Instituit; Pan curat oves oviumque magistros.
Nec te poeniteat calamo trivisse labellum:
Haec eadem ut sciret, quid non faciebat Amyntas? 35
Est mihi disparibus septem compacta cicutis
Fistula, Damoetas dono mihi quam dedit olim,
Et dixit moriens: Te nunc habet ista secundum.
Dixit Damoetas; invidit stultus Amyntas.
Praeterea duo, nec tuta mihi valle reperti,
Capreoli, sparsis etiam nunc pellibus albo,
Bina die siccant ovis ubera; quos tibi servo.
Iam pridem a me illos abducere Thestylis orat;
Et faciet, quoniam sordent tibi munera nostra.
Huc ades, o formose puer: tibi lilia plenis
Ecce ferunt Nymphae calathis; tibi candida Nais,
Pallentes violas et summa papavera carpens,
Narcissum et florem iungit bene olentis anethi;
Tum, casia atque aliis intexens suavibus herbis,
Mollia luteola pingit vaccinia caltha.
Ipse ego cana legam tenera lanugine mala,
Castaneasque nuces, mea quas Amaryllis amabat;
Addam cerea pruna; honos erit huic quoque pomo;
Et vos, o lauri, carpam, et te, proxima myrte:
Sic positae quoniam suaves miscetis odores.
Rusticus es, Corydon; nec munera curat Alexis ;
Nec, si muneribus certes, concedat Iolas.
Heu, heu, quid volui misero mihi? floribus Austrum
Perditus, et liquidis immisi fontibus apros.
Quem fugis, ah demens? habitarunt dî quoque
silvas,
Dardaniusque Paris. Pallas, quas condidit, arces
Ipsa colat; nobis placeant ante omnia silvae.
Torva leaena lupum sequitur; lupus ipse capellam;
Florentem cytisum sequitur lasciva capella;
Te Corydon, o Alexi: trahit sua quemque voluptas. 65
Adspice, aratra iugo referunt suspensa iuvenci,
Et sol crescentes decedens duplicat umbras:
Me tamen urit amor; quis enim modus adsit amori! Ah Corydon, Corydon, quae te dementia cepit! 70 Semiputata tibi frondosa vitis in ulmo est. Quin tu aliquid saltem potius, quorum indiget usus, Viminibus mollique paras detexere iunco? Invenies alium, si te hic fastidit, Alexin.
ME. Dic mihi, Damoeta, cuium pecus? an Meli
DA. Non, verum Aegonis; nuper mihi tradidit
ME. Infelix o semper, oves, pecus! ipse Neaeram Dum fovet, ac, ne me sibi praeferat illa, veretur, 5lic alienus oves custos bis mulget in hora; Et succus pecori et lac subducitur agnis.
DA. Parcius ista viris tamen obiicienda memento. Novimus et qui te, transversa tuentibus hircis, Et quo, sed faciles Nymphae risere, sacello. 10 ME. Tum, credo, quum me arbustum videre Miconis
Atque mala vites incidere falce novellas.
DA. Aut hic ad veteres fagos, quum Daphnidis
Fregisti et calamos: quae tu, perverse Menalea, Et, quum vidisti puero donata, dolebas; 15 Et, si non aliqua nocuisses, mortuus esses. ME. Quid domini faciant,audent quum talia fures? Non ego te vidi Damonis, pessime, caprum Excipere insidiis, multum latrante Lycisca? Et quụm clamarem: Quo nunc se proripit ille?
Tityre, coge pecus; tu post carecta latebas.
DA. An mihi cantando victus non redderet ille,
Quem mea carminibus meruisset fistula, caprum?
Si nescis, meus ille caper fuit: et mihi Damon
Ipse fatebatur, sed reddere posse negabat.
ME. Cantando tu illum? aut unquam tibi fistula
Juncta fuit? non tu in triviis, indocte, solebas
Stridenti miserum stipula disperdere carmen?
DA. Vis ergo, inter nos, quid possit uterque, vicissim
Experiamur? ego hanc vitulam (ne forte recuses,
Bis venit ad mulctram, binos alit ubere fetus),
Depono: tu dic, mecum quo pignore certes.
ME. De grege non ausim quidquam deponere
tecum:
Est mihi namque domi pater, est iniusta noverca;
Bisque die numerant ambo pecus, alter et haedos.
