1 "Comicos Atticos nihil fecisse libentius quam ut philosophorum disciplinas et institutionem in scena traducerent, et populo ridendam propinarent, ex Aristophanis dramatibus, Diogenis Laertii historia, et hisce commentariis nemo ignorat. Athenæus hoc loco Epicratis plusculos versus descripsit, quibus Platonis schola ridetur salsissime. Inducebatur medicus quidam Siculus discipulis Platonis oppedens, subtilibus atque, ut existimabat, inanibus illorum disputationibus et divisionibus offensus. Frendunt juvenes dentibus, et tantam contumeliam parant ulcisci: fecissentque adeo, nisi eorum motus auctoritas præsentis magistri compescuisset." CASAUBON. Immo nihil curabant juvenes, ut neque eorum magister, sed disputationes suas, nulla facta remora, placide repetebant. Vide nn. 11. 14. 16. " 2 « νυνὶ διατρίβουσιν Erfurdtius p. 488. Libri νῦν διατρίβουσι. DINDORF. Ita dudum correxerat Porsonus apud Walpolium, cujus recensionem, quod mirum est, prorsus prætermisit Dindorfius. πρὸς τίσι νυνὶ διατρίβουσιν; vertendum Anglice: upon what subjects are they at present employed? vel with what discussions are they now engaged? Usitatius autem diceretur diaтpíßew èv, vel ènì, tivi, vel etiam Tepi Tí. Vulgatum defendit Plutarch. Vit. Numæ p. 69. E. ὅταν ̓́Αρχων πρὸς ὄρνισιν ἢ θυσίαις διατρίβῃ. 3" Fort. TOUTOIGI." DINDORF. Nihil opus est mutatione. Plat. Theæt. p. 489. Heindorf. Tavтov apa ev Ye Toîs oσα ¿§ ἀριθμοῦ ἐστι, τό τε πᾶν προσαγορεύομεν καὶ τὰ ἅπαντα ; ubi plura exempla attulit Heindorfius. Vide Hermann. ad Viger. p. 700. Matthiæi Gr. Gr. 286. Buttmann. Gr. Gr. p. 282. * Grotius: TOTì Tâs yas. Sed nimis Doricum est istud Tori. Porsonus omnino: λέξον φέρε πρὸς γᾶς. 5 "Tŵv μeipakiwv Erfurdtius. Recte, nisi plura omisit epitome." DINDORF. Ita etiam Porsonus. Cf. vv. 24. 34. "Scribebatur 'Akadηuías." DINDORF. "Formam in ea, quæ in Theocr. Chii Epigr. 4. reperitur, damnat Schneider. Lex. parum accurate; nam est e paragogico 'Akadnμetos, unde hypocoristicum 'Ακαδήμιος, Ακαδημία.” Passow. In Alexidis, vel potius Sotionis Alexandrini, 'Aowtodidaσkáλov Fragmento apud Walpolium p. 8. (Athen. VIII. p. 336. E.) 'Akaonuíav impressum est: sed in Erratis 'Akadηueíav correxit Editor, monente, uti suspicor, Porsono. Vide Meinek. ad Menand. p. 169. "In 'Akaonuías penultima anceps, hic longa est: quod si opus esset, potuerat 'Akadηueías scribi." SCHWEIGHÆUSER. Male: nam pænultima hujus vocabuli semper longa est. Eadem, apud probæ notæ scriptores, est mensuræ ratio in Latina voce. Vetus poeta apud Cic. de Divin. I. 13. Inque Academia umbrifera nitidoque Lyceo. Pænultimam corripit Claudianus, sequioris ævi poeta, De Consul. Mall. Theod. 