Aut ubi terrenâ silices fornace soluti Concipiunt ignem liquidarum adspergine aquarum : Pectora sic intus clausas volventia flammas, Gutturaque usta sonant. Tamen illis Esone natus Obvius it. Vertêre truces venientis ad ora Terribiles vultus, præfixaque cornua ferro; Pulvereumque solum pede pulsavêre bisulco; Fumificisque locum mugitibus implevêre. Diriguêre metu Minya. Subit ille; nec ignes Sentit anhelatos, (tantum medicamina possunt) Pendulaque audaci mulcet palearia dextrâ : Suppositosque jugo pondus grave cogit aratri Ducere, et insuetum ferro proscindere campum. Mirantur Colchi: Minyæ clamoribus implent, Adjiciuntque animos. Galeâ tum sumit aënâ Vipereos dentes; et aratos spargit in agros. Semina mollit humus, valido prætincta veneno: Et crescunt, fiuntque sati nova corpora dentes. Et ubi visceribus gravidæ telluris imago Effecta est hominis, fœto consurgit in arvo: Quodque magis mirum, simul edita concutit arma. Quos ubi viderunt præacutæ cuspidis hastas In caput Hæmonii juvenis torquere paratos; Demisêre metu vultumque animumque Pelasgi. Ipsa quoque extimuit, quæ tutum fecerat illum: Utque peti juvenem tot vidit ab hostibus unum, Palluit; et subitò sine sanguine frigida sedit. Neve parùm valeant a se data gramina, carmen Auxiliare canit; secretasque advocat artes. Ille, gravem medios silicem jaculatus in hostes, A se depulsum Martem convertit in ipsos. Terrigenæ pereunt per mutua vulnera fratres;
Civilique cadunt acie. Gratantur Achivi: Victoremque tenent; avidisque amplexibus hærent. Pervigilem superest herbis sopire draconem; Qui cristâ linguisque tribus præsignis, et uncis Dentibus horrendus, custos erat arietis aurei. Hunc postquam sparsit Lethæi gramine succi; Verbaque ter dixit placidos facientia somnos, Quæ mare turbatum, quæ concita flumina sistant; Somnus in ignotos oculos subrepit: et auro Heros Esonius potitur: spolioque superbus, Muneris auctorem secum, spolia altera, portans, Victor Iölciacos tetigit cum conjuge portus.
Hæmoniæ matres pro gnatis dona receptis, Grandævique ferunt patres; congestaque flammâ Thura liquefiunt, inductaque cornibus aurum Victima vota cadit. Sed abest gratantibus Æson, Jam propior leto, fessusque senilibus annis. Cùm sic Esonides: O cui debere salutem Confiteor, conjux, quanquam mihi cuncta dedisti, Excessitque fidem meritorum summa tuorum ;
Si tamen hoc possunt: quid enim non carmina possint? Deme meis annis, et demptos adde parenti.'
Nec tenuit lacrymas. Mota est pietate rogantis: Dissimilemque animum subiit Eeta relictus.
Non tamen affectus tales confessa, Quod,' inquit, Excidit ore pio, conjux, scelus? ergo ego cuiquam
Posse tuæ videar spatium transcribere vitæ ?
Nec sinat hoc Hecate; nec tu petis æqua: sed isto, Quod petis, experiar majus dare munus, Iäson. Arte meâ soceri longum tentabimus ævum, Non annis revocare tuis. Modò diva triformis Adjuvet; et præsens ingentibus adnuat ausis.'
Æsonis effoetum proferri corpus ad aras
Jussit et in plenos resolutum carmine somnos, Exanimi similem, stratis porrexit in herbis.
Hinc procul Æsoniden, procul hinc jubet ire ministros : Et monet arcanis oculos removere profanos. Diffugiunt jussi. Sparsis Medea capillis
Bacchantûm ritu flagrantes circuit aras: Multifidasque faces in fossâ sanguinis atrâ Tingit: et intinctas geminis accendit in aris.
