μοιρος ἀεὶ ὡς τὸν πλακοῦντα ὅλον, ἢ τὸν σῦν μόνος τῶν ἄλλων λάβοι, 8, τι περ λιχνείας καὶ απληστίας ὄφελος.

De eo,

Si credimus Hemsterhusio, ὅ, τι περ λιχνείας καὶ ἀπληστίας ὄφελος significat Totam placentam vel porcum, earum rerum, quæ gulæ helluationique inserviunt, delicatissimum, vel caput cœnæ. inquit, quod in quoque genere præstantissimum est atque excellit, istam loquendi formulam usurpant Græci. Mihi videntur Græci de omnibus, quæcunque in suo genere excellunt, sive bona sint, sive mala, eam loquendi formulam, de qua agitur, usurpasse. Quocirca ὅ, τι περ λιχνείας καὶ ἀπληστίας ὄφελος interpretor, in se quidquid liguritionis et voracitatis extremum est admittens. ut ποιῶν, vel simile quid, exaudiatur. Vel etiam, Belluonum et gurgitum coryphaus. τῷ οὗτος et τῷ ὅ, τι περ ὄφελος per appositionem connexis.

3

Halcyon. p. 179. ἀλλά, πρὸς θεῶν, τῷ ποτε χρὴ πεισθῆναι τοῖς ἐξ ἀρχῆς, ὦ Σώκρατες, ὡς ἐξ ὀρνίθων γυναῖκές ποτε ἐγένοντο, ἢ ὄρνιθες ἐκ γυναικῶν; παντὸς γὰρ μᾶλλον ἀδύνατον φαίνεται πᾶν τὸ τοιοῦτον. Rescribendum puto ἀλλὰ, πρὸς θεῶν, ΟΥΤΩ ποτε χρὴ πεισθῆναι τοῖς ἐξ ἀρχῆς, κ. τ. λ.

Prometheus. p. 185. ὁ μὲν Καύκασος, ὦ Ηφαιστε, οὗτος, ᾧ τὸν ἄθλιον Τιτᾶνα τουτονὶ προσηλῶσθαι δεήσει. περισκοπῶμεν δὲ ἤδη κρημνόν τινα ἐπιτήδειον, εἴ που τῆς χίονος γυμνός ἐστιν, ὡς βεβαιότερον κατα παγείη τὰ δεσμὰ, καὶ οὗτος ἅπασι περιφανής εἴη κρεμάμενος. Melius, περισκοπῶμεν δὲ ἤδη κρημνόν τινα ἐπιτήδειον, εἴ ποῦ ΤΙΣ (κρημνός) χίονος γυμνός ἐστιν.

Prometheus. p. 200. καὶ τί ἄλλο παράδειγμα τούτου ἄμεινον προεστ τησάμην, ὃ πάντως καλὸν ἐπιστάμην ; τῷ προεστησάμην particulam v adjungendam esse censeo.

Deor. Dial. r. p. 205. μηδὲν, ὦ Ζεῦ, κοινωνήσῃς τῇ Νηρηΐδι· ἢν γὰρ αὐτὴ κυοφορήσῃ ἐκ σοῦ, τὸ τεχθὲν ἴσα ἐργάσεταί σε, οἷα καὶ σὺ ἔδρασας τὸν Κρόνον. Mallem τὸ τεχθὲν ἴσα ἐργάσεται σε ΟΙΣ καὶ σὺ ἔδρασας τὸν Κρόνον.

Hoc idioma, quo relativum in eodem casu atque antecedens ponitur, licet constructio vulgaris casum alium poscat, notum est omnibus. Lucianus tom. II. pag. 176. ἐπ ̓ ΑΥΤΟΙΣ ΟΙΣ εὖ πέπονθε κολάζειν ἀξιῶν. Idem. tom. Ι. pag. 375. ἄριστον ὯΝ οἶδα ἐγὼ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ. Sophocles, Electra 431. ΤΟΥΤΩΝ μὲν, ὯΝ ἔχεις χεροίν, Τύμβῳ προσάψης μηδέν. Sophocl. d. Τyr. 350. ἐννέπω σὲ ΤΩ ΚΗΡΥΓΜΑΤΙ, ὯΠΕΡ προείπας, ἐμμένειν. In his locis antecedens expressum est: in isto, quem supra emendavi, dativus, post ἴσα subintellectus, antecedens est τῷ οἷς,

