M. Fabi Quintiliani institutionis oratoriae: liber decimus, Band 1Clarendon Press, 1891 - 227 Seiten |
Andere Ausgaben - Alle anzeigen
Häufige Begriffe und Wortgruppen
Aeschines Aeschylus Archilochus Becher Bodl Book Brut Brutus Burn case Cicero Comedy common criticism Demosthenes Dial dicendi Dionysius Dorv ellipse Ennius especially Euripides expression first followed following follows form found general generally give given gives great Greek Halm and Meister hand Harl Herodotus Hild Homer Horace Introd Ioan Kiderlin Krüger 3rd latter life literary literature Livy Lucilius made make Mayor meaning Menander neque Notes occurs omnibus Orat orator order Pacuvius passage place Plin Pliny poetry poets point Prat probably proposes Quint Quintilian quoted read reading reference rhetoric same says second see Crit see note seems Seneca sense sentence similar Simonides sine speaking speech speeches style subject Tacitus tamen text thinks thought Thucydides tilian time used uses Vall Varro viii whole word words work writers writing written wrote δὲ ἐν καὶ τὴν τῆς τὸ τῶν
Beliebte Passagen
Seite 154 - Entre toutes les différentes expressions qui peuvent rendre une seule de nos pensées, il n'y en a qu'une qui soit la bonne. On ne la rencontre pas toujours en parlant ou en écrivant ; il est vrai néanmoins qu'elle existe, que tout ce qui ne l'est point est faible, et ne satisfait point un homme d'esprit qui veut se faire entendre.
Seite 92 - Horatio, quamquam illi epodos intervenit, reperiatur. at lyricorum idem Horatius fere solus legi dignus: nam 'et insurgit aliquando et plenus est iucunditatis et gratiae et varius" figuris et verbis felicissime audax.
Seite 125 - Adde quod ea, quae in oratore maxima sunt, imitabilia non sunt, ingenium, inventio, vis, facilitas et quidquid arte non 13 traditur. Ideoque plerique, cum verba quaedam ex orationibus excerpserunt aut aliquos compositionis certos pedes, mire a se, quae legerunt, effingi arbitrantur ; cum et verba intercidant invalescantque temporibus, ut quorum certissima sit regula in...
Seite 125 - Eum vero nemo potest aequare cuius vestigiis sibi utique insistendum putat ; necesse est enim semper sit posterior qui sequitur. Adde quod plerumque facilius est plus faceré quam idem ; tantam enim difficultatem habet similitude ut ne ipsa quidem natura in hoc ita évaluent ut non res quae simillimae quaeque pares maxime videantur uti11 que discrimine aliquo discernantur.
Seite 94 - Accius atque Pacuvius clarissimi gravitate sententiarum, verborum pondere, auctoritate personarum. ceterum nitor et summa in excolendis operibus manus magis videri potest temporibus quam ipsis defuisse : virium tarnen Accio plus tribuitur, Pacuvium videri doctiorem, qui esse docti adfectant, volunt.
Seite 59 - Successit vetus his comoedia non sine multa Laude, sed in vitium libertas excidit et vim Dignam lege regi : lex est accepta, chorusque Turpiter obticuit sublato jure nocendi.
Seite 88 - Lucilium fluere lutulentum et esse aliquid quod tollere possis, putat. Nam eruditio in eo mira et libertas atque inde acerbitas et abunde salis.
Seite 61 - Tragoedias primus in lucem Aeschylus protulit, sublimis et gravis et grandiloquus saepe usque ad vitium, sed rudis in plerisque et incompositus ; propter quod correctas eius fabulas in certamen deferre posterioribus poetis Athenienses permiserunt, suntque eo modo multi 67 coronati. Sed longe clarius illustraverunt hoc opus Sophocles atque Euripides, quorum in dispari dicendi via uter sit poeta melior, inter plurimos quaeritur.
Seite 53 - Admirabilis in suo genere THEOCRITUS, sed musa illa rustica et pastoralis non forum modo, verum ipsam etiam urbem reformidat.
Seite 102 - Quem tamen et suorum homines temporum incessere audebant ut tumidiorem et Asianum et redundantem et in repetitionibus nimium et in salibus aliquando frigidum et in compositione fractum, exultantem ac paene, quod procul absit, viro...