ΙΙ. Ζ. (VI.), 407473. ΑNDROMACHE, HECTOR.

ΑΝΔ.

Δαιμόνιε, φθίσει σε τὸ σὸν μένος, οὐδ ̓ ἐλεαίρεις

παῖδά τε νηπίαχον, καὶ ἔμ ̓ ἄμμορον, ἡ τάχα χήρη σεῦ ἔσομαι· τάχα γάρ σε κατακτανέουσιν Αχαιοί πάντες ἐφορμηθέντες· ἐμοὶ δέ κε κέρδιον εἴη, σεῦ ἀφαμαρτούσῃ, χθόνα δύμεναι· οὐ γὰρ ἔτ ̓ ἄλλη ἔσται θαλπωρὴ, ἐπεὶ ἂν σύ γε πότμον ἐπίσπῃς, ἀλλ ̓ ἄχε· οὐδέ μοι ἔστι πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ ἦτοι γὰρ πατέρ ̓ ἁμὸν ἀπέκτανε διος Αχιλλεύς, ἐκ δὲ πόλιν πέρσε Κιλίκων εὖ ναιετάωσαν, Θήβην ὑψίπυλον· κατὰ δ ̓ ἔκτανεν Ηετίωνα, οὐδέ μιν ἐξενάριξε σεβάσσατο γὰρ τό γε θυμῷ· ἀλλ ̓ ἄρα μιν κατέκης σὺν ἔντεσι δαιδαλέοισιν, ἠδ ̓ ἐπὶ σῆμ ̓ ἔχειν· περὶ δὲ πτελέας ἐφύτευσαν νύμφαι ορεστιάδες, κοῦραι Διὸς αἰγιόχοιο. οἱ δέ μοι ἑπτὰ κασίγνητοι ἔσαν ἐν μεγάροισιν, οἱ μὲν πάντες ἰῷ κίον ἤματι ἄΐδος εἴσω· πάντας γὰρ κατέπεφνε ποδάρκης διος ̓Αχιλλεὺς βουσὶν ἐπ ̓ εἰλιπόδεσσι καὶ ἀργεννῇς οΐεσσι: μητέρα δ', ἡ βασίλευεν ὑπὸ Πλάκῳ ὑληέσσῃ, τὴν ἐπεὶ ἂρ δεῦρ ̓ ἤγαγ ̓ ἅμ ̓ ἄλλοισι κτεάτεσσιν, ἁψ ὅ γε τὴν ἀπέλυσε, λαβὼν ἀπερείσι' ἄποινα· πατρὸς δ' ἐν μεγάροισι βάλ' "Αρτεμις ιοχέαιρα. Εκτορ, ἀτὰρ σύ μοί έσσι πατὴρ καὶ πότνια μή, ηρ ἠδὲ κασίγνητος, σὺ δέ μοι θαλερὸς παραποίνης. ἀλλ ̓ ἄγε νῦν ἐλέαιρε, καὶ αὐτοῦ μίμν ̓ ἐπὶ πύργα, μὴ παῖδ ̓ ὀρφανικὸν θείῃς, χήρην τε γυναῖκα λαὸν δὲ στῆσον παρ' ἐρινεόν, ἔνθα μάλιστα Εμβατός ἐστι πόλις, καὶ ἐπίδρομον ἔπλετο τεῖχος, τρὶς γὰρ τῇ γ' ἐλθόντες ἐπειρήσανθ ̓ οἱ ἄριστοι

ἀμφ' Αἴαντε δύω καὶ ἀγακλυτὸν Ἰδομενῆα, ἠδ ̓ ἀμφ' Ατρείδας, καὶ Τυδέος ἄλκιμον υἱόν· ἤ πού τίς σφιν ἔνισπε θεοπροπίων εὖ εἰδώς, ἤ νυ καὶ αὐτῶν θυμὸς ἐποτρύνει καὶ ἀνώγει. . ΕΚΤ. Η καὶ ἐμοὶ τάδε πάντα μέλει, γύναι· ἀλλὰ μάλ' αἰνῶς

...

