Exinde retro, ut ita dicam, numerare uetat c. LIV cuius quot uersus erint incertum. Ab alio igitur loco ingrediendum est. Post c. XXXI uersus excidit Dianam pueri integri; hunc si primum facimus pagi XXXIX. 4, 5 et XLII. 12 qui in Datano codice omissi sunt ad sum paginam feruntur, ubi facile excidere potuerunt. Itaque horum carmi haec est dinumeratio. PAGINAE IMAE PRIORES. XXXIV. 18 Metiens iter annuum 17 Tu praeter omnes XXXIX. 3 Subsellium cum orator 19 Dentem atque russam XLI. 4 Decoctoris amica XLII. II Moecha putida redde XLIII. 2 Nec bello pede XLIV. 9 Dum sumptuosas XLVI. 8 Iam laeti studio. Vidimus paginae ultimum uersum fuisse LV. 5 Te in templo summi. I hunc uersum et LIV. 3 quo alia pagina finita est, uersus sunt octo et titulus carminis LV. His si LV. 5 qui sextus decimus est paginae a deris, decem efficiuntur. Atqui sedecim requirimus. Sex igitur ue perierunt carminis LIV. Quae si probari posse uidentur a XXXIV. 3 r numerandum est ad priora. PAGINAE IMAE PRIORES. PAGINAE SUMMAE POSTERIORES. XXXIV. 2 Puellae et pueri integri XXXIV. 3 Dianam pueri integri PAGINAE IMAE PRIORES. XXXII. 7 Sed domi maneas PAGINAE SUMMAE POSTERIORES. XXXII. 8 Nouem continuas XXXI. 7 O quid solutis est Ante XXX. 4 lacuna est. Nam ante uersum 4 Nec facta impia praecessisse nec uel non uidetur; carmen autem cum κarà dúo scriptum sit non minus duos uersus excidisse iudico; alioquin turbaretur ratio numerorum. Duo igitur carmini XXX adnumerandi sunt. Versus XIV fragmentum sunt amissi carminis, quod quantum fuerit coniectura tantum est. Sed si carmina I-XIV numeramus, additis titulis, et uno uersu post II. 10, paginae sic ordinantur; sumimus primae paginae. primum uersum fuisse hunc uel huiusmodi titulum Catulli Veronensis liber incipit ad Cornelium. Sequitur ut sextus decimus uersus paginae sit ille qui post XIV. horrebitis admouere nobis scriptus est. Vidimus autem XV. 3 pa clausisse; his tribus uersibus si additur titulus, supersunt ad paginam plendam duodecim; itaque post XIVb 3 amissi sunt uersus 12 + 1 = Redintegrauimus archetypon a c. I usque ad c. LXIV. 355. Perg ad reliqua. PAGINAE SVMMAE POSTERIORE LXVI. LXVII. LXVIII. 355b Troiugenum infest 10 Nunquam ego te u 3 Ianua quam Balbo In hac dinumeratione notandum est (1) Comae Beronices (c. LXVI) titulum non praefixum esse (2) tres uersus post LXVIII. 46, octodecim autem post 141 supplendos esse. (1.) Titulum abesse a Coma Beronices non idcirco arbitror, quod nullus extat in codicibus; nam id casu potuit euenire, quemadmodum titulum non habet c. LXVII, neque ex carminibus post LXXII ullum praeter LXXVII LXXX LXXXIX XCIII C CI: sed est pars epistulae ad Ortalum, a quo non magis separandum erat quam a c. LXVIII. 1-40 uersus qui secuntur, quanquam scripti diuerso tempore. Idem fortasse cadit in c. III Lugete O Veneres Cupidinesque, cum de eodem passere scriptum sit de quo c. II. (2.) Post LXVIII. 