Publii Ovidii Nasonis Metamorphoseon libri XV.

Cover
Typis D. Buchenani, Monterosaum, 1817 - 475 Seiten
0 Rezensionen
Rezensionen werden nicht überprüft, Google sucht jedoch gezielt nach gefälschten Inhalten und entfernt diese

Im Buch

Was andere dazu sagen - Rezension schreiben

Es wurden keine Rezensionen gefunden.

Ausgewählte Seiten

Andere Ausgaben - Alle anzeigen

Häufige Begriffe und Wortgruppen

Beliebte Passagen

Seite 185 - ... si possem, sanior essem; sed trahit invitam nova vis, aliudque cupido, mens aliud suadet. video meliora proboque, deteriora sequor.
Seite 86 - ... sonos, ad quos sua verba remittat. forte puer comitum seductus ab agmine fido dixerat, 'ecquis adest?
Seite 37 - Medio est altissima caelo, unde mare et terras ipsi mihi saepe videre 65 fit timor, et pavida trepidat formidine pectus. Ultima prona via est et eget moderamine certo ; tune etiam, quae me subiectis excipit undis, ne ferar in praeceps, Tethys solet ipsa vereri.
Seite 6 - ... sic, modo quae fuerat rudis et sine imagine, tellus induit ignotas hominum conversa figures. Aurea prima sata est aetas, quae vindice nullo, sponte sua, sine lege fidem rectumque colebat.
Seite 338 - Fama tenet, summaque domum sibi legit in arce : Innumerosque aditus ac mille foramina tectis Addidit, et nullis inclusit limina portis.
Seite 73 - Victoremque supra spatiosi corporis hostem Tristia sanguinea lambentem vulnera lingua : Aut ultor vestrae,' fidissima corpora, mortis Aut comes, inquit, ero.
Seite 56 - Argo, quam tu nuper eras, cum candidus ante fuisses, 535 corve loquax, subito nigrantes versus in alas. nam fuit haec quondam niveis argentea pennis ales, ut aequaret totas sine labe columbas nec servaturis vigili Capitolia voce cederet anseribus nec amanti flumina cygno. 540 lingua fuit damno: lingua faciente loquaci, qui color albus erat, nunc est contrarius albo.
Seite 26 - ... sequitur vestigia passu. ut canis in vacuo leporem cum Gallicus arvo vidit, et hic praedam pedibus petit, ille salutem; alter inhaesuro similis iam iamque tenere 535 sperat et extento stringit vestigia rostro, alter in ambiguo est, an sit conprensus, et ipsis morsibus eripitur tangentiaque ora relinquit: sic deus et virgo est hic spe celer, illa timore.

Bibliografische Informationen