375 Aëriae fugere grues; aut bucula coelum
Suspiciens patulis captavit naribus auras;
Aut arguta lacus circumvolitavit hirundo;
Et veterem in limo ranae cecinere querelam.
Saepius et tectis penetralibus extulit ova
380 Angustum formica terens iter; et bibit ingens
Arcus; et e pastu decedens agmine magno
Corvorum increpuit densis exercitus alis.
Iam varias pelagi volucres, et quae Asia circum
Dulcibus in stagnis rimantur prata Caystri,
385 Certatim largos humeris infundere rores,
Nunc caput obiectare fretis, nunc currere in undas,
Et studio incassum videas gestire lavandi.

Tum cornix plena pluviam vocat improba voce,
Et sola in sicca secum spatiatur arena.

390 Nec nocturna quidem carpentes pensa puellae
Nescivere hiemem: testa quum ardente viderent
Scintillare oleum et putres concrescere fungos,
Nec minus ex imbri soles et aperta serena
Prospicere et certis poteris cognoscere signis:
395 Nam neque tum stellis acies obtusa videtur,
Nec fratris radiis obnoxia surgere Luna,
Tenuia nec lanae per coelum vellera ferri;
Non tepidum ad solem pennas in litore pandunt
Dilectae Thetidi alcyones; non ore solutos
400 Immundi meminere sues iactare maniplos.
Atnebulae magis ima petunt campoque recumbunt;
Solis et occasum servans de culmine summo
Nequidquam seros exercet noctua cantus.
Apparet liquido sublimis in aëre Nisus,
405 Et pro purpureo poenas dat Scylla capillo.
Quacunque illa levem fugiens secat aethera pennis,
Ecce inimicus, atrox, magno stridore per auras
Insequitur Nisus: qua se fert Nisus ad auras,
Illa levem fugiens raptim secat aethera pennis.
410 Tum liquidas corvi presso ter gutture voces

Aut quater ingeminant; et saepe cubilibus altis,
Nescio qua praeter solitum dulcedine laeti,
Inter se foliis strepitant; iuvat imbribus actis
Progeniem parvam dulcesque revisere nidos.
Haud equidem credo, quia sit divinitus illis
Ingenium, aut rerum fato prudentia maior:
Verum, ubi tempestas et coeli mobilis humor
Mutavere vias, et Iupiter uvidus austris
Denset, erant quae rara modo, et, quae densa,
relaxat;

Vertuntur species animorum, et pectora motus
Nunc alios, alios, dum nubila ventus agebat,
Concipiunt. Hinc ille avium concentus in agris,
Et laetae pecudes, et ovantes gutture corvi.

415

420

425

Si vero solem ad rapidum lunasque, sequentes Ordine, respicies; nunquam te crastina fallet Hora, neque insidiis noctis capiere serenae. Luna, revertentes quum primum colligit ignes, Si nigrum obscuro comprenderit aëra cornu, Maximus agricolis pelagoque parabitur imber. At, si virgineum suffuderit ore ruborem, Ventus erit; vento semper rubet aurea Phoebe. Sin ortu quarto, namque is certissimus auctor, Pura neque obtusis per coelum cornibus ibit: Totus et ille dies, et qui nascentur ab illo Exactum ad mensem, pluvia ventisque carebunt; 435 Votaque servati solvent in litore nautae

Glauco et Panopeae et Inoo Melicertae.

430

Sol quoque et exoriens, et quum se condet in undas,
Signa dabit; solem certissima signa sequuntur,
Et quae mane refert, et quae surgentibus astris. 440
Ille ubi nascentem maculis variaverit ortum
Conditus in nubem, medioque refugerit orbe:
Suspecti tibi sint imbres; namque urget ab alto
Arboribusque satisque Notus pecorique sinister.
Aut ubi sub lucem densa inter nubila sese

445

Diversi rumpent radii, aut ubi pallida surget
Tithoni croceum linquens Aurora cubile;

Heu male tum mites defendet pampinus uvas: Tam multa in tectis crepitans salit horrida grando. 450 Hoc etiam, emenso quum iam decedet Olympo, Profuerit meminisse magis: nam saepe videmus Ipsius in vultu varios errare colores;

Caeruleus pluviam denuntiat, igneus Euros. Sin maculae incipient rutilo immiscerier igni; 455 Omnia tunc pariter vento nimbisque videbis Fervere. Non illa quisquam me nocte per altum Ire, neque a terra moneat convellere funem.

