CORPUS

POETARUM LATINORUM.

EDIDIT

DR. GULIELMUS ERNESTUS WEBER.

FASCICULUS II.

FRANCOFURTI AD MOENUM,

SUMPTIBUS ET TYPIS H. L. BRONNERI.

MDCCCXXXI.

Gronov. 27 ferunt nuptae e. Heinsii. Sed v. IX, 50; 103, 103 Hoc faciunt. Em. Lennep. Est a nostra parte stant.

Sed neque Laertes, ut qui sit inutilis armis, 105, Credidimus lacrimis: an et hae simulare docentur !
Hostibus in mediis regna tenere valet.
Telemacho veniet, vivat modo, fortior aetas;
Nunc erat auxiliis illa tuenda patris.

Hae quoque habent artes, quaque iubentur, eunt?
Dis quoque credidimus: quid iam tot pignora nobis?
Parte satis potui qualibet inde capi.

Nec moveor, quod te iuvi portuque locoque; 55
Debuit hoc meriti summa fuisse mei:
Turpiter hospitium lecto cumulasse iugali

Poenitet, et lateri conseruisse latus.
Quae fuit ante illam, mallem suprema fuisset
Nox mihi, dum potui Phyllis honesta mori.

Certe ego, quae fueram te discedente puella, 115 Speravi melius, quia me meruisse putavi :
Protinus ut redeas, facta videbor anus.

EPISTOLA II.

60

65

Quaecumque ex merito spes venit, aequa venit.
Fallere credentem non est operosa puellam
Gloria; simplicitas digna favore fuit.
Sum decepta tuis et amans et femina verbis:
Di faciant, laudis summa sit ista tuae.
Inter et Aegidas media statuaris in urbe,
Magnificus titulis stet pater ante suis.

Hospita, Demophoon, tua te Rhodopeia Phyllis
Ultra promissum tempus abesse queror.
Cornua quum Lunae pleno semel orbe coissent,
Litoribus nostris anchora pacta tua est.
Luna quater latuit; toto quater orbe recrevit ;
Nec vehit Actaeas Sithonis unda rates.
Tempora si numeres, bene quae numeramus aman- Et domitae bello Thebae, fusique Bimembres,

tes;

5 Quum fuerit Sciron lectus, torvusque Procrustes, Et Sinis, et tauri mistaque forma viri;

Non venit ante suam nostra querela diem. Spes quoque lenta fuit. Tarde, quae credita laedunt,

10

20

70

75

80

90

Et pulsata nigri regia caeca dei;
Hoc tua post illos titulo signetur imago:
Hic est, cuius amans hospita capta dolo est.
De tanta rerum turba, factisque parentis,
Sedit in ingenio Cressa relicta tuo.
Quod solum excusat, solum miraris in illo:
Heredem patriae, perfide, fraudis agis.
Illa, nec invideo, fruitur meliore marito,
Inque capistratis tigribus alta sedet.
15 At mea despecti fugiunt connubia Thraces,
Quod feror externum praeposuisse meis.
Atque aliquis: Doctas iam nunc eat, inquit, Athenas!
Armiferam Thracen, qui regat, alter erit.
Exitus acta probat! Careat successibus opto, 85
Quisquis ab eventu facta notanda putat.
At si nostra tuo spumescant aequora remo,
Iam mihi, iam dicar consuluisse meis.
Sed neque consului, nec te mea regia tangit,
Fessave Bistonia membra lavabis aqua.
25 Illa meis oculis species abeuntis inhaeret,
Quum premeret portus classis itura meos.
Ausus es amplecti, colloque infusus amantis
Oscula per longas iungere pressa moras,
Cumque tuis lacrimis lacrimas confundere nostras, 95
Quodque foret velis aura secunda, queri;
Et mihi discedens suprema dicere voce:
Phylli, face exspectes Demophoonta tuum.
Exspectem, qui me nunquam visurus abisti?
Exspectem pelago vela negata meo?
Et tamen exspecto: redeas modo serus amanti,
Ut tua sit solo tempore lapsa fides.
Quid precor infelix? iam te tenet altera coniux
Forsitan, et, nobis qui male favit, amor.
Utque tibi excidimus, nullam, puto, Phyllida nosti.
Hei mihi! si, quae sim Phyllis, et unde, rogas.
Quae tibi, Demophoon, longis erroribus acto
Threicios portus, hospitiumque dedi.
Cuius opes auxere meae; cui dives egenti
Munera multa dedi, multa datura fui.
45 Quae tibi subieci latissima regna Lycurgi,

