Illi se prædæ adcingunt, dapibusque futuris; 210 215 210. Illic Goth. sec. Accingunt sese prædæ Puget. Distinctionem ita institui vult Burmannus: prædæ accingunt, dapibusque futuris Tergora deripiunt c. — 211. Deripiunt Heins. ex ratione grammatica, quam tamen unus Rottend. tuetur. Sic jam emendarant Turnebus et Gifan. v. Cerd. -212. verubus al. v. Pier. et infad V, 103.213. Litoreque aena Montalb. flammisque Hugen. quod dictum esset, ut velis ministrare En. VI, 302 et alia. Burm. - 214. renovant Voss. r. animos Sprot. ex 202 repetitum. per herbas unus Heins. 215. in sec. Moret. Ta ferina subjungitur munere cum glossa: hemistichium; ut sit unus ex versibus, quos imperfectos Maro reliquit. Sed amat casus secundos Maro. Et laudatur hic ipse versus a Grammaticis eam in rem. v. Heins. farinæ Rottend. pr. et duo in Exc. Cort. - 216. excepta f. Zulich. a m. pr. extincta Hamb. pr. epulis exemta f. Oudart. transfert ad dolorem, qui eo ipso fit intimus, et altus dolor. 210-215. Sequentia censenda sunt ex ornatu rerum exilium. cf. Iliad. a, 459 sqq. ubi idspay hic ornatius: Tergora deripiunt (alii; mox pars) costis ( artubus ); et viscera nudant. Recte Serv. viscera, quicquid sub corio est, h. e. carnes.- 212. Totus ex : Miotuλλov t' ἄρα τ' ἄλλα, καὶ ἀμφ' ὀβελοῖσιν ἔπει pav. ibid. 465. trementia, adhuc palpitantia, ut et Serv. Non equidem suavem in hoc epitheto imaginem sensui objici dixerim. 213. Ahena locant. quorsum ? certe non ad elixandas carnes, quibus heroica tempora plane non utebantur, ut notum est. Et ne forte poetam ab antiquo more recessisse videri putes, quorsum laudare possis Valer. Fl. VIII, 254; aut. Ovid. Met. I, 228. torreri carnes in antce. versu significatur. Igitur Spemque metumque inter dubii, seu vivere credant, 220 221. 218. credunt Mentel. Post inter distinguunt nonnulli Codd. et edd. ut sit : dubä seu v. credant. Burm. 219. seu extrema duo ap. Burm. seu jam e. Puget. -220. Orontis plures Codd. et edd. etiam ap. Pier. Scilicet est Orontes, 'Opóvīns, Oronteus, Orontei et Orontî. v. sup. ad v. 3o. Oronti etiam fragm. Vatic. amici alii. Tunc Anthei Hamb. pr. casus Leid. et Sprot. Illud secum non deber offendere; nam gemit secum A. C. 222. Lycus. idem memoratur lib. IX, 556. Giam multi, etiam nostri, vel Gian. Cloantum castigatiores, notante Heinsio, ut Goth. pr. Choantum Leid. Nomina promiscue posuit, ut poeta. Amycus, "Apvxos, ad exemplum regis Bebrycum, de quo Apollon. II pr. et inf. V, 373, diversus est ab illis qui inf. X, 704. IX, 772. XII, 509, eodem nomine occurrunt. Lycus inter Trojanos iterum IX, 545 s. Gyas et Cloanthus in ludis in Sicilia editis lib. V, 118 sqq. Diversi sunt Gyas inter Etruscos X, 318, et forte alius XII, 460. 223. Noliin vulgarius incidere, ut emendes: Et jam finierat. — Sequitur Juppiter : in his ac similibus novare aliquid nolui : si mei arbitrii res esset, scriberem Jupiter, ex antiquiore ac veriore ratione, quam in Virgilio redhibitam esse volumus: ut sta XIV, 242.-requirunt socios; de- et 223. Et jam finis erat sc. longi sermonis, h. e. querelarum, aut omnino, cœnæ factæ. Pompon. Sabinus finem diei interpretatur :nam mox dormitum concedunt, v. inf. 305. Quin fomnino sic accipe: Postquam hæc finita erant ; s. his factis, Jupiter prospexit etc. Fateor, nexum vel transitum mihi non videri esse felicissimi inventi. cf. inf. Exc. I. ad lib. IX. Cogitandum tamen de Jove stante, et Trojanorum fortunam in Africa mente volvente, et rationem qua succurri possit, circumspiciente. Hoc habitu Jovem si semel ante oculos tibi constitueris, 'bene se habent reliqua; et totus, qui sequitur, locus, e præstantioribus est habendus, quum poeta hoc ipso et miraculum addat hospitio Æneæ apud Didonem, et, quod multo majus, Romanorum animos in Despiciens mare velivolum, terrasque jacentis, 225 tim 225 litora. Scilicet antiqui literas in his geminabant pronuntiatione, non scriptura ; recentiores etiam scriptura : recte et hoc : sed tum tenendum est alter utrum constanter et in omnibus, quibus eadem ratio subest. — 224. Respiciens Bigot. dispiciens duo, et prospiciens duo alii ap. Burm. sed despiciens etiam Macrob. VI Sat. 4. terrasque latentes Hamb. 226. terris Puget. 