IT Macrobius lib. 11. Saturnal. cap. 1. Saturnalibus, optimo dierum, ut ait Veronensis poëta." L. Apuleius in Apologia. Eadem igitur opera accusent C. Catullum, quod Lesbiam pro Clodia nominarit. Sidonius Apollinaris lib. 11. Epistola 10. ad Hesperium. Reminiscere quod sæpe versum complevit Lesbia cum Catullo. Severinus Boëthius de Consol. Philosoph. lib. II. Prosa 4. Num vis ea est magistratibus, ut utentium mentibus virtutes inserant, vitia depellant ? Atqui non fugare, sed illustrare potius nequitiam solent; quo fit, ut indignemur, eos sæpe nequissimis hominibus contigisse: unde Catullus licet in curuli Nonium sedentem, strumam appellat."? Diomedes Grammaticus lib. III. cap. 6. de Iambico. Cujus carminis præcipui scriptores apud Græcos Archilochus, Hipponax, apud Romanos Lucilius, et Catullus, et Horatius, et Bibaculus. Terentianus Maurus in Tractatu de Literis, Syllabis, Pedibus, et Metris, vs. 838. ubi de Phaleucio Hendecasyllabo. Exemplis tribus hoc statim probatis, Idem tractatu eodem vs. 1031. NOTÆ II Carm. XIV. 12 Carm. LII. 13 Carm. XVIII. VULPII DIATRIBE DE METRIS CATULLI. Versuum genera, quibus in Epigrammatibus ceterisque Poëmatiis utitur CATULLUS, numero quatuordecim occurrunt. Í. Principem locum obtinet Phaleucius Hendecasyllabus, qui constat e spondæo, dactylo, ac tribus trochæis, hoc pacto: Quoi do | no lepř | dūm no / vũm IY | bēllům In prima tamen sede apud antiquiores Poëtas trochæum vel iambum loco spondæi nonnunquam recepit, ut in sequentibus : Ari | dā mod8 | pūmi | ce expě | litům Měās ēsse ålil qüid på | tārě l'nūgăs In altera Poëta noster Carm. LVII. 7. creticum sive amphimacrum semel usurpavit: Ono in / lēctúló | ērů | ditů I li ambo Versus autem ille initio Carm. XL. Quænam te mala mens, miselle Ravide, hypermeter est, sive una syllaba redundans: quem hac ratione metimur, ut postrema syllaba per synalæphen elidatur a prima subsequentis, quæ incipit a vocali: Qūænām | tē målă | mēns mț / sellě | Ravi | de Agīt. Hoc primo genere versus utitur Catullus trecies novies, videlicet Carmm. I. II. III. V. VI. VII. IX. X. XII. XIII. XIV. XV, XVI. XXI. XXIII. XXIV. XXVI. XXVII. XXVIII. XXXII. XXXIII. XXXV. XXXVI. XXXVIII. XL. XLI. XLII. XLIII. XLV. XLVI. XLVII. XLVIII. XLIX. L. LIII. LIV. LVI. LVII. LVIII. II. Sequitur secundo loco Iambicus trimeter, seu senarius, tim acatalectus. Hic sex pedibus constat, qui omnes possunt esse iambi, ut: Ait | fúīs / sě nā ' viūm | cèlēr | rimūs Interdum vero in locis disparibus, puta in primo, tertio, quinto spondæus admittitur, pes iambo ioooóllaßos, etsi non loóxpovos : nonnunquam etiam imparisyllabi, ut anapæstus vu-, dactylus, tribrachys unui At in locis paribus, nempe secundo, quarto, ultimo, extra comcediam, et fabulas Phædri .sopias, comico fere stylo scriptas, præter iambum vel tribrachyn ceteri pedes vix recipiuntur. Exempla mixti lambici: Stēlla in cürū / li stru mă No, niūs sēdēt 1 1 pe je rat | Vati nius Hoc genere Catullus utitur quater, nimirum : Carmm. iv. Phaselus ille, quem videtis, hospites. XX. Ego hæc, ego arte fabricata rustica. XXIX. Quis hoc potest videre, quis potest pati. hæc porro tria Carmina constant ex lambicis puris. LII. Quid est, Catulle, quod moraris emori? E mixtis hoc lambicis est. III. Succedit superioribus Choliambus, sive Scazon, in omnibus præcedenti conveniens, si duos ultimos pedes excipias ; etenim ordine præpostero quintus pes seinper est iambus, ultimus semper spondæus, ut : Fülsẽ | rẽ qũon 1 dâm căn | didi | tỸbi | sölẽs Hoc genus a Catullo septies adhibetur : Carmm. viii. Miser Catulle, desinas ineptire. XXII. Suffenus iste, Vare, quem probe nosti. XXXI. Peninsularum, Sirmio, insularumque. LIX. Bononienses Rufa