Poesiens historia, Band 3N. M. Lindh, 1861 |
Andere Ausgaben - Alle anzeigen
Häufige Begriffe und Wortgruppen
Aeneiden afseende afsigt allmänhet antika Augustus begynnelsen blef blifvit blott bretoniska Catullus christendomen christlig deraf deremot derföre deri derigenom dertill dervid diction diktade dramatiska egentliga ehuru elegien engång Ennius epik episka epos fordna Frankrike fransyska fullkomligare författare förhållande förnämsta föröfrigt ganska germaniska gifva Grekerne grekiska hafva herrskande historiska Horatius hufvudsakligen huru hvarandra hvari hvars hvilka hvilket hänsigt högsta innehåll jemnförelse jemväl kalla karakter konst konstpoesi kärlek latinska lefvande lifvet liga likväl Lucanus Lucretius lyriska långt medeltiden menskliga ning nordfransyska ny-europeiska nyssnämnda Ovidius poem poesi Poesiens Hist poeter poetiska Propertius prosodi provençaliska Provence Quintilianus qvickhet qväden rentaf ridderliga rigt rigtning roman romantiska romerska Roms satiren senare Seneca sinne sjelfständighet sjelfva skalder sköna snille språk språket syska såkallade sång särdeles Tibullus tidehvarf tillika tiska tragedier tvifvelsutan utbildade verk verlden verser Virgilius visserligen vitterhet voro väsende århundradet åtminstone åtskilliga äfven äfvensom äldsta ämnen ästhetiska öfriga öfver öfverhufvud ömsom
Beliebte Passagen
Seite 44 - Neptunus, quam te libenter quamque laetus inviso, vix mi ipse credens Thyniam atque Bithynos 5 liquisse campos et videre te in tuto. o quid solutis est beatius curis, cum mens onus reponit, ac peregrino labore fessi venimus larem ad nostrum desideratoque acquiescimus lecto.
Seite 112 - Cum subit illius tristissima noctis imago, Qua mihi supremum tempus in urbe fuit, Cum repeto noctem, qua tot mihi cara reliqui, Labitur ex oculis nunc quoque gutta meis.
Seite 43 - Nam castum esse decet pium poetam Ipsum, versiculos nihil necesse est, Qui tum denique habent salem ac leporem, Si sunt molliculi ac parum pudici Et quod pruriat incitare possunt, 1o Non dico pueris, sed his pilosis, Qui duros nequeunt movere lumbos. Vos, quod milia multa basiorum Legistis, male me marem putatis ? Pedicabo ego vos et irrumabo.
Seite 60 - Apparet divum numen sedesque quietae Quas neque concutiunt venti nec nubila nimbis Aspergunt, neque nix acri concreta pruina Cana cadens violat semperque innubilus aether Integit, et large diffuso lumine rident.
Seite 45 - Lesbia atque amemus rumoresque senum severiorum omnes unius aestimemus assis. soles occidere et redire possunt nobis cum semel occidit brevis lux nox est perpetua una dormienda.
Seite 27 - Es ist noch ähnlicher als ein Gleichnis, wenn man das Romantische das wogende Aussummen einer Saite oder Glocke nennt, in welchem die Tonwoge wie in immer ferneren Weiten verschwimmt und endlich sich verliert in uns selber und, obwohl außen schon still, noch innen lautet.
Seite 42 - Disertissime Romuli nepotum, quot sunt quotque fuere, Marce Tulli, quotque post aliis erunt in annis, gratias tibi maximas Catullus agit pessimus omnium poeta, tanto pessimus omnium poeta, quanto tu optimus omnium patronus.
Seite 35 - Ennium, sicut sacros vetustate lucos, adoremus, in quibus grandia et antiqua robora iam non tantam habent speciem, quantam religionem.
Seite 44 - Sirmio, insularumque ocelle, quascunque in liquentibus stagnis marique vasto fert uterque Neptunus...
Seite 99 - Blekt mitt anlete är; men tadlen konstnären icke, Att han gjort det så blekt: sådan i lifvet jag var. Rigtigt bildades så den färg, som Cynthia gaf mig; Blodet torkade bort, kinderna vissnade hän. Ungdom och helsa och lycka och lugn — allt offrades henne, Hennes jag lefvande var, hennes i döden jag är. Lifvet flyktade snart; men ack, när egde jag lifvet? Nej, genom Cynthia blott var ju Propertius till».