Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

Pedo Albiz Vincit vulgares, vincit beryllus arenas,

novanus.

Litore in extremo quas fimul vnda mouet.
Quod discinctus eras, animo quoque, carpitur

vnum,

Diluitur nimia fimplicitate tua.

Sic illi vixere, quibus fuit aurea Virgo:

Quae bene praecinctos poftmodo pulfa fugit.
Invide, quid tandem tunicae nocuere folutae?
Aut tibi ventofi quid nocuere finus?

Num minus Vrbis erat cultos et Caefaris obfes?
Num tibi non tutas fecit in vrbe vias?
Nocte fub obfcura quis te fpoliauit amantem?
Quis tetigit ferro, durior ipfe, latus?
Magis erat potuiffe tamen, nec velle triumphos:
Maior res, magnis abftinuiffe, fuit.

Maluit vmbrofam quercum, Nymphasque canen-
tes,

Paucaque pomofi iugera certa foli:

Pieridas Phoebumque colens in mollibus hortis,
Sederat argutas garrulus inter aues.
Marmora Moeonii vincunt monumenta libelli:
Viuitur ingenio, caetera mortis erunt.
Quid faceret? defun&tus erat, coies impiger idem,
Miles et Augufti fortis, et vsque pius.

Illum pifcofi viderunt faxa Pelori

Ignibus hoftilis reddere ligna ratis.

Pulvere in Emathio fortem videre Philippi.

Quam nunc ille tener, tan gravis hoftis erat!
Cum freta Niliacae texerunt lata carinae,
Fortis erat circum, fortis et ante Ducem;

Militis Eoi fugientia terga fecutus,

Territus ad Nili dum fugit ille caput.
Pax erat: haec illos laxarunt otia cultus.
Omnia victores Marte fedente decent.
Actius ipfe lyram plectro percuffit eburno,
Poftquam vitrices conticuere tubae.
Hic modo miles erat, ne poffet femina Romam
Dotalem ftupri turpis habere fui.

Hic tela in profugos (tantum curuauerat arcum)
Mifit ad extremos exorientis equos.

Bac

Bacche, coloratos poftquam deuicimus Indos,
Potafti galea dulce iuuante merum.

Et tibi fecuro tunicae fluxere folutae:

Te, puto, purpureas tunc habuisse duas.
Sum memor, et certe memini fic ducere thyrfos
Brachia purpurea candidiora niue.

Et tibi thyrfus erat gemmis ornatus et auro:
Serpentes hederae vix habuere locum.
Argentata tuos etiam fandal a talos

Vinxerunt certe: nec, puto, Bacche, negas.
Mollius es folito mecum tum multa locutus,
Et tibi confulto verba fuere noua.
Impiger Alcide, multo defun&te labore,
Sic memorant curas te pofuiffe tuas.
Sic te cum tenera laetum lufiffe puella
Oblitum Nemeae iamque, Erymanthe, tui.
Vltra numquid erat? torfifti pollice fufos:
Lenisti morfu leuia fila parum.
Percuffit crebros te propter Lydia nodos,
Te propter dura ftamina rupta manu.
Lydia te tunicas iuffit lafciua fuentes
Inter lanificas ducere faepe fuas.
Claua torofa tibi pariter cum pelle iacebat,
Quam pede fufpenfo percutiebat Amor.
Quis fore credebat, premeret cum iam impiger in

fans

Hydros ingentes vix capiente manu?
Cumue renafcentem terret velociter hydram?
Frangeret immanis vel Diomedis equos?
Vel tribus aduerfis communem fratribus aluum,
Et fex aduerfas folus in arma manus?
Fudit Aloidas poftquam dominator Olympi,
Dicitur in nitidum procubuiffe bouem.

Atque aquilam mififfe fuam, quae quaereret ecquis
Poffet amaturo vina referre Ioui:

Valle fub Idaea dum te, formofe facerdos,

Inuenit, et preffo molliter vngue rapit,

Sic eft: victor amet, victor potiatur in vmbra,
Victor odorata dormiat inque rofa..

[blocks in formation]

Pedo Abiz

novanus.

novanus.

Pedo Albis Victus aret, victusque metat: metus imperet illi,
Membra nec in ftrata fternere discat humo.
Tempora dispenfant vfus, et tempora cultus:

Haec homines, pecudes, haec moderantur aves.
Lux eft, taurus arat: nox eft, requiefcit: arator
Liberat emerito feruida colla boui.