94. In Latium spretis Academia migrat Athenis. Schweighæusero fraudi fuisse videtur Nolten. Lex. Lat. Ling. Antibarb. p. 202. cujus verba sunt hæc: "ACADEMIA ut plurimum corripitur, et extra metrum semper corripi debet: ceteroquin anceps est, tum auctoritate Poetarum, tum etiam præsertim ex eo, quod Græci quoque per Syncopen 'Akadŋuía dicunt non minus, quam 'Akadýμeia, quorum prius in pænultima corripitur." Quæ sane satis infeliciter sunt dicta. ' Ita plane impressus est hic senarius, cum sequenti, in editione Aldina. Et sic Porsonus. Nusquam se in re metrica minus invenit Schweighæuserus, quam hoc in loco; in quo, quod hodie vix credibile est, iambicos versus in anapæsticos ad hunc modum concidit: καὶ τί ποτ ̓ ἄρ ̓ ἑορίσαντο, | καὶ τίνος εἶναι γένεος τὸ φυτόν; | δήλωσόν γ', εἴ τι κάτοισθα. Cf. Walpol. p. 99. Porson. ad Toup. Emend. in Suid. p. 435, 6. quorum hic H. Stephanum, itemque Toupium nostratem, ex bonis trochæis et anapæstis pessimos senarios facientem notavit, ille autem senarium Schweighauserianum εἰς αὔριον δὲ μὴ φροντίζειν εἴ τι καὶ, sic turpiter claudicantem, indicavit. Sed metricæ artis tironem se (totidem verbis) professus est Schweighæuserus, Vir non minus modestus, quam doctus et acutus, in arte explanandi vix cuiquam inferior, in re lexicographica nulli. Nempe Grotium secutus est, qui legit: Kal Tí tot' ἆρ ̓ ὡρίσαντο, | καὶ τίνος εἶναι γένεος τὸ φυτόν; | δήλωσον δ ̓ εἴ τι Káтaιoða. Locum vel deterius tractavit Casaubonus, sic dispescens: καὶ τί ποτ ̓ ἄρ ̓ ὡρίσαντο; | καὶ τίνος γένους εἶναι τὸ φυτόν; δήλωσον | εἰ κάτοισθά τι. Neque hoc tantum: nam et totius Fragmenti metrum ab ovo usque ad malum jugulavit Vir egregius, distribuitque (ut cum Schweighæusero loquar) per anapæsticos trimetros, non modo mire inter se confusos, promiscue mixtis aliis integris, aliis brachycatalectis, aliis catalectis in syllabam, verum etiam intercurrentibus passim iambicis aut trochaicis pedibus, quibus in eo systemate non erat locus, misere subinde claudicantes. Exordium, quo utitur ille, hoc est: Tí Πλάτων καὶ Σπεύσιππος καὶ Μενέδημος, | προς τίσι νῦν διατρίβουσι ; ποία φροντίς; | ποῖος δὲ λόγος διερευνᾶται παρὰ τοῖσι; | τὰ δέ μοι K. T. X. Vide supra ad Alexidis Fragm. X. n. 4. et ad Fragm. XVII. nn. 2. 4. Tatium Greek Tragic and Comic Metres Præf. p. ix. Vide autem annon legendum sit: καὶ τί ποτ' ἀφωρίσαντο καὶ τίνος γένους | 15 εἶναι τὸ φυτόν; Infra dictum v. 38. ἀφορίζεσθαι τίνος ἐστὶ γένους. Galen. (citante H. Stephano) 9 Meth. de Hippocr. loquens: oυTE τὴν ἀξίαν ἑκάστου τῶν σκοπῶν ἀκριβῶς ἀφωρίσατο. definivit. 9 * Percommodum verbum κύψαντες. Valet enim κύπτειν, (sicut KUTTάCE apud Schol. Aristoph. in Lysistr. 