indignata malis mens est succumbere seque
praestitit invictam viribus usa suis.

105 oblitusque mei ductaeque per otia vitae
insolita cepi temporis arma manu

ΠΙΟ

totque tuli casus pelagoque terraque, quot inter
occultum stellae conspicuumque polum.
tacta mihi tandem longis erroribus acto

iuncta pharetratis Sarmatis ora Getis.
hic ego finitimis quamvis circumsoner armis,
tristia, quo possum, carmine fata levo.
quod quamvis nemo est cuius referatur ad aures,
sic tamen absumo decipioque diem.

115 ergo quod vivo durisque laboribus obsto,
nec me sollicitae taedia lucis habent,
gratia, Musa, tibi!

120

nam tu solacia praebes,

tu curae requies, tu medicina venis.
tu dux et comes es, tu nos abducis ab Histro
in medioque mihi das Helicone locum.
tu mihi, quod rarum est, vivo sublime dedisti
nomen, ab exequiis quod dare fama solet.

125

130

nec qui detrectat praesentia, Livor, iniquo
ullum de nostris dente momordit opus.

nam tulerint magnos cum saecula nostra poetas,
non fuit ingenio fama maligna meo,

cumque ego praeponam mihi multos, non minor illis dicor et in toto plurimus orbe legor.

siquid habent igitur vatum praesagia veri,

protinus ut moriar, non ero, terra, tuus.

sive favore tuli, sive hanc ego carmine famam,
iure tibi grates, candide lector, ago.

125. cum: concessive.

128. plurimus: used adverbially.

130. ut: concessive. With the thought of the verse cf. Hor. Car. 3, 30, 6 sq.: non omnis moriar,

multaque pars mei vitabit Libi

tinam.

131. carmine: i.e. meritorious poetic achievement as contrasted with mere favore.

132. iure: i.e. I owe them.

INDEX OF FIRST LINES

Tib. 2, 6

PAGE

177

.

Arma deus Caesar dites meditatur ad Indos. .
Arma gravi numero violentaque bella parabam.
At vos incertam, mortales, funeris horam.
Callimachi manes et Coi sacra Philetae
Carminis interea nostri redeamus in orbem
Castra Macer sequitur: tenero quid fiet Amori .
Chommoda dicebat, si quando commoda vellet
Clausus ab umbroso qua ludit pontus Averno
Cum subit illius tristissima noctis imago
Cynthia prima suis miserum me cepit ocellis
Desine de quoquam quicquam bene velle mereri
Desine, Paulle, meum lacrimis urgere sepulcrum
Dicamus bona verba: venit Natalis ad aras
Dicebam tibi venturos, inrisor, amores
Dicebas quondam solum te nosse Catullum
Divitias alius fulvo sibi congerat auro.
Dum tibi Cadmeae dicuntur, Pontice, Thebae
Ergo sollicitae tu causa, pecunia, vitae
Estne tibi, Cerinthe, tuae pia cura puellae
Et merito, quoniam potui fugisse puellam
Etsi me adsiduo confectum cura dolore
Falsa est ista tuae, mulier, fiducia formae
Haec Arethusa suo mittit mandata Lycotae.
Haec certe deserta loca et taciturna querenti
Hic erit, hic iurata manet. rumpantur iniqui
Hoc, quodcumque vides, hospes, qua maxima Romast
Hunc cecinere diem Parcae fatalia nentes
Huc ades et tenerae morbos expelle puellae
Huc est mens deducta tua, mea Lesbia, culpa
Ibitis Aegaeas sine me, Messalla, per undas
Ille ego qui fuerim, tenerorum lusor amorum
Invisus natalis adest, qui rure molesto
Iucundum, mea vita, mihi proponis amorem
Iuppiter, adfectae tandem miserere puellae .
Iusta precor. quae me nuper praedata puellast
Lesbia mi dicit semper male nec tacet umquam

.

.

Lesbia mi praesente viro mala plurima dicit
Maecenas eques Etrusco de sanguine regum
Magnum iter ad doctas proficisci cogor Athenas
Memnona si mater, mater ploravit Achillem
Mittit et optat amans, quo mittitur, ire salutem
Multas per gentes et multa per aequora vectus.
Natalis Iuno, sanctos cape turis acervos
Nil nimium studeo, Caesar, tibi velle placere
Non ego nunc Hadriae vereor mare noscere tecum
Non ego nunc tristes vereor, mea Cynthia, manes
Non tot Achaemeniis armantur Susa sagittis
Nox media, et dominae mihi venit epistula nostrae
Nulla potest mulier tantum se dicere amatam
Nulla tuum nobis subducet femina lectum
Nulli se dicit mulier mea nubere malle

Prop. 3, 16
Cat. 87
Tib. 4, 13

312

108

.

197

Odi et amo. quare id faciam, fortasse requiris.
Omnia qui magni dispexit lumina mundi .
Pacis Amor deus est, pacem veneramur amantes
Pars me Sulmo tenet Paeligni tertia ruris
Phoebe, fave: novus ingreditur tua templa sacerdos
Prima malas docuit, mirantibus aequoris undis.
Psittacus, eois imitatrix ales ab Indis.
Quaere novum vatem, tenerorum mater Amorum
Quaeris, cur veniam tibi tardior.

aurea Phoebi

.

Qualis et unde genus, qui sint mihi, Tulle, penates
Qui modo Nasonis fueramus quinque libelli
Qui primus caram iuveni carumque puellae .
Quicumque ille fuit puerum qui pinxit Amorem
Quid iuvat ornato procedere, vita, capillo
Quid mihi desidiae non cessas fingere crimen
Quid mihi, Livor edax, ignavos obicis annos.
Quid mirare, meam si versat femina vitam
Quid prodest caelum votis inplesse, Neaera
Quinti, si tibi vis oculos debere Catullum
Quintia formosa est multis, mihi candida, longa
Quis fuit, horrendos primus qui protulit enses
Quisquis adest, faveat: fruges lustramus et agros
Quod mihi fortuna casuque oppressus acerbo
Risus eram positis inter convivia mensis
Sacra facit vates: sint ora faventia sacris
Saepe tibi studioso animo venante requirens
Scis iter ex animo sublatum triste puellae
Scribant de te alii vel sis ignota, licebit
Sed tempus lustrare aliis Helicona choreis

Ovid, Am. 2, 16
Tib. 2, 5
Ovid, Am. 2, 11
Ovid, Am. 2, 6
Ovid, Am. 3, 15

Ovid, Am. Ep. Ips. 375