Credimus: invita nunc et amante nocent.
Saepe fui mendax pro te mihi: saepe putavi
Alba procellosos vela referre Notos.
Thesea devovi, quia te dimittere nollet;
Nec tenuit cursus forsitan ille tuos.
Interdum timui, ne, dum vada tendis ad Hebri,
Mersa foret cana naufraga puppis aqua.
Saepe deos supplex, ut tu, scelerate, valeres,
Sum prece turicremis devenerata focis.
Saepe, videns ventos coelo pelagoque faventes,
Ipsa mihi dixi: Si valet ille, venit.
Denique fidus amor, quidquid properantibus obstat,
Finxit; et ad causas ingeniosa fui.
At tu lentus abes, nec te iurata reducunt
Numina; nec nostro motus amore redis.
Demophoon, ventis et verba et vela dedisti:
Vela queror reditu, verba carere fide.
Die mihi, quid feci, nisi non sapienter amavi ?
Crimine te potui demeruisse meo.
Unum in me scelus est, quod te, scelerate, recepi;
Sed scelus hoc meriti pondus et instar habet. 30
Iura, fides, ubi nunc, commissaque dextera dextrae?
Quique erat in falso plurimus ore deus?
Promissus socios ubi nunc Hymenaeus in annos,
Qui mihi coningii sponsor et obses erat?
Per mare, quod totum ventis agitatur et undis,
Per quod saepe ieras, per quod iturus eras ;
Perque tuum mihi iurasti, nisi fictus et ille est,
Concita qui ventis aequora mulcet, avum ;
Per Venerem, nimiumque mihi facientia tela,
Altera tela arcus, altera tela faces;
Iunonemque, toris quae praesidet alma maritis,
Et per taediferae mystica sacra deac.
Si de tot laesis sua numima quisque deorum
Vindicet; in poenas non satis unus eris.
At laceras etiam puppes furiosa refeci;
Ut, qua desererer, firma carina foret.
Remigiumque dedi, quo me fugiturus abires :
Hen patior telis vulnera facta meis!
Credidimus blandis, quorum tibi copia, verbis;
Credidimus generi, nominibusque tuis;

35

40

50

100

II, 35 agitatur iniquis. 50 numinibusque codd. Em. Ubertin. Cleric. Alterum retinuit Jahn. 56 haec meriti, quod est ex P. IV, 1, 4. Sic Rem. Am. 10 et 84 pro quod in nonnull. codd. est quae; cf. etiam ad Amor. III, 10, 43.89. 85 Exit. acta probat: hoe Phyllis ironice dicit ex mente Thracum. 98 fac, quod tamen solet produci.

120

Pronuba' Tisiphone thalamis ululavit in illis,
Et cecinit maestum devia carmen avis.
Adfuit Alecto, brevibus torquata colubris:
Suntque sepulcrali lumina mota face.
Maesta tamen scopulos fruticosaque litora calco:
Quaque patent oculis aequora lata meis,
Sive die laxatur humus, seu frigida lucent
Sidera, prospicio, quis freta ventus agat.
Et quaecumque procul venientia lintea vidi,
Protinus illa meos auguror esse deos.
In freta procurro, vix me retinentibus undis,
Mobile qua primas porrigit aequor aquas.
Quo magis accedunt, minus et minus utilis adsto:
Linquor, et ancillis excipienda cado.

130

Viginti fulvos operoso ex aere lebetas,

Et tripodas septem, pondere et arte pares.
Addita sunt illis auri bis quinque talenta:
Bis sex, assueti vincere semper, equi:
Quodque supervacuum, forma praestante puellae 35
Lesbides, eversa corpora capta domo.
Cumque tot his, sed non opus est tibi coniuge, coniux
Ex Agamemnoniis una puella tribus.

125 Si tibi ab Atrida pretio redimenda fuissem,
Quae dare debueras, accipere illa negas?
Qua merui culpa fieri tibi vilis, Achille ?
Quo levis a nobis tam cito fugit amor?
An miseros tristis Fortuna tenaciter urguet?
Nec venit inceptis mollior aura meis?
Diruta Marte tuo Lyrnesia moenia vidi:
Et fueram patriae pars ego magna meae.
Vidi consortes pariter generisque necisque
Tres cecidisse: tribus, quae mihi, mater erat.
Vidi, quantus erat, fusum tellure cruenta,
Pectora iactantem sanguinolenta, virum.
Tot tamen amissis te compensavimus unum:
Tu dominus, tu vir, tu mihi frater eras.
Tu mihi, iuratus per numina matris aquosae,
Utile dicebas ipse fuisse capi.
Scilicet ut, quamvis veniam dotata, repellar;
Et mecum fugias, quae tibi dentur, opes.
Quin etiam fama est, quum crastina fulserit Eos,
Te dare nubiferis linea vela Notis.

