MENALCA'S.

Parcite, oves, nimiùm procedere; non benè ripæ Creditur ipse aries etiam nunc vellera siccat.

DAM OF TAS.

Tityre, pascentes à flumine reîce capellas:
Ipse, ubi tempus erit, omnes in fonte lavabo.

MENALCAS.

Cogite, oves, pueri : si lac præceperit æstus,
Ut nuper, frustrà pressabimus ubera palmis.

DAMCETAS.

Eheu! quàm pingui macer est mihi taurus in arvo! Idem amor exitium est pecori, pecorisque magistro.

MENALCAS.

His certè neque amor causa est; vix ossibus hærent: Nescio quis teneros oculus mihi fascinat agnos.

DAMCETAS.

Dic quibus in terris, et eris mihi magnus Apollo,
Tres pateat coeli spatium non ampliùs ulnas.

MENALCAS.

Dic quibus in terris inscripti nomina regum
Nascantur flores; et Phyllida solus habeto.

PALEMON.

Non nostrum inter vos tantas componere lites.
Et vitulâ tu dignus, et hic, et quisquis amores
Aut metuet dulces, aut experietur amaros.
Claudite jam rivos, pueri; sat prata biberunt.

SICELIDES

ECLOGA IV.

POLLIO.

ICELIDES Musæ, paulò majora canamus ;
Non omnes arbusta juvant, humilesque myricæ.

V. 2

Si canimus silvas, silvæ sint consule dignæ.

Ultima Cumæi venit jam carminis ætas : Magnus ab integro seclorum nascitur ordo. Jam redit et Virgo, redeunt Saturnia regna; Jam nova progenies coelo demittitur alto.

Tu modò nascenti puero, quo ferrea primùm Desinet, ac toto surget gens aurea mundo, Casta, fave, Lucina: tuus jam regnat Apollo.

Teque adeò, decus hoc ævi, te consule, inibit, Pollio, et incipient magni procedere menses. Te duce, si qua manent sceleris vestigia nostri, Irrita perpetuâ solvent formidine terras. Ille Deûm vitam accipiet, Divisque videbit Permixtos heroas, et ipse videbitur illis ; Pacatumque reget patriis virtutibus orbem.

At tibi prima, puer, nullo munuscula cultu, Errantes hederas passim cum baccare tellus, Mixtaque ridenti colocasia fundet acantho; Ipsæ lacte domum referent distenta capella Ubera; nec magnos metuent armenta leones: Ipsa tibi blandos fundent cunabula flores. Occidet; et serpens, et fallax herba veneni Occidet; Assyrium vulgò nascetur amomum.

At simul heroum laudes et facta parentis Jam legere, et quæ sit poteris cognoscere virtus; Molli paulatim flavescet campus aristâ, Incultisque rubens pendebit sentibus uva, Et duræ quercus sudabunt roscida mella. Pauca tamen suberunt priscæ vestigia fraudis, Quæ tentare Thetim ratibus, quæ cingere muris Oppida, quæ jubeant telluri infindere sulcos. Alter erit tùm Tiphys, et altera quæ vehat Argo Delectos heroas: erunt etiam altera bella,

Atque iterùm ad Trojam magnus mittetur Achilles.
Hinc, ubi jam firmata virum te fecerit ætas,
Cedet et ipse mari vector; nec nautica pinus
Mutabit merces: omnis feret omnia tellus.
Non rastros patietur humus, non vinea falcein;
Robustus quoque jam tauris juga solvet arator :
Nec varios discet mentiri lana colores :

Ipse sed in pratis aries jam suave rubenti
Murice, jam croceo mutabit vellera luto:
Sponte suâ sandyx pascentes vestiet agnos.
Talia secla, suis dixerunt, currite, fusis
Concordes stabili fatorum numine Parcæ.

Aggredere ô magnos, aderit jam tempus, hoñores, Cara Deûm soboles, magnum Jovis incrementum! Aspice convexo nutantem pondere mundum, Terrasque, tractusque maris, cœlumque profundum; Aspice venturo lætentur ut omnia seclo.

O mihi tàm longæ maneat pars ultima vitæ, Spiritus et, quantùm sat erit tua dicere facta!

Non me carminibus vincet, nec Thracius Orpheus,
Nec Linus huic mater quamvis, atque huic pater adsit;

:

Orphei Calliopea; Lino formosus Apollo.

Pan etiam Arcadiâ mecum si judice certet,

Pan etiam Arcadiâ dicat se judice victum.

Incipe, parve puer, risu cognoscere matrem :
Matri longa decem tulerunt fastidia menses.
Incipe, parve puer; cui non risêre parentes,
Nec Deus hunc mensâ, Dea nec dignata cubili est.

2.

ECLOGA V.

MENALCAS, MOPS US.

MENALCAS.

CUR

non, Mopse, boni quoniam convenimus ambo, Tu calamos inflare leves, ego dicere versus,

Hic corylis mixtas inter considimus ulmos?

MOPSUS.

Tu major: tibi me est æquum parere, Menalca;
Sive sub incertas zephyris motantibus umbras,
Sive antro potiùs succedimus. Aspice ut antrum
Silvestris raris sparsit labrusca racemis!

Incipe, Mopse, prior: si quos aut Phyllidis ignes, Aut Alconis habes laudes, aut jurgia Codri. Incipe: pascentes servabit Tityrus hædos.

MOPSUS.

Imò hæc in viridi nuper quæ cortice fagi
Carmina descripsi, et modulans alterna notavi,
Experiar: tu deindè jubeto certet Amyntas.

MENALCAS.

Lenta salix quantùm pallenti cedit olivæ,
Puniceis humilis quantùm saliunca rosetis;
Judicio nostro tantùm tibi cedit Amyntas.

MOPSUS.

Sed tu desine plura, puer; successimus antro.

Exstinctum Nymphæ crudeli funere Daphnim
Flebant: vos, coryli, testes, et flumina, Nymphis,
Cùm, complexa sui corpus miserabile nati,
Atque Deos atque astra vocat crudelia mater.
Non ulli pastos illis egêre diebus

Frigida, Daphni, boves ad flumina; nulla neque amnem
Libavit quadrupes, nec graminis attigit herbam.
Daphni, tuum Poenos etiam ingemuisse leones
Interitum, montesque feri silvæque loquuntur.
Daphnis et Armenias curru subjungere tigres
Instituit, Daphnis thiasos inducere Baccho,
Et foliis lentas intexere mollibus hastas.
Vitis ut arboribus decori est, ut vitibus uvæ,
Ut gregibus tauri, segetes ut pinguibus arvis;
Tu decus omne tuis. Postquàm te fata tulerunt,
Ipsa Pales agros, atque ipse reliquit Apollo.
Grandia sæpè quibus mandavimus hordea sulcis,
Infelix lolium et steriles dominantur avenæ.
Pro molli violâ, pro purpureo narcisso,
Carduus et spinis surgit paliurus acutis.

Spargite humum foliis, inducite fontibus umbras,
Pastores; mandat fieri sibi talia. Daphnis.

Et tumulum facite, et tumulo superaddite carmen : « Daphnis ego in silvis hinc usque ad sidera notus, << Formosi pecoris custos, formosior ipse. »

MENALCAS.

Tale tuum carmen nobis, divine poëta,

Quale sopor fessis in gramine, quale per æstum
Dulcis aquæ saliente sitim restinguere rivo.

Nec calamis solùm æquiparas, sed voce, magistrum;
Fortunate puer,
tu nunc eris alter ab illo.
Nos tamen hæc quocunque modo tibi nostra vicissim
Dicemus, Daphninque tuum tollemus ad astra :