Et quod uides perisse perditum ducas.

8 Fulsere quondam candidi tibi soles,
Cum uentitabas quo puella ducebat
Amata nobis quantum amabitur nulla.

γ

Ba

Ibi illa multa tum iocosa fiebant,
Quae tu uolebas nec puella nolebat.-
Fulsere uere candidi tibi soles.

Nunc iam illa non uolt: tu quoque inpotens noli
Nec quae fugit sectare, nec miser uiue,

Sed obstinata mente perfer, obdura.

Vale, puella. iam Catullus obdurat,
Nec te requiret nec rogabit inuitam.

B At tu dolebis, cum rogaberis nulla.
Scelesta, † ne te. quae tibi manet uita!

2. preditum b2. 3. Flusere b2

4-8. om. a. Quz V Ob2 docebat AC pr. L III. 22, 15.

5

15

quod

dicebat Dousa F. Heinsius Broukhusius ad Prop.

5. plusquam amabit' ulla V Hunc uersum Handius (Observ. p. 92) ab interpolatore putat illatum a c. XXXVII. 12. Sed Catullus eodem modo eum repetiit, quo XXI. 2, 3, qui legitur etiam XXIV. 2, 3, XLIX. 2, 3. Vide Silligium in Epist. Critic. p. 68.

tamen

6. Ili D tum ante multa 2 cum 0, Auantius quom H Dresdensis tam Scaliger Vossius Vulpius Conr. de Allio Doeringius Silligius Huschkius ad Tib. I. 6, 7.

7. nollebat b nollebat BLa1

9. Iam nunc illa non uolet b2

ABCDGLLa La2 ad impete Vc

uolebat b2.

ipote A ipe te H

inpote O inepte b2

impote impotens Vic b

et marg. d ab eadem manu impotens noli Auantius

II. ostinata B

12.

obdurat HLa'.

nec te H tibi quae Scelesta

om. La1. 14. Aut b nulli b ex interpolatione Post nulla plene interpungunt Scal. Dousa P. Conr. de Allio Lachm. Haupt. Heys. uide Haupt. Obs. Crit. p. 4. 15. ne te codices omnes praeter d ́H Phillippensem Cuiacianum et Phillippensis tene d rere Cuiacianus et codex Alani Parisinus 7990 Laa ed. Pr. tibi om A te quae (marg. tibi) h nocte Statius Doeringius nullam S. noctem Vossius Heins. Vulp. P. 43, Sill. S. tene Parthenius Ald. I. Guarinus Muretus in textu S. quae nunc Mureti liber uetus S. rere Scaliger Conr. de Allio

γ

Quis nunc te adibit? cui uideberis bella?

Quem nunc amabis? cuius esse diceris?
Quem basiabis? cui labella mordebis?
At tu, Catulle, destinatus obdura.

IX.

A a VERANI, omnibus e meis amicis

Antistans mihi milibus trecentis,

Venistine domum ad tuos Penates

Fratresque unanimos anumque matrem ?

te Balthazar Venator quod iniuria tuetur Hauptius (Obs. Crit. p. 7) S. nosce Heysius S. nunc te (quae tibi manet uita?) Quis nunc te adibit? Spengelius in Seebodii Nou. Chron. Paed. 1828, Fasc. IV. p. 97 quae te ibi manet Hauptius (Obs. p. 10). Sed quod discrimen facit inter manere cum datiuo et accusatiuo positum, ut hoc sit, 1. q. exspectare, illud certum esse uel potius exspectare adiuncta quadam certi notione, hic etiam ualere censeo. Cf. infr. LXXVI. 5, 6, Callim. Lau. Pallad. 119, 120. ' éráρa, тŵ μý тi μivúρEO TODE γὰρ ἄλλα Τεῦ χάριν ἐξ ἐμέθεν πολλὰ μενεῦντι γέρα. Aesch. Αg. 1120 Ἐμοὶ δὲ μíμvel σxioμòs aμonкei dopi. Cic. Phil. II. 5, 11, 'Cuius quidem tibi fatum sicuti C. Curioni manet.' Verg. Aen. I. 257, 'Parce metu Cytherea, 'manent immota tuorum Fata tibi.' V. 348-9, IX. 301, quos locos ipse attulit Hauptius. Fortasse leti quae t. m. uita? Cf. Lucr. III. 1046 Mortua cui uitast, et quod scripsit is qui Maximianus dicitur Eleg. I. 269 uitam ducere mortis. Anth. P. V. 21. 6 ὡς δὲ τάφον νῦν σε παρερχόμεθα.

