Idem lib. 12. epigr. 44. Lesbia cum tenero te posset amare Catullo. Idem lib. 14. epigr. 77. quod inscribitur Cavea Erobca. Si tibi talis erit, qualem dilecta Catullo Lesbia plorabat, hic habitare potest. Idem lib. eodem epigr. 195. Tantum magna suo debet Verona Catullo, A. Gellius Noct. Attic. lib. 7. cap. 20. Catullus quoque elegantissimus poëtarum. (et infra eod. capite.) Idem lib. 19. cap. 9. Ecquis nostrorum poëtarum tam fluentes carminum delicias fecisset? nisi Catullus, inquiunt, forte pauca, et Calvus itidem pauca. (vid. eundem lib. 6. cap. 16.) Ausonius Drepanio Pacato Latino. Cui dono lepidum novum libellum Veronensis ait poëta quondam, Inventoque dedit statim Nepoti. Macrobius lib. 2. Saturnal. cap. 1. Saturnalibus, optimo dierum, ut ait Veronensis poëta. L. Apuleius in Apologia. Eadem igitur opera accusent C. Catullum, quod Lesbiam pro Clodia nominarit. Sidonius Apollinaris epistola 10. lib. 2. ad Hesperium. Reminiscere quod sæpe versum complevit Lesbia cum Catullo. Severinus Boethius de Consolat. Philosophic lib. 3. Prosa 4. Num vis ea est magistratibus, ut utentium mentibus virtutes inserant, vitia depellant? Atqui non fugare, sed illustrare potius nequitiam solent; quo fit, ut indignemur, eos sæpe nequissimis hominibus contigisse. unde Catullus licet in curuli Nonium sedentem, strumam appellat. (vid. carmen 52.) Diomedes Grammaticus lib. 3. cap. 6. de Iambico. Cujus carminis præcipui scriptores apud Græcos Archilochus, Hipponax, apud Romanos Lucilius, et Catullus, et Horatius, et Bibaculus. Terentianus Maurus in Tractatu de Literis, Syllabis, Pedibus, et Metris. v. 838. ubi de Phalacio hendecasyllabo. Exemplis tribus hoc statim probatis, Docti carmine quæ legis Catulli etc. Idem tractatu eodem v. 1031. Hunc lucum tibi dedico, consecroque, Priape, etc. (vid. carmen 18.) VULPII DIATRIBE DE METRIS CATULLI. VERSUUM genera, quibus in epigrammatibus ceterisque poëmatiis utitur CATULLUS, numero quatuordecim occurrunt. Principem locum obtinet Phalacius hendecasyllabus, qui constat e spondeo, dactylo, ac tribus trochæis, hoc pacto: Quoi dō | nō lěpĭ | dūm nŏ | vūm lĭ | bēllŭm In prima tamen sede apud antiquiores poëtas trochæum, vel iambum loco spondæi nonnunquam recepit, ut in sequentibus : Arĭdā modo pūmi | ce expo | lītům Měas esse ǎli| quid pŭ | tārě | nūgăs In altera poëta noster carmine 57. 7. creticum sive amphimacrum semel usurpavit : Uno in lectulō | ērŭ | dītů | li âmbð Versus autem ille initio carminis 40. Quænam te mala mens, miselle Ravide. hypermeter est, sive una syllaba redundans. quem hac ratione metimur, ut postrema syllaba per synalophen elidatur a prima subsequentis, quæ incipit a vocali: Qūænām | tē mălă | mēns mĭ | sēllě | Rāvĭ | deˇAgīt. Hoc primo genere versus utitur Catullus trecies novies, videlicet carmine 1. 2. 3. 5. 6. 7. 9. 10. 12. 13. 14. 15. 16. 21. 23. 24. 26. 27. 28. 32. 33. 35. 36. 38. 40. 41. 42. 43. 45. 46. 47. 48. 49.50. 53. 54.56. 57. 58. II. Sequitur secundo loco Iambicus trimeter, seu senarius, acatalectus. Hic sex pedibus constat, qui omnes possunt esse iambi, ut: "Ait | fùis | sẽ nā | vĭūm | cělēr | rĭmūs Interdum vero in locis disparibus, puta in primo, tertio, quinto spondæus admittitur, pes iambo ισοσύλλαβος, etsi non ισόχρονος : nonnunquam etiam imparisyllabi, ut anapæstus-, dactylus, tribrachys. At in locis paribus, nempe secundo, quarto, ultimo, extra comœdiam, et fabulas Phædri Æsopias, comico fere stylo scriptas, præter iambum vel tribrachyn ceteri pedes vix recipiuntur. Exempla mixti Iambici: Hoc genere Catullus utitur quater, nimirum carmine 4. Phaselus ille, quem videtis, hospites, 20. Ego hæc, ego arte fabricata rustica. 