At si, quum referetque diem condetque relatum, Lucidus orbis erit; frustra terrebere nimbis, 460 Et claro silvas cernes Aquilone moveri.

Denique, quid vesper serus vehat, unde serenas
Ventus agat nubes, quid cogitet humidus Auster,
Sol tibi signa dabit. Solem quis dicere falsum
Audeat? Ille etiam caecos instare tumultus

465 Saepe monet, fraudemque et operta tumescere bella. Ille etiam exstincto miseratus Caesare Romam: Quum caput obscura nitidum ferrugine texit, Impiaque aeternam timuerunt saecula noctem. Tempore quamquam illo tellus quoque, et aequora ponti,

470 Obscenique canes, importunaeque volucres
Signa dabant. Quoties Cyclopum effervere in agros
Vidimus undantem ruptis fornacibus Aetnam,
Flammarumque globos liquefactaque volvere saxa!
Armorum sonitum toto Germania coelo

475 Audiit; insolitis tremuerunt motibus Alpes.
Vox quoque per lucos vulgo exaudita silentes
Ingens; et simulacra modis pallentia miris
Visa sub obscurum noctis; pecudesque locutae;
Infandum! sistunt amnes, terraeque dehiscunt,
480 Et moestum illacrimat templis ebur, aeraque

sudant.

Proluit insano contorquens vertice silvas
Fluviorum rex Eridanus, camposque per omnes
Cum stabulis armenta tulit. Nec tempore eodem
Tristibus aut extis fibrae apparere minaces,
Aut puteis manare cruor cessavit; et altae
Per noctem resonare, lupis ululantibus, urbes.
Non alias coelo ceciderunt plura sereno
Fulgura; nec diri toties arsere cometae.
Ergo inter sese paribus concurrere telis
Romanas acies iterum videre Philippi;

485

490

495

Nec fuit indignum superis, bis sanguine nostro
Emathiam et latos Haemi pinguescere campos.
Scilicet et tempus veniet, quum finibus illis
Agricola, incurvo terram molitus aratro,
Exesa inveniet scabra robigine pila,
Aut gravibus rastris galeas pulsabit inanes,
Grandiaque effossis mirabitur ossa sepulcris.
Dî patrii Indigetes, et Romule, Vestaque mater,
Quae Tuscum Tiberim et Romana Palatia servas,
Hunc saltem everso iuvenem succurrere saeclo
Ne prohibete. Satis iam pridem sanguine nostro
Laomedonteae luimus periuria Troiae.
lam pridem nobis coeli te regia, Caesar,
Invidet,atque hominum queritur curare triumphos:
Quippe ubi fas versum atque nefas: tot bella per 505
orbem,

Tam multae scelerum facies; non ullus aratro
Dignus honos; squalent abductis arva colonis,
Et curvae rigidum falces conflantur in ensem.
Hinc movet Euphrates, illinc Germania bellum;
Vicinae ruptis inter se legibus urbes
Arma ferunt; saevit toto Mars impius orbe:
Vt, quum carceribus sese effudere quadrigae,
Addunt in spatia, et frustra retinacula tendens
Fertur equis auriga, neque audit currus habenas.

500

510

}

P. VIRGILII MARONIS

GEORGICON

LIBER SECVNDVS.

Hactenus arvorum cultus et sidera coeli; Nunc te, Bacche, canam, nec non silvestria tecum Virgulta, et prolem tarde crescentis olivae. Huc, pater o Lenaee; tuis hic omnia plena 5 Muneribus; tibi pampineo gravidus auctumno Floret ager, spumat plenis vindemia labris; Huc, pater o Lenaee, veni; nudataque musto Tinge novo mecum dereptis crura cothurnis.

Principio arboribus varia est natura creandis. 10 Namque aliae, nullis hominum cogentibus, ipsae Sponte sua veniunt, camposque et flumina late Curva tenent: ut molle siler, lentaeque genestae, Populus, et glauca canentia fronde salicta.

Pars autem posito surgunt de semine: ut altae 15 Castaneae, nemorumque lovi quae maxima frondet Aesculus, atque habitae Graiis oracula quercus. Pullulat ab radice aliis densissima silva:

Vt cerasis ulmisque; etiam Parnasia laurus Parva sub ingenti matris se subiicit umbra. 20 Hos Natura modos primum dedit; his genus omne Silvarum fruticumque viret nemorumque sa

crorum.