Sed contra accipies meros amores,
Seu quid suauius elegantiusue est.
Nam unguentum dabo quod meae puellae
Donarunt Veneres Cupidinesque.
Quod tu cum olfacies deos rogabis
Totum ut te faciant, Fabulle, nasum.
σχῆμα κατ' ἀριθμὸν II (344) I II (443)
NEI te plus oculis meis amarem
Iocundissime Calue, munere isto
Odissem te odio Vatiniano.
Nam quid feci ego quidue sum locutus
Cur me tot male perderes poetis ?
Isti dii mala multa dent clienti
Qui tantum tibi misit impiorum.
Quod si ut suspicor hoc nouum ac repertum
Munus dat tibi Sulla litterator,
Non est mi male sed bene ac beate
Quod non dispereunt tui labores.
Dii magni horribilem et sacrum libellum!
Quem tu scilicet ad tuum Catullum
Misti, continuo ut die periret,
Saturnalibus, optimo dierum.
Non non hoc tibi, salse, sic abibit.
Nam si luxerit, ad librariorum
Curram scrinia, Caesios, Aquinos,
Suffenum, omnia colligam uenena,
Ac te his suppliciis remunerabor.
Vos hinc interea ualete abite
Illuc unde malum pedem attulistis,
Saecli incommoda, pessimi poetae.
SI qui forte mearum ineptiarum
Lectores eritis manusque uestras
Non horrebitis admouere nobis,
σχῆμα κατ ̓ ἀριθμὸν 5 (23) 3 5 (23) 33
COMMENDO tibi me ac meos amores,
Aureli. Veniam peto pudentem,
Vt si quicquam animo tuo cupisti,
Quod castum expeteres et integellum,
Conserues puerum mihi pudice.
Non dico a populo: nihil ueremur
Istos qui in platea modo hoc modo illuc
In re praetereunt sua occupati.
Verum a te metuo tuoque pene
Infesto pueris bonis malisque.
Quem tu qua lubet, ut lubet, moueto
Quantumuis, ubi erit foris paratum ;
Hunc unum excipio, ut puto, pudenter.
Quod si te mala mens furorque uecors
In tantam impulerit, sceleste, culpam,
Vt nostrum insidiis caput lacessas ;
A tum te miserum malique fati,
Quem attractis pedibus, patente porta,
Percurrent raphanique mugilesque.
σχῆμα κατ ̓ ἀριθμὸν 4343
PAEDICABO ego uos et irrumabo,
Aureli pathice et cinaede Furi;
Qui me ex uersiculis meis putastis
Quod sunt molliculi parum pudicum.
Nam castum esse decet pium poetam
Ipsum, uersiculos nihil necesse est;
Qui tum denique habent salem ac leporem
Si sunt molliculi ac parum pudici;
Et quod pruriat incitare possint
Non dico pueris, sed his pilosis
Qui duros nequeunt mouere lumbos.
Vos quei milia multa basiorum
Legistis, male me marem putatis ?
Paedicabo ego uos et irrumabo.
σχῆμα κατ' ἀριθμὸν 13 (742) 13 (742)
A a O COLONIA, quae cupis ponte ludere longo,
Et salire paratum habes, sed uereris inepta
Crura ponticuli acsuleis stantis in rediuiuis,
Ne supinus eat cauaque in palude recumbat;
Sic tibi bonus ex tua pons libidine fiat,
In quo uel Salisubsali sacra suscipiantur,
Munus hoc mihi maximi da, Colonia, risus.
B' Quendam municipem meum de tuo uolo ponte
Ire praecipitem in lutum per caputque pedesque,
Verum totius ut lacus putidaeque paludis
Liuidissima maximeque est profunda uorago.
y Insulsissimus est homo, nec sapit pueri instar
Bimuli, tremula patris dormientis in ulna.
Ba' Quoi cum sit uiridissimo nupta flore puella,
Et puella tenellulo delicatior haedo,
Asseruanda nigerrimis diligentius uuis;
Ludere hanc sinit ut lubet, nec pili facit uni,
Nec se subleuat ex sua parte, sed uelut alnus,
In fossa Liguri iacet supernata securi,
Tantundem omnia sentiens quam si nulla sit usquam. 20
Talis iste meus stupor nil uidet, nihil audit,
Ipse qui sit utrum sit an non sit id quoque nescit.
Nunc eum uolo de tuo ponte mittere pronum,
Si pote stolidum repente excitare ueternum;
y Et supinum animum in graui derelinquere coeno
Ferream ut soleam tenaci in uoragine mula.
σχῆμα κατ ̓ ἀριθμὸν 6 (33) 2, 32
A a AVRELI, pater essuritionum
Non harum modo, sed quot aut fuerunt
Aut sunt, aut aliis erunt in annis;
Nec clam: nam simul es, iocaris una,
Haerens ad latus omnia experiris.
Frustra: nam insidias mihi instruentem
Tangam te prior irrumatione.
Atque id si faceres satur, tacerem :
Nunc ipsum id doleo, quod essurire
Mellitus puer et sitire discet.
Quare desine dum licet pudico,
Ne finem facias, sed irrumatus.
σχῆμα κατ ̓ ἀριθμὸν 35, 36 + 4
A a SVFFENVs iste, Vare, quem probe nosti,
Homo est uenustus et dicax et urbanus,
Idemque longe plurimos facit uersus.
B Puto esse ego illi milia aut decem aut plura
Perscripta, nec sic ut fit in palimpsesto
Relata cartae regiae, nouei libri,
Noui umbilici, lora rubra, membrana
Derecta plumbo et pumice omnia aequata.
Haec cum legas tu, bellus ille et urbanus
Suffenus unus caprimulgus aut fossor
Rursus uidetur; tantum abhorret ac mutat.
B Hoc quid putemus esse? qui modo scurra
Aut si quid hac re tristius uidebatur,
Idem infaceto est infacetior rure,
Simul poemata attigit, neque idem unquam
Aeque est beatus ac poema cum scribit:
Tam gaudet in se tamque se ipse miratur.
Nimirum idem omnes fallimur; neque est quisquam
Quem non in aliqua re uidere Suffenum
Possis. Suus cuique attributus est error;
Sed non uidemus manticae quod in tergo est.
σχῆμα κατ ̓ ἀριθμὸν 65, 66 + 4
FVREI, cui neque seruus est neque arca
Nec cimex neque araneus neque ignis,
Verum est et pater et nouerca, quorum
Dentes uel silicem comesse possunt,
|