wską, i Rafał dziekan Sądecki. 3. Stanisława, ten zszedł bezpotomny. Dobra ich dziedziczne Malina w ziemi Gostyńskiej, a w Łęczyckim Budzen.

Wituński herbu Rolą, w Łęczyckiem województwie. Augustyn Wituński zakonu S. Franciszka, Ordin. Minor. de Observ. są jego książki w druku. Szymon, córka jego Katarzyna dziedziczka na Witunicach i jedynaczka, poszła za Janusza Sierakowskiego kasztelana Brzeskiego Kujawskiego 1620.

go,

Wituski herbu Gozdawa, w Rawskiem województwie. Okolski i Paprocki piszą ich Witulski, ale nie dobrze. Jana Wituskiego dobra dziedziczne Suchodół w ziemi Gostyńskiej leżące, i w nich solne góry wspomina Konstyt. 1598. f. 706. N. Wituska Stanisława Kryskiego. N. Balcera Kwiatkowskiemałżonki. N. Wituski kanonik Gnieznieński od Króla zesłany do Gdańszczanów w r. 1644. aby magistrat tamteczny naszych ojców z miasta nie rugował, powagą królewską zakazał. Władysław najprzód chorąży 1643. potem podkomorzy Gostyński, poseł na sejm 1653. deputat do umówienia pewnej legacyi. Constit. fol. 8. Jan Konstantyn sędzia ziemski Gostyński, z sejmu 1685. naznaczony do rewizyi skarbu koronnego. Constit. fol. 8. Adam podsądek Sochaczewski i Wincenty z Zyczka Wituski 1674. N. skarbnik Gostyński 1704. Acta Confoed. Sandom. Paweł miał za sobą Zofią Grabską podkomorzankę Brzeską Kujawską, z której spłodził dwie córki, jedna Zofia dostała się w małżeństwo Stanisławowi Branickiemu, od którego była córka Katarzyna Dzierzbicka, druga Justyna Michałowi Szydłowskiemu chorążemu Płockiemu zaślubiona: Jednaż Wituskich dzielnica z Jackowskiemi.

Witwicki herbu Sas, w Ruskiem województwie. Antoni Witwicki władyka Przemysłki w r. 1679. Samuel dziedzic na Witwicy z Anny z Rościeszyna spłodził Stanisława, ten wyższe nauki traktował w Lublinie, w Brunsberdze uczył się teologji i jus canonicum, w Paryżu geofrafji, medycyny, i inszych nauk. Powróciwszy do ojczyzny, kanonikiem Gnieznieńskim uczyniony, i opatem Płockim, sekretarzem był legacyi do Francyi, i do Danji, do Leopolda potem Cesarza od Króla Michała posłem wysłany, dzielnością swoją wszystko do gustu królewskiego sprawiwszy, regentem został koronnym i infulatem Olyckim, toż biskupem Kijowskim, z tego przeniósł się na Łuckie w roku 1680. tu do katedry swojej wprowadził kleryków in communi żyjących, co approbowała Konstytucya 1685. fol. 17. Synod dyecezański złożył w Brześciu Litewskim: z Łuckiego posuniony na Poznańskie w r. 1688. na którem siedząc lat dziewięć, odpoczął w Panu w r. 1697. był zelantem o honor Boski, czterech władyków od schizmy oder

wawszy, z kościołem Rzymskim pojednał: wspominają go Konstytucye 1690. fol. 17. komissarzem do uspokojenia pretensyi kurfirszta Brandeburskiego. Alexander scholastyk Lucki w r. 1697. N. miał za sobą Kalinowską Walentego wojskiego Halickiego córkę, z którą miał córkę Annę, ta poszła za Borzechowskiego. Paweł miał za sobą Hulewiczownę. Łukasz 1680.

Wprawdzieć Okolski inszy kształt herbu ich kładzie t. 3. fol. 302. do którego czytelnika odsyłam, atoli Bieżanowski in Fama posthuma taki położył, jaki się i mnie dostało widzieć w kościele Zielenickim pod Krakowem, to jest powinna być Zielonawa góra skalista, w polu niebieskiem, pod nią niżej, dwie liszki czarne w koronach na głowie i obróżkach złocistych na szyi, razem w górę idą w prawą tarczy, ogony do góry zadarłszy, na hełmie jeleń rogaty bez korony, czarny, w obroży złocistej, z korony w prawą tarczy wyskakujący, między dwiema skrzydłami orlemi, z których jednego po prawej ręce tarczy nogami się przedniemi trzyma, te skrzydła barkami do siebie mają być obrócone: takiż herb widzieć na miedzianych drzwiach do kaplicy w kościele Panny Maryi w rynku Krakowskim. Tym herbem pieczętują się Wizembergowie, z których Jan Wizemberg łaskami Ferdynanda Cesarza, Zygmunta III. i Władysława IV. Królów Polskich zaszczycony, od drugiego trzymał Zupy Wielickie, burgrabią był Krakowskim, dziedzicem na Czajowicach i Masłomiący, syn jego także był burgrabią Krakowskim, miał za sobą Zebrzydowską. Mikołaj dziedzic na Obrazowicach i Jankowicach, Władysława IV. i Jana Kazimierza sekretarz, mąż i pobożności i szczodrobliwości wielkiej,