αἰδέομαι Τρώας καὶ Τρῳάδας ἑλκεσιπέπλους, αἴ κε κακὸς ὡς νόσφιν ἀλυσκάζω πολέμοιο οὐδ ̓ ἐμὲ θυμὸς ἄνωγεν, ἐπεὶ μάθον ἔμμεναι ἐσθλὸς αἰεί, καὶ πρώτοισι μετὰ Τρώεσσι μάχεσθαι, ἀρνύμενος πατρός τε μέγα κλέος, ἠδ ̓ ἐμὸν αὐτοῦ. εὖ γὰρ ἐγὼ τόδε οἶδα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν· ἔσσεται ἦμαρ, ὅτ ̓ ἄν ποτ ̓ ὀλώλῃ Ιλιος ἱρή, καὶ Πρίαμος, καὶ λαὸς ἐϋμμελίω Πριάμοιο. ἀλλ ̓ οὔ μοι Τρώων τόσσον μέλει ἄλγος ὀπίσσω, οὔτ ̓ αὐτῆς Εκάβης, οὔτε Πριάμοιο άνακτος, οὔτε κασιγνήτων, οἵ κεν πολέες τε καὶ ἐσθλοὶ ἐν κονίῃσι πέσοιεν ὑπ ̓ ἀνδράσι δυσμενέεσσιν, ὅσσον σεῖ, ὅτε κέν τις ̓Αχαιῶν χαλκοχιτώνων δακρυόεσσαν ἄγηται, ἐλεύθερον ἦμαρ ἀπούρας· καί κεν ἐν Αργει ἐοῦσα πρὸς ἄλλης ἱστὸν ὑφαίνοις, καί κεν ὕδωρ φορέοις Μεσσηΐδος ἢ Ὑπερείης, πόλλ' ἀεκαζομένη· κρατερὴ δ ̓ ἐπικείσετ ̓ ἀνάγκη. καί ποτέ τις εἴπῃσιν, ἰδὼν κατὰ δάκρυ χέουσαν· Εκτορος ήδε γυνή, ως ἀριστεύεσκε μάχεσθαι Τρώων ἱπποδάμων, ὅτε Ἴλιον ἀμφεμάχοντο. ὥς ποτέ τις ἐρέει καὶ δ ̓ αὖ νέον ἔσσεται ἄλγος χήτεϊ τοιούδ ̓ ἀνδρὸς ἀμύνειν δούλιον ἦμαρ, Ελλά με τεθνειώτα χυτὴ κατὰ γαῖα καλύπτοι, πρίν γέ τι σῆς τε βοῆς, σοῦ θ' ἑλκηθμοῖο πυ

θέσθαι.....

[ἀλλὰ, γύναι,] μή μοί τι λίην ἀπαχίζει θυμῷ· οὐ γάρ τίς μ ̓ ὑπὲρ αἶσαν ἀνὴρ ἄϊδι προϊάψει μοῖραν δ ̓ οὔ τινά φημι πεφυγμένον ἔμμεναι ἀνδρῶν, οὐ κακόν, οὐδὲ μὲν ἐσθλόν, ἐπὴν τὰ πρῶτα γένηται.

ἀλλ ̓ εἰς οἶκον ἰοῦσα τὰ σ' αὐτῆς ἔργα κόμιζε, ιστόν τ' ηλακάτην τε. καὶ ἀμφιπόλοισι κέλευε ἐργὸν ἐποίχεσθαι πόλεμος δ' άνδρεσσι μελήσει ἱ πᾶσιν, ἐμοὶ δὲ μάλιστα, τοὶ Ἰλίῳ ἐγγεγάασιν.