227. Miror neminem in tales hæsisse, et tacitas curas conjectasse. Sed cf. not. - 228. atque oculos lacrymis s. Priscianus et Alcuinus ap. Heins. offusa Servius citat inf. ad 482. carminis statim aditu ad Æneam et totam adeo carminis fabulam advertat. Lineas primas hujus artificii videas in Odyss., 5 sqq., ubi Minerva apud Jovem (ut jam Odyss. a pr. fecerat) de intercepto Ulyssis reditu conqueritur, mittitur etiam tum Mercurius. Venerem Jovi supplicem nota gemma, sed a recentiore, suspicor, manu, expressam ad Virgilii plane ductum videre licet (cum alibi tum in Suite des Pierres gravées par Mme. le Hay n. XV.) In verss. 223-227 plura Homeri loca ante oculos habuit: inprimis Iliad. v, pr. et →, 51. 52. mare velivolum exquisite, in quo vela volant, cum proprie naves sint velivolæ. terras jacentes præclare, respectu quidem Jovis ex alto prospicientis : porrectæ sub ipso et late patentes; quamquam terræ jacentes, gentes jacentes, et alibi ap. poetas occurrunt simpliciter positæ similiter lati populi sunt dicti. sic, auras, non smper est temere vel frustra, sed, sic, uti res se habet, quo statu illa est: sicut erat; Romanorum poetarum, cf. Iliad., 255; et habet fere μμntinov aliquid, ut Iliad. γ, 222 φαίης κεν ζάκοτόν τινα ἔμμεναι ἀφρονά θ' αὕτως. cf. Iliad. , 400., 100. x, 50. λ, 388. et al. Non temere Jovem oculos in Africæ litora et Æneæ naufragium intentos habuisse, arguunt illa: defixit lumina tales jactantem pectore curas. Igitur accipiendum: sic, ut erat, despiciens constitit, pro simplici, prospexit terras. Ornate, constitit, quod homines facere solent, qui oculos animumque in aliquam rem intendunt, (stantem autem contra morem, non sedentem Jovem hic cogitare necesse est) et defixit oculos regnis Libya, in litore Africæ, ad quod Eneas naves subduxerat. Notabili autem orationis brevitate Jovem cogitabundum stetisse declarat poeta, et curas, cogitationes et consilia, de parando Trojanis apud Pœnos hospitio, (inf. 297.) agitasse. Itaque respectu ToÛ sic subjicit, tales curas jactantem, h. e. cum hunc in modum oculis animoque in Æneæ fatis esset defixus. -228. Observa artem poetæ. Ut miserationem faciat Venus, tristis, flens et pulchra inducitur. Adloquitur Venus: O qui res hominumque deumque 230 235 229. Adloquitur scripsit Heins. cum Medic. aliis et numismatis antiquis,' in quibus Adlocutio. deorumque malint Heins. et Bentl. ad Horat. I Od. 12, 14. 231. Quod Diomedes. 233. Cluditur post alios Gudianus. 234. hinc abest a sec. Moret. Certe hic Ven. Certe in Romanis Zulichem. a m. pr. 235. a omissum in Gud. Moret. pr. et multis aliis, etiam ap. Pierium: et in fragm. Vatic. a pr. m. ut fere et alibi cf. Burm. Equidem abesse malim. 229. Macrob. VI Sat. 2 In principio Eneidos tempestas describitur, et Venus apud Jovem queritur de periculis filii, et Jupiter eam de futurorum prosperitate solatur. Hic locus totus a Nævio sumtus est ex primo libro belli Punici. illic enim æque Venus Trojanis tempestate laborantibus cum Jove queritur: et sequuntur verba Jovis filiam consolantis spe futurorum. Comparari potest etiam Minervæ et Jovis super Ulysse altercatio Od. a, 44 sqq. et multo magis Thetidis alloquium Jovis Iliad. a, 497 sqq. 230. Et fulmine terres, possit otiosum videri post illa: qui res Qui mare, qui terras omni ditione tenerent, laborum? 240 236. dicione omnes vetustiores Heins. terras omnis fragm. Vatic. a Campiglia expressum, cujus lectionis etiam Servius meminit. Nec diffiteor hanc lectionem multo magis epicæ dignitati convenire videri, quam subtilem omnium generum potestatis comprehensionem. - 237. vide an lenior fluat oratio, si distinxeris: Certe hinc pollicitus, quæ te, genitor, sententia vertit? h. cum sis pollicitus. Durum enim illud pollicitus sine es vel eras, in fine sententiæ absolutæ. 238. casum quatuor Burmanni. casus Bigot.—241. rex summe Hamb. sec. in Exc. Cortii. 242. delapsus alter Hamb. et Franc. Versus 242 — 9. recitat Auctor de progenie Aug. c. 10. |