Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

Horum librorum lectionibus a contextu nostrae editionis discrepantibus, quas in appendice p. 175 sqq. descripsi 36) addidi lectiones et correctorum libri datani et editionis a. 1472, ut etiam librorum quos diximus adulterinorum specimen exhiberetur. de editione illa, quam uulgo quidem sed male pro principe habent 37), haec sunt dicenda:

p: editio a. 1472. exemplum libri rarissimi ienense, quo Carolo Goettlingio, uiro clarissimo, humaniter concedente uti potui, continet foliis CLXXXVI in forma quaternaria hoc ordine Catullum Tibullum Propertium Statii siluas. in fine uoluminis haec leguntur: Tabula librorum qui sunt in presenti uolumine. | Albius Tibullus elegiae Scriptor optimus. | Aurelius Propertius Beuanus. | Clarissimi poetę Catulli Veronësis Epigrama. | Pub. Papinus. Statius Syluarum. | M.CCCC. LXXII. Fol. I uacuum est, in fol. Iu uita breuis Catulli legitur, quam qu. I 32 excripsi, in folio II' summo est epigramma illud Ad patriam uenio seq. cum inscriptione (cf. infra in fine uariarum lectionum). infra in folio eodem liber Catulli incipit, qui in

meas quaest cat. I 13 36 si qui me uituperabunt quod etiam discrepantias uel orthographicas uel alias eas quarum ad ipsa Catulli uerba emendanda nullus usus esse potest in appendice illa commemorauerim, uituperent licet: at si pocna quadamı dignus habebor, satis me cruciatum iudicent taedio quo labor hic molestissimus me adfecit. quod taedium etiam nunc me prohibet quo minus rationem quam in hac re secutus sum defendam, etsi hoc haud inepte fieri posse mihi persuasi. hoc unum tamen a me impetrare non potui ut ea uitia insana quae scriba libri hamburgensis commisit solus (h. s. quae in libris GDLCp non sunt) referrem 37 cf. Bruneti man. libr. 15

fol. XXXV finitur. Heysius (p. 285) ait hanc editionem ex codice laurentiano pl. XXXIII 10 typis descriptam esse.

Praeter libros quos dixi manu scriptos etiam alios quorum scripturae prius ab aliis uulgatae sunt aliquotiens in usum uocaui 38). et rarissime quidem caussam habui libri dresdensis, cuius discrepantias Silligius in editione sua enotauit, commemorandi, itidem rarissime mentionem feci librorum parisinorum 8236 (olim furiani) 7990 8232 (olim puteani), quos cum Rossbachio notis FuP2Pu designaui. quattuor enim libri hi sunt e numero grauiter interpolatorum. P2 et Pu, magis tamen P2, cum p mirum quantum consentiunt. saepius commemoraui parisinum 7989 (P1), qui propter lectiones antiquas et nouicias quas simul praebet quodam modo cum datano conparari potest 39). ad lectiones librorum Fu P2 Pu P1 cognoscendas usus sum excerptis a Silligio ad suam editionem factis et a Rossbachio in progr. uratisl. a. 1859 uulgatis. ibi cum non satis diligenter lectiones enotatae sint, caui ne quid ex silentio conligerem. praeterea sicubi e re esse uidebatur, attuli scripturas codicum cuiaciani (Cu) a Scaligero usurpati 40), deinde laurentiani a. 1457 pl. XXXIII 12 (Ir) et riccardiani pl. L ord. 4 cod. 28 (Re), quas Lachmannus commemorauit 11),

1681

38 lectiones librorum non per totum Catullum conlatorum sed singulis tantum locis commemoratorum uncis quadratis [] in appendice saepsi 39 exposuit de eo accurate Buechelerus ad Petronium p. XVI 40 cf. qu. I 12 41 cf. quae de riccar

denique librorum uossianorum santenianorum (ad carm. LXVI et LXVIII) aliorum, in primis eorum quibus Achilles Statius usus est 12).

