Firma sit illa licet, solvetur in æquore navis,
Quæ nunquam liquidis sicca carebit aquis.
Da requiem, requietus ager bene credita reddit;
Intermissa minus sarcina pondus habet. Ov.
Nemo libenter recolit, qui læsit, locum.
Terretur minimo pennæ stridore columba,
Unguibus, accipiter, saucia facta tuis:
Nec procul a stabulis audet secedere, si qua
Excussa est avidi dentibus agna lupi:
Vitaret cœlum Phaeton, si viveret; & quos
Optârat stulte, tangere nollet equos.
Me quoque, quæ sensi, fateor Jovis arma timere.
Me reor infesto, cum tonat, igne peti.
Quicunque Argolica de classe Capharea fugit,
Semper ab Euboïcis vela retorquet aquis:
Et mea cymba, semel vastà percussa procellâ,
Illum, quo læsa est, horret adire locum. Ov.
Fortuna miserrima tuta est.
Puppis Achæmeniden Grajum Trojana recepit,
Profuit & Myso Pelias hasta duci.
Confugit interdum templi violator ad aram,
Nec petere offensi numinis horret opem
Qui rapitur spumante salo, sua brachia cauti
Porrigit, & spinas duraque saxa capit.
Accipitrem metuens pennis trepidantibus ales
Audet ad humanos fessa venire sinus.
Nec se vicino dubitat committere tecto,
Quæ fugit infestos territa cerva canes.
Da, precor, accessum lacrymis, mitissime, nostris ;
Nec rigidam timidis vocibus obde forem. Ov.
Simile simili gaudet.
Scilicet ingeniis aliqua est concordia junctis,
Et servat studii fœdera quisque sui.
Rusticus agricolam, miles fera bella gerentem,
Rectorem dubiæ navita puppis amat.
Tu quoque Pieridum studio, studiose, tencris;
Ingenioque faves, ingeniose, meo. ~
Distat opus nostrum, sed fontibus exit ab isdem;
Artis & ingenuæ cultor uterque sumus.
Utque meis numeris tua dat facundia nervos,
Sic venit a nobis in tua verba nitor.
Jure agitur studio confinia carmina vestro,
Et commilitii sacra tuenda putas.
Jupiter oranti surdas si præbeat aures,
Victima pro templo cur cadat icta Jpvis?
Si pacem nullam pontus mihi præstet eunti,
Irrita Neptuno cur ego thura feram ?
Vana laborantis si fallat vota coloni,
Accipiat gravida cur suis exta Ceres?
Nec dabit intonso jugulum caper hostia Baccho,
Musta sub adducto si pede nulla fluant.
Cæsar ut imperii moderetur fræna, precamur;
Tam bene quod patriæ cousulit ille suæ.
Utilitas igitur magnos hominesque Deosque
Efficit; auxiliis quoque Tavente suis.
Messis erant primis virides mortalibus herbæ,
Quas tellus nullo sollicitante dabat.
Et modo carpebant vivaci cespite gramen,
Nunc epulæ tenerâ fronde cacumen erant.
Postmodo glans nata est; bene erat jam glande repertâ ;
Duraque magnificas queres habebat opes.
Prima Ceres homini ad meliora alimenta vocato
Mutavit glandes utiliore cibo.
Illa jugo tauros collum præbere coëgit:
Tum primum soles ernta vidit humus.
Es erat in pretio ; Chalybeia massa latebat:
Heu! quam perpetuo debuit illa tegi !
Astronomia.
Felices Anima! quibus hæc cognoscere primis,
Inque domos superas scandere cura fuit.
Credibile est, illos pariter vitiisque locisque
Altius humanis exeruisse caput.
Non Venus & vinum sublimia pectora fregit,
Officiumve Fori, Militiæve labor.
Nec levis ambitio perfusaque gloria fuço,
Magnarumque fames sollicitavit opum.
Admovere oculis distantia sidera`nostris,
Ætheraque ingenio supposuere suo.
Sic petitur cœlum : non, ut ferat Ossan Olympus,
Summaque Peliacus sidera tangat apex.
Naso in exilium proficiscens uxoris & domesti-
corum lacrymas describit.
Dum loquor, & flemus, cœlo nitidissimus alto,
Stella gravis nobis, Lucifer ortus erat.
Dividor haud aliter, quam si mea membra relinquam ;
Et pars abrumpi corpore visa suo est.
Tum vero exoritur clamor, gemitusque meorum;
Et feriunt moestæ pectora nuda manus.
Tum vero conjux, humeris abeuntis inhærens,
Miscuit hæc lacrymis tristia dicta suis.
Non potes avelli, simul, ah! simul ibimus, inquit!
Te sequar; & conjux exulis exul ero.
Et mihi facta via est; & me capit ultima tellus,
Accedam profugæ sarcina parva rati.
Te jubet a patriâ discedere Cæsaris ira;
Me pietas; pietas hæc mihi Cæsar erit.
Laus navis Nasonem in exilium vehentis. Est mihi, sitque, precor, flavæ tutela Minervæ Navis; & a pictâ casside nomen habet. Sive opus est velis, mininam bene currit ad auram ; Sive opus est remo, remige carpit iter. Nec comites volucri contenta est vincere cursu ; Occupat egressas quamlibet ante rates. Et patitur fluctus, fertque assilientia longe Æquora, nec sævis icta fatiscit aquis. Illa Corinthiacis primum mihi cognita Cenchris Fida manet trepida duxque comesque fugæ. Perque tot eventus, & iniquis concita ventis Æquora, Palladio numine tuta fugit.
Nunc quoque tuta, precor, vasti secet ostia Ponti; Quasque petit, Getici littoris intret aquas. Ov. Ad Amicam.
Accipe, per longos tibi qui deserviat annos; Accipe, qui purâ nôrit amara fide.
Si me non veterum commendat magna parentum
Nomina; nec nostri sanguinis auctor eques;
Nec meus innumeris renovatur campus aratris;
Temperat & sumptus parcus uterque parens;
At Phœbus, comitesque novem, vitisque repertor
Hoc faciant ; &, me qui tibi donat, Amor;
Et nulli cessura fides: sine crimine mores;
Nudaque simplicitas, purpureusque pudor. Non mihi mille placent: non sum desultor Amoris, Tu mihi (si qua fides) cura perenuis eris: Tecum, quos dederint annos mihi fila sororum, Vivere contingat; teque dolente mori.
Monstra maris Sirenes erant ; quæ voce canorâ
Quamlibet admissas detinuere rates.
His sua Sisyphides auditis pene resolvit
Corpora; nam sociis illita cera fuit.
Res est blanda canor: discat cantare puella;
Ut, quas non formú traxerit, arte trahat.
Nec plectrum dextrâ, citharam tenuisse sinistra
Nesciat arbitrio fœmina docta meo.
Saxa ferasque lyrà movit Rhodopëius Orpheus,
Tartareosque lacus, tergeminumque canem.
Saxa tuo cantu, vindex justissime matris,
Fecerunt muros officiosa novos.
Quamvis mutus erat, voci favisse putatur
Piscis, Ariouiæ fabula nota lyræ.
Mutant cum tempore mores.
Forsitan antiquæ Tatio sub rege Sabina
Maluerint, quam se, rura paterna coli,
|