17.) TEρí TI TOVεIV Kai diaтpißew: scilicet, pronum incumbere in aliquid quærendum vel elaborandum. Inde avaкúπTEL I. 6. A. ex labore se erigere recipereque." SCHWEIGHÆUSER. Idem ad H. Steph. Thes. Gr. Ling. p. 5467. respectu ad hunc locum habito: “Kútw i. q. KUTтáłw, corpore inclinato sedeo et in rem quandam perquirendam incumbo." 66 10 "Kar' éαípuns Erfurdtius p. 439. Libri kačaípuns." DINDORF. Ita etiam Porsonus. Similiter kar' eCaιρŵv, pro kažαíρwv, in Aristophanis Tagenistis legit Bentleius in Epistola secunda ad Hemsterhusium, notante Walpolio. 11 " Aristoph. Ran. 822. ή που δεινὸν ἐριβρεμέτας χόλον ἔνδοθεν e. Cf. et Plut. 832. Vesp. 725. Thesm. 63. infra Theophili Fragm. 2. Ceterum qui vv. 30. 34. personis primus instruxit, fuit Corayus, collato Aristoph. Plut. 697. μετὰ τοῦτο δ ̓ ἤδη καὶ γελοῖον δῆτά τι | ἐπόησα. προσιόντος γὰρ αὐτοῦ μέγα πάνυ | ἀπέπαρδον· ἡ γαστὴρ γὰρ ὑπεφύσητό μου. ΓΥ. ἡ πού σε διὰ τοῦτ ̓ εὐθὺς ἐβδελύττετο, Quem locum præ oculis plane habuit Epicrates. Ante Corayum omnia B. personæ tributa sunt; unde exorta est difficultas ob juvenes iratos, vel dentibus frendentes, quod ait Casaubonus, v. 30. qui protinus v. 34. importunum medicum nil curasse dicuntur, et τῆς κολοκύντης, quod cum οὐδ ̓ ἐμέλησεν cohæreret, perperam insertum. Vide n. 14. 12 66 Legebatur τοιαῖσδε. Recte ταῖσδε C, nisi quis hæc in unum versum conjungi velit, τοιαῖσδε τοιαῦτα ποιεῖν ἀπρεπές. τοιαυτὶ Meinekius ad Menand. p. 34. Libri TolaûTa." DINDORF. Tolaîode τοιαῦτα ποιεῖν, ἀπρεπές Porsonus, verbis in unum versum conjunctis. 13 σε ἀπρεπές Casaubonus. Libri εὐπρεπές. Vide tamen ne scrip serit ποιεῖν οὐκ εὐπρεπές ἐστιν vel ποιεῖν πως εὐπρεπές ἐστιν;” DINDORF. 14 "Notabis, in illo ovd' éuéλnoev non absolute positam esse ovde particulam, ut latine ne quidem sonet; sed referri ad istud dè, quod vs. seq. post Пλáтwv est: quo fit, ut, sicut ovde nec valet, sic de dein et valeat." SCHWEIGHEUSER. Quod, post Toîs μeipaκίοις, apud Walpolium additur τῆς κολοκύντης, Schweighaeuseri, vel potius Grotii, adsumentum fuit. Quippe aqua utrique hæsit ob personarum indicia omissa, quibus vv. 30. 34. felicissime instruxit Corayus. Mox οὐδὲν ὀρινθείς verte Anglice: not at all disconcerted. 15 16 πράως Ald. et Casaub. itemque Walpol. p. 116. monente, ni fallor, Porsono. Qui verus scribendi modus videtur esse, ut patet ex Ionico πρηΰς, qua voce usi sunt Herod. II. 181. Auctor Hymn. Homer. VII. 10. Vide Blomfield. Glossar. in Æsch. Pers. 195. Lobeck. ad Phrynich. p. 403. Absque etiam scribunt Hesychius, Photius, et Etymologus Magnus. 