Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

Mais e mais, e aleando açouta os ares :
Tárchon não menos da Tiburcia presa
Folga. Os Meonios com o exemplo investem.
Aqui, devido à morte, um dardo em punho,
A' pista Arunte da Veloz Camilla,

735

Catando o occasião, por onde as tropas
Ella em furia penetra, cauteloso

Improbo o dardo a menear certeiro.

A rodêa, e por onde vencedora

Do inimigo reverte, a furto o joven
Retorce tacito a ligeira brida;

Esta aberta em circuito e aquella tenta,

Chloreu sacro a Cybele, outrora antiste,

740

[blocks in formation]

Cega após elle, sem que os mais lhe importem,

755

[blocks in formation]

Dá-me apagar, ó padre, a nossa injuria.

Trophéo não peço da prostrada virgem

765

Nem seus despojos, honrem-me outros feitos :

Como ao golpe desta arma a dira peste
Derribe, á patria me retiro inglorio. »
Parte lhe ouviu do rogo o deus benigno,
Parte em fumo dissipa: á morte annúe

770

Sterneret ut subitâ turbatam morte Camillam

Annuit oranti: reducem ut patria alta videret
Non dedit; inque notos vocem vertêre procellæ.

Ergo, ut missa manu sonitum dedit hasta per auras,

Convertêre animos acres oculosque tulêre

Cuncti ad reginam Volsci. Nihil ipsa neque auræ
Nec sonitûs memor aut venientis ab æthere teli;
Hasta sub exsertam donec perlata papillam
Hæsit virgineumque altè bibit acta cruorem.
Concurrunt trepidæ comites, dominamque ruentem
Suscipiunt fugit ante omnes exterritus Aruns,
Lætitia mixtoque metu; nec jam amplius hastæ
Credere nec telis occurrere virginis audet.
Ac velut ille, prius quàm tela inimica sequantur,
Continuò in montes sese avius abdidit altos,
Occiso pastore, lupus, magnove juvenco,
Conscius audacis facti, caudamque remulcens
Subjecit pavitantem utero silvasque petivit :
Haud secus ex oculis se turbidus abstulit Aruns,
Contentusque fugâ mediis se immiscuit armis.
Illa manu moriens telum trahit; ossa sed inter
Ferreus ad costas alto stat vulnere mucro.
Labitur exsanguis, labuntur frigida leto
Lumina; purpureus quondam color ora reliquit.
Tum sic exspirans Accam, ex æqualibus unam,
Alloquitur, fida ante alias quæ sola Camillæ,
Quicum partiri curas; atque hæc ita fatur:
Hactenus, Acca soror, potui; nunc vulnus acerbum
Conficit et tenebris nigrescunt omnia circum.
Effuge et hæc Turno mandata novissima perfer:
Succedat pugnæ Trojanosque arceat urbe.
Jamque vale. Simul his dictis linquebat habenas,
Ad terram non sponte fluens. Tum frigida toto
Paulatim exsolvit se corpore, lentaque colla
Et captum leto posuit caput, arma relinquens ;
Vitaque cum gemitu fugit indignata sub umbras.
Tum verò immensus surgens ferit aurea clamor
Sidera; dejectâ crudescit pugna Camilla :
Incurrunt densi simul omnis copia Teucrum,
Tyrrhenumque duces Evandrique Arcadis alæ.

800

805

810

815

820

825

830

835

Da sorpresa Camilla, mas lhe nega
Rever a excelsa patria, e pelos Notos
As procellas a voz lhe dispersaram.

Ao despregar da rechinante vira,
Os Volscos todos á rainha os olhos
Convergem turbos. Ella não pressente

O ar, o estridor, a farpa, até que á cercea

775

Mama ferra-se a ponta e funda o sangue

[blocks in formation]

A haste ella a morrer saca; mas o ferro
Pregado ás costas fica-lhe entre os ossos.
Desmaia, baça a vista, exangue e fria;
Desbotam-lhe no rosto as frescas rosas.
A donzella, a expirar, dos seus cuidados

790

A' confidente e mãi querida falla:

793

« Mais, Acca irmã, não posso; ao golpe acerbo

Falleço, tudo se me ennoita em roda.

Já, leva de Camilla o final termo:

Turno succeda-me e repilla os Teucros.

