Wilam herbu Godziemba, w Sendomierskiem województwie. Z tych jeden na Podlasiu osiadł, w odlewaniu dział i inszej wojennej armatury biegły: to Okol.

Wilam herbu Radwan, w Krakowskiem województwie. Jan Wilam miał za sobą Annę Cikowską, córkę Krzysztofa. Krzysztof brat jego, pojął Elżbietę Ossolińską, z której synowie Jan i Stanisław steriles, i córka dostała się w małżeństwo Pawłowi Chocimowskiemu. Trzeci tych brat osiadł na Wołyniu: to Baranow. Jadwiga z Kaliszan Wilamowna, najprzód żyła z Piotrem Sieniutą, potem z Krzysztofem Lanckorońskim, kasztelanem Radomskim, dalej z Mikołajem Przerębskim kasztelanem Santockim, Gryzelda z Stefanem Niemierzycem wojewodą Kijowskim.

Wilamowski herbu Szaszor albo Orla, tak wyraźnie u Bielsk. znajdziesz fol. 565. Jędrzej z Wilamowic w roku 1406. u Paproc. o herb. fol. 236. Jakób Wilamowski poseł Zygmunta I. do Solimana Cara Tureckiego, z nowiną o szczę śliwie wygranej naszych pod Obertynem nad Wołochami, w r. 1531. Biel. loc. cit. i w r. 1539. do tegoż jeździł w legacyi w interesach Królestwa Węgierskiego i Wołoch f. 579. i w r. 1540. fol. 582. Jan biskup Kamieniecki od tegoż Zygmunta poselstwo sprawował do Rzymu, upraszając o generalne concilium na przytłumienie wzmagających się herezyi, i do Ferdynanda Cesarza względem Królestwa Węgierskiego, w r. 1539. Biel. fol. 579. ale gdy w powtórną legacyą do Węgier się wybiera, w drogę wieczności poszedł w roku 1540. fol. 581. jeździł także do tego Ferdynanda po Elżbietę córkę jego w małżeństwo Augustowi pierwszemu. Tenże czy inszy Jan, kantorem był Krakowskim, w r. 1539. Przywilej Miastu Lwowsk. Jędrzej starosta Libstadzki w Prusiech. Paproc. Ogrod. fol. 219. Daniel miał za sobą Katarzynę Płotnicką. N. dziedzic na Szawie 1550. Acta Cracov.

R. 1778. Julian Wilamowski komornik Zakroczymski. Krasicki. Wilanowski herbu Grzymała na Pałukach, to pisze Paprocki. Marcin i Kazimierz w Płockiem, Stanisław w ziemi Ciechanowskiej 1697.

Wilczek herbu Mądrostki, w Krakowskiem województwie. Nasi autorowie Wilczków już pod herbem Białynia, już pod herbem Nowina, już pod Mądrostki kładą, a to dla podobieństwa tych herbów trzech dla tego ja tu tych wszystkich zbieram, których oni pod temiz herbami rozpisali. Wilk kanelerz Krakowski, to jest Małopolskiej prowincyi, według tego, co się mówiło w pierwszym tomie, w r. 1368. u Łaskiego i Herburta w Statucie fol. 100. i u Januszowsk. fol. 35. Wilczko kasztelan Sendomierski 1356. Paprocki powiada, że za

