ENOX LIBRARY NEW YORK

TITYRVS. ECLOGA L
MELIBOEVS, FITY R V &.

9

ME. Tityre, tu patulae recubans subtegmine fagi
Silvestrem tenui Musam meditaris ayena...
Nos patriae fines et dulcia linquimus arva;...
Nos patriam fugimus: tu, Tityre, lentus in ambra
Formosam resonare doces Amaryllida silvas.
TI. O Meliboee, deus nobis haec otia fecit.
Namque erit ille mihi semper deus; illius aram
Saepe tener nostris ab ovilibus imbuet agnus.
Ille meas errare boves, ut cernis, et ipsum
Ludere, quae vellem, calamo permisit agresti.
ME. Non equidem invideo; miror magis. Vndique
totis

5

10

Vsque adeo turbatur agris. En, ipse capellas
Protenus aeger ago; hanc etiam vix, Tityre, duco.
Hic inter densas corulos modo namque gemellos,
Spem gregis, ah! silice in nuda connixa reliquit. 15
Saepe malum hoc nobis, si mens non laeva fuisset,
De coelo tactas memini praedicere quercus.

[Saepe sinistra cava praedixit ab ilice cornix.] Sed tamen, iste deus qui sit, da, Tityre, nobis. 20 TI. Vrbem, quam dicunt Romam, Meliboee, putavi Stultus ego huic nostrae similem, quo saepe solemus

Pastores ovium teneros depellere fetus.

Sic canibus catulos similes, sic matribus haedos Noram; sic parvis componere magna solebani. 25 Verum haec tantum alias inter caput extuliturbes. Quantum lenta solent inter viburna cupressi.

ME. Et quae tanta fuit Romam tibi caussa videndi? Tr. Libertas: quae sera, tamen respexit inertem; Candidior postquam tondenti barba cadebat; 30 Respexit tamen, et longo post tempore venit, Postquam nos Amaryllis habet, Galatea reliquit. Namque, fatebor enim, dum me Galatea tegebat, Neospes libertatis erat, nec cura peculî. Quamvis multa mers exiret victima septis, 35 Pingus et ingratae premeretur caseus urbi, Non unquam gravis aere domum mihi dextra red

ibat.

ME. Misabar quirmoesta deos, Amarylli, vocares; Gui-pendere sua patereris in arbore poma. Tityrus hinc aberat. Ipsae te, Tityre, pinus, 40 Ipsi te fontes, ipsa haec arbusta vocabant. TI. Quid facerem? neque servitio me exire licebat, Nec tam praesentes alibi cognoscere divos. Hic illum vidi iuvenem, Meliboee, quotannis Bis senos cui nostra dies altaria fumant. 45 Hic mihi responsum primus dedit ille petenti: Pascite ut ante boves, pueri; submittite tauros. ME. Fortunate senex, ergo tua rura manebunt! Et tibi magna satis; quamvis lapis omnia nudus Limosoque palus obducat pascua iunco. 50 Non insueta graves tentabunt pabula fetas; Nec mala vicini pecoris contagia laedent.

Fortunate senex, hic, inter flumina nota
Et fontes sacros, frigus captabis opacum!
Hinc tibi, quae semper vicino ab limite sepes
Hyblaeis apibus florem depasta salicti,
Saepe levi somnum suadebit inire susurro.
Hinc alta sub rupe canet frondator ad auras;
Nec tamen interea raucae, tua cura, palumbes,
Nec gemere aëria cessabit turtur ab ulmo.
TI. Ante leves ergo pascentur in aethere cervi,
Et freta destituent nudos in litore pisces;
Ante, pererratis amborum finibus, exsul

55

60

Aut Ararim Parthus bibet, aut Germania Tigrim;
Quam nostro illius labatur pectore vultus.
ME. At nos hinc alii sitientes ibimus Afros;
Pars Scythiam et rapidum Cretae veniemus Oaxem,
Et penitus toto divisos orbe Britannos.

65

En, unquam patrios longo post tempore fines,
Pauperis et tugurî congestum cespite culmen,
Post aliquot, mea regna videns, mirabor aristas? 70
Impius haec tam culta novalia miles habebit?
Barbarus has segetes? en, quo discordia cives
Produxit miseros! en, quis consevimus agros!
Insere nunc, Meliboee, piros, pone ordine vites.
Ite meae, felix quondam pecus, ite capellae.
Non ego vos posthac, viridi proiectus in antro,
Dumosa pendere procul de rupe videbo;
Carmina nulla canam; non, me pascente, capellae,
Florentem cytisum et salices carpetis amaras.
TI. Hic tamen hanc mecum poteras requiescere 80

noctem

Fronde super viridi: sunt nobis mitia poma,
Castaneae molles, et pressi copia lactis;
Etiam summa procul villarum culmina fumant,
Maioresque cadunt altis de montibus umbrae.

75

ALEXIS. ECLOGA IL

Formosum pastor Corydon ardebat Alexin, Delicias domini; nec, quid speraret, habebat. Tantum inter densas, umbrosa cacumina, fagos Assidue veniebat. Ibi haec incondita solus 5 Montibus et silvis studio iactabat inani:

O crudelis Alexi, nihil mea carmina curas? Nil nostri miserere? mori me denique coges. Nunc etiam pecudes umbras et frigora captant; Nunc virides etiam occultant spineta lacertos; 10 Thestylis et rapido fessis messoribus aestu Allia serpyllumque herbas contundit olentes. At mecum raucis, tua dum vestigia lustro, Sole sub ardenti resonant arbusta cicadis. Nonne fuit satius, tristes Amaryllidis iras 15 Atque superba pati fastidia? nonne Menalcan? Quamvis ille niger, quamvis tu candidus esses. O formose puer, nimium ne crede colori! Alba ligustra cadunt, vaccinia nigra leguntur. Despectus tibi sum, nec, qui sim, quaeris, Alexi : 20 Quam dives pecoris nivei, quam lactis abundaus Mille meae Siculis errant in montibus agnae. Lac mihi non aestate novum, non frigore defit. Canto, quae solitus, si quando armenta vocabat, Amphion Dircaeus in Actaeo Aracyntho. 25 Nec sum adeo informis: nuper me in litore vidi, Quum placidum ventis staret mare. Non ego Daphnin

Iudice te metuam, si nunquam fallat imago. O tantum libeat mecum tibi sordida rura Atque humiles habitare casas, et figere cervos, 30 Haedorumque gregem viridi compellere hibisco! Mecum una in silvis imitabere Pana canendo.

Pan primus calamos cera coniungere plures