Conglaciantur aquae, fcopulis fe condit hirundo
Verberat egelidos garrula vere lacus.
Caefar amicus erat: poterat vixiffe folute,
Cum iam Caefar idem, quod cupiebat, erat:
Indulfit merito; non eft temerarius ille,
Vicimus: Augufto iudice dignus erat.
Argo faxa pauens poftquam Scylleïa legit,
Cyaneosque metus iam religanda ratis:
Vifcera diffecti mutauit in arietis agnum
Aeetis, fuccis omne perita fuis.

His te, Maecenas, iuuenefcere poffe decebat.
Haec vtinam nobis Colchidos herba foret!
Redditur arboribus florens reuirentibus aetas:
Ergo non homini, quod fuit ante, redit?
Viuacesque magis ceruos decet effe pauentes,
Si quorum in torua cornua fronte rigent?
Viuere cornices multos dicuntur in annos:

Cur nos angufta conditione fumus?
Pafcitur Aurorae Tithonus nectare coniux:
Atque ita iam tremulo nulla fenecta nocet
Vt tibi vita foret femper medicamine facro,
Te vellem Aurorae complacuiffe virum.
Illius aptus eras rofeas adiungere bigas

Tu dare purpurea lora regenda manu:
Tu mulcere iubam, cum iam torfiffet habenas,
Procedente die, refpicientis equi.

Quaefiuere chori iuuenem fic Hefperon illum;
Quem nexum medio foluit in igne Venus;
Quem nunc in fufcis placida fub nocte nitentem
Luciferum contra currere cernis equis.

Hic tibi corycium, cafias hic donat olentes,
Hic e palmiferis balfama miffa iugis.

Nunc pretium candoris habes, nunc redditus vm-
bris.

Te fumus obliti decubuiffe fenem.

Ter

Ter Pylium fleuere fui, ter Neftora canum:
Dicebant tamen hunc non fatis effe fenem.
Neftoris annofi vixiffes faecula, fi me
Dispenfata tibi ftamina nente foret.

Nunc ego quod poflum: Tellus leuis offa teneto,
Pendula librato pondus et ipfa tuum.

Semper ferta tibi dabimus, tibi femper odores:
Non vnquam fitiens, florida femper eris.

[merged small][ocr errors][merged small][merged small]

Pedo Albiz novanus.

Ariosto.

2

Ariosto.

S. B. II. S. 123.'-- Unter seinen Gedichten find sie: benzehn Elegieen befindlich, die schon in der Absicht merkwürdig sind, daß sie die ersten in italiänischer Sprache waren. Zur Versart wählte Ariost die terze rime, die auch, ihrer Freiheit und ihrer wohlklingenden Verbindung und Folge wegen, sehr bequem für diese Gattung find. Crefcembeni erklärt, dieses Umstands halber, die ariostischen Elegieen für capitoli; allein ihr Inhalt, der am Ende doch hier allein ents scheidet, ist größtentheils völlig elegisch, und ihr fanftes, oft schwermüthiges, Kolorit, verbunden mit einer sehr glücks lichen, harmonischen, oft petrarchischen Sprache, giebt iha nen unter den kleinern Arbeiten dieses Dichters einen sehr vorzüglichen Werth.

ELEGIA X.

1

O Lieta piaggia, o folitaria valle,

Occulto monticel che mi difendi
L'ardente fol con le tue ombrofe fpalle.
O, fresco e chiaro rivo che difcendi
Nel bel pratel tra le fiorite fponde,
E dolce ad afcoltar mormorio rendi,
O fe Driada alcuna fi nafconde

Tra quefte piante, o fe invifibil nuota
Leggiadra Ninfa tra le gelid'onde,
O f'alcun Fauno qui f'avventa eruota
O contemplando fta l'alma beltade
D'alcuna Diva a'mortal'occhj ignota,
O nudi faffi, o malagevol ftrade,

O tener' erbe, o ben nudriti fiori
Da tepid' aure e liquide rugiade,
Faggi, Pini, Genepri, Olive, Allori,
Virgulti, Sterpi, o f'altro qui fi trova
Ch abbia notizia de' mie' antiqui amori:

Par

« ZurückWeiter »