Deor. Dial. r. p. 207. Ἔρως. οὐκοῦν, ὦ Ζεῦ, μηδὲ ἐρᾶν θέλε. ῥᾴδιον γὰρ τοῦτό γε. Ζεύς. οὐκ ἀλλ' ἐρῶν μὲν, ἀπραγμονέστερον δ' αὐτοῦ ἐπιτυγχάνειν. ἐπὶ τούτοις αὐτοῖς ἀφίημί σε. ἐπὶ τούτοις αὐτοῖς Sub hac ipsa conditione. Hemsterhusius. Forsitan ἐπὶ τούτοις ΑΥΘΙΣ ἀφίημί σε.

Deor. Dial. v. p. 216. τί τοῦτο δακρύεις; μὴ δέδιθι. οἰμώξεται γὰρ, ἤν τις σε λυπεῖν ἐθέλῃ. Interpungendum, τί τοῦτο; δακρύεις; Leviter mirantis sunt verba ista, τί τοῦτο; Lucianus. Deor. Dial, VIII. ΤΙ

ΤΟΥΤΟ; κόρη ἔνοπλος. Idem. Reviviscentes pag. 418. E. edit. Salmur. ΤΙ ΤΟΥΤΟ ; φεύγετε, νή Δία, κατὰ τῶν γε κρημνῶν οἱ πολλοὶ ἀλλόμενοι. Idem. Cataplus. pag. 448. E. ed. Salmur. ΤΙ ΤΟΥΤΟ; ἴχνη μὲν καὶ σημεῖα τῶν ἐγκαυμάτων· οὐκ οἶδα δ' ὅπως ἐξαλήλειπται. Idem. tom. ΙΙ. pag. 746. (11. p. 265. B. ed. Salm.) απότιλον ὦ Μίκυλλε πρότερον τὸ πτίλον. ΤΙ ΤΟΥΤΟ; ἄμφω απέτιλας. Idem. tom. Π. p. 822. (II. p. 331. C. ed. Salmur.) ΤΙ ΤΟΥΤΟ; απέφευγεν ή αργυραμοιβική.

Deor. Dial. VIII. p. 226. Ζεύς. ἀδύνατα αἰτεῖ, ὦ Ηφαιστε. (uxorem ducere Minervam postulans) παρθένος γὰρ ἀεὶ θέλει μένειν. ἐγὼ γοῦν, τό γε ἐπ' ἐμοὶ, οὐδὲν ἀντιλέγω. "Ηφαίστος. τοῦτ ̓ ἐβουλόμην. ἐμοὶ μελήσει τα λοιπά. καὶ ἤδη συναρπάσω αὐτήν. Ζεὺς. εἴ σοι ῥᾴδιον, οὕτω ποίει. πλὴν οἶδα ὅτι αδυνάτων ἐρᾷς. De bono Jove optime meruerunt librarii, qui pugnantia loquentem induxerunt. Legendum εἴ σοι ἩΔΙΟΝ, οὕτω ποίει. πλὴν οἶδα ὅτι ἀδυνάτων ερᾷς. Lucianus. Dial. Mort. XXII. βόα, ΕΙ τοῦτο ΣΟΙ ΗΔΙΟΝ, ὦ Χάρων.

Deor. Dial. XII. μὴ ἀπομανεῖσα ποτε ἡ Ρέα, ἢ καὶ μᾶλλον ἔτι ἐν αὐτῇ οὖσα κ. τ. λ. lis, quæ adnotavit Hemsterhusius, adde ex Plutarchi Αποφθ. Βασ. pag. 523. ed. Wyttenb. 4to. Δημοσθένους δὲ τοῦ ῥήτορος εἰπόντος, ̓Αποκτενοῦσί σε ̓Αθηναῖοι, ἐὰν μονῶσι, Ναί, εἶπεν, ἐμὲ μὲν ἂν μανῶσι, σὲ δὲ ἂν σωφρονῶσι.

