Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

Talia flammato secum dea corde volutans,

Nimborum in patriam, loca feta furentibus austris,
Æoliam venit. Hic vasto rex Æolus antro
Luctantis ventos tempestatesque sonoras
Imperio premit, ac vinclis et carcere frenat.
Illi indignantes magno cum murmure montis
Circum claustra fremunt., Celsa sedet Æolus arce

50

55

51. loca plena Leid. unus ex interpr. Locum ante oculos habet et versus ex eo repetit Seneca Qu. Nat. VI, 18. 53. luctatos Gud. - 54. et v. Nonius et duo Burm. 55. vasto cum m. Oudart. et Leid. solenni variat. — 56. circum Heins. ex scriptis omnibus. vulgo: circa. circum castra Hamb. sec. ferunt Menag. pr.

post talia, in posterum; est Homericum era. honos, solenne poetarum de sacrificiis, libationibus etc. quæ in deorum honorem fiunt, aliquantum ornatus habet. Expressit versum Ovid. Am. III, 3, 33 Et quisquam pia thura focis imponere curet? Jam vides honorem plus dignatis epicæ habere. Majus etiam decus adjecto supplex, vocabulo religioso, quod omnino, ut supplicare, ad cultum deorum refertur, sacris vel precibus factis.

50. Nota narrandi artificium : non ante verbis consilium Juno exponit, sed statim, quid ea peregerit, subjicitur. Habuit autem 230 poeta ante oculos Il. §, sqq.

ubi Juno Somnum adit.

51. 52. Nimborum h. 1. ventorum, qui perturbati aeris, repentinarumque ac præcipitum pluviarum caussæ sunt. feta poeticum, ut gravida, plena austris, omnino ventis, sed austri sunt sævissimi in mari Mediterraneo; igitur melius hoc genus ponitur. ad insulam Eoliam venit h. e. unam ex Æoliis seu Vulcaniis et Liparæis. Sed unam tantum norat Homerus

Odyss. 2,1 sq. v. Excurs. ad h. l.

5256. Ornati versus: Eolus inclusos tenet ventos. vasto antro, naturale enim est, vaporem et spiritum per loca concava (subterranea) motum concitari, sicque fieri ventum. vid. Seneca Qu. nat. VI, 18. 54. imperio premit, gravius quam regit, et frenat plus quam tenet, cohibet. vincula per carcerem declarantur. non enim compedes esse possunt. Sunt igitur pro custodia.

[ocr errors]

55. Optime junges: fremuntcum murmure montis. Certe murmur montis recte jungitur. nam quæ oculorum auriumve sensu accipiuntur aliquo in loco, ea ipsi loco tribuuntur. cf. inf. 124. Præivit autem nostro Lucret. VI, 196 Speluncas-venti cum, tempestate coorta, Implerunt, magno indignantur murmure clausi. Virgilius vero Statio Theb. I, 347 Jam claustra rigentis Eolia percussa sonant etc. item Valerio Fl. I, 574 sqq. qui totum locum illustrat, inprimis 591 sqq. - fremunt autem venti circum claustra, spiracula, erumpere volentes. 56.57. Celsa in arce,

[ocr errors]

extra an

[ocr errors]

Sceptra tenens, mollitque animos, et temperat iras.
Ni faciat, maria ac terras cœlumque profundum
Quippe ferant rapidi secum, verrantque per auras,
Sed pater omnipotens speluncis abdidit atris,
Hoc metuens; molemque et montis insuper altos
Imposuit; regemque dedit, qui fœdere certo
Et premere, et laxas sciret dare jussus habenas.
Ad quem tum Juno supplex his vocibus usa est:

60

Eole, namque tibi divom pater atque hominum rex 65 Et mulcere dedit fluctus et tollere vento,

--

57. tenet Dorvill. mollisque unus Heins. 58. Ni faciant Priscian. et Medic. Etiam Pomponius Sabinus. 59. rabidi Moret. sec. vertantque Menag. pr. et ed. Ven. 1472. versantque Vratisl. traherentque Oudart. traerentque Leid. unus. ruerentque Hugen. sed verrant egregie pro diripiant, spargant; et est omnino voc. ventorum. per aures Junt. ed. — 60. addidit tres Burm. inter quos Hamburg. pr. addidit imis pro var. lect. 61. Id metuens tres ap. Burm. ex v. 23. 63. lapsas et jussus dare sciret iidem. 66. emulcere Mead. ventos Donat. Acro

et edd. nonnullæ ; etiam Hamburg. sec. minus docte. ef. Burm.