135

Est sinus, adductos modice falcatus in arcus,
Ultima praerupta cornua mole rigent.
Hinc mihi suppositas immittere corpus in undas
Mens fuit; et, quoniam fallere pergis, erit.
Ad tua me fluctus proiectam litora portent,
Occurramque oculis intumulata tuis.
Duritia ferrum ut superes, adamantaque, teque:
Non tibi sic, dices, Phylli, sequendus eram.
Saepe venenorum sitis est mihi: saepe cruenta
Traiectam gladio morte perire iuvat.
Colla quoque, infidis quia se nectenda lacertis
Praebuerunt, laqueis implicuisse libet.
Stat nece matura tenerum pensare pudorem,
In necis electum parva futura mora est.
Inscribere meo causa invidiosa sepulcro;

140

40

16

50

55

60

145 Quod scelus ut pavidas miserae mihi contigit aures,
Sanguinis atque animi pectus inane fuit.
Ibis! et o miseram cui me, violente, relinques ?
Quis mihi desertae mite levamen erit?
Devorer ante, precor, subito telluris hiatu,
Aut rutilo missi fulminis igne cremer,

Aut hoc, aut simili carmine notus eris: Phyllida Demophoon leto dedit, hospes amantem: Ille neci causam praebuit, ipsa manum. EPISTOLA

III.

5

10

Quam legis, a rapta Briseide littera venit,
Vix bene barbarica Graeca notata manu.
Quascumque adspicies, lacrimae fecere lituras;
Sed tamen et lacrimae pondera vocis habent.
Si mihi pauca queri de te dominoque viroque
Fas est; de domino pauca viroque querar.
Non, ego poscenti quod sum cito tradita regi,
Culpa tua est: quamvis hoc quoque culpa tua est.
Nam simul Eurybates me Talthybiusque vocarunt;
Eurybati data sum Talthybioque comes.
Alter in alterius iactantes lumina vultum,
Quaerebant taciti, noster ubi esset amor.
Differri potui: poenae mora grata fuisset.
Hei mihi! discedens oscula nulla dedi.
At lacrimas sine fine dedi, rupique capillos,
Infelix iterum sum mihi visa capi.
Saepe ego decepto volui custode reverti;
Sed, me qui timidam prenderet, hostis erat.
Si progressa forem, caperer ne forte timebam,
Quamlibet ad Priami munus itura nurum.
Sed data sum, quia danda fui! Tot noctibus absum,
Nec repetor. Cessas, iraque lenta tua est.
Ipse Menoetiades tunc, cum tradebar, in aurem,
Quid fles? hic parvo tempore, dixit, eris.
Non repetisse parum est: pugnas, ne reddar,
Achille.
25

I nunc, et cupidi nomen amantis habe.
Venerunt ad te Telamone et Amyntore nati;
Ille gradu propior sanguinis, ille comes,
Laertaque satus; per quos comitata redirem.
Auxerunt blandae grandia dona preces:

15

20

80

Quam sine me Phthiis canescant aequora remis, 65

Et videam puppes ire relicta tuas.

70

Si tibi iam reditusque placent, patriique Penates,
Non ego sum classi sarcina magna tuae.
Victorem captiva sequar, non nupta maritum:
Est mihi, quae lanas molliat, apta manus.
Inter Achaiadas longe pulcherrima matres
In thalamos coniux ibit, eatque, tuos;
Digna nurus socero, Iovis Aeginaeque nepote,
Cuique senex Nereus prosocer esse velit.
Nos humiles famulaeque tuae data pensa trahe-

Et leviter dicas: Hacc quoque nostra fuit. 80
Vel patiare licet; dum ne contempta relinquar.
Hic mihi vae miserae concutit ossa metus.
Quid tamen exspectas? Agamemnona poenitet irae,
Et iacet ante tuos Graecia maesta pedes.
Vince animos, iramque tuam, qui cetera vincis. 83
Quid lacerat Danaas impiger Hector opes?
Arma cape, Aeacide, sed me tamen ante recepta:
Et preme turbatos Marte favente viros.
Propter me mota est, propter me desinat ira,
Simque ego tristitiae causa modusque tuae.
Nec tibi turpe puta precibus succumbere nostris :
Coniugis Oenides versus in arma prece est.
Res audita mihi, nota est tibi: fratribus orba
Devovit nati spemque caputque parens.

90

122 litora lata. Sic I. cum codd. plurim. III, 55 repellas. 58 nimbiferis cod. Deinde lintea, lintea plena, 80 Leniter et cod. 87 Aeacida. Sic H. Utraque quidem ap. poetas forma obtinuit, et quidem, ut etiam, ubi longa syllaba requiritur, vocativus in a haud raro obvius sit. Ap. Ovid. tamen maior pars codicum alteram formam in e praefert, quorum auctoritati parend. videtur.