Deor. Dial. xx. p. 255. δοκεῖ τις αὐτῷ συνοικεῖν Ιδαία γυνὴ, ἱκανὴ μὲν, ἄγροικος δὲ, καὶ δεινῶς ὄρειος. Melius, meo quidem judicio, ΚΑΛΗ μὲν, ἄγροικος δὲ καὶ δεινῶς ὄρειος.

Deor. Dial. xx. p. 267. Forte ΠΑΡΙΣ. οὐκοῦν ἐπὶ τούτοις δίδωμι τὸ μῆλον. ̓ΑΦΡΟΔΙΤΗ. ἐπὶ τούτοις ΛΑΜΒΑΝΩ.

Dial. Marin. vii. p. 309. καὶ ἐπιβὰς (Arion) πορθμείου τινὸς κακούργων ἀνδρῶν, ὡς ἔδειξε πολὺν ἄγων χρυσὸν καὶ ἄργυρον, ἐπεὶ κατὰ μέσον τὸ Αἰγαῖον ἐγένετο, ἐπιβουλεύουσιν αὐτῷ οἱ ναῦται. (ὡς ἔδειξε) ut opinio mea fert, interclusio est, ad vocem κακούργων respiciens. reticetur nominativus aliquis; puta τὸ πρᾶγμα, τὸ τέλος. facinorosorum, (id quod eventu deprehensum est.)

Dial. Mortuor. IV. extrem. p. 343. ἅπαντες καὶ ἀγεννεῖς· ΟΥΔΕΝ ὅμοιοι ἐκείνοις.

Scribi debuit, ώχροὶ γὰρ

Dial. Mortuor. v. p. 345. καὶ, νοσοῦντος, ἃ μὲν βουλεύονται (hæredipeta) πᾶσι πρόδηλα θύσειν δὲ ὅμως ὑπισχνοῦνται, ἢν φαΐσῃ. Magis placeret, ἃ μὲν ΒΟΥΛΟΝΤΑΙ πᾶσι πρόδηλα.

Dial. Mortuor. x. p. 363. μικρὸν μὲν ὑμῖν, ὡς ὁρᾶτε, τὸ σκαφίδιον, καὶ ὑπόσαθρόν ἐστι, καὶ διαῤῥεῖ τὰ πολλά, καὶ, ἢν τραπῇ ἐπὶ θάτερα, οἰχήσεται περιτραπέν. Enendo, καὶ, ἢν ΡΕΠΗ, ἐπὶ θάτερα, οἰχήσεται περιτραπέν. Plutarchus in Vita Pompeii. pag. 1176. ed. Henr. Steph. ἡ γὰρ, ὥσπερ ἐν σκάψει, τὰς ἀποκλίσεις ἐπανισοῦσα τῆς πόλεως ἰσχὺς, εἰς ἓν συνελθοῦσα, καὶ γενομένη μία, τὴν πάντα πράγματα καταστασιάσασαν καὶ καταβαλοῦσαν ἀνανταγώνιστον ΡΟΠΗΝ ἐποίησεν.

Dial. Mortuor. xv. p. 599. οἷα πρώην, ̓Αχιλλεῦ, πρὸς τὸν ̓Οδυσσέα σοι εἴρηται περὶ τοῦ θανάτου. ὡς ἀγεννῆ, καὶ ἀνάξια τοῖν διδασκάλοιν ἀμφοῖν, Χείρωνός τε καὶ Φοίνικος. ἠκροώμην γὰρ ὁπότε ἔφης βούλεσθαι ἐπάρουρος ὢν θητεύειν παρά τινι τῶν ἀκλήρων, ᾧ μὴ βίοτος πολὺς εἴη,

μᾶλλον ἢ πάντων ἀνάσσειν τῶν νεκρῶν. ταῦτα μὲν οὖν ἀγεννῆ τινα φρύγα, δειλὸν, καὶ πέρα τοῦ καλῶς ἔχοντος φιλόζωον, ἴσως ἐχρῆν λέγειν· τὸν Πηλέως δὲ υἱὸν, τὸν φιλοκινδυνότατον ἡρώων ἁπάντων, ταπεινὰ οὕτω περὶ αὐτοῦ διανοεῖσθαι πολλὴ αἰσχύνη, καὶ ἐναντιότης πρὸς τὰ πεπραγμένα σοι ἐν τῷ βίῳ.—Corrigendum ταπεινὰ οὕτω περὶ αὐτοῦ - διανοεῖσθαι i. e. περὶ θανάτου.