16 " Post πάλιν indicavi lacunam verbis ἐξ ἀρχῆς fortasse explendam. Erfurdtius delebat πάλιν.” DINDORF. πάλιν ἐξ ἀρχῆς Porsonus. «Πάλιν ἐξ ἀρχῆς. Aristoph. Pac. 1327. Vide quoque Plut. 221.” WALPOL. Cf. omnino Porson. ad Plut. 867. Sic Plato Theæt. p. 476. Heindorf. Τί οὖν τις ἐρεῖ πάλιν ἐξ ἀρχῆς ἐπιστήμην ; Vide supra Pherecratis Fragm. III. ult. infra Mnesimachi Fragm. II. 24. et Menandri Fragm. I. 2. Ceterum omnia illa post v. 29. ad finem usque, prout a Corayo curata sunt, ad hunc modum exponit Schweighæuserus: A. Haud dubie graviter eo facto irati fuerint omnes, seque ludibrio habitos clamaverint. Est enim indecorum, tali in conventu disputationeque talia committere. B. Nec curarunt discipuli; et Plato ipse præsens, nihil turbatus, leniter admodum pergens, rursus definire distinguereque eos jussit, cujus esset generis : et illi definiebant distinguebantque. 17 " Hesychius: Διαιρεῖν. διακρίνειν. ἐξακριβοῦν. διαμερίζειν. 3 2 Τρεῖς γὰρ μόνους κρατῆρας ἐγκεραννύω 4 οἴκαδε βαδίζουσ ̓ ὁ δὲ τέταρτος οὐκ ἔτι 5 1 ὁ δ ̓ ὄγδοος κλητῆρος ὁ δ ̓ ἔνατος χολῆς 8 6 πολὺς γὰρ εἰς ἓν μικρὸν ἀγγεῖον χυθεὶς Εν ὑποσκελίζει ῥᾷστα τοὺς πεπωκότας. Apud ATHEN. II. p. 36. B. C. 10 "In fabula Aiovoos Zeuéλn inscripta, quod conjecit Grotius in Excerptis p. 649. Affert hoc Fragmentum Suidas in olvos." DINDORF. Comici incerti, (forte Alexidis) Epicharmi, et Panyasis loca consimilia attulit Athen. 1. c. B. C. D. 2 Vide supra ad Alexidis Fragm. III. n. 12. 3 "Libri vyeías." DINDORF. vycías etiam Morel. Hertel. H. Steph. Grot. Schweigh. Walpol. Vide infra ad Philemonis Fragm. III. n. 5. 4 “ ἐκπιόντες C. ἐκπίνοντες Suidas. Legebatur εισπίνοντες.” DINDORF. Immo legebatur εἰσπιόντες. Primus Porsonus ἐκπιόντες, Tracts p. 233. hoc notato: "Legendum e MS. et Suida v. Oivos, "Ov EKTIÓνTES. [vide de K et IC infra ad XI. p. 500. B.] Vox nihili est elomiÓVTES." Vide et Advers. p. 53. Schweighæuser. ad Athen. II. p. 36. B. De K et IC confusis vide etiam Porsoni Advers. p. 131. Tracts p. 283. et Aristophan. p. 241. Dobræi Advers. T. II. p. 366. Schæfer. ad Gregor. p. 244. Bast. ibid. p. 167. et Comment. Palæogr. p. 720. Mox Badioovo' male ex ed. Bas. in tres Casaubonianas propagatum, notante Schweighæusero. Hertelius Badírovou, post Morelium. 5 "Libri üßpews." DINDORF. üßpeos etiam Grotius, Brunckius, Schweighæuserus, Walpolius. Vide omnino Kidd. ad Dawes. Misc. Crit. p. 565. 6 Aristoph. Vesp. 1253. citante Brunckio: Kakov Ttò nívei• àñò γὰρ οἴνου γίγνεται | καὶ θυροκοπῆσαι καὶ κατάξαι (sic tacite Bekkerus, pro πατάξαι) καὶ βαλεῖν | κἄπειτ ̓ ἀποτίνειν ἀργύριον ἐκ κραιπάλης. MOX TOLCTV Morel. (Toleî Hertel. quod forte mireris) H. Steph. Grot. Brunck. Sed nihil opus. Æschin. c. Ctesiph. 77. wσTe kai σιγῶ καὶ λέγω βουλευσάμενος. (βουλόμενος Markland.) Cf. supra Eupolidis Fragm. I. 7. Alexidis Fragm. III. ult. et ad Antiphanis Fragm. III. n. 2. 7 Vide supra ad Antiphanis Fragm. XII. n. 3. 8 66 μικρὸν ἀγγεῖον, alvum hominis dici adparet. Pariter ἀγγεῖον totum corpus humanum dixit M. Antonin. III. 3. diversa quidem |