Terque senem flammâ, ter aquâ, ter sulfure lustrat. Interea validum posito medicamen aëno
Fervet; et exsultat; spumisque tumentibus albet. Illic Hæmoniâ radices valle resectas,
Seminaque, floresque, et succos incoquit acres. Adjicit extremo lapides Oriente petitos, Et, quas Oceani refluum mare lavit, arenas. Addit et exceptas Lunâ pernocte pruinas. His et mille aliis postquam sine nomine rebus Propositum instruxit mortari barbara munus ; Arenti ramo jampridem mitis olivæ
Omnia confundit; summisque immiscuit ima. Ecce vetus calido versatus stipes aëno
Fit viridis primò; nec longo tempore frondem
Induit; et subitò gravidis oneratur olivis. At quâcunque cavo spumas ejecit aëno Ignis, et in terram guttæ cecidêre calentes ;
Vernat humus: floresque, et mollia pabula surgunt. Quod simul ac vidit; stricto Medea recludit
veteremque exire cruorein
Quos postquam combibit Æson
Aut ore acceptos, aut vulnere; barba comæque Canitie positâ nigrum rapuêre colorem.
Pulsa fugit macies: abeunt pallorque situsque ; Adjectoque cavæ supplentur corpore venæ ; Membraque luxuriant. Eson miratur, et olim Antè quater denos hunc se reminiscitur annos.
FORMICE IN HOMINES MUTATE.
Eacus ingemuit; tristique ita voce locutus: 'Dira lues irâ populis Junonis iniquæ
Incidit, exosæ dictas a pellice terras.
Dum visum mortale malum, tantæque latebat
Causa nocens cladis; pugnatum est arte medendi.
Exitium superabat opem; quæ victa jacebat.
Principio cœlum spissâ caligine terras Pressit; et ignavos inclusit nubibus æstus. Dumque quater junctis implevit cornibus orbem Luna, quater plenum tenuata retexuit orbem ; Letiferis calidi spirârunt flatibus Austri. Constat et in fontes vitium venisse, lacusque; Milliaque incultos serpentûm multa per agros Errâsse; atque suis fluvios temerâsse venenis.
Strage canum primâ, volucrumque, oviumque, boumque, Inque feris subiti deprensa potentia morbi. Concidere infelix validos miratur arator
Inter opus tauros; medioque recumbere sulco.
Lanigeris gregibus, balatus dantibus ægros,
Sponte suâ lanæque cadunt, et corpora tabent.
Acer equus quondam, magnæque in pulvere famæ,
Degenerat palmas; veterumque oblitus honorum, Ad præsepe gemit, leto moriturus inerti.
Non aper irasci meminit; nec fidere cursu Cerva; nec armentis incurrere fortibus ursi:
Omnia languor habet: silvisque, agrisque, viisque Corpora fœda jacent: vitiantur odoribus auræ. Mira loquor: non illa canes, avidæque volucres, Non cani tetigêre lupi: dilapsa liquescunt; Afflatuque nocent; et agunt contagia latè.
Pervenit ad miseros damno graviore colonos Pestis, et in magnæ dominatur moenibus urbis. Viscera torrentur primò: flammæque latentis Indicium rubor est, et ductus anhelitus ægrè. Aspera lingua tumet; trepidisque arentia venis Ora patent: auræ que graves captantur hiatu. Non stratum, non ulla pati velamina possunt; Dura sed in terrâ ponunt præcordia: nec fit Corpus humo gelidum, sed humus de corpore fervet. Nec moderator adest: inque ipsos sæva medentes Erumpit clades; obsuntque auctoribus artes. Quò propior quisque est, servitque fideliùs ægro; In partem leti citiùs venit. Utque salutis Spes abiit; finemque vident in funere morbi; Indulgent animis: et nulla, quid utile, cura est: Utile enim nihil est. Passim, positoque pudore, Fontibus, et fluviis, puteisque capacibus hærent: Nec priùs est exstincta sitis, quàm vita, bibendo. Inde graves multi nequeunt consurgere; et ipsis Immoriuntur aquis: alius tamen haurit et illas. Tantaque sunt miseris invisi tædia lecti; Prosiliunt: aut, si prohibent consistere vires, Corpora devolvunt in humum, fugiuntque penates Quisque suos: sua cuique domus funesta videtur. Et quia causa latet, locus est in crimine.
« ZurückWeiter » |