Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

tidas presso pollice finge comas». tibi, in honorem tuum; cf. adn. supra ad IV. 2, 1: «tibi culta». conspicienda, cf. adn. supra ad I. 2, 70: «conspiciendus». — tibi . . . relegat, tribuit, ut Quint. Inst. Or. præf. 1. VI: «Frustra mala omnia ad crimen fortunæ relegamus». Verbum vulgo cum præpositionibus in (c. acc.) et ad iungitur; Tibullus utitur dativo, ut dicitur: crimen, causam peccati delegare alicui. — occulte cui placuisse velit, sc. Cerintho, qui veniet ad eam, ut diem natalem puellæ celebret; cf. supra Sulpiciæ ad Cerinthum verba (IV. 9, 3—4.): «Omnibus ille dies nobis natalis agatur, Qui necopinanti nunc tibi förte venit».

-

V. 7-12. Sed iuveni quæso mutua vincla para, idem rogavit Venerem puella supra IV. 5, 13-14: «serviat æque Vinctus uterque tibi». Sic, sc. si mutua vincla parabis iuveni. bene compones, coniunges, copulabis eos; cf. Consol. ad Liv. 301. de coniugio Drusi et Antoniæ: «par bene compositum» et Ov. A. A. II. 385: «Hic bene compositos, hic firmos solvit amores». ullæ non ille puellæ Servire aut cuiquam dignior illa viro, alludit ad verba Sulpiciæ IV. 7, 10: «cum digno digna fuisse ferar». ullæ, pro: ulli, ut Prop. I. 20, 35: «nullæ debita curæ» et III. 11, 57: «toto quæ præsidet urbi». - servire . . . servire... dignior, cum infinitivo, ut supra II. 6, 43: «Nec lacrimis oculos digna est foedare loquaces». Nec possit cupidos vigilans deprendere custos, agitur de furtivo amantium congressu, ut supra IV. 5, 8: «dulcissima furta».

cupidos, cf. adn. ad I. 8, 56: «cupidis». vias... ministret Amor, ut Prop. III. 16, 15: «Luna ministrat iter».

V. 13-16. Adnue, cf. adn. supra ad IV. 5, 20. - purpureaque veni perlucida palla, valde lucida, nitida, candida, ut supra IV. 2, 12: «nivea candida veste venit»; cf.

[ocr errors]

Cic. De div. I. 130: «illustris et perlucida stella». Tibullum imitari videtur Martial. XII. 38, 3. de viro effeminato : «Crine nitens, niger unguento, perlucidus ostro», unde elucet non agi hoc loco de vestibus Cois translucidis, nam tales vestes ne effeminati quidem viri gerebant. Coam vestem gerit interdum Venus (cf. figuram apud Baumeisterum: Denkmäler, s. v. Aphrodite), sed quod decet Venerem, minime decet Iunonem, deam castam (cf. infra vs. 14). Intellege igitur: dea favens et propitia bene ornata et nitida adsit sacrificio, ut infra II. 5, 7-8. de Apolline: «Sed nitidus pulcherque veni: nunc indue vestem Sepositam ». — tibi fit libo, facere aliqua re: sacrificare; fieri: sacrificari; cf. Verg. Ecl. 3, 77: «Cum faciam vitula pro frugibus» et Liv. XXXVII. 3: «Quibus diis decemviri ex libris ut fieret, ediderant». libo, cf. adn. supra ad I. 7, 54: «liba». Præcipit et, præcipitque: artissime cum pentametro præcedente iungendum; mater enim adstat filiæ sacrificanti eique optanda præcipit. Cf. infra II. 2, 8-9. de sacrificio, quod Genio Cerinthus offert: «(Genius) satur libo sit madeatque mero, Adnuat et, Cornute, tibi, quodcumque rogabis». studiosa, pro adverbio: studiose, diligentissime præcipit filiæ optanda. quod optet, id, quod filia optet. aliud... rogat, sc. amorem Cerinthi, quamquam mater noluit eam Cerintho in matrimonium dare. tacita ... mente, clam, ne mater audiat; cf. Ov. Am. I. 4, 23: «tacita quod mente loquaris». iam sua, sui iuris, suam voluntatem habens; cf. Pers. Sat. V. 88. de servo manumisso: «Vindicta postquam meus a prætore recessi»; Plaut. Pers. 472: «sua nunc est, mea ancilla quæ fuit»; Senec. Ep. 20, 1: «Si te dignum putas, qui aliquando fias tuus».