Adeus, adeus. » E então largando as redeas,

800

Da sella cahe; gelada a morte aos poucos
Solve-lhe o corpo, languida a cabeça
E o collo pousa, demittindo as armas;
Geme e agastada a vida aos Manes baixa.
De chofre grita immensa atroa os astros;
Mais se encruece a pugna: em mó concorrem
Teucros, Tyrrhenos e de Evandro as alas.

805

At Triviæ custos jamdudum in montibus Opis
Alla sedet summis spectatque interrita pugnas;
Utque procul medio juvenum in clamore furentûm
Prospexit tristi multatam morte Camillam,
Ingemuitque deditque has imo pectore voces:
Heu! nimium, virgo, nimium crudele luisti
Supplicium, Teucros conata lacessere bello!
Nec tibi desertæ in dumis coluisse Dianam

840

Profuit, aut nostras humero gessisse pharetras.

Non tamen indecorem tua te regina reliquit

845

Extremâ jam in morte, neque hoc sine nomine letum

Per gentes erit, aut famam patieris inultæ ;

Nam quicumque tuum violavit vulnere corpus,

Morte luet meritâ. Fuit ingens monte sub alto
Regis Dercenni terreno ex aggere bustum
Antiqui Laurentis opacâque ilice tectum :
Hic dea se primùm rapido pulcherrima nisu
Sistit et Aruntem tumulo speculatur ab alto;
Ut vidit fulgentem armis ac vana tumentem :
Cur, inquit, diversus abis? huc dirige gressum,
Huc periture veni; çapias ut digna Camillæ
Præmia. Tune etiam telis moriere Dianæ?
Dixit, et auratâ volucrem Threis a sagittam
Deprompsit pharetra, cornuque infensa tetendit
Et duxit longe, donec curvata coirent

Inter se capita, et manibus jam tangeret æquis,
Læva aciem ferri, dextrâ nervoque papillam.
Extemplo teli stridorem aurasque sonantes
Audiit unà Aruns hæsitque in corpore ferrum:
Illum exspirantem socii atque extrema gementem
Obliti ignoto camporum in pulvere linquunt;
Opis ad æthereum pennis aufertur Olympum.

Prima fugit, dominâ amissâ, levis ala Camillæ ;
Turbati fugiunt Rutuli, fugit acer Atinas;
Disjectique duces desolatique manipli
Tuta petunt et equis aversi ad monia tendunt.
Nec quisquam instantes Teucros letumque ferentes
Sustentare valet telis aut sistere contra :

Sed laxos referunt humeris languentibus arcus;

850

855

860

865

870

Quadrupedumque putrem cursu quatit ungula campum. 875

Mas por Diana, ha muito em celso monte
Espreita Opis impavida as pelejas,
E avistando entre os jovens clamorosos
Ao passamento a victima rendida,
Exclamou suspirosa: «Ai! triste virgem!
De encarares o Phrygio atroz castigo!
Honrar a Trivia por desertas brenbas
Nem hombrear valeu-te aljavas nossas.
Porem tua rainha em tal affronta

810

815

Não sem lustre ou renome te abandona,
Nem morrerás inulta: as justas penas,

Quemquer que seja o temerario, pague-as. »

De um teso ás faldas, sob azinha opaca,

820

Do Lacio rei Dercenno havia antigo

De terreo acervo o mausoléo : parando

O impeto alli, do combro a nympha bella

Pesquiza Arunte; a relumbrar tumente

Como o avistou: « Vem cá; porque te afastas?

825

Recebe de Camilla os dignos premios.

Que! vam manchar-se em ti de Phebe as armas? >>

E tirando, qual Thracia, do aureo coldre

Voluvel setla, infensa o corno atesa,

Encurva e puxa, até que ajunta as pontas,
Que toca a sestra mão no ferro agudo,
Na teta o nervo e a dextra: simultaneo
Sente Arunte o zunido e o ar sonoro

E o virote no corpo: em mortaes vascas
No ignito pó soluça; os seus o esquecem;
Opis libra-se, adeja á casa etherea.

Falta a rainha, a leve turma foge;

830

835

Fogem Rutulos, foge o mesmo Atinas;

Chefes e esquadras, por salvar-se, á pressa
Em confusão galopam destroçados.

840

Ninguem resiste aos sitibundos Phrygios
E a lethiferos dardos: mal sustentam

Os bambos arcos nos languentes hombros;
No trote o chão poento as patas batem.
Volve ás muralhas turbida caligem;

845

« ZurückWeiter »