Verum, id quod multo tute ipse fatebere maius,
(Insanire libet quoniam tibi) pocula ponam
Fagina, caelatum divini opus Alcimedontis:
Lenta quibus torno facili superaddita vitis
Diffusos edera vestit pallente corymbos.
In medio duo signa, Conon; et quis fuit alter?
Descripsit radio totum qui gentibus orbem,
Tempora quae messor, quae curvus arator haberet.
Necdum illis labra admovi, sed condita servo.
DA. Et nobis idem Alcimedon duo pocula fecit,
Et molli circum est ansas amplexus acantho;
Orpheaque in medio posuit, silvasque sequentes.
Necdum illis labra admovi, sed condita servo.
Si ad vitulam spectas, nihil est, quod pocula laudes.
ME. Nunquam hodie effugies; veniam, quocun-
que vocaris.
Audiat haec tantum ... vel qui venit, ecce, Pa
Efficiam, posthac ne quemquam voce lacessas.
DA. Quin age, si quid habes, in me mora non erit ulla;
Nec quemquam fugio: tantum, vicine Palaemon, Sensibus haec imis, res est non parva, reponas. 55 PA. Dicite, quandoquidem in molli consedimus herba.
Et nunc omnis ager, nunc omnis parturit arbor; Nunc frondent silvae; nunc formosissimus annus. Incipe, Damoeta; tu deinde sequere, Menalca. Alternis dicetis; amant alterna Camenae. 60 DA. Ab love principium Musae; lovis omnia plena.
Ille colit terras; illi mea carmina curae.
ME. Et me Phoebus amat; Phoebo sua semper
apud me
Munera sunt, lauri et suave rubens hyacinthus. DA. Malo me Galatea petit, lasciva puella; 65 Et fugit ad salices, et se cupit ante videri. ME. At mihi sese offert ultro, meus ignis, Amyntas; Notior ut iam sit canibus non Delia nostris. DA. Parta meae Veneri sunt munera: namque notavi
Ipse locum, aëriae quo congessere palumbes. 70 ME. Quod potui, puero silvestri ex arbore lecta Aurea mala decem misi; cras altera mittam. DA. O quoties et quae nobis Galatea locuta est! Partem aliquam, venti, divûm referatis ad aures! ME. Quid prodest, quod me ipse animo non spernis, Amynta,
75 Si, dum tu sectaris apros, ego retia servo? DA. Phyllida mitte mihi; meus est natalis, Iola; Quum faciam vitula pro frugibus, ipse venito. ME. Phyllida amo ante alias; nam me discedere flevit,
Et, Longum, formose, vale, vale, inquit, Iola. 80 DA. Triste lupus stabulis, maturis frugibus imbres,
Arboribus venti, nobis Amaryllidis irae.
ME. Dulce satis humor, depulsis arbutus haedis,
Lenta salix feto pecori, mihi solus Amyntas.
DA. Pollio amat nostram, quamvis est rustica,
Pierides, vitulam lectori pascite vestro.
ME. Pollio et ipse facit nova carmina: pascite
taurum,
lam cornu petat et pedibus qui spargat arenam.
DA. Qui te, Pollio, amat, veniat, quo te quoque
gaudet;
Mella fluant illi, ferat et rubus asper amomum.
ME. Qui Bavium non odit, amet tua carmina, Maevi; 90
Atque idem iungat vulpes, et mulgeat hircos.
DA. Qui legitis flores et humi nascentia fraga,
Frigidus, o pueri, fugite hinc, latet anguis in herba
ME. Parcite, oves, nimium procedere: non bene
ripae
Creditur; ipse aries etiam nunc vellera siccat.
DA. Tityre, pascentes a flumine reice capellas:
Ipse, ubi tempus erit, omnes in fonte lavabo.
ME. Cogite oves, pueri; si lac praeceperit aestus,
Vt nuper, frustra pressabimus ubera palmis.
DA. Heu, heu, quam pingui macer est mihi taurus 100
in ervo!
Idem amor exitium pecori pecorisque magistro.
ME. His certe neque amor caussa est; vix ossibus
Nescio quis teneros oculus mihi fascinat agnos,
Dâ. Dic, quibus in terris, et eris mihi magnus
Apollo,
Tres pateat coeli spatium non amplius ulnas.
ME. Dic, quibus in terris inscripti nomina regum
Nascantur flores; et Phyllida solus habeto.
PA. Non nostrum inter vos tantas componere lites.
Et vitula tu dignus, et hic. At quisquis amores
|