III. X. (XXII.), 477-514. ANDROMACHE after Hector's death.

ΑΝΔ. Εκτορ, ἐγὼ δύστηνος· ἰῇ ἄρα γεινόμεθ' αἴσῃ ἀμφότεροι, σὺ μὲν ἐν Τροίῃ Πριάμου κατὰ δῶμα, αὐτὰρ ἐγὼ Θήβῃσιν ὑπὸ Πλάκῳ ὑληέσσῃ, ἐν δόμῳ Ηετίωνος, ὅ με τρέφε τυτθὸν ἐοῦσαν, δύσμορος αἰνόμορον· ὡς μὴ ὤφελλε τεκέσθαι. νῦν δὲ σὺ μὲν ἀΐδαο δόμους ὑπὸ κεύθεσι γαίης ἔρχεαι, αὐτὰρ ἐμὲ στυγερῷ ἐνὶ πένθει λείπεις χήρην ἐν μεγάροισι· πάϊς δ ̓ ἔτι νήπιος αὕτως, ὃν τέκομεν σύ τ' ἐγώ τε δυσάμμοροι· οὔτε σὺ τούτῳ

ἔσσεαι, Εκτορ, ὄνειαρ, ἐπεὶ θάνες, οὔτε σοι οὗτος. ἤνπερ γὰρ πόλεμόν γε φύγῃ πολύδακρυν Αχαιών, αἰεί τοι τούτῳ γε πόνος καὶ κήδε ̓ ὀπίσσω ἔσσοντ'· ἄλλοι γάρ οἱ ἀπουρίσσουσιν ἀρούρας. ἦμαρ δ ̓ ὀρφανικὸν παναφήλικα παῖδα τίθησι· πάντα δ ̓ ὑπεμμήμυκε, δεδάκρυνται δὲ παρειαί. δευόμενος δέ τ' ἄνεισι πάϊς ἐς πατρὸς ἑταίρους, ἄλλον μὲν χλαίνης ἐρύων, ἄλλον δὲ χιτῶνος· τῶν δ ̓ ἐλεησάντων κοτύλην τις τυτθὸν ἐπέσχε, χείλεα μέν τ' ἐδίην, ὑπερῴην δ ̓ οὐκ ἐδίηνε. τὸν δὲ καὶ ἀμφιθαλὴς ἐκ δαιτύος ἐστυφέλιξε,

χερσὶν πεπληγὼς καὶ ὀνειδείοισιν ἐνίσσων,— ἔρρ ̓ οὕτως· οὐ σός γε πατὴρ μεταδαίνυται ἡμῖν. δακρυόεις δέ τ' ἄνεισι παῖς ἐς μητέρα χήρην, Αστυάναξ, ὃς πρὶν μὲν ἑοῦ ἐπὶ γούνασι πατρὸς μυελὸν οἷον ἔδεσκε, καὶ οἰῶν πίονα δημόν· αὐτὰρ ὅθ ̓ ὕπνος ἕλοι, παύσαιτό τε νηπιαχεύων, εὕδεσκ ̓ ἐν λέκτροισιν, ἐν ἀγκαλίδεσσι τιθήνης, εὐνῇ ἐνὶ μαλακῇ, θαλέων ἐμπλησάμενος κῆρ. νῦν δ ̓ ἂν πολλὰ πάθῃσι, φίλου ἀπὸ πατρὸς ἁμαρτών,

Αστυάναξ, ὃν Τρῶες ἐπίκλησιν καλέουσιν· οἷος γάρ σφιν ἔρυσο πύλας καὶ τείχεα μακρά. νῦν δὲ σὲ μὲν παρὰ νηυσὶ κορωνίσι, νόσφι τοκήων, αἰόλαι εὐλαὶ ἔδονται, ἐπεί κε κύνες κορέσωνται, γυμνόν· ἀτάρ τοι εἵματ ̓ ἐνὶ μεγάροισι κέονται, λεπτά τε καὶ χαρίεντα, τετυγμένα χερσὶ γυναικῶν. ἀλλ ̓ ἦτοι τάδε πάντα καταφλέξω πυρὶ κηλέφ, οὐδὲν σοί γ' ὄφελος, ἐπεὶ οὐκ ἐγκείσεαι αὐτοῖς, ἀλλὰ πρὸς Τρώων καὶ Τρωϊάδων κλέος εἶναι.

IV. Ω. (XXIV.), 518–570. Dialogue between Priam and Achilles.

PROMETHEUS VINCTUS.

Ι. (907-1035). PROMETHEUS, HERMES. Prometheus foretells the downfall of Zeus. Hermes is sent to get the secret from him, and returns unsuccessful.

