Stant et juniperi, et castaneae hirsutae;
Strata jacent passim sua quaque sub arbore poma;
Omnia nunc rident: at, si formosus Alexis
Montibus his abeat, videas et flumina sicca.
Aret ager; vitio moriens sitit aëris herba ;
Liber pampineas invidit collibus umbras :
Phyllidis adventu nostrae nemus omne virebit,
Jupiter et laeto descendet plurimus imbri.
Populus Alcidae gratissima, vitis Iaccho,
Formosae myrtus Veneri, sua laurea Phoebo ;
Phyllis amat corulos: illas dum Phyllis amabit,
Nec myrtus vincet corulos, nec laurea Phoebi.
Thyrsis.
Fraxinus in silvis pulcherrima, pinus in hortis,
Populus in fluviis, abies in montibus altis :
Saepius at si me, Lycida formose, revisas,
Fraxinus in silvis cedat tibi, pinus in hortis.
Haec memini, et victum frustra contendere Thyrsin. Ex illo Corydon, Corydon est tempore nobis.
PASTORUM musam Damonis et Alphesiboei,
Immemor herbarum quos est mirata juvenca
Certantis, quorum stupefactae carmine lynces,
Et mutata suos requierunt flumina cursus ;
Damonis musam dicemus et Alphesiboei.
Tu mihi seu magni superas jam saxa Timavi,
Sive oram Illyrici legis aequoris; en! erit umquam
Ille dies, mihi cum liceat tua dicere facta?
En! erit, ut liceat totum mihi ferre per orbem
Sola Sophocleo tua carmina digna cothurno ?
A te principium; tibi desinet: accipe jussis
Carmina coepta tuis, atque hanc sine tempora circum
Inter victrices hederam tibi serpere lauros.
Frigida vix coelo noctis decesserat umbra, Cum ros in tenera pecori gratissimus herba; Incumbens tereti, Damon sic coepit, olivae :
Nascere, praeque diem veniens age, Lucifer, almum ; Conjugis indigno Nisae deceptus amore
Dum queror, et divos, quanquam nil testibus illis Profeci, extrema, moriens, tamen alloquor hora.
Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus.
Maenalus argutumque nemus pinosque loque
Semper habet: semper pastorum ille audit a
Panaque, qui primus calamos non passus inert
Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus.
Mopso Nisa datur: quid non speremus amant
Jungentur jam gryphes equis; aevoque seque.
Cum canibus timidi venient ad pocula damae,
Mopse, novas incide faces: tibi ducitur uxor.
Sparge, marite, nuces: tibi deserit Hesperus Oetam.
Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus.
O digno conjuncta viro! dum despicis omnis,
Dumque tibi est odio mea fistula, dumque capellae,
Hirsutumque supercilium, promissaque barba;
Nec curare deûm credis mortalia quemquam,
Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus..
Sepibus in nostris parvam te roscida mala,
Dux ego vester eram, vidi cum matre legentem :
Alter ab undecimo tum me jam ceperat annus;
Jam fragilis poteram a terra contingere ramos.
Ut vidi, ut perii, ut me malus abstulit error!
Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus.
Nunc scio, quid sit Amor: duris in cotibus illum
Aut Tmaros, aut Rhodope, aut extremi Garamantes,
Nec generis nostri puerum, nec sanguinis, edunt,
Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus.
Saevus Amor docuit gnatorum sanguine matrem
Commaculare manus: crudelis tu quoque mater
lelis mater magis, an puer improbus ille ?
robus ille puer: crudelis tu quoque mater.
pe Maenalios mecum, mea tibia, versus.
c et ovis ultro fugiat lupus; aurea durae
a ferant quercus; narcisso floreat alnus;
guia corticibus sudent electra myricae ;
tent et cycnis ululae; sit Tityrus Orpheus,
Orpheus in silvis, inter delphinas Arion.
Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus.
Omnia vel medium fiant mare. Vivite, silvae!
Praeceps aërii specula de montis in undas
Deferar: extremum hoc munus morientis habeto.
Desine Maenalios, jam desine, tibia, versus. [boeus,
Haec Damon: vos, quae responderit Alphesi-
Dicite, Pierides; non omnia possumus omnes.
Alphesibocus.
Effer aquam, et molli cinge haec altaria vitta,
Verbenasque adole pinguis, et mascula tura;
Conjugis ut magicis sanos avertere sacris
Experiar sensus: nihil hic, nisi carmina desunt.
Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin.
Carmina vel coelo possunt deducere Lunam :
Carminibus Circe socios mutavit Ulixi :
Frigidus in pratis cantando rumpitur anguis.
Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin.
Terna tibi haec primum, triplici diversa colore,
Licia circumdo, terque haec altaria circum
Effigiem duco: numero deus impare gaudet.
Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin.
Necte tribus nodis ternos, Amarylli, colores :
Necte, Amarylli, modo; et, Veneris, dic, vinculanecto.
Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin.
Limus ut hic durescit, et haec ut cera liquescit,
Uno eodemque igni; sic nostro Daphnis amore.
Sparge molam, et fragilis incende bitumine lauros.
Daphnis me malus urit: ego hanc in Daphnide laurum.
Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin.
Talis amor Daphnin, qualis, quum, fessa juvencum
Per nemora atque altos quaerendo, bucula, lucos,
Propter aquae rivum viridi procumbit in ulva,
Perdita, nec serae meminit decedere nocti;
Talis amor teneat, nec sit mihi cura mederi.
Duciteab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin.
Has olim exuvias mihi perfidus ille reliquit,
Pignora cara sui; quae nunc ego limine in ipso,
Terra, tibi mando: debent haec pignora Daphnin.
Duciteab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin.
Has herbas, atque haec Ponto mihi lecta venena,
Ipse dedit Moeris: nascuntur plurima Ponto.
His ego saepe lupum fieri, et se condere silvis,
Moerin, saepe animas imis excire sepulcris,
Atque satas alio vidi traducere messis.
Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin.
Fer cineres, Amarylli, foras; rivoque fluenti
Transque caput jace, nec respexeris: his ego Daphnin
Aggrediar; nihil ille deos, nil carmina curat.
|