55 Conjugis augurio quanquam Titania mota est, 60 68 PYRAMUS ET THISBE. Pyramus et Thisbe-juvenum pulcherrimus alter, Altera, quas oriens habuit, prælata puellis— Contiguas tenuêre domos, ubi dicitur altam Coctilibus muris cinxisse Semiramis urbem. Notitiam primosque gradūs vicinia fecit. Ва 5 ΙΟ Tempore crevit amor. Tædæ quoque jure coîssent; Neve sit errandum lato spatiantibus arvo, Cæde leæna boum spumantes oblita rictus, 15 20 25 Quam procul ad lunæ radios Babylonia Thisbe 30 Serius egressus vestigia vidit in alto Pulvere certa feræ, totoque expalluit ore, 35 40 Pyramus. Ut verò vestem quoque sanguine tinctam 45 50 Quoque erat accinctus, demittit in ilia ferrum. 59 Ecce, metu nondum posito, ne fallat amantem, Illa redit; juvenemque oculis animoque requirit, Quantaque vitârit narrare pericula gestit. Utque locum et versam cognovit in arbore formam, Sic facit incertam pomi color, hæret an hæc sit. Dum dubitat, tremebunda videt pulsare cruentum Membra solum, retroque pedem tulit, oraque buxo Pallidiora gerens, exhorruit, æquoris instar, 64 Quod tremit, exiguā quum summum stringitur aurā. 70 66 Pyrame," clamavit, ❝ quis te mihi casus ademit? Pyrame, responde. Tua te, carissime, Thisbe Nominat. Exaudi, vultusque attolle jacentes." Ad nomen Thisbes, oculos jam morte gravatos Pyramus erexit, visāque recondidit illā. 75 Quæ postquam vestemque suam cognovit, et ense Vidit ebur vacuum, "Tuate manus," inquit,"amorque Perdidit, infelix. Est et mihi fortis in unum Hoc manus: est et amor; dabit hic in vulnera vires. Persequar exstinctum; letique miserrima dicar 80 Causa comesque tui; quique a me morte revelli, Heu, sola poteras, poteris nec morte revelli. Hoc tamen amborum verbis estote rogati, O multùm miseri, meus illiusque, parentes : Ut, quos certus amor, quos hora novissima junxit, Componi tumulo non invideatis eodem. At tu, quæ ramis, arbor, miserabile corpus Nunc tegis unius, mox es tectura duerum, Signa tene cædis; pullosque, et luctibus aptos Semper habe fetūs, gemini monumenta cruoris." Dixit; et aptato pectus mucrone sub imum, Incubuit ferro, quod adhuc a cæde tepebat. Vota tamen tetigêre deos, tetigêre parentes; 86 91 ATLAS IN MONTEM MUTATUS. 7 Nam color in pomo est, ubi permaturuit, ater; Quodque rogis superest, una requiescit in urna. 95 ATLAS IN MONTEM MUTATUS. Jamque cadente die, veritus se credere nocti, 6 IO Hic, hominum cunctos ingenti corpore præstans, Iapetionides Atlas fuit. Ultima tellus Rege sub hoc et pontus erat, qui solis anhelis Æquora subdit equis, et fessos excipit axes. Mille greges illi, totidemque armenta per herbas Errabant; et humum vicinia nulla premebant. Arboreæ frondes, auro radiante nitentes, Ex auro ramos, ex auro poma tegebant. "Hospes," ait Perseus illi, " seu gloria tangit Te generis magni, generis mihi Jupiter auctor; Sive es mirator rerum, mirabere nostras. Hospitium requiemque peto." Memor ille vetustæ Sortis erat; Themis hanc dederat Parnassia sortem; "Tempus, Atla, veniet, tua quo spoliabitur auro Arbor; et hunc prædæ titulum Jove natus habebit." Id metuens solidis pomaria clauserat Atlas Monibus, et vasto dederat servanda draconi, Arcebatque suis externos finibus omnes. 15 20 Huic quoque, "Vade procul, ne longè gloria rerum, Quas mentiris," ait, "longè tibi Jupiter absit:" |