jego czasów ci Wilczkowie kwitnęli, Maurycy Wilczek, który się pisał z Rzecusna, bywał pod interregnum rotmistrzem na zamku Krakowskim, za Piotra Zborowskiego wojewody i generała Krakowskiego. Jan brat jego bywał także rotmistrzem, na rozkazanie Zygmunta Augusta, wywiódł był rotę do Węgier Królowy Izabelli, od której miał opatrzenie na Waradzyniu, gdzie i umarł. Stanisław trzeci ich brat rotmistrz takže pod Moskiewską expedycyą za Króla Augusta, umarł pod Czaśnikami. Katarzynie z Sieborowskich Wilczkowy, widziałem nagrobek wystawiony w Jangrocie pod Krakowem, z herbem Mądrostki. Z tego rozumiem domu, była Zofia Wilczkowna ksieni klasztoru panieńskiego u Š. Jędrzeja w Krakowie mówi Baranow. Według Kojał. in MS. są tegoż herbu Wilczkowie w księztwie Litewskiem. Jan koniuszy Wileński w roku 1557. jeździł w legacyi do Moskwy od Króla Augusta. Jan Anzelm podsądek Oszmiański, dworzanin i trukczaszy Władysława IV. poseł z Wileńskiego na sejm 1626. ztamtąd deputatem stanął na trybunał fiskalny Wileński, Constit. fol. 6. na sejmie electionis w r. 1632. sędziego generalnego kapturu fol. 7. w r. 1634. komissarz do zapłaty wojsku, Constit. fol. 9. był potem starostą Oszmiańskim, kasztelanem Trockim, jam go opuścił w pierwszym tomie dla niepewnego roku, ale i Kojałow. roku którego siedział na tem krześle, nie wyraził: z pierwszej żony Anny Oziębłowskiej starościanki Szyrnańskiej był syn jego Alexander, 1631. w akademji Wileńskiej, ten zda mi się młodo umarł, z drugiej Zofji Gosiewskiej wojewodzanki Smoleńskiej, Krzysztof w r. 1652. ucząc się w Wilnie, wszedł do grobu: Maxymilian z sejmu 1634. deputowany ad consilia bellica, Constit. fol. 4. Samuel Franciszek podstoli Wołkowyski, a potem kasztelan Smoleński 1670. synowie jego, Władysław, Samuel, Krzysztof i Tomasz, jadąc na nauki do szkół Lubelskich przez Wojen, tam powietrza zarwawszy, wszyscy pomarli, został się jeszcze Paweł i Jan. Do tegoż domu przyznawał się Wilczek, poseł Cesarski na sejm Grodzieński, ten będąc w Litwie, wziął na swoję edukacyą Wilczka kasztelanica Mińskiego. Annie Wilczkownie z wielkiego Dębieńska, żonie Stanisława Szeflera, widziałem nagrobek postawiony z herbem Jastrzębiec, w Krakowie u Panny Maryi w rynku, ale to rozumiem omyłką miasto Białynia, Jastrzębca położono. N. Adama Owsianego sędziego ziemskiego Lidzkiego małżonka.

Wilczek herbu Kozieł. Dom według Paprockiego możny przed kilką set lat, o których po historykach wszystkich, także i w przywilejach koronnych wzmiankę znaczną mamy. Kładzie tu Mikołaja Wilczka wojewodą Sendomierskim w r. 1239. co miał mieć z przywileju klasztornego, ale

którego klasztoru nie powiada, i owszem jakom dowodził w pierwszym tomie, Pakosław na ten czas na tem krześle siedział. Warcisława sędzią Sendomierskim chce mieć w roku 1364. z ksiąg ziemskich, i dalej mówi: Tychże Wilczków potomstwo na Szląsku, a jako tam dawno zaszli, dostatecznie wiedzieć nie mogę, są ludzie możni w tym tam kraju i pańskiego stanu. Jan Ignacy Wilczek Wrocławskiej na Szląsku katedry kanclerz w r. 1668. Joan. Weyer.