Dial. Mortuor. xv. p. 401. φέρει δὲ παραμυθίαν καὶ ἡ κοινωνία τοῦ πράγματος καὶ τὸ μὴ μόνον αὐτὸν πεπονθέναι. Melius καὶ τὸ μὴ μόνον ΑΥΤΟ πεπονθέναι.

Dial. Mortuor. xvi. p. 403. Pro ὑποβολιμαῖον Ηρακλέα παρόντα lego ὑποβολιμαῖον Ηρακλέα ΠΑΡΙΟNTA. Irrepentem.

Dial. Mortuor. XIX. p. 411. Rectius, ἐγώ σοι καὶ ΥΠΕΡ τοῦ *Ερωτος ἀποκρινοῦμαι τὰ δίκαια. ut infra, οὐκοῦν καὶ ὑπὲρ ἐμαυτοῦ σοι, ὦ Αἰακέ, ἀποκρινούμαι.

Dial. Mortuor. xx. p. 412. Interpungendum οὑτοσὶ μὲν ὅτι Κέρ βερός ἐστιν, οἶσθα. καὶ τὸν πορθμέα τοῦτον, ὅς σε διεπέρασε, καὶ τὴν λίμνην, καὶ τὸν Πυριφλεγέθοντα, ἤδη ἑώρακας ἐσιών.

Dial. Mortuor. xx. p. 416. Menippus: ὦ χαλκόπου βέλτιστε, τί παθὼν σαυτὸν ἐς τοὺς κρατῆρας ἐνέβαλες; Empedocles: μελαγχολία τις, ὦ Μένιππε. Menippus: οὐ μὰ Δία, ἀλλὰ κενοδοξία, καὶ τύφος, καὶ πολλὴ κόρυζα. ταῦτά σε ἀπηνθράκωσεν αὐταῖς κρηπίσιν, οὐκ ἀνάξιον ὄντα. πλὴν ἀλλ ̓ οὐδέν σε τὸ σόφισμα ὤνησεν. ἐφωράθης γὰρ τεθνεώς.

Tantum abfuit ut Empedocles cum ipsis crepidis (quod profecto voluit) combustus sit, ut earum altera ejectata rationem mortis illius indicarit, effeceritque ne deus immortalis haberetur. Diogenes Laertius in vita Empedoclis, Ιππόβοτος δέ φησιν ἐξαναστάντα αὐτὸν τὸν ̓Εμπε δοκλέα) ὧδευκέναι ὡς ἐπὶ τὴν Αἴτνην· εἶτα, παραγενόμενον ἐπὶ τοὺς κρατῆρας τοῦ πυρὸς, ἐναλέσθαι καὶ ἀφανισθῆναι· βουλόμενον τὴν περὶ αὐτοῦ φήμην βεβαιῶσαι, ὅτι γεγόνοι θεός. ΥΣΤΕΡΟΝ ΔΕ ΓΝΩΣΘΗΝΑΙ, ̓ΑΝΑΡΡΙΠΙΣΘΕΙΣΗΣ ΑΥΤΟΥ ΜΙΑΣ ΤΩΝ ΚΡΗΠΙΔΩΝ. Legamus igitur, ταῦτά σε ἀπηνθράκωσεν· αὐταῖς ΓΕ κρηπίσιν ̓ΑΞΙΟΥΝΤΑ. Lucri fit ἀπανθρακοῦσθαι.