któremu zmarłemu w r. 1665. syn Mikołaj także, chorągiew pogrzebową w kościele Zielenickim zawiesił, kędy sobie ojciec jego grób wystawił, i ten kościół uposażył. N. podczaszy Przemysłki, jeździł z Jędrzejem Olszewskim legatem w r. 1670. po Eleonore Królową. Mowca Polsk. tom. 2. fol. 407. N. miał za sobą Justynę Kobielską herbu Jelita sędziankę grodzką Piotrkowską. Jan Helene Trembecką, córkę Zygmunta, z niej syn Jan, córki Ewa i Katarzyna. Acta Cracov. 1660. Jędrzej 1666. Ibidem, N. sędzia Rawski, którego córka była za Lipskim starostą Rawskim.

Wizgajło. Z tych był Mikołaj Wizgajło, najprzód proboszcz katedry Wileńskiej, potem biskup Zmudzki, zelant ojczystej wolności, w obyczajach skromny, dowcipu biegłego, pobożności pasterza godnej. Kojał. in MS. powiada, że po Zmudzkim, był Kijowskim biskupem i proboszczem Trockim.

Wizgerd herbu Odrową, w księztwie Litewskiem. Dowogin Wizgerdowicz w roku 1401. na sejmie Wileńskim, między innemi Panami Litewskiemi, wieczny pokój z Polską Koroną zawarł i podpisał u Łask. w Stat. fol. 120. A na sejmie Hrodelskim w r. 1431. Wiszegert, przyjął na siebie i na sukcessorów swoich herb Odrowąż u Łask. w Statut. f. 127. Piotr Wizgerd koniuszy Trocki w r. 1588. Krzysztof Wizgerd. Mikołaj podkomorzy Upitski, z sejmu 1613. komissarz do granic od Kurlandyi, Constit. fol. 45. synowie jego Krzysztof cześnik Upitski, żołnierz odważny, i Mikołaj cześnik także Upitski, z sejmu 1638. komissarz do granic od Kurlandyi, Constitut. fol. 26. Daniel w Zmudzi. Hieronim rotmistrz powiatowy 1651. r. Jan sędzia ziemski Wileński: Jana Kazimierza skarbnika, i pisarza grodzkiego Kowieńskiego dzielność w wielu interesach świadczona tej ojczyznie z pochwałą zapisana w Konstytucyach 1662. fol. 25. Janusz podstarości Upitski, z sejmu 1683. deputat na trybunał fiskalny Litewski. Constit. fol. 7. Podobno tenże sam Janusz był podstarościm tegoż powiatu 1674. N. cześnik Trocki, miał za sobą Jasieniecką Wojniankę.

Wkryński herbu Grzymała, w Płockiem województwie i na Wołyniu, Paprocki ich zowie Wkrzeński, z tych Walentyn Wkryński w krajach Ruskich rycerskie życie prowadząc osiadł na Wołyniu pojąwszy księżniczkę Zbarazką wdowę pozostałą po Baworowskim. Jacek Wkryński w zakonie naszym temi czasy. Powinna zaś być Grzymała z mężem zbrojnym w bramie. Adam zaś w tymże zakonie przedtem, rządził kollegia Chojnickie, Ostrogskie, Bydgoskie, Lubelskie, życie skończył w Ostrogu 1676. Samuel na kollegium nasze Ostrogskie dobroczynny w r. 1677. Jan z Apollonji Parulowny, spłodził synów siedmiu : Seweryna, Tomasza, Jerzego,

Stanisława, Jacka, Stefana, i Jana. Z tych Seweryn złączył się dożywotnie z ks. Woroniecką, syna miał z niej jednego, Antoniego Soc. Jesu. Tomasz sędzia grodzki Włodzimierski, był deputatem trybunału koronnego w r. 1724. miał za sobą Maryanne Jałowicką stolnikownę Pińską, synów z niej było dwóch. Mikołaj i Antoni. Jerzy miał za sobą Katarzynę Żebrowską starościankę Żytomierską, córek miał dwie, Annę i Franciszkę. Stanisław bezpotomny i Stefan, Jacek jezuita. Jan młodo umarł. Jan miał za sobą Apollonią Zubczewską, synów z niej było dwóch, Tomasz i Kazimierz, córek cztery, Barbara, Domicella, Katarzyna i Anna. Barbara i Domicella obrały sobie stan zakonny. Tomasz wstąpił do zakonu Š. Dominika. Wacław Wkryński, miał za sobą Maryannę Mysłowską, tego córka Krystyna, była za Wacławem Thorzewskim horodniczym Krzemienieckim. N. była za Mojżeszem Sieniutą.

