) editio Kornii conferenda est. De quinto carmine (ex (Am. III 9) ex editione Merkelii sumpsi. Sextum carmen

Martialis (VIII) epigrammata qualia in editione minore Schneidewini scripta sunt dedi, nisi quod 3 (VI 61), 2 omnes cum Heinsio scripsi.

Iuvenalis (IX) satura quarta (inde a v. 37) ad exemplum editionis CFr Hermanni expressa est.

vacui cum Pontano Munro, Hoerschelmann, observatt. Lucr.
alt. 1877 p. 2, alii | 421 (428) quaquam cum vett. editt. Brieger,
Phil. XXIII 469, Hoerschelmann 1. 1. | 464-470 L. cum Bocke-
muellero et Briegero, Annall. Bursiani VI 164. 181 eieci; cf.
Polle, de artis vocabull. quibusd. Lucr. p. 63 ss || 3,17 (II 17)
eis quae Susemihl ad explicandum locum protulit Phil. XXIV
422, addo Lucretium naturam sic causam suam cum mortalibus
agentem inducere III 931 ss | 28 (28) arquataque Bernays |
42 (42) et equum vi Munro (ecum) | 43 (43) Bernaysium se-
cutus sum 45 (45) pavidae cum codd. Woltjer, Ann. phil.
1879, 781 s || 4,43 (III 43) animi codd. secutus Woltjer 1. 1.
p. 784 s || 5,22 (III 851) cum Pollio, Phil. XXVI 334 et Jesseno,
de ratione inter Lucr. et Catullum posterioresque intercedente,
1872, 19 retinui | 39 (868) necne ego scripsi | 47 (876) inplet
ego scripsi | 99 (928) turba et Goebel, quaest. Lucr. crit.
1857, 29106 (935) Naugerium secutus sum | 133 (962) gnavis
ego scripsi | 202 (1031) versum retinui | 213 (1042) obit Itali;
cf. Polle, Phil. XXVI 336 et Munro ad 1. || 6,27 (V 809) aetas
cum Marullo Bernays | 849-854 legentium causa omisi | 54 (836)
Bentleium secutus sum | 57 (839) interutras que Buecheler,
de declin. lat.1 32 | 92 s (880 s) maximam partem Leutschium
secutus sum, Phil. XXVI 528 135 (923) res Goebel, quaest.
Lucr. crit. p. 26 | 159 (947) largu(s) citat Ritschl, opusc. II
434 | 180 (975) versui hunc locum cum Naugerio dedi, duobus
hemistichiis quibus apud Lachmannum includitur cum codd.
unum in versum coniunctis et in priore subus mensura cum
L Muellero, de re metr. 350, et Buechelero, de decl. lat.1 64
servata | 209 (997) cum Creechio Sauppe, de T. Lucr. cod. Vict. p. 6|
221 (1010) versum pessime in libris corruptum multisque con-
iecturis tentatum non restituere, sed legentium causa ad ali-
quam saltem formam quae ferri posset redigere volebam; ad
caecum cf. VI 822 | 223 (1012) lacunam post hunc v. ab Italis,
quos Munro, Bouterwek, de Lucr. cod. Vict. 1865, p. 7, Brieger,
Annall. Bursiani II 1114 secuti sunt, recte indicatam legen-
tium causa hoc ipso loco significare nolui Bernaysii coniu-
gium recipiens | 274 (1063) magna codd. | 337 ss (1126 ss) or-
dinem versuum a Munrone propositum recepi | 400 (1189) nox
codd. | 441 (1230) v. retinui; cf. Munro ad 1. | 445 (1244) caeli
retinui | 478 (1267) v. e mea coniectura scripsi || 7,9 (VI 746)
Bernaysium sequor | 12 (749) et codd.; cf. Polle, Phil. xxví
294 8 18 (755) sponte efficit Polle, Phil. XXVI 297; cf.
Ann. phil. 1880, 773 s | 22 (759) codd. sequor.; cf. Polle,
Phil. XXVI 297 | 25 (762) ne forte his Munro | 45 (782) in-
festae Bernays | 56 (793) spumas Madvig ap. Henrichsenum
de fragm. Gottorp. p. 37; ordinem vv. in codd. traditum retinui |

Eclogae poet. lat. ed. BRAndt.

10

794-796 L. omisi | 78 (818) et codd.; cf. Polle, Phil. XXVI 294 s || 8,1 (VI 1138) mortifer aestus Macrob. sat. VI 2, 7 122 (1259) maeror in Munro | 125 (1262) aestu Bernays 1270 L. omisi | 144 (1282) subita Munro.

Catulli (IV) de carminibus conferendae sunt adnotationes Ellisii vel Baehrensii; praeter ea quae in illis indicata sunt, haec sunt recepta. 2 (46), 11 diverse varie cum codd. ISuess, act. sem. phil. Erlang. I 13s, FSchoell, Ann. phil. 1880, 487 adn. 28 16 (76), 10 cur tu te iam FSchoell 1. 1. 484 adn. 22.

Tibulli (V) carmina dedi rationes criticas Lachmanni, contra Baehrensium a Max. Rothsteinio, de Tibulli codicibus 1880, defensas secutus. Singula quaedam unde sumpta sint adnotationes editionis Baehrensianae eum usum commodantis indicant. Omittendos putavi versus hos: 1 (I 1), 45-48; 2 (I 10), 61 s; 5 (II 1), 11 s. 73-78; 6 (II 5), 53 s.

Propertii (VII) elegiae exceptis locis haud multis supra leguntur tales, quales Lachmannus iterum edidit; novos Baehrensii codices non adhibui. Quibus locis alios sim secutus, inter quos pariter atque in Tibullo Hauptium maxime, cuius quartam editionem Vahlen curavit, et LMuellerum consului, ex adnotationibus Baehrensii facile_colligitur. Numeri versuum in carmine decimo (III 26), cum Baehrensio et Muellero versibus 11. 12 post v. 18 transpositis, mutati sunt. Omisi 12 (IV 21), 7. 8. Hac oblata occasione addo non recte mea sententia L Muellerum eumque secutum Baehrensium traditum ordinem versuum 34-36 carminis quarti (V 1) mutasse. Dicit enim poeta priscis illis temporibus Fidenas longo itinere ab Alba remotas fuisse illud quod Livius I 27 enarrat spectans, Fidenates a Mettio Fuffetio Albano, ut defectione facta bellum cum Romanis gererent, incitatos esse: quod quantum quidem video interpretes adhuc fugit. Non igitur v. 36, sublata eius rei memoria, a v. 35 debet divelli.

Ovidii (VII) Tristia quot dedi ad normam criticam a Franc. Tankio, de Tristibus Ovidii recensendis 1879, propositam constitui. De singulis lectionibus adnotationes editionis Merkelii a. 1837 emissae inspiciendae sunt. De quinto carmine (ex Ponto IV 3) editio Kornii conferenda est. Sextum carmen (Am. III 9) ex editione Merkelii sumpsi.

Martialis (VIII) epigrammata qualia in editione minore Schneidewini scripta sunt dedi, nisi quod 3 (VI 61), 2 omnes cum Heinsio scripsi.

Iuvenalis (IX) satura quarta (inde a v. 37) ad exemplum editionis CFr Hermanni expressa est.