16. Post adibit secuntur in a cuius esse diceris omissis Cui-amabis. 19. catule La1 obstinatus H.

IX.

AD VERANNIVM ABGLa1La2 h

suum a

NEranni H

AD VERANIVM amicum Ad Verannum H AD VERRANNIVM D AD VERAMNIUM L Spatium unius uersus in OV. I. Veranni BDGLa1OV bb2 Veramni ACL Eramne b Verani a quam formam habent Inscriptiones Pompeianae Verranium Fasti Antiates anni p. G. 49 in Inscript. Mommsen. p. 327, cf. Plin. Praef., Festus p. 158, Grut. 83, 5; 108, 7; 988, 12; 1047, I Verania 955, 12; 1000, 1; 1047, 1; Veranilla 747, 5; 1144, I ex omnibus meis AL.

e om O

est a

2. Antistas ABCDGHLLa1La O had, Ald. I. Handius (Obs. p. 44) Silligius antistes Vbc, uulgo ante Scaligeranam ed. 1600, Conr. de Allio Heysius antistitas b2 Antestans Palladius ed. 1500 Antistans Auantius Lambinus ad Lucret. V. 22 Lachmannus Gloss. Placidi ‘antistant. meliores sunt.' Fulgentius exp. Serm. Antiqu. p. 564 (Gerlach), 'Antistare dicimus praecellere. Unde et 'Crispinus in Heraclea ait: Divinis uirtutibus antistans Alcides.' antistare Cato c. 156, Lucreti codices V. 22, Gelli VI. 5, 2, IX. 13, 7, Cic. Rep. III. 18, Tac. Ann. II. 33, quos locos attulit Ritschelius in Mus. Rhen. 1850, p. 578; cf. antistes antistita Antistius anticipare anticessor. mihi om. D

G

al. sanam

4. uno animo sanamque ABLa1OV b uno animo suamque matrem uno animo suamque CHL2 unanimos (es a) suamque D abd

Ba Venisti.. O mihi nuntii beati!

AB Visam te incolumem audiamque Hiberum
Narrantem loca, facta, nationes,

Vt mos est tuus, applicansque collum
Iocundum os oculosque sauiabor.

BB O quantum est hominum beatiorum,

A a

Quid me laetius est beatiusue?

X.

VARVS me meus ad suos amores
Visum duxerat e foro otiosum,

Scortillum, ut mihi tum repente uisum est,
Non sane illepidum neque inuenustum.

Huc ut uenimus, incidere nobis

Sermones uarii, in quibus, quid esset
Iam Bithynia, quo modo se haberet,
Et quonam mihi profuisset aere.

unanimes tuamque e Bapt. Guarinus

5

10

5

anumque Faernus senemque Auantius Broukhusius ad Tib. I. 7, 8 Hauptius suamque Scaliger in Comm. Lachmannus tuamque uulgo.

5. nuncii O.

sabior V

8. Et H tuis CL tuum D aplicansque culum ¿a 9. oculisque H suabior ACGLLa1La2O suauior BHь2 suauiabor D suabiabor a Videtur in archetypo fuisse sabiabor unde geminatis literis ab error ortus est. II. beatiusque ac beatus ue b2.

X.

Hoc carmen cum c. IX continuant codices.

I.