Rufulum fellat. IV. Quarti generis est Sapphicus Hendecasyllabus, qui constat e trochæo, spondæo, dactylo, et rursum duobus trochæis, ut: Sive in i ēxtrē | mos pěně | trābịt | Indos quanquam interdum Poëta noster altera in sede trochæum collocaverit. Exempla sunt: Seu Să cās să | gittyfe rõsqúe | Párthos ellæ lestum est Illi autem versus abundant semipede, qui absorbetur a prima vocali subsequentis : Delph. et Var. Clas. Catul. с ate me æ pu bi mo Nallum amans vere, sed identidem omnium. Qui illius culpa cecidit, velut prati. In eo autem non servatur synalophe, sed hiatus relinquitur quarto loco : GallY | cũm Rhẽ | num hồrribw | lẽsquế | alti Hoc genere versus utitur Catullus bis, nimirum in duabus Odis, quarum utraque est dicolos tetrastrophos; constant enim ex duplici genere versuum, Sapphico et Adonio, singulæque earum strophæ quaternis versibus concluduntur : Carmm. xi. Furi, et Aureli, comites Catulli. Li. Ille mi par esse Deo videtur. V. Quinti generis est Adonius, versiculus exiguus, qui constat dactylo et spondæo, ut: IlYă rūmpēns VI. Ad sextum genus pertinet Trochaicus Stesichorius, quem Antispasticum etiam vocant, Priapeium, et Angelicum: qui versus constat sex pedibus : choreo vel spondæo, dactylo, creticorarius dactylo, iterum choreo vel spondæo, iterum dactylo, postremum choreo, ut: Et să | līre på | rātum håbēs / sēd vě | rēris în | ēptă rī jăcēt sūppēr nātă sě cūri curi Alter semper larga utitur co versu Catullus ter, nimirum : Carmm. xvii. O Colonia, quæ cupis ponte ludere longo. xviii. Hunc lucum tibi dedico consecroque, Priape: XIX. Hunc ego, juvenes, locum, villulamque palustrem. VII. Septimi generis est Iambicus tetrameter catalectus, qui constat septem pedibus, et cæsura in fine. Ad eum porro faciendum servantur omnia, quæ ad Iainbicum trimetrum pertinent. Exemplum sit: Rěmīt / tě pāl | liūm | mihi / měūm | quod in / võlās / tỉ Io illo versu est ampbibrachys u-u secundo loco, anapæstus tertio : Cūm dē / všā mů | lvěr ā | litēs / õstēn dit os | cytān | těs in illo autem spondæus loco septimo: Invi | să tür , piter / tibi | flăgēl | lă con scrībil | lènt mata se parya fe rens manu men se Catullus hunc adhibet semel, Carm. xxv. Cinæde Thalle, mollior cuniculi capillo. VIII. Octavi generis est Choriambus, qui constat quinque pedibus, nimirum spoudæo, tribus choriambis -VU-, et pyrrhichio, ut: Ventos / irrită fer | re ēt něbilās | āěrfãs / sựnys Hoc versus genere conscripta est Horatii 1. Od. 18. Nullam, Vare, sacra vite prius severis arborem. Utitur eo Catullus semel Carm. xxx. Alphene immemor, atque unanimis false sodalibus. IX. Noni generis est Pseudo-phaleucius dekaotllapos, qui fit ex duobus spondæis, ac tribus choreis, ut: Fēmēl | lās õm, nēs å micě Quas vultu vidi ta interdum spondæo, et quatuor choreis ; cujusmodi Te în cír | cõ te in omni | būs li / bēllis Tribrachys autem loco spondæi prima in sede positus occurrit illo versu : Căměry | ūm mihi / pēssi | mæ pů | ēllæ Utitur eo Catullus semel, quamvis intermisceat legitimos Hendecasyllabos, Carm. Lv. Oramus, si forte non molestum est. X. Decimi generis est Glyconius, qui fere constat spondæo, et duobus dactylio, ut : Jām sēr | vīrě Thă / lāssid At Veronensis Poëta sæpenumero trochæum usurpat in prima sede; cujusmodi sunt illi: Cīngě tēmporă floribůs maraci ni nive o gereus aliquando iambum, ut in hoc Púēl | læ ēt påě | ri intègrỉ Utitur eo Catullus bis, nempe in duabus Odis, quarum prima est dicolos tetrastrophos; constat enim e Glyconio versu et Pherecratio ; singulæ porro ejus strophæ quaternis versibus finiuntur : altera est dicolos pentastrophos, quæ iisdem versuum generibus conscripta est, sed strophas habet e quinis versibus : |