Dial. Mortuor. XXII, p. 424. ΔΕΟΙ;

Forsitan σὺ δ ̓ οὐκ ᾔδεις ὡς κομίζειν

Dial. Mortuor. XXIII. p. 428. τὸν Ἑρμῆν κέλευσον, ἐπειδὰν ἐν τῷ φωτὶ ἤδη ὁ Πρωτεσίλαος ᾖ, καθικόμενον ̓ΕΝ τῇ ῥάβδῳ, νεανίαν εὐθὺς καλὸν ἀπεργάσασθαι αὐτὸν, οἷος ἦν ἐκ τοῦ παστοῦ. Quid sibi velit præpositio & non intelligo, Jensius. Miratur clar. Jensius cur & hic præponatur; et merito miratur: ubinam enim his similia reperias. M. du Soul. Ubi similia reperiantur, ostendit Hemsterhusius. Exemplis ab illo allatis adde hac. Xenoph. Memorab. lib. 3. cap. 9. sect. 2. δῆλον μὲν γὰρ, ὅτι Σκύθαι καὶ Θρᾷκες οὐκ ἂν τολμήσειαν ἀσπί δας καὶ δόρατα λαβόντες Λακεδαιμονίοις διαμάχεσθαι φανερὸν δὲ, ὅτι καὶ Λακεδαιμόνιοι οὔτ ̓ ἂν Θραξὶν ΕΝ πέλταις καὶ ἀκοντίοις, οὔτε Σκύ θαις ΕΝ τόξοις ἐθέλοιεν ἂν διαγωνίζεσθαι. Plutarch. in vita Philopæm. pag. 657. ed. H. Steph. διελαύνεται διαμπερὲς ὁμοῦ τοὺς μηροὺς ἑκατέ ρους ΕΝ μεσαγκύλῳ. Idem in vita Demetr. pag. 1652. καὶ τήν γε

τότε σύστασιν καὶ κοινωνίαν αὐτῶν ἔλεγεν, ὥσπερ ὀρνίθων σπερμολόγων συνδρομὴν, ΕΝ λίθῳ καὶ ψόφῳ συνδιαταράξειν.

Josephus. Antiq. &c. lib. vi. cap. 9. pag. 250. ed. Hudsoni. σὺ μὲν ἐπέρχῃ μοι ΕΝ ῥομφαίᾳ, καὶ ̓ΕΝ δόρατι, καὶ ἐν θώρακι. S. Lucas cap. 22. v. 49. πατάξομεν ἘΝ μαχαίρα; vid. S. Matth. 26. 52.

Dial. Mortuor. XXVII. p. 439. In edit. Salmur. legitur de ̓Αρσάκης, γηραιὸς γὰρ ἤδη, καὶ νή Δί' οὐκ ἄσεμνος τὴν ὄψιν ἐς τὸ βαρβαρικὸν, ἤχθετο καὶ ἠγανάκτει πεζὸς βαδίζων, καὶ ἠξίου τὸν ἵππον αὐτῷ προσαχθῆναι. Reitzius, ad prascriptum Grævii, edidit ὁ δὲ ̓Αρσάκης, γηραιὸς γὰρ ἤδη, καὶ νή Δί' οὐκ ἄσεμνος τὴν ὄψιν, εἰς τὸ βαρβαρικὸν ἤχθετο-barbaro more ferebat agre, si diis placet. Sincera lectio videtur-γηραιὸς γὰρ ἤδη, καὶ νή Δί ̓ οὐκ ἄσεμνος τὴν ὄψιν ΩΣ τὸ βαρ βαρικόν, ἤχθετο κ. τ. λ. Significat Crates, in Arsace, ut in homine barbaro, dignitatem multam apparuisse. Sic Thucydides lib. 4ο pag. 148. edit. Η. Stephani, ἦν δὲ οὐδὲ ἀδύνατος, ὩΣ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΟΣ, εἰπεῖν. He was not ineloquent FOR A LACEDÆMOΝΙΑΝ.

