quamvis tardus eras, et te tua plaustra tenebant. Ut vero summo despexit ab aethere terras infelix Phaëthon, penitus penitusque jacentes, palluit, et subito genua intremuere timore, suntque oculis tenebrae per tantum lumen obortae. et jam mallet equos numquam tetigisse paternos ; 180 jam cognosse genus piget, et valuisse rogando: gamrequest. jam Meropis dici cupiens, ita fertur, ut acta praecipiti pinus borea, cui victa remisit frena suus rector, quam dis votisque reliquit. > 151 18.5 Quid faciat? multum caeli post terga relictum, ante oculos plus est: animo metitur utrumque. et modo quos illi fatum contingere non est, prospicit occasus, interdum respicit ortus. quidque agat, ignarus stupet, et nec frena remittit, nec retinere valet, nec nomina novit equorum. sparsa quoque in vario passim miracula caelo vastarumque videt trepidus simulacra ferarum. Est locus, in geminos ubi brachia concavat arcus Scorpios, et cauda flexisque utrimque lacertis 168. porrigit in spatium signorum membra duorum. 189 inferiusque suis fraternos currere Luna admiratur equos, ambustaque nubila fumant. Corripitur flammis ut quaeque altissima, tellus, 185 190 200 205 210 II. 244-] Conflagration of the Earth. fissaque agit rimas, et sucis aret ademptis. pabula canescunt; cum frondibus uritur arbor, 25 parva queror: magnae pereunt cum moenibus urbes, cumque suis totas populis incendia gentes 188 215 220 in cinerem vertunt. Silvae cum montibus ardent : 230 Tum vero Phaëthōn cunctis e partibus orbem aspicit accensum, nec tantos sustinet aestus, ferventesque auras velut e fornace profunda ore trahit, currusque suos candescere sentit. et neque jam cineres ejectatamque favillam ferre potest, calidoque involvitur undique fumo. quoque eat, aut ubi sit, picea caligine tectus nescit, et arbitrio volucrum raptatur equorum. Sanguine tunc credunt in corpora summa vocato 235 Aethiopum populos nigrum traxisse colorem ; tum facta est Libye raptis humoribus aestu arida; tum nymphae passis fontesque lacusque deflevere comis; quaerit Boeotia Dircen, "Argos Amymōnen, Ephyre Pirenidas undās; nec sortita loco distantes flumina ripas - 7, ห. tuta manent: mediis Tanaïs fumavit in undis, 68.211 240 arsurusque iterum Xanthus, flavusque Lycormas, 245 quique recurvatis ludit Maeandros in undis, Mygdoniusque Melas et Taenarius Eurotas. Arsit et Euphrates Babylonius, arsit Orontes, Thermodonque citus, Gangesque, et Phasis, et Hister. aestuat Alpheos; ripae Spercheïdes ardent; 250 quodque suo Tagus amne vehit, fluit ignibus, aurum ; et quae Maeonias celebrarant carmine ripas flumineae volucres, medio caluere Caystro. Nilus in extremum fugit perterritus orbem, occuluitque caput, quod adhuc latet: ostia septem 255 pulverulenta vacant, septem sine flumine valles. fors eadem Ismarios Hebrum cum Strymone siccat, Hesperiosque amnes, Rhenum Rhodanumque Padumque, cuique fuit rerum promissa potentia, Thybrin. 246 265 Dissilit omne solum, penetratque in Tartara rimis lumen, et infernum terret cum conjuge regem ; et mare contrahitur, siccaeque est campus arenae quod modo pontus erat, quosque altum texerat aequor, exsistunt montes et sparsas Cycladas augent. ima petunt pisces, nec se super aequora curvi tollere consuetas audent delphines in auras. corpora phocarum summo resupina profundo exanimata natant: ipsum quoque Nerea fama est Doridaque et natas tepidis latuisse sub antris. ter Neptunus aquis cum torvo bracchia vultu exserere ausus erat; ter non tulit aëris ignes. Alma tamen Tellus, ut erat circumdata ponto, inter aquas pelagi, contractos undique fontes, qui se condiderant in opacae viscera matris, sustulit oppressos collo tenus arida vultus : opposuitque manum fronti, magnoque tremore omnia concutiens paulum subsedit, et infra 270 275 II. 310.] Appeal of the Earth to Jupiter. 27 quam solet esse, fuit, sacraque ita voce locuta est: 'Si placet hoc, meruique, quid O tua fulmina cessant, summe deum? liceat periturae viribus ignis igne perire tuo, clademque auctore levare. vix equidem fauces haec ipsa in verba resolvo'. presserat ora vapor- tostos en aspice crines, inque oculis tantum, tantum super ora favillae. hosne mihi fructus, hunc fertilitatis honorem officiique refers, quod adunci vulnera aratri rastrorumque fero, totoque exerceor anno, quod pecori frondes alimentaque mitia fruges humano generi, vobis quoque tura ministro? Ised tamen exitium fac me meruisse, quid undae; quid meruit frater? cur illi tradita sorte aequora decrescunt et ab aethere longius absunt? quod si nec fratris, nec te mea gratia tangit, at caeli miserere tui! circumspice utrumque : fumat uterque polus; quos si vitiaverit ignis, atria vestra ruent. Atlas en ipse laborat, vixque suis humeris candentem sustinet axem. si freta, si terrae pereunt, si regia caeli, 280 285 290 295 300 in chaos antiquum confundimur. Eripe flammis, siquid adhuc superest, et rerum consule summae.' Dixerat haec Tellus: neque enim tolerare vaporem ulterius potuit, nec dicere plura; suumque rettulit os in se propioraque Manibus antra. > At pater omnipotens, superos testatus et ipsum qui dederat currus, nisi opem ferat, omnia fato interitura gravi, summam petit arduus arcem, unde solet latis nubes inducere terris, unde movet tonitrus, vibrataque fulmina jactat. sed neque, quas posset terris inducere, nubes tunc habuit, nec quos caelo dimitteret, imbres. 305 310 311 misit in aurigam, pariterque animaque rotisque At Phaëthon, rutilos flamma populante capillos, 4.379-2 volvitur in praeceps, longoque per aèra tractu fertur, ut interdum de caelo stella sereno 315 320 etsi non cecidit, potuit cecidisse videri, 211 HIC SITVS EST PHAETHON CVRRVS AVRIGA PATERNI Nam pater obductos, luctu miserabilis aegro, At Clymene, postquam dixit quaecumque fuerunt. in tantis dicenda malis, lugubris et amens ३१५ et laniata sinus totum percensuit orbem: Nec minus Heliades fletus et-inania morti 325 330 335 340 |