Haec habui quae de codicibus a me usurpatis dicerem. e quibus quid de antiquissimorum unde ipsi deriuati sunt librorum proprictate erui possit iam uidendum est. et primum quidem pauca de libro ueronensi (V) dicam. -- Libri catulliani hodie superstites cum, quamquam alii aliis simillimi sunt, tamen ex uno libri V apographo, ut supra dixi, deriuati esse non possint, sed ex conpluribus apographis originem traxerint, conligendum est scripturam codicis V, si non facile salebrosus nominatur codex ueronensis

[ocr errors]

at tamen non

a scriba libri sangermanensis difficillime legi potuisse: alioquin, si forte lectu difficillima fuisset, lectiones librorum nostrorum uix adeo inter se consentirent. aetas autem exempli V si respicitur, iam supra ex indiciis quibusdam significauimus id aliquanto ante sacculum post Christum natum decimum medium scriptum uideri. unde, si in re incerta aliquid sumere licet, nono fere saeculo litteris quas uocant minusculis, quales tum in usu erant, satis perspicuis exaratum esse exemplum V sumamus. contra gallicum exemplum ueronensi aliquanto uetustius et archetypo non ita multo minus aetate fuisse coniecerim. hoc uel inde probabile est quod errores a scriba libri V in archetypo transcribendo commissi erroribus

diano dixi qu. I 12 42 cf. Froehnerus philol. XIIII 581

a librariis thuanei et sannazariani in exemplo gallico describendo factis simillimi sunt. itaque octauo fere saeculo exemplar gallicum adsignabimus. sed ut ad librum ueronensem redeam, singula quaedam addam ad condicionem eius accuratius inlustrandam.

Primum in codice V sacpissime et ę et e pro de scriptum fuisse puto. hoc inde concludi potest quod et in libris optimis, ueluti in GDC, fere ubique e pro de legitur, et in aliis libris in quibus fere ubique. ae uel e reperitur, ueluti in LH, manifestum est hanc emendatiorem scribendi consuetudinem non ex V desumptam esse, sed potius loco scripturae illius mendosae antiquitus traditae recens repositam esse. illud adfirmare tantum possum, hoc uero ut lectores ipsi perspiciant ex codice santeniano (L) exempla non nulla adferre uolo, unde intellegi possit librarium, si de uocabulis rarioribus uel de formis ambiguis et similibus disceptandum esset num per ae (e) an per e exararentur, saepissime lapsum esse, et ita lapsum esse ut eum in exemplari unde descripserit e repperisse extra dubitationem positum sit. cf. exempla haec: x 8 aere] here VL || x 18 Caesios] Cesios VL || xvi 2 xxv 1 xxviii 5 xxxш 2 cinede VL || xxп 7 membrana] membrane V membranae L || XXXV 2 Caecilio] cecilio VL 14 misellae] miselle VL || xxxXVI 5 Nicaeae] Nicee V Niceae L || LVI 6 Dionae] dione VL || LXI 140 Concubine] Concubinae L || 186 bonae] bone VL || 198 pulcer es pulcre res V pulchrae res L || LXII 12 Gallae] galle VL || 15 executae] execute VL || 23 Maenades ui] menade

sui V menadae sui L || 61 anime] animae L || 81 caede] cede VL cf. LXVI 47 cedant] caedant L || LXII 25 aucte] auctae L cf. 165 auctae] aucte VL || LXIII 291 Phaethontis] phetontis V phoetontis L || LXVIII 74 protesilaeam] prothesileam VL. Atqui dixerit fortasse quispiam me falsam facere conclusionem. ex scriptura enim librorum GDC aliorum in hac re nihil effici posse de scriptura libri V. nam in hisce et similibus rebus scribas magis ex aetatis suae consuetudine quam ab exemplari suo pendere. quam sententiam ut refellam, nihil de aequabilitate in hisce rebus maxima, quae in libris auctoritatis maximae est, dicam. sed ad diligentiam scribae libri germanensis prouoco, quem scimus exemplar ueronense ante oculos habuisse: in quo si ubique ille ae scriptum inuenisset, eum hoc paucissimis locis seruasse et huius loco non aliquotiens, sed miliens e scripsisse credere omnino non possum: possum, si et ę et e iam in ueronensi saepissime fuisse conceditur. deinde si qui huic nostrae sententiae opponere uelint id quod e pro ae aliquanto post nonum demum saeculum scribi coeptum sit, his respondendum opinionem illam olim uulgarem falsissimam esse: ueluti, quod FDuebneri humanitas amica me docuit, iam in codice salmasiano anthologiae latinae notissimo illo, qui saeculo septimo scriptus est, quarta amplius omnium AE pars per E exarata est: in codice autem thuaneo numerus diphthongorum per e designatarum maior est quam diphthongorum ae 13). hac de re ut finem faciam, 43 cf. etiam Lachmannus ad Lucr. p. 5 Detlefsenus philol.

[ocr errors]
« ZurückWeiter »