46 excidit certe inpar numerus uersuum; nam et 46 et qui eum sequitur pentametri sunt. Plerique unum tantum censent desiderari, ego tres, cum aliter nimis abrupta fiat oratio, nec aequis ponderibus librentur duae partes, nam Non possum―anus sex uersus sunt, qui secuntur quattuor; tum melius sic stant numeri paginarum. Nam u. 46 tertius decimus est paginae; si igitur unus tantum uersus amissus esset, (h. e. quartus decimus) erasum esset spatium quod nec in summa staret nec in ima pagina; contra meo iudicio ueri similius est erasos fuisse post tertium decimum ceteros qui eius paginae erant, h. e. tres; post quos sequeretur in summa proxima pagina Notescatque magis mortuus atque magis. Vt ad u. (141) progrediar, sumimus hunc quartum decimum fuisse paginae. Supererant igitur ad supplendam eam duo uersus. Sed cum iure Hauptius dixerit inter (141) et (142) multa desiderari, in quibus Catullus digressionem more suo fecerit, non duos tantum uersus credo sed totam etiam paginam excidisse; itaque supplendi sunt 16+2 uel octodecim. Quod post LXXIV archetypon effingere non conatus sum, propter turbatum carminum ordinem feci. Nam (1) quattuor uers qui in codicibus post LXXVIII. 6 leguntur Sed nunc id doleo-fan loquetur anus ut nullo modo cum LXXVIII possunt cohaerere, i quo pertineant incertum est: quanquam Scaligerum secutus in fi carminis LXXVII stetisse arbitratus sum. (2) LXXXIV. 3, 4 codicibus post LXXXIV. 10 leguntur (3) LXXXVII Nulla pot mulier tantum se dicere amatam Vere, quantum a me Lesbia ama mea es. Nulla fides nullo fuit unquam foedere tanta, Quanta in amo tuo ex parte reperta mea est, nec per se integrum potest esse, et plerisq post Scaligerum cum LXXV coniungendum uidetur. Quod qua quam ueri simile non iam habeo,-nam uerum esse in LXXV. 1 H est mens deducta, non quod habent Cuiacianus et d Nunc est me adducta (abducta d), demonstrant loci quos in Commentario attulitamen tetrastichon illud Nulla potest-reperta mea est fragmenti, n solidi carminis uicem habere nullus dubito. Archetypo tribuimus numerum suum 16 siue simplicem, siue p binas columnas duplicatum. Mox pro 16 liber alterne per 16 et scriptus est; nam inter LXIV. 386 post quem uersum codices habe Languidior tenera cui pendens sicula beta et LXVII. 21 ubi ue scriptus est, uersus sunt 161 et duo tituli. His adice duos uers h. e. LXVII. 21 bis repetitum; efficitur summa 165 h. e. quinq paginae uersuum 33, decem autem 16 et 17 alternantium. Ide sequitur ex iterato LXVIII. 16; iteratus est enim interuallo 33 u suum; et ex uersibus illis Non custos-quaeritando, qui si titul adicias eodem interuallo absunt a Tanto te in fastu ubi uere scriber erant. Hanc numerationem credo in eo fuisse codice, unde Thuanae ab altera parte, ab altera Veronensis profluxerunt. Hos enim n ab ipso ductos fuisse archetypo docent in omnibus amissi uersus p LXII. 32. Qui quamuis potuerint in archetypo eradi et hanc causam nec in Thuanaeum nec Veronensem uenerint, non satis explicatur caeterorum uersuum in similibus locis amissio. Nam, dixi, exciderunt in Thuanaeo 30, 62, in Veronensi 14. Atqui uers 62 non cadit in imam nec summam paginam nisi non numera uersibus qui post 32 exciderunt. Non igitur ab ipso archety descriptus est nec Thuanaeus nec is unde ceteri prouenerunt codic Idem tamen certissima uestigia prae se ferunt numeri 16. A igitur ab archetypo tralatus fuit hic numerus ad eum codicem un orti sunt T et caeteri; aut archetypon per 16, codex de quo loquim |