Wlewski herbu Ogończyk, tak pisze o nich Baranowski, i że są w Prusiech. Jan Wlewski pisarz ziemski Chełmiński 1603. Constit. fol. 821. Bartłomiej miał za sobą Białobrzeską herbu Abdank.

Władyczka, w księztwie Żmudzkiem. Jan Władyczka pisarz Litewski od Alexandra Króla w r. 1492. w legacyi do Moskwy wysłany, Wiazmy i innych zamków, od Iwana Moskiewskiego bezprawnie opanowanych, upomina się. Kojał. par. 2. Jędrzej w Zmudzi podpisał elekcyą Władysława IV. Króla.

WŁADYSŁAWSKI HERB.

Tarcza tego herbu prostą linią wzdłuż na dwie części powinna być przedzielona, z tych prawa strona tarczy w polu błękitnem ma na sobie koronę złotą królewską, druga orła białego, skrzydło barkiem do linji obrócone, na helmie nad koroną, dwie trąby, u każdej po cztery kółka. Ten herb nadany od Zygmunta III. Króla Polskiego w r. 1609. co approbowała Konstytucya tegoż roku fol. 895. Gabryelowi Prowanci; z Chełmna w Prusiech był rodem: w Krakowskiej akademji wysłuchawszy filozofji, od Anny Austryaczki Królowy, dla instytucyi dzieci szlacheckich, na dworze królewskim na ten czas bawiących się, wezwany, gdy się tam nie tylko nauką swoją, ale i układnością obyczajów swoich zalecił, od tejże Królowy do Gracu na teologią wysłany, a ztamtąd do Rzymu, doktorem został powróciwszy z Rzymu, Annę Maryą córkę królewską oddano mu na naukę, ale gdy ta w młodej porze z świata i z życia wyzuła się, Władysławowi Królewiczowi, a potem Królowi, dany był za preceptora, którą pracę odwdzięczając mu

koło syna swego Zygmunt III. w komput szlachty Polskiej wpisał go, a od Władysława, którego uczył, Władysławskim nazwany był potem proboszczem Warszawskim, scholastykiem Łęczyckim, kanonikiem Płockim i Chełmińskim, 1628. na synodzie Piotrkowskim, Histor. Possel. Polon. Pruthen. fol. 430. fundował kurs filozoficzny w akademji Krakowskiej, ale że ten herb jemu tylko samemu nadany, dla tego że z nim ustał, rozumiem, przetoż kszałtu tu jego nie kładę: fundował także 00. Franciszkanów w Chełmnie, kedy pogrzebiony po śmierci, która przypadła na rok 1631. Vir summae modestiae ab omni ambitione alienus, mówi Kobierzycki in Vladislav. fol. 19.

Włodawski herbu Murdelio, w księztwie Litewskiem. Kojałow. in MS. inni ich piszą Młodawski.

Włodek herbu Ostrzew, w ziemi Chełmskiej. N. Włodek łowczy Żydaczewski, miał za sobą Justynę Domaszewską miecznikownę Łukowską, z tej była córka Radoszewska, druga zaś Karmelitanką bosą w Lublinie. Alexander w Podlaskiem 1674. roku.

Włodek herbu Prawdzic na Rusi. Maciej Włodek starosta i generał Podolski, ten u Gojsca miasteczka, mając tylko sto koni roty swojej, gdy Wołoszy więcej niż tysiąc jazdy przyciągnęli pod to miejsce, i do miasteczka poczęli szturmować, Włodek chcąc im dać odpór, rocie się owej kazał gotować; ci widząc nierówne siły swoje względem nieprzyjaciela, nie tylko siebie wymawiali z tej okazyi, ale i jemu odradzali w takie się niebezpieczeństwo puszczać, nic na to niedbał Włodek, ale z pocztem tylko sług swoich, skoczył w większą kupę Wołochów, których gdy mężnie gromić począł, widząc i szczęście i mężne serce jego, przypadła mu na sukkurs owa rota, i tak mocno uderzyła się o Wołochów, że ich na głowę porazili. Paproc. o herb. Tenże pod Obertynem w r. 1531. rotmistrz, siła męztwem swem pomógł do zwycięztwa. Biel. fol. 565. Sarnicki. Miał za sobą Łaską Stanisława wojewody Sieradzkiego córkę. Paproc. o herb. fol. 398. Bramę w Kamieńcu Podolskim wymurował, i zamek nie tylko ufortyfikował, ale i kształtniej ozdobił ). Stanisław syn jego, z Hermanowa się pisał, najprzód kasztelan Lwowski 1593. potem wojewoda Bełzki, starosta Halicki i Kołomyjski, miał dwie żony. Pierwsza Elżbieta Zamojska córka kasztelana Chełmskiego,

*) W roku 1552. wraz z innemi odbierał hold od Piotra wojewody Mołdawskiego, Matyasz czyli Maciej Włodek chorąży i starosta Kamieniecki. Cod. Dipl. Vol. I. fol. 619. - Przypisek Krasickiego.