Publii Ovidii Nasonis Opera e textu Burmanni: cum notis Bentleii hactenus ineditis, necnon Harlesii, Gierigii, Burmanni, Lemairii, et aliorum selectissimis, Ausgabe 2,Band 2

Cover
Impensis Talboys et Wheeler, 1825

Im Buch

Ausgewählte Seiten

Andere Ausgaben - Alle anzeigen

Häufige Begriffe und Wortgruppen

Beliebte Passagen

Seite 153 - Cum subit illius tristissima noctis imago, Qua mihi supremum tempus in Urbe fuit, Cum repeto noctem, qua tot mihi cara reliqui, Labitur ex oculis nunc quoque gutta meis.
Seite 303 - Carmina cum primum populo juvenilia legi, Barba resecta mihi bisve semelve fuit. Moverat ingenium totam cantata per Urbem Nomine non vero dicta Corinna mihi.
Seite 93 - Contemtaeque iacent et sine luce, faces. Quam platanus vino gaudet, quam populus unda, Et quam limosa canna palustris humo, Tam Venus otia amat. Qui finem quaeris amoris — Cedit amor rebus — res age, tutus eris.
Seite 200 - Aeneadum genetrix ubi prima, requiret, Aeneadum genetrix unde sit alma Venus, persequar inferius, modo si licet ordine ferri, posse nocere animis carminis omne genus.
Seite 112 - Intrat amor mentes usu : dediscitur usu. Qui poterit sanum fingere, sanus erit.
Seite 157 - ... non potes avelli. simul hinc, simul ibimus," inquit, „te sequar et coniunx exulis exul ero. et mihi facta via est et me capit ultima tellus; accedam profugae sarcina parva rati. 85 te iubet a patria discedere Caesaris ira, me pietas. pietas haec mihi Caesar erit.
Seite 302 - Temporis illius colui fovique poe'tas, Quotque aderant vates, rebar adesse deos. Saepe suas volucres legit mihi grandior aevo, Quaeque necet serpens, quae juvet herba, Macer ; Saepe suos solitus recitare Propertius ignes, 45 Jure sodalitii qui mihi junctus erat.
Seite 433 - Marte ferox et vinci nescius armis, 45 tam numquam, facta pace, cruoris amans, adde quod ingenuas didicisse fideliter artes emollit mores nee sinit esse feros.
Seite 33 - Thre'icia sacra reperta Samo ? Exigua est virtus praestare silentia rebus : At contra gravis est culpa tacenda loqui.
Seite 305 - Hic ego, finitimis quamvis circumsoner armis, Tristia, quo possum, carmine fata levo. Quod quamvis nemo est cujus referatur ad aures, Sic tamen absumo decipioque diem.

Bibliografische Informationen