ΠΡ. ἢ μὴν ἔτι Ζεύς, καίπερ αὐθάδη φρονῶν,
ἔσται ταπεινός, οἷον ἐξαρτύεται
γάμον γαμεῖν, ὃς αὐτὸν ἐκ τυραννίδος
θρόνων τ' ἄϊστον ἐκβαλεῖ· πατρὸς δ ̓ ἀρὰ
Κρόνου τότ ̓ ἤδη παντελῶς κρανθήσεται,
ἣν ἐκπίτνων ἠρᾶτο δηναιῶν θρόνων
τοιῶνδε μόχθων εκτροπὴν οὐδεὶς θεών
δύναιτ' ἂν αὐτῷ πλὴν ἐμοῦ δεῖξαι σαφῶς.
ἐγὼ τάδ ̓ οἶδα, χῷ τρόπῳ. πρὸς ταῦτά νεν
θαρσῶν καθήσθω τοῖς πεδαρσίοις κτύποις
πιστός, τινάσσων τ ̓ ἐν χεροῖν πύρπνουν
βέλος

οὐδὲν γὰρ αὐτῷ ταῦτ ̓ ἐπαρκέσει τὸ μὴ οὐ
πεσεῖν ἀτίμως πτώματ ̓ οὐκ ἀνασχετά
τοῖον παλαιστὴν νῦν παρασκευάζεται
ἐπ' αὐτὸς αὑτῷ, δυσμαχώτατον τέρας
ὃς δὴ κεραυνον κρείσσον εὑρήσει φλόγα,
βροντῆς θ' ὑπερβάλλοντα καρτερὸν κτύπον
θαλασσίαν τε γῆς τινάκτειραν νόσου
τοίαιναν, αἰχμὴν τὴν Ποσειδῶνος, σκεδα.

EP.

πταίσας δὲ τῷδε πρὸς κακῷ μαθήσεται ὅσον τό τ' ἄρχειν καὶ τὸ δουλεύειν δίχα.

Enter HERMES.

σὲ τὸν σοφιστήν, τὸν πικρῶς ὑπέρπικρον, τὸν ἐξαμαρτόντ' ἐς θεοὺς ἐφημέροις πορόντα τιμάς, τὸν πυρὸς κλέπτην λέγω πατὴρ ἄνωγέ σ' οὕστινας κομπεῖς γάμους αὐδᾶν, πρὸς ὧν ἐκεῖνος ἐκπίπτει κράτους καὶ ταῦτα μέντοι μηδὲν αἰνικτηρίως,

ἀλλ ̓ αὔθ ̓ ἕκαστ ̓ ἔκφραζε· μηδέ μοι διπλᾶς ὁδούς, Προμηθεῦ, προσβάλῃς· ὁρᾷς δ ̓ ὅτι Ζεὺς τοῖς τοιούτοις οὐχὶ μαλθακίζεται. ΠΡ. σεμνόστομός γε καὶ φρονήματος πλέως ὁ μυθός ἐστιν, ὡς θεῶν ὑπηρέτου. · νέον νέοι κρατεῖτε καὶ δοκεῖτε δὴ ναίειν ἀπενθῆ πέργαμ'· οὐκ ἐκ τῶνδ ̓ ἐγὼ δισσοὺς τυράννους ἐκπεσόντας ᾐσθόμην ; τρίτον δὲ τὸν νῦν κοιρανοῦντ ̓ ἐπόψομαι ....αίσχιστα καὶ τάχιστα. μή τί σοι δοκῶ ταρβεῖν ὑποπτήσσειν τε τοὺς νέους θεούς : · πολλοῦ γε καὶ τοῦ παντὸς ἐλλείπω. σὺ δὲ · κέλευθον ἥνπερ ἦλθες ἐγκόνει πάλιν πεύσει γὰρ οὐδὲν ὧν ἀνιστορεῖς ἐμέ. ΕΡ: τοιοῖσδε μέντοι καὶ πρὶν αὐθαδίσμασιν ἐς τάσδε σαυτὸν πημονὰς κατούρισας. 1. ΠΡ. τῆς σῆς λατρείας τὴν ἐμὴν δυσπραξίαν,