29. Quis hoc potest videre, quis potest pati. hæc porro tria carmina constant ex Iambicis puris. 52. Quid est, Catulle, quod moraris emori? E mixtis hoc Iambicis est. III. Succedit superioribus Choliambus, sive Scazon, in omnibus præcedenti conveniens, si duos ultimos pedes excipias; etenim ordine præpostero quintus pes semper est iambus, ultimus semper spondæus, ut: Fulse | rẽ quon | đàm cān | didī | tībi | soles 22. Suffenus iste, Vare, quem probe nosti. IV. Quarti generis est Sapphicus hendecasyllabus, qui constat e trochæo, spondæo, dactylo, et rursum duobus trochæis, ut: Sive in extremōs pěně | trārĭt | Indos quamquam interdum poëta noster altera in sede trochæum collocaverit. Exempla sunt: Illi autem versus abundant semipede, qui absorbetur a prima vocali subsequentis : Nullum amans vere, sed idemtidem omnium, Qui illius culpa cecidit, velut prati. In eo autem non servatur synalophe, sed hiatus relinquitur quarto loco : Galli | cùm Rhe | num hōrribi | lēsquě | últi Hoc genere versus utitur Catullus bis, nimirum in duabus odis, quarum utraque est dicolos tetrastrophos; constant enim ex duplici genere versuum, Sapphico et Adonio, singulæque earum strophæ quaternis versibus concluduntur : Carm. 11. Furi, et Aureli, comites Catulli. 51, Ille mî par esse deo videtur. V. Quinti generis est Adonius, versiculus exiguus, qui constat dactylo et spondæo, ut: ĭlĭǎrūmpēns Utitur eo Catullus bis, ut paulo ante diximus. VI. Ad sextum genus pertinet Trochaicus Stesichorius, quem Antispasticum etiam vocant, Priapeium, et Angelicum: qui versus constat sex pedibus: choreo vel spondæo, dactylo, cretico rarius dactylo, iterum choreo vel spondæo, iterum dactylo, postremum choreo, ut: Et să | lirě pǎ | rātum hǎbēs | sēd vě | rēris în | eptă sä Lĭgŭ dem omnia cūri nulla sit usquam In fos ri jǎcēt Tantum sentiens super quam si confor nātǎ sě rens manu curi larga utitur eo versu Catullus ter, nimirum : Carm. 17. O Colonia, quæ cupis ponte ludere ligneo. 19. Hunc ego, juvenes, locum, villulamque palustrem. VII. Septimi generis est Iambicus tetrameter catalectus, qui constat septem pedibus, et cæsura in fine. Ad eum porro faciendum servantur omnia, quæ ad Iambicum trimetrum pertinent. Exemplum sit: Rěmit | tě pal | lĩūm | mihi | měūm | quòd în | võlās | tï In illo versu est amphibrachys - secundo loco, anapæstus tertio : Quum dé | vĭá mů | lier à | lītēs | ōstēn | dit ōs | citān | těs in illo autem spondæus loco septimo: Invi să tur pĭtēr | tibi | flǎgēl | lă cōn | scribil | lent Catullus hunc adhibet semel, carmine 25. Cinæde Thalle, mollior cuniculi capillo. VIII. Octavi generis est Choriambus, qui constat quinque pedibus, nimirum spondeo, tribus choriambis, et pyrrhichio, ut : Ventōs irrită fer | re et něbŭlās | aěrĭās | sinis Hoc versus genere conscripta est Horatii ode 18. lib. 1. Nullam, Vare, sacra vite prius severis arborem. Utitur eo Catullus semel carmine 30. Alphene immemor, atque unanimis false sodalibus. f |