[blocks in formation]

-

præstat insuper ad imposuit referre, superimposuit montem altum. foedere certo, certa lege, ratione; non temere et pro eorum impetu : premere : habenas inhibere, retrahere : opp. laxas dare, laxare. modo coercere (v. 54 frenare), modo liberiorem impetum concedere, omninoque moderari. jussus a Jove. cf. 77

65 69. Eote, namque poetica ratio, qua (Homeri exemplo yap v. c. Iliad. w, 103, ubi cf. Ern.) formam pedestris orationis in caussa reddenda relinquit et simul orationi vehementiam affectus conciliat: Eole, quandoquidem tibi Jupiter, πατὴρ ἀνδρῶν τε Dev Te, dedit hoc, ul possis tempestates excitare et sedare, concita ventos, ut aut obruatur fluctibus classis mihi invisa, aut disjiciatur. Mulcere fluctus, reprimere, et tollere eos vento, h. e. concitare, ut

Gens inimica mihi Tyrrhenum navigat æquor,
Hlium in Italiam portans victosque Penates:
Incute vim ventis, submersasque obrue puppes';
Aut age diversos; et disjice corpora ponto.
Sunt mihi bis septem præstanti corpore Nymphæ,
Quarum, quæ forma pulcherrima, Deiopeam
Connubio jungam stabili propriamque dicabo:

70

68. Ilion Italiam sex apud Burm. cum. ed. Ven. 1472. in omittit etiam Goth. pr. in Italia. Leid. at Ovid. Ep. VII, 51. Ilion in Tyrios transfer felicius urbem. cf. Burm. 69. que abest a Ven. summersasque Rom. et alii. subversas conj. nonnulli apud Pierium. quia obrui prius quam submergi; male in poeta.-70. diversos Heins. restituit e Codd. consensu etiam apud Pierium. vulgo diversas, quæ vulgaris ratio foret. Habent hoc pauci codd. (ut Goth. tert. a m. pr.) sed legitur ap. Diomedem in arte Grammat. et Donatum in Andr. Terent. et Schol. Lucani IV, 457. dissice scribunt fere post Medic. et Rom. libri; solent enim veteres et librarii et marmorarii e duabus litteris i alteram tantum exhibere v. Heins. corpora dissice Oudart. divide Reg. pro glossa. discute alter Hamb. vento pro ponto Moret. pr. et Leid. a m. pr. eadem diversitas VII Æn. 528, Lucan. V, 570. Burm. 72. Quæ formam pulcherrima Medic. Heinsio notante, cui græca ratio impense placet, non tamen ita expressum a Fogginio, sed forma. quæ est forma Hamburg. pr. quæ forma est Bigot. Deiopea non modo Medic. sed et Rom. cum aliis Pierianis, Heinsianis tribus exceptis, Zulich. tres Goth. Librorum itaque auctoritate erat recipiendum, nisi lubrica in fine toʊ m sedes esset. Porro alii Diopea, Diopeam. Gr. est Anión et Anïória. cf. ad Georg. IV, 343. 73. In connubio noli cum Grammaticis purate mediam corripi, aut systole aliqua

alte insurgant. Illustrant verba Cerda et Burm. Sumtum ab Ennio Annal. XVII Auster et Aquilo Endo mari magno flectus extollere certant. Odyss. x, 21. 22. Keivov yap ταμίην ἀνέμων ποίησε Κρονίων, Ἢ μὲν Tavéμevaι, n'd' ópvúμev, öv é idényo. Illustrat et Dionysii Perieg. versus 464 Αἰόλου, ὃς θηητὰ μετ ̓ ἀνδράσιν ἔλλαβε δῶρα, Κοιρανίην ἀνέμων κλονεόντων θ ̓ ἱσταμένων τε. navigat per æquor. -68. Pulcherrimus versus verborum dilectu! ut in Italia novam sedem quærat. cf. VIII, 12. quo ipso Ilium restitutum videri poterat in Italia. Ovid. Fast. IV, 251 Cum Trojam Eneas Italos portaret in agros. — 69. Incute, ut injicere, immittere, vim, impe

tum, iram, ventis, tertio casu. Sic melius. h. e. ventos concita auctis viribus. Servius ex Ennio: dictis Romanis incutit iram. submersas obrue gravius quam, submerge. age diversos, dissipa, disperge per diversa, ut Serv., et disjice corpora, h. e. eos, sed præclare, corpora, quippe naufragio facto mari mersos. Atque sic factum vides inf. 118. 128. 129. Vi tamen oppositi aliam sententiam requiras: ut per varia maria erroribus exerceantur. Sed obstat voc. corpora.

71. Locus expressus ex Iliad. §,

268
sqq. Alias Junoni Charites vel
Horæ adsunt; h. 1. Nymphæ : quod
observandum. Vid. Excurs. II ad
h. 1.73. Verba stabili propriam-

Omnis ut tecum meritis pro talibus annos

Exigat, et pulchra faciat te prole parentem.

Æolus hæc contra: Tuus, o regina, quid optes Explorare labor; mihi jussa capessere fas est.

Tu mihi, quodcumque hoc regni, tu sceptra Jovemque Concilias; tu das epulis adcumbere divom, Nimborumque facis tempestatumque potentem.

Hæc ubi dicta, cavum conversa cuspide montem

75

80

id fieri posse; sed pronuntiandum connubjo, ut sint tres syllabæ. - 75. faciat te prole beatum Bigot. -76. Æolus e contra sex ap. Burm. a librario barbaro, ut fere semper. quod nonnulli ex Heinsianis; item ex Pierianis. quod optas duo Hamb. et ed. Ven. 1472. ut et alibi. r. Goth. pr..

[ocr errors]

que dicabo, h.

79. Concilia Rom.

[ocr errors]

e. dabo simpliciter,

ad ornatum et declarationem refer Tŵv connubio jungam. æmulatus poeta est illud Δώσω οποιέμεναι καὶ σὴν κεκλῆσθαι άκοιτιν. Dicas forte, vss. 74. 75. sententiam nimis esse protractam ac verbosam. At oratoria arte moratur Juno in exponendis iis quæ vim ad Æoli animum habere possint. -74. Omnes ut tecum. ἧς αἰὲν ἐέλδεαι ἤματα πάντα.

77. Explorare, recte secusne id fiat, quod velis fieri. h. e. Rectene hæc an secus a me postules, tu ipsa videris. Præmunit transitum ad Neptuni indignationem de Eoli audacia v. 130 sqq. Simplicius Homerus Iliad. §, 195. Aida, & r φρονέεις, τελέσαι δέ με θυμὸς ἄνωγε, Venus ad Junonem; quem versum et alibi repetit, ut Odyss., 89. 78. Verba hanc sententiam fundunt: tuis in me officiis debeo

totum hoc ventorum regnum, quod mihi a Jove impetrasti, quin et ipsum inter deorum ordines locum; is enim designatur antiqua poesi per istud: epulis accumbere Di

77. labos Zulich. 78. quodcumque hic. 80 parentem Hamb. sec.

vum. ut de somno Homer. 1. 1. v. 241 εἰλαπινάζων. Obscuriorem aliquam fabulam, quam antiquior poeta haud indocte invenerat, subesse necesse est : scilicet antiquiores poetæ, qui aerem, atmosphæram nos dicimus, per Junonem declararunt, ejus beneficio Eolum deum factum narrasse videntur: quandoquidem aer concitatus ventos ereat. Certavit autem Maro cum Homero Hiad. §, 238, ubi Juno Somno povov ab Vulcano affabre fabricandum promittit. Cerda ita illustrat, ut veteres dicat credidisse, in Junonis potestate regna et imperia esse; parum commode. Verba concilias, das, pro præteritis. Conciliare ad plura refertur. Jovem, propitium reddendo, benevolentiam ejus regnumque ab eo impetrando.

81-83. Hæc eadem ap. Quintum 1. 1. XIV, v. 479 sqq. Æolus χερσὶη ὑπ' ἀκαμάτοισιν ὄρος μέγα τύψε τριαίνη — βίᾳ δ ̓ ἔῤῥηξε κολώνην. ( non male epitheton adjecit noster cavum montem, propter antrum.) ef. loc. Val. Fl. I, 608 sq. Tum

Impulit in latus; ac venti, velut agmine facto,
Qua data porta, ruunt, et terras turbine perflant.
Incubuere mari, totumque a sedibus imis

Una Eurusque Notusque ruunt creberque procellis
Africus, et vastos volvunt ad litora fluctus.
Insequitur clamorque virum stridorque rudentum.
Eripiunt subito nubes cœlumque diemque
Teucrorum ex oculis ; ponto nox incubat atra.
Intonuere poli, et crebris micat ignibus æther;

[blocks in formation]

82. at v. tres Burm. non male. — 84. tørtumque legebat et hic Marklandus Epist. crit. p. 52. ubi illud tortum in plura poetarum loca reducere allaborat. -85. crebrisque Mead. Goth. tert. a m. pr. Ceterum nullus habet : Una Eurus Boreasque ruunt, vel., Una Eurusque Aquiloque r. hunc tamen in hac tempestate inprimis expectes, qua ad Libyam deferatur classis. -86. Affricus multi scribunt. Affricos Rottend. et Goth. pr. ad sidera Bigot. et idem Goth. pr. tollunt ad sidera Hugen. pro div. lect. scilicet ex v. 103. -87. It cœlo clamorque v. ap. Priscian. libro VII, sed aliter scripti et Eutyches Grammaticus ap. Heins. 88. Arripiunt Hamb. pr. fors. Abripiunt Burm. 90. et abest a Sprot. Hamb. pr. et ed. Ven. et malim

[ocr errors]

valido contortam turbine portam Impulit Hippotades etc. Egregie autem dei et potentia et impetuosum obsequium declaratur, uno sub ictu monte (non, ut olim accipiebam, in latus dimoto, verum) latere montis percusso hasta dei, perrupto et sic patefacto. in latus est pro in latere, ut inf. v. 114 Unam in puppim ferit. Alius poeta (quamquam et nostrum idem facere volunt interpretes v. Burm.) repagula ostiorum solvi jussisset. Simplicior Homerus Od. , 291 sq. nec tamen minus sublimis. Statius Virgilii vestigiis institit: dubiamque jugo fragor impulit OEten In latus. Theb. I, 119. conversa cuspide, hastæ; quam pro sceptro gestare diis solenne est, hanc intorquet immittit, ruptaque rupe viam ventis facit, qua erumpant.

[blocks in formation]

bunt, ἐνέπεσον, ἐπέχραον, ενέσκηψαν. a sedibus imis ruunt, h. e. eruunt. a fundo inf. II, 419 imo Nereus ciet æquora fundo. Sequitur tempestatis descriptio omnium fere post Virgilium poetarum imitatione nobilitata, in qua observandum, quomodo omnia sint ad terrorem et admirationem narrata. Quod undique venti erumpere narrantur, non eo spectat, ut uno eodemque temporis momento omnes venti spirent; verum uti, quod natura tempestatis fert, crebræ aeris mutationes ab omnibus inde coeli plagis sibi succedant, cf. Exc. III ad h. v.

87. Laudat Servius ex Pacuvio in Teucro: armamentum stridor et rudentum sibilus; funium nauticorum. 88. 89. Odyss., 293 συν δὲ νεφέεσσι κάλυψε Γαίαν ὁμοῦ καὶ ποντον. ὀρώρει δ' οὐρανόθεν νύξ. cf. Odvss. " 66 69 et inf. III, 198,

« ZurückWeiter »