Lanigeras claudit pecudes, atque ubera pressat, Centum alii curva haec habitant ad litora vulgo Infandi Cyclopes, et altis montibus errant. 645 Tertia iam Lunae se cornua lumine complent, Quum vitam in silvis, inter deserta ferarum Lustra domosque traho,vastosque ab rupe Cyclopas Prospicio, sonitumque pedum vocemque tremisco. Victum infelicem, baccas lapidosaque corna, 650 Dant rami, et vulsis pascunt radicibus herbae. Omnia collustrans, hanc primum ad litora classem Conspexi venientem. Huic me, quaecunque

655

fuisset,

Addixi; satis est gentem effugisse nefandam.
Vos animam hanc potius quocunque absumite leto.
Vix ea fatus erat; summo quum monte videmus
Ipsum inter pecudes vasta se mole moventem
Pastorem Polyphemum, et litora nota petentem,
Monstrum horrendum, informe, ingens, cui lu-
men ademtum.

Trunca manu pinus regit et vestigia firmat; 660 Lanigerae comitantur oves; ea sola voluptas, Solamenque mali.

Postquam altos tetigit fluctus, et ad aequora venit,
Luminis effossi fluidum lavit inde cruorem,
Dentibus infrendens gemitu; graditurque per

aequor

665 Iam medium, necdum fluctus latera ardua tinxit.
Nos procul inde fugam trepidi celerare, recepto
Supplice, sic merito, tacitique incidere funem;
Verrimus et proni certantibus aequora remis.
Sensit, et ad sonitum vocis vestigia torsit.
676 Verum ubi nulla datur dextra affectare potestas,
Nec potis Ionios fluctus aequare sequendo,
Clamorem immensum tollit, quo pontus et omnes
Intremuere undae, penitusque exterrita tellus
Italiae, curvisque immugiit Aetna cavernis.

At genus e silvis Cyclopum et montibus altis
Excitum ruit ad portus, et litora complent.
Cernimus adstantes nequidquam lumine torvo
Aetnaeos fratres, coelo capita alta ferentes,
Concilium horrendum: quales quum vertice celso
Aëriae quercus, aut coniferae cyparissi
Constiterunt, silva alta Iovis, lucusve Dianae.
Praecipites metus acer agit quocunque
Excutere, et ventis intendere vela secundis.
Contra iussa monent Heleni, Scyllam atque Cha-

rybdim

rudentes

Inter, utramque viam leti discrimine parvo,
Ni teneant cursus; certum est dare lintea retro.
Ecce autem Boreas angusta ab sede Pelori
Missus adest. Vivo praetervehor ostia saxo
Pantagiae, Megarosque sinus, Thapsumque ia-

centem.

Talia monstrabat relegens errata retrorsum
Litora Achemenides, comes infelicís Vlixi.
Sicanio praetenta sinu iacet insula contra
Plemmyrium undosum; nomen dixere priores
Ortygiam. Alpheum fama est huc Elidis amnem
Occultas egisse vias subter mare, qui nunc
Ore, Arethusa, tuo Siculis confunditur undis.
Yussi numina magna loci veneramur; et inde
Exsupero praepingue solum stagnantis Helori.
Hinc altas cautes proiectaque saxa Pachyni
Radimus; et fatis nunquam concessa moveri
Apparet Camarina procul, campique Geloi
Immanisque Gela fluvii cognomine dicta.
Arduus inde Acragas ostentat maxima longe
Moenia, magnanimûm quondam generator equo-

rum.

Teque datis linquo ventis, palmosa Selinus,
Et vada dura lego saxis Lilybeïa caecis.
Hinc Drepani me portus et illaetabilis ora

675

680

685

ნიი

695

700

705

Accipit. Hic, pelagi tot tempestatibus actus,

Heu, genitorem, omnis curae casusque levamen, 710 Amitto Anchisen: hic me, pater optime, fessum Deseris, heu, tantis nequidquam erepte periclis. Nec vates Helenus, quum multa horrenda moneret, Hos mihi praedixit luctus, non dira Celaeno. Hic labor extremus, longarum haec meta viarum. 715 Hinc me digressum vestris deus appulit oris. Sic pater Aeneas, intentis omnibus, unus Fata renarrabat divûm, cursusque docebat. Conticuit tandem, factoque hic fine quievit.

At regina, gravi iam dudum saucia cura,
Vulnus alit venis, et caeco carpitur igni.
Multa viri virtus animo, multusque recursat
Gentis honos; haerent infixi pectore vultus,
Verbaque; nec placidam membris dat cura quie- 5

tem.

Postera Phoebea lustrabat lampade terras,
Humentemque Aurora polo dimoverat umbram;
Quum sicunanimam alloquitur male sana sororem:
Anna soror, quae me suspensam insomnia terrent!
Quis novus hic nostris successit sedibus hospes!
Quem sese ore ferens! quam forti pectore et armis!
Credo equidem, necvana fides, genus esse deorum;
Degeneres animos timor arguit. Heu, quibus ille
lactatus fatis! quae bella exhausta canebat!
Si mihi non animo fixum immotumque sederet,
Ne cui me vinclo vellem sociare iugali,
Postquam primus amor deceptam morte fefellit;
Si non pertaesum thalami taedaeque fuisset:
Huic uni forsan potui succumbere culpae.
Anna, fatebor enim, miseri post fata Sychaei,

10

15

20

Coniugis, et sparsos fraterna caede Penates, Solus hic inflexit sensus, animumque labantem Impulit; agnosco veteris vestigia flammae. Sed mihi vel tellus optem prius ima dehiscat, 25 Vel Pater omnipotens adigat me fulmine ad umbras,

Pallentes umbras Erebi noctemque profundam, Ante, Pudor, quam te violo, aut tua iura resolvo. Ille meos, primus qui me sibi iunxit, amores Abstulit; ille habeat secum, servetque sepulcro. 30 Sic effata, sinum lacrimis implevit obortis.

Anna refert: O luce magis dilecta sorori,
Solane perpetua moerens carpere iuventa?
Nec dulces natos, Veneris nec praemia noris?
Id cinerem aut Manes credis curare sepultos?
35 Esto: aegram nulli quondam flexere mariti,
Non Libyae, non ante Tyro; despectus Iarbas,
Ductoresque alii, quos Africa terra triumphis
Dives alit: placitone etiam pugnabis amori?
Nec venit in mentem, quorum consederis arvis?
40 Hinc Gaetulae urbes, genus insuperabile bello,
Et Numidae infreni cingunt, et inhospita Syrtis;
Hinc deserta siti regio, lateque furentes

Barcaei. Quid bella Tyro surgentia dicam
Germanique minas?

45 Dîs equidem auspicibus reor et Iunone secunda Hunc cursum Iliacas vento tenuisse carinas. Quam tu urbem, soror, hanc cernes, quae surgere regna

Coniugio tali! Teucrûm comitantibus armis, Punica se quantis attollet gloria rebus! 50 Tu modo posce deos veniam, sacrisque litatis Indulge hospitio, caussasque innecte morandi, Dum pelago desaevit hiems et aquosus Orion, Quassataeque rates, dum non tractabile coelum. His dictis incensum animum inflammavit amore,