Wilczek herbu Poraj, w Ruskiem województwie, przedtem się pisali z Boczowa, potem z Lubienia. Wilczko de Boczów podstoli Sendomierski w r. 1343. tenże sam, czy inszy kasztelan Sądecki w r. 1359. na liscie Bodzęty biskupa Krakowskiego o dziesięcinach, u Długosza pod tym rokiem. Wilczek Naborowski podsedek Sendomierski w r. 1371. któremu senat Polski do rozsądzenia podał niektóry punkt, z testamentu Kazimierza Wielkiego Króla. Biel. fol. 243. Patrz co się mówiło pod herbem Poraj. Bernardyn Wilczek arcybiskup Lwowski, za promocyą Jędrzeja Boryszowskiego także Porajczyka, na tę katedrę wstąpił w r. 1503. u którego potem czas nie mały, uchodząc przed Tatarską inkursyą w Ruskie kraje, przemieszkał; powróciwszy do swojej dyecezyi, do restauracyi swojej katedry się udał, fundacyą którą na wikaryów przy niej, kanonicy uczynili, potwierdził w r. 1513. kompaktata niektóre między kapitułą i magistratem Lwowskim approbował 1514. a gdy miasto Lwowskie w r. 1527. ogniem przypadkowym pogorzało, i kościół katedralny tejże klęski nie uszedł, sklepienie tedy, dach, wieżą, albo na nowe stawiał, albo reparował, dzwony insze ulał, z których jednemu największemu imię dał swoje Bernardyn; rezydencyą dla kanoników dachem pokrył, dla kaznodziei tegoż kościoła mieszkanie wymurował, sadzawki w Basiowce wystawił: fundacyą wieczną uczynił, żeby lampa przed Najs. Sakramentem dzień i noc się paliła. Statuę srebrną Matki Boskiej i insze w złocie, w srebrze i bogatym apparacie ozdoby, temuż kościołowi przydał, na ubogich i szpitale szczodry, po zapłatę poszedł prac swoich pasterskich przez lat trzydzieści i siedm przeciągnionych w r. 1540. Scrobisz. in Vit. Archiep. Leop. Przydaje tenże autor, że ten arcybiskup kupił dla swoich krewnych dobra Lubień, co jeżeli tak jest, to musiało być jeszcze nim objął arcybiskupią godność: bo już Derszław podkomorzy Lwowski pisał się z Lubienia w roku 1497. jakom czytał na liscie Jana Albrychta Króla danym miastu Lwowskiemu, i 1505. u Łask. w Stat. fol. 119. córka jego była za Rafałem Fredrem. Jan stolnik Lwowski, koło r. 1526. jakom czytał in MS. Petricov. W roku 1576. było według Paproc. czterech braci, Marcin wojski Lwowski, umarł bez

potomny, Mikołaj bezżenny. Jan z Balicką zostawił potomstwo. Paweł człowiek rycerski i pobożności wielkiej. N. Jana Lipskiego sędziego ziemskiego Bełzkiego małżonka. Mikołaj połowy Sosnowa i Sokołowa dziedzic, spłodził dwóch synów, Stefana i Felicyana; od Stefana był Mikołaj stolnik Parnawski, od Felicyana było dwóch synów, Stanisław bezdzietny i Felicyan, który tylko córkę zostawił Maryannę. Jerzy brat Mikołaja drugiej połowy Sokołowa i Sosnowa dziedzic, miał córkę Izabellę, którą wydał za Kotnickiego. Marcin sędzia ziemski Halicki, pojął Skarbkownę.

Dominik Wilczek kapitan artylleryi koronnej nobilitowany roku 1767. Krasicki.

Radła trzy od pługa, końcami do góry obrócone, dwa podle siebie na górze, jedno pod niemi we środku, kolor w nich żelazny, pole tarczy czerwone, na hełmie trzy pióra strusie, tak go opisuje, Okol. tom. 3. fol. 252. i MS. o Famil. Pruskich. Według Okolskiego, herb ten nadany od książęcia Litewskiego w expedycyi Inflantskiej, kawalerowi męztwem dobrze zasłużonemu: Pieczętują się nim Wilczewsey von Tallen w Prusiech: luboć z nich niektórzy już w inszych województwach poosiadali. N. Wilczewski poseł z województwa Malborskiego na sejm 1633. ztamtąd deputatem stanął na trybunał Radomski. Constit. f. 21. Jędrzej był deputatem na trybunał koronny 1643. Jansonii elogia. Hektor sędzia ziemski Malborski, podpisał elekcyą Władysława IV. Kazimierz syn jego, żona Elżbieta w r. 1668. w tymże roku. Ludwik sądowy Malborski 1700. córka jego poszła za Pinińskiego, Stanisław z Malborskiego deputat na trybunał koronny 1695. Maciej sądowy Malborski 1672. Monim. Resid. Mariaeb. Maryanna Wilczewska Stanisława Kleszczyńskiego małżonka, siostra jej starsza Jana Jaworskiego: brat zaś ich rodzony w Prusiech za

