Sic

ego delicias, et mollia carmina feci,
Strinxerit ut nomen fabula nulla meum.
Nec quisquam est adeo media de plebe maritus,

Ut dubius vitio sit pater ille meo.
Crede mihi, distant mores a carmine nostri.

Vita verecunda est, Musa jocosa mihi.
Magnaque pars operum mendax et ficta meorum,

Plus sibi permisit compositore suo. Nec liber indicium est animi: sed honesta voluptas

Plurima mulcendis auribus apta refert. Accius esset atrox: conviva Terentius esset:

Essent pugnaces, qui fera bella canunt.
Denique composui teneros non solus amores:

Composito pænas solus amores dedi.
Quid nisi cum multo Venerem confundere vino

Præcepit Lyrici Teïa Musa senis?
Lesbia quid docuit Sappho, nisi amare puellas?

Tuta tamen Sappho, tutus et ille fuit.
Nec tibi, Battiade, nocuit, quod sæpe legenti

Delicias versu fassus es ipse tuas.
Fabula jucundi nulla est sine amore Menandri;

Et solet hic pueris virginibusque legi.
Ilias ipsa quid est, nisi turpis adultera, de qua

Inter amatorem pugna virumque fuit?
Quid prius est illic flamma Chryseidos, aut quæ

Fecerit iratos rapta puella duces?
Aut quid Odyssea est, nisi foemina, propter amorem,

Dum vir abest, multis una petita procis?
Quis nisi Mæonides Venerem Martemque ligatos

Narrat in obsceno corpora prensa toro?
Unde nisi indicio magni sciremus Homeri,

Hospitis igne duas incaluisse deas?
Omne genus scripti gravitate tragedia vincit;

Hæc quoque materiam semper amoris habet.
Nam quid in Hippolyto est, nisi cæcæ flamma novercæ?

Nobilis est Canace fratris amore sui.
Quid? non Tantalides agitante Cupidine currus

Pisæam Phrygiis vexit eburnus equis?
Tingeret ut ferrum natorum sanguine mater,

Concitus a læso fecit amore dolor.
Fecit amor subitas volucres cum pellice rcgem,

Quæque suum luget nunc quoque mater Ityn.
Si non Æropen frater sceleratus amasset,

Aversos solis non legeremus equos:
Impia nec tragicos tetigisset Scylla cothurnos,

Ni patrium crinem desecuisset amor.
Qui legis Electran et egentem mentis Oresten,

Ægysti crimen Tyndaridosque legis.
Nam quid de tetrico referam domitore Chimæræ,

Quem letho fallax hospita pæne dedit?
Quid loquar Hermionen? quid te, Schoeneïa virgo,

Teque, Mycenæo Phoebas amata duci?
Quid Danaën, Danaique nurus, Matremque Lyæi?

Hæmonaque, et noctes quæ coïere duæ?
Quid generum Peliä? quid Thesea? quidve Pelasgum

lliacam tetigit qui rate primus humum? Huc lole, Pyrrhique parens, huc Herculis uxor,

Huc accedat Hylas, Iliadesque puer. Tempore deficiar, tragicos si persequar ignes,

Vixque meus capiet nomina nuda liber. Est et in obsconos deflexa tragedia risus,

Multaque præteriti verba pudoris habet.

Nec nocet auctori, mollem qui fecit Achillem,

Infregisse suis fortia facta modis.
Junxit Aristides Milesia crimina secum:

Pulsus Aristides nec tamen urbe sua.
Nec, qui descripsit corrumpi semina matrum,

Eubius, impuræ conditor historiæ;
Nec, qui composuit nuper Sybaritida, fugit:

Nec qui concubitus non tacuere suos.
Suntque ea doctorum monumentis mista virorum,

Muneribusque ducum publica facta patent.
Neve peregrinis tantum defendar ab armis;