Varus C Vic ed. Pr. Varrus Hab Verannius D Varjus B Varius cett. Vossius Osannus ad Apul. de Orthogr. § 43, Weichertus de L. Vario p. 4 Varrus Scaliger Statius Handius. Vide excursum.

mēs pro meus 0.

2. fero b2 octiosum ab2 occiosum O ociosum Cc.

3. Scortilium 2 tunc La20 ut tunc mihi AL tn La'.

4. sine 2

6. qui esset 0.

illepidum codices plerique

inlepidum Lachmannus

7. Iarbithinia O In bithinia h Iam al. Bithinia 62 quomodo posse (possem b post se b) haberet ABCDGHLLa La OVabb2bd quoError ex confusis

modo se haberet La1 ed. Pr. ex emend. Italorum

MODOSE MOPOSE (modo posse) ortus uidetur.

al, quonam

Et quoniam ACDHO bdh
Et quonam
Ecquonam Statius Gronou. Hand. Lachm.

B Respondi id quod erat, nihil neque ipsis

γ

Nec praetoribus esse nec cohorti,

Cur quisquam caput unctius referret,

y Praesertim quibus esset irrumator Praetor, non faceret pili cohortem.

Ba

'At certe tamen,' inquiunt 'quod illic
Natum dicitur esse, comparasti

Ad lecticam hominis.' Ego, ut puellae
Vnum me facerem beatiorem,

B 'Non' inquam mihi tam fuit maligne,
Vt, prouincia quod mala incidisset,
Non possem octo homines parare rectos.'

Haupt. Heys. Et quanam Vossius herae b2 habere (here) BHhd

profuisse a

10

15

20

here ACDGLa'OVc

aere Lab ed. Pr. uulgo et Lachm. ab re Vossius.

E re Scaliger quod cum sequentibus coniungit

al. neque ipsis n

nihil neque nec in nihil neque in ipsis

9. Respondit b2 nihil neque in Ipis G ipsis BCHLLa1OVb2 nihil neque nec i ipsis A al. nihil neque nec in ipsis al. nihil neque ipsis Ven nihil neque in ipsis D nihil neque nunc ipsis h nihil neque (nec a) ipsis aLa' Vic ed. Pr. uulgo et Lachmannus nihil neque ipsi d ex correct. Ald. Guar. Heins. mihi nec ipsi Statius Scal. Coningto suspicatus est nihil in ipsis legendum esse, quemadmodum nihil legitur Ouid. Met. VII. 644, Epist. Pont. III. 1, 113.

10. Nec om. ACLac Inipis pro nec H Hinc Froehlichius Fortasse Confunduntur nunc nec LXIII. 68 quaestoribus Muretus Turnebus inesse ac.

Nunc

Aduers. XV. 22. praeconibus Marcilius Heinsius

unctis BLa1

12.

13.

non G

al nec

ne 2

facerent Da ed. Pr. Scaliger Handius Lachmannus faciens Gronouius non faciens Hauptius in ed. 1853 14. Ac D inquit id Turnebus Aduers. XV. 22. 15. Notum Balth. Venator esse dicitur a

recte.

non cett. facere La
num facerent uel non
pilli a
inquiit Scaliger.
asse Statius, fortasse
quod opus est sed
aere Auantius

Cato ap. Senec. Epist. XCIV. 27, 'Emas non 'quod necesse est; quod non opus est asse carum est.' 16. leticam Ob2 leticiam a.

17. om. b beatiorum Auantius Mur. Voss. Vulp. 18. in quam marg. V

nunquam a tantum B Phillippensis.

y At mi nullus erat neque hic neque illic,
Fractum qui ueteris pedem grabati

In collo sibi collocare posset.

ra Hic illa, ut decuit cinaediorem,

'Quaeso' inquit mihi, mi Catulle, paulum.
Istos commoda: nam uolo ad Sarapim

21-23. pro parenthesi habent Canterus Nou. Lect. VII. 24, Silligius

ABCL

nec hic neque illic BGHOV

neque mihi neque illic b2

mihi nec

cōmēda b

comoda O

como

24. docuit BCDGHLLa1OV2

colorare b2.