Lubawą miał swoje dobra dziedziczne. Stanisław Wilczewski poborca w ziemi Wieluńskiej 1613. Uniwer. Pobor. Stanisław podstarości Bielski z sejmu 1690. komissarz do uspokojenia pretensyi kurfirszta Brandeburskiego, Constit. f. 17. N. 1mo voto była za Kuropatnickim, 2do za Janem Tarłem, 3tio za Załuskim starostą Rawskim. Kazimierz i Jan w województwie Lubelskiem 1674. r. Stanisław chorąży Wizki poseł na sejm 1724. Adam deputat na trybunał koronny 1723. Jan pisarz ziemski Malborski, żona jego Korycka, z tej córka Anna Teofila była za Janem Stanisławem Zaleskim Cycembergiem kasztelanem Wizkim, starostą Surazkim. Stanisław Wilczewski w zakonie naszym, rektor kollegji Pułtuskiego 1678.

Niesiecki podawszy o familji tej poprzednią wiadomość, poźniej w Supplemencie poprawiając się przydał następującą :

Jan Ludek (ten ich przydomek) z Wilczewa Wilczewski, któremu żona Justyna, sześciu synów powiła, pierwszego Macieja, ten w Litwie osiadłszy, tamże bezpotomny wszedł do grobu. Drugiego Hermanna, tego z Urszuli Konojackiej dzieci, Stefan, Stanisław, Szymon, Zygmunt, i Zofia. Trzeciego Ję drzeja, ten z Zofji Kruszyńskiej spłodził Stanisława, ten z Gąsiorowskiej, córkę Krystynę, która pierwszym związkiem żyła z Chodoręckim, drugim z Trankwiczem. Czwartego Jakóba, ten z Gertrudy Kobryńskiej, zostawił synów Jędrzeja i Macieja, od którego były trzy córki, i dwóch synów, Stanisław z Przewoską, i Jakób na Czaplinie z Chryniewicką bezdzietni. Piątego Stanisława, który nabył dóbr Bużyny w Podlaskiem. Szóstego Jana, ten pojął Dorotę Stollownę dziedziczkę na Gulbiu, z tej miał dwie córki: Elżbieta Gabryelowi Chełstowskiemu, Katarzyna Grochowalskiemu zaślubione, i synów pięciu, z tych Teofil w zakonie S. Pawła pustelnika życie sobie obrał. Hektor drugi syn, sędzia ziemski Malborski, tego syn Stanisław w zakonie naszym z Suchodolskiej zrodzony, i córka Anna 1mo voto Lewicka, 2do Mokrzecka, i bracia tejże Anny drudzy, to jest Krzysztofi Kazimierz, tego ostatniego z Oraczewskiej córka Antonina trzy razy śluby małżeńskie ponowiła, pierwszy z Kuropatnickim, drugi z Janem Tarłem, trzeci z Załuskim starostą Rawskim. Maciej sądowy Malborski, trzeci syna Jana z Gertrudy Kissowskiej, zrodził Michała bezpotomnego, i Ludwika sądowego Malborskiego, którego z Zbyszewskiej cztery córki, Głuchowska, Niewieścińska, Pinińska, i Wałdowska, i syn Adam, którego z Tuchołczanki kasztelanki dzieci, Józef, Franciszek i Walentyn i córka Ewa. Stanisław czwarty syn Jana, ten z Ewy Szumowskiej, zostawił córkę Annę 1mo Trebnicową, 2do Orłowską, 3tio Gałecką, i synów trzech, Władysława sterilem, Jana z Sielską sterilem, Zygmunta, ten z Ot