Induitis collo lapides Oriente petitos: et quantos onus est aure tulisse duos. Nec tamen indignum, si vobis cura placendi, quum comtos habeant saecula nostra viros. Feminea vestri poliuntur lege mariti: et vix ad cultus nupta, quod addat, habet. Proin se quaeque paret: nec, quo venetur amores, refert. Munditiae crimina nulla merent. Rure latent, finguntque comas. Licet arduus illas celet Athos; cultas altus habebit Athos. Est etiam placuisse sibi, quaecunque, voluptas: virginibus cordi grataque forma sua est. Laudatas homini volucris Iunonia pennas explicat: et forma muta superbit avis. Sic potius nos uret amor, quam fortibus herbis, quas maga terribili subsecat arte manus. Nec vos graminibus, nec misto credite succo: nec tentate nocens virus amantis equae. Nec mediae Marsis finduntur cantibus angues : nec redit in fontes unda supina suos. Et quamvis aliquis Temesaea removerit aera ; nunquam Luna suis excutietur equis. Prima sit in vobis morum tutela, puellae: ingenio facies conciliante placet. 25 30 35 40 Certus amor morum est: formam populabitur aetas, 45 et placitus rugis vultus aratus erit. Tempus erit, quo vos speculum vidisse pigebit, Sufficit, et longum probitas perdurat in aevum ; 50 exue de palea tegminibusque suis. 55 Par ervi mensura decem madefiat ab ovis: sed cumulent libras hordea nuda duas. Haec ubi ventosas fuerint siccata per auras; lenta iube scabra frangat asella mola. Et, quae prima cadunt vivaci cornua cervo, 60 contere in haec solidi sexta face assis eat. Iamque ubi pulvereae fuerint confusa farinae, protinus in cribris omnia cerne cavis. Adiice Narcissi bis sex sine cortice bulbos, strenua quos puro marmore dextra terat: 65 sextantenique trahat gummi cum semine Tusco. Huc novies tanto plus tibi mellis eat. Quaecunque adficiet tali medicamine vultum ; fulgebit speculo levior ipsa suo. 70 Nec tu pallentes dubita torrere lupinos, 75 Da validis iuvenum pariter subigenda lacertis : 80 Ut coëant, aptaque lini per corpora possint; Quamvis tura deos irataque numina placent; Parte minus quarta dereptum cortice gummi, rhis; quinque trahant marathri scrupula, myrrha novem. Arentisque rosae quantum manus una prehendat, Vidi quae gelida madefacta papavera lympha 90 95 100 P. OVIDII NASONIS HALIEUTICON FRAGMENTUM. Accepit mundus legem: dedit arma per omnes, admonuitque sui: vitulus sic namque minatur, qui nondum gerit in tenera iam cornua fronte. sic damae fugiunt, pugnant virtute leones, 5 et morsu canis, et caudae sic scorpius ictu : concussisque levis pennis sic evolat ales. Omnibus ignotae mortis timor, omnibus hostem, praesidiumque datum sentire, et noscere teli vimque modumque sui: sic et Scarus arte sub undis, 10 incidit, adsumtamque dolo tandem pavet escam. Non audet radiis obnixa occurrere fronte, aversus crebro veniens sed verbere caudae laxans subsequitur, tutumque evadit in aequor. Quin etiam si forte aliquis, dum pone nataret, 15 mitis luctantem Scarus hunc in vimine vidit, aversi caudam morsu tenet: atque ita * * Uber servato, quem texit, in* resultet. inficiens aequor nigrum vomit ore cruorem, avertitque vias, oculos frustrata sequentes. Clausus rete Lupus, quamvis immanis et acer, dimotis cauda submissus sidit arenis. in auras emicat, atque dolos saltu deludit inultus: et Muraena ferox teretis sibi conscia tergi, ad laxata magis conversa foramina retis, tandem per multos evadit lubrica flexus, exemploque nocens cunctis intervenit una. At contra scopulis crinali corpore segnis Polypus haeret, et hac eludit retia fraude, et sub lege loci sumit mutatque colorem, semper ei similis, quem contigit. Atque ubi prae dam 20 25 30 35 pendentem setis avidus rapit, hic quoque fallit elato calamo, quum demum emersus in auras brachia dissolvit, populatumque exspuit hamum. At Mugil cauda pendentem everberat escam, excussamque legit. Lupus acri concitus ira, discursu fertur vario, fluctusque ferentes prosequitur, quassatque caput, dum vulnere saevus 40 laxato cadat hamus, et ora patentia linquat. Nec proprias vires nescit Muraena nocendi : auxilioque sibi, morsu nec cominus acri deficit, aut animos ponit captiva minaces. Anthias his, tergo quae non videt, utitur armis, vim spinae novitque suae, versoque supinus corpore, lina secat, fixumque intercipit hamum. Caetera quae densas habitant animalia silvas, aut vani quatiunt semper lymphata timores, aut trahit in praeceps non sana ferocia mentis. Ipsa sequi natura monet, vel cominus ire. 45 50 |