Dial. Mortuor. XXVII. p. 440. ὁ μὲν γὰρ ἐπήλαυνεν, εἰκοσάπηχύν τινα κοντὸν προβεβλημένος, ὁ θρὰξ δὲ, ἐπειδὴ τῇ πέλτῃ ἀπεκρούσατο τὴν προσβολὴν, καὶ παρῆλθεν αὐτὸν ἡ ἀκωκὴ, ἐς γόνυ ὀκλάσας, δέχεται τῇ σαρίσσῃ τὴν ἐπέλασιν, καὶ τιτρώσκει τὸν ἵππον ὑπὸ στέρνον, ὑπὸ θυμοῦ καὶ σφοδρότητος ἑαυτὸν διαπείραντα. Forte ΠΡΟΒΟΛΗΝ. i. e. Ipsum contum prætentum.

Dial. Mortuor. XXVII. p. 440. An διελαύνεται δὲ καὶ ὁ ̓Αρσάκης ἐς τὸν βουβῶνα διαμπαξ ἄχρις ΕΠΙ τὴν πυγήν

Dial. Mortuor. xxx. p. 454. οὐκοῦν ὁρᾶς πῶς ἄδικα ποιεῖς κολάζων ἡμᾶς, ὑπηρέτας γενομένους ὧν ἡ Κλωθώ προσέταττε;

ων

Quanquam videor mihi particulam hanc Ts alibi similiter usurpatam notasse, tamen Lucianum scripsisse arbitror οὔκουν ὁρᾷς, ΩΣ ἄδικα ποιεῖς. Το λο

Menippus, seu Necyomantia, ὦ χαῖρε, μέλαθρον, πρόπυλα θ ̓ ἑστίας ἐμῆς. ὡς ἄσμενός σ ̓ ἐσεῖδον, ἐς φάος μολών. Hæc tralaticia Euripidis Herculi furenti debemus.

Menippus, seu Necyomantia. p. 457. Quum Menippus familiarem suum Philonidem versibus Homeri et Euripidis obruisset, ita a Philonide correptus est, οὗτος, ἀλλ ̓ ἢ παραπαίεις. οὐ γὰρ ἂν οὕτως ἐμμέτρως ἐῤῥαψῳδεις πρὸς ἄνδρας φίλους. Argumentum delirationis Ocius reponamus prorsus novum, Carmina MODULATE recitare.

οὐ γὰρ ἂν οὕτως ̓ΑΜΕΤΡΩΣ ἐῤῥαψῳδεις πρὸς ἄνδρας φίλους. Sine fine modoque.

Menippus, seu Necyom. p. 469. ὁ δὲ μάγος ἐν τοσούτῳ, διδα καιομένην ἔχων, οὐκ ἔτ ̓ ἠρεμαίᾳ τῇ φωνῇ, παμμέγεθες δὲ ὡς οἷός τε ἦν ἀνακραγών, δαίμονάς τε ὁμοῦ πάντας ἐπεβοᾶτο, Ποινὰς, καὶ Ἐριννύας, καὶ νυχίαν Εκάτην, καὶ ἐπαινὴν Περσεφόνειαν, παραμιγνὺς ἅμα βαρβαρικά τινα καὶ ἄσημα ὀνόματα καὶ πολυσύλλαβα. Probabilius δαίμονας ΟΜΟΥ ΤΙ πάντας ἐπεβοντο.

Menippus seu Necyom. p. 474. τῷ δὲ Μίνωϊ μία τις καὶ πρὸς χάριν ἐδικάσθη δίκη. τὸν γὰρ τοι Σικελιώτην Διονύσιον, πολλὰ καὶ ἀνόσια ὑπό τε Δίωνος κατηγορηθέντα, καὶ ὑπὸ τῆς σκιᾶς καταμαρτυρη θέντα, παρελθὼν ̓Αρίστιππος, ὁ Κυρηναῖος, (ἄγουσι δ' αὐτὸν ἐν τιμῇ, καὶ δύναται μέγιστον ἐν τοῖς κάτω) μικροῦ δεῖν τῇ Νικαίρᾳ προσδεθέντα, παρέλυσε τῆς καταδίκης, λέγων πολλοῖς αὐτὸν τῶν πεπαιδευμένων πρὸς ἀργύριον γενέσθαι δεξίον.