25. inquid O.

al c

nam c

26. comoda ahd nam uolo commode Statius commodo nam Scaliger commodum enim Handius Heys. Haupt. Schwab. Vahlenus Coniect. ad Varr. p. 175 L. Muellerus quod uidetur etiam Lachmannus probare, quamquam in textum ed. suae non admisit. Fortasse Istos'. Quomodo?''Nam' commoda si Catullus imperatiue dixit, comparari potest Plaut. Cist. IV. 2, 75, 6. 'L. 'At pol ille quidam, mulier, in nulla opera gratuitast. P. commoda 'loquellam tuam tibi nunc proderit; confitemur.' Neque dissimilia sunt amă Curc. I. 1. 38, rogă Curc. V. 3. 30, Poen. V. 2. 48, Men. V. 9. 47, Pseud. I. 1. 112, Most. III. 1. 150, pută Priap. XXXVII. 6. Sed haud scio an non melius interpunxeris Istos, commoda b.e. quae pro commodatis habeam, cf. Verr. IV. 3. 6. De suppresso uerbo cf. XXXVIII. 6. non pro nam LAa sarapim D Sarapim G serapini O seraphin a serapim cett. Sarapim cum Schwabio scripsi, uti legitur in Inscript. Orell. 1888, 1890, 1891, 1894; Mommsen. N. I. 2483 Sarapia Menologia Rustica Aprilis (Momms. Inscript. p. 358); Sarapi Apuleii codex Laurentianus LXVIII. 2, Met. XI. 9 (Hildeb. I. p. 1017); Ɛápañis Callim. Ep. XXXVIII. 3, Plutarchus de Iside et Osiride c. XXIX. Σάραπις δ ̓ ὄνομα τοῦ τὸ πᾶν κοσμοῦντός ἐστι παρὰ τὸ σαίρειν ὃ καλλύνειν τινες καὶ κοσμεῖν λέγουσι· ἄτοπα γὰρ ταῦτα τοῦ φυλάρχου, πολλῷ δ ̓ ἀτοπώτερα τὰ τῶν λεγόντων οὐκ εἶναι Θεὸν τὸν Σάραπιν ἀλλὰ τὴν ̓́Απιδος σορὸν οὕτως ὀνομάζεσθαι. Σάραπις ubique legi apud Plutarchum; Graecis autem Sarapis (Gruter 84, 3; 85,5; 314, 1; 1010, 11), Latinis Serapis magis placuisse (Gruter 84, 1; 85, 2, 3, 4, 6, 7, 8, 9, 10, cf. Mommsen. N. I. 2598, 6106, Orell. 1887, 1888, 1889, 1892, 1893), docet Hildebrandus ad Apul. I. p. 1017. Sane in inscriptione Orelliana 1895, quae Graece in altera facie scripta sunt Eaрañéîov Zapáñıdı, Latine in altera Serapeum, Serapidi leguntur: et sic Varro L. L. V. 57, et in Saturis Menippeis, (Non. 480,) dixit Serapis, Serapi, Serapim, si codicibus credimus Noni. Serapim codices Ciceronis de Diu. II. 59, de Nat. Deor. III. 19, et Verr. Act II. Lib. II. 66 ubi tamen aliter legitur sepim, saepe (b. e. Saerapim), et sic Serapion Serapis Val. Max. I. 3, 3. Serapidis Serapidi Tac. H. W. 81, 84. Zapániov Strabo 795, Σάραπις 801, 803, sed Σεραπείον uel Σεράπιον 807, Σαραπεῖον Polyb. IV. 39, Serapis Plin. H. N. XXXVI. 58, XXXVII. 75, Ɛápanɩs Suidas s. u. et in Σταυροί.