[ocr errors]
[ocr errors]

V. 17-20. Uritur, cf. adn. supra ad IV. 5, 5: «Uror». — Nec, liceat quamvis, sana fuisse velit, de amore, ut supra

[ocr errors]

I. 2, 64: «nec te posse carere velim» et infra II. 5, 110: Et faveo morbo, cum iuvat ipse dolor». Sis, Iuno, grata, cf. adn. supra ad I. 9, 84: «grata sis, dea, mente». Iuno, ex coniectura Gruppii; ut, ex coniectura Eberzii; cf. infra adn. crit. ad h. l. Hic idem, non mutatus. votis, proximo die natali faciendis; dativus, iunge cum adsit. — vetus, ut vetus; quia spatio anni firmus mansit.

[ocr errors]
[ocr errors]

IN NATALEM CORNUTI.

Lib. II. eleg. 2.

Introductio. Cornutus natalem suum celebrat. Poeta invocat Genium, ut sacro propitius adsit (1-8). Adnuat Cornuto, quodcumque rogaturus sit; scit enim Tibullus eum ante omnia fidos amores uxoris rogaturum (9-16). Vota nuncupantur: poeta autem optat, ut amico vota facienti bonæ avis loco Amor alatus appareat (17-20). In fine iterum Genium invocat, ut coniugibus prolem det (21-22).

Cornutus i. e. Cerinthus nunc iam maritus est Sulpicia videturque Tibullus hoc carmen amico primum post nuptias natalem celebranti dedicasse.

V. 1-4. Dicamus bona verba, festo die et præcipue die natali non nisi bona ominis verba sunt pronuntianda; cf. Ov. Fast. I. 71-72: «Prospera lux oritur: linguis animisque favete! Nunc dicenda bona sunt bona verba die» et Trist. V. 5, 5—6. de natali uxoris: «Lingua favens adsit, nostrorum oblita malorum, Quæ, puto, dedidicit iam bona verba loqui». venit Natalis ad aras, iam veniet Genius sacrificium visurus; cf. infra II. 5, 5-6. ad Phoebum: «Ipse triumphali devinctus tempora lauro, Dum cumulant aras, ad tua sacra veni». Natalis, Genius; cf. adn. supra ad IV. 5, 19. ad aras, cf. Ov. Trist. V. 5, 9-10. de natali uxoris: «Araque gramin eo viridis de cæspite fiat Et velet

[ocr errors]

tepidos nexa corona focos». Quisquis ades, lingua.. fave, ut supra II. 1, 1: «Quisquis adest, faveat»; cf. adn. ad h. 1. — vir mulierque, familia, propinqui et amici, qui aram circumstant. - Urantur pia tura focis, urantur odores, cf. Curt. Ruf. V. 1, 20: «altaria non ture modo, sed omnibus odoribus cumulaverat». pia tura, quia tus præcipue honori deorum inservit; cf. Ov. Trist. II. 59: «Et pia tura dedi pro te» et Met. VI. 161: «Cum prece tura pia». odores, præter tus etiam alios odores habet Arabia, ut murram et mastichen; cf. Plin. N. H. XII. 53-72. – tener... Arabs, omnes fere orientales populos effeminatos esse putabant Romani; cf. Catull. 11, 5: «Arabes molles», Verg. Ge. I. 56-57: «nonne vides, croceos ut Tmolus odores, India mittit ebur, molles sua tura Sabai» i. e. incolæ Arabia Felicis. e terra divite, ex Arabia Felici; cf. adn. supra ad IV. 2, 18: «Cultor odoratæ dives Arabs. segetis».

[ocr errors]

V. 5-10. Ipse suos adsit Genius visurus honores, invocat Genium, ut propitius adsit sacrificio, ut supra I. 7, 53: «Sic venias hodierne»; cf. infra II. 5, 5—6. ad Apollinem: «Ipse . . . ad tua sacra veni». Cui decorent sanctas mollia serta comas, Illius puro destillent tempora nardo, cf. adn. supra ad I. 7, 51-52: «Illius et nitido stillent unguenta capillo Et capite et collo mollia serta gerat». puro... nardo, unguento nardino Indico non adulterato; cf. Plin. N. H. XIII. 16: «In hoc genere conveniet meminisse herbarum, quæ nardum Indicum imitarentur, species novem a nobis esse dictas. Tanta materia adulterandi est». - satur libo sit madeatque mero, cf. adn. supra ad I. 7, 53-54: «tibi dem turis honores, Liba et Mopsopio dulcia melle feram». — madeatque, cf. adn. supra ad II. 1, 30: «madere». Adnuat, cf. adn. supra ad IV. 5, 20: «Adnue».

« ZurückWeiter »