Conjecit Solanus τῇ Χιμαίρᾳ παραδοθέντα. Malim, quod propius, ΠΡΟΤΕΘΕΝΤΑ. Eodem sensu, forma autem activa, occurrit hoc verbum apud Sophoclem, Aj. v. 1294.

Οὐκ οἶσθα, σοῦ πατρὸς μὲν ὃς προὔφυ πατὴρ,
ἀρχαῖον ὄντα Πέλοπα, βάρβαρον Φρύγα;
̓Ατρέα δ', ὃς αὖ σ ̓ ἔσπειρε, δυσσεβέστατον,
ΠΡΟΘΕΝΤ ̓ ἀδελφῷ δεῖπνον οἰκείων τέκνων ;

Menippus seu Necyom. p. 476. διελθόντες δὲ καὶ τούτους, ἐς τὸ πεδίον ἐσβάλλομεν τὸ ̓Αχερούσιον. εὑρίσκομέν τε αὐτόθι τοὺς ἡμιθέους τε, καὶ τὰς ἡρωΐνας, καὶ τὸν ἄλλον ὅμιλον τῶν νεκρῶν, κατὰ ἔθνη καὶ φύλα διαιτωμένους, τοὺς μὲν παλαιούς τινας, καὶ εὐρωτιῶντας, καὶ, ὥς Φησιν Ομηρος, ἀμενηνούς· τοὺς δὲ νεαλεῖς καὶ συνεστηκότας, καὶ μάλιστα τοὺς Αἰγυπτίων αὐτοὺς, διὰ τὸ πολυαρκὲς τῆς ταριχείας. In locum τοῦ Αὐτους male substituit Hemsterhusius αλύτους, pejus Solanus αὔους. Reponendum καὶ μάλιστα τοὺς ΑΙΓΥΠΤΙΟΥΣ ΑΥΤΩΝ, διὰ τὸ πολυαρκὲς τῆς ταριχείας.

Charon, sive Contemplantes p. 491. ἦν με σὺ ἀφῆς, οὐδὲν τῶν τυφλῶν διοίσω. καθάπερ γὰρ ἐκεῖνοι σφάλλονται διολισθαίνοντες ἐν τῷ σκότῳ, οὕτω δὴ καγώ σοι πάλιν ἀμβλυώττω πρὸς τὸ φῶς. Legit Hemsterhusius πάλαι αμβλυώττω. Veri similius, καθάπες γὰρ ἐκεῖνοι σφάλλονται διολισθαίνοντες ἐν τῷ σκότῳ, οὕτω δὴ καγώ σοι ΕΜΠΑΛΙΝ ἀμβλυώττω πρὸς τὸ φῶς.

Charon, sive Contempl. p. 500. Mercurius: Μίλων οὗτος, ὁ ἐκ Κρότωνος ἀθλητής. ἐπικροτοῦσι δ' αὐτῷ οἱ ̔Ελληνες, ὅτι τὸν ταῦρον ἀρά μενος φέρει διὰ τοῦ σταδίου μέσου. Charon: καὶ πόσῳ δικαιότερον ἂν ἐμὲ, ὦ Ἑρμῆ, ἐπαινοῖεν, ὃς αὐτόν σοι τὸν Μίλωνα μετ ̓ ὀλίγον ξυλλαβὼν ἐνθήσομαι ἐς τὸ σκαφίδιον, ὁπόταν ἥκῃ πρὸς ἡμᾶς, ὑπὸ τοῦ ἀμαχωτάτου τῶν ἀνταγωνιστῶν καταπαλαισθεὶς, τοῦ θανάτου, μηδὲ ξυνεὶς ὅπως αὐτὸν ὑποσκελίζει.

Merito ultima Hemsterhusio videntur non accommodatissime ad integram, quae praecessit, sententiam respondere. Vix dubium est, quin scripserit Lucianus ΥΠΟΣΚΕΛΙΣΕΙ. nominativus τῷ ἥκῃ ὁ Μίλων scilicet ante τὸ ὑποσκελίσει etiam subauditur, αὐτὸν vero τὸν θάνατον significat. Luctator ille celeberrimus, victis omnibus aliis, Mortem supplantare frustra studuisset.