Et Romanus habet multa jocosa liber. Utque suo Martem cecinit gravis Ennius ore,

Ennius ingenio maximus, arte rudis; Explicat ut causas rapidi Lucretius ignis,

Causarumque triplex vaticinatur opus; Sic sua lascivo cantata est sæpe Catullo

Fæmina, cui falsum Lesbia nomen erat. Nec contentus ea, multos vulgavit amores,

In quibus ipse suum fassus adulterium est. ' Par fuit exigui similisque licentia Calvi,

Detexit variis qui sua furta modis. Quid referam Ticidæ, quid Memmi carmen, apud quos

Rebus adest nomen, nominibusque pudor? Cinna quoque his comes est, Cinnaque procacior Anser,

Et leve Cornifici parque Catonis opus.
Et quorum libris modo dissimulata Perillæ

Nomine, nunc legitur dicta, Metelle, tuo.
Is quoque Phasiacas Argon qui duxit in undas,

Non potuit Veneris furta tacere suæ.
Nec minus Hortensi, nec sunt minus improba Servi

Carmina: quis dubitet nomina tanta sequi?
Vertit Aristiden Sisenna: nec obfuit alli

Historiae turpes inseruisse jocos.
Nec fuit opprobrio celebrasse Lycorida Gallo,

Sed linguam nimio non tenuisse mero.
Credere juranti durum putat esse Tibullus,

Sic etiam de se quod neget illa viro. Fallere custodem demum docuisse fatetur,

Seque sua miserum nunc ait arte premi. Sæpe velut gemmam dominæ signumve probaret,

Per causam meminit se tetigisse manum. Ulque refert, digitis sæpe est nutuque locutus,

Et tacitam mensæ duxit in orbe notam. Et quibus e succis abeat de corpore livor,

Impresso, fieri qui solet, ore, docet. Denique ab incauto nimium petit ille marito,

Se quoque uti servet, peccet ut illa minus. Scit cui latretur, cum solus obambulat ipse:

Cur toties clausas exscreet ante fores. Multaque dat furti talis præcepta, docetque

Qua nuptæ possint fallere ab arte viros. Nec fuit hoc illi fraudi, legiturque Tibullus,

Et placet: et jam te principe notus erat. Invenies eadem blandi præcepta Properti:

Districtus minima nec tamen ille nota est. His ego successi: quoniam præstantia candor

Nomina vivorum dissimulare jubet. Non timui, fateor, ne qua tot iere carinæ,

Naufraga, servatis omnibus, una foret. Sunt aliis scriptæ, quibus alea luditur, artes:

Hæc est ad nostros non leve crimen avos:

Quid valeant tali; quo possis plurima jactu

Figere, damnosos effugiasve canes:
Tessera quot numeros habeat: distante vocato,

Mittere quo deceat, quo dare missa modo:
Discolor ut recto grassetur limite miles,

Cum medius gemino calculus hoste perit:
Ut mage velle sequi sciat, et revocare priorem;

Ne tuto fugiens incomitatus eat.
Parva sedet ternis instructa tabella lapillis,

In qua vicisse est, continuasse suos.
Quique alii lusus, neque enim nunc persequar omnes,

Perdere, rem caram, tempora nostra solent. Ecce canit formas alius jactusque pilarum:

Hic artem nandi præcipit: ille trochi.
Composita est aliis fucandi cura coloris:

Hic epulis leges hospitioque dedit.
Alter humum, de qua fingantur pocula, monstrat,

Quæque, docet, liquido testa sit apta mero.
Talia fumosi luduntur mense decembris,

Quæ damno nulli composuisse fuit.
His ego deceptus, non tristia carmina feci;

Sed tristis nostros poena secuta jocos.
Denique nec video de tot scribentibus unum,

Quem sua perdiderit Musa: repertus ego. Quid si scripsissem mimos obscena jocantes,

Qui semper ficti crimen amoris habent? In quibus assidue cultus procedit adulter,

Verbaque dat stulto callida nupta viro. Nubilis hos virgo, matronaque, virque, puerque

Spectat, et ex magna parte Senatus adest. Nec satis incestis temerari vocibus aures: