Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

200

Pace fores obdo, ne qua discedere possit :
Caesareoque diu nomine clausus ero."
Dixit, et attollens oculos diversa tuentes,
Aspexit toto quicquid in orbe fuit.
Pax erat, et vestri, Germanice, causa triumphi,
Tradiderat famulas iam tibi Rhenus aquas.
Iane, face aeternos pacem pacisque ministros,
Neve suum, praesta, deserat auctor opus.

p. 142. 2

XXV.

AN AUTOBIOGRAPHY.

But he is weak, both man and boy
Hath been an idler in the land,

Contented if he might enjoy

The things which others understand.-WORDsworth.

The poet was the second son of an equestrian family, born at Sulmo B.C. 43.

10

ILLE ego qui fuerim, tenerorum lusor amorum,
Quem legis, ut noris, accipe posteritas.

149,132

Sulmo mihi patria est, gelidis uberrimus undis, 1076119
Milia qui novies distat ab Urbe decem.

Editus hinc ego sum, nec non ut tempora noris,
Quum cecidit fato consul uterque pari :
Si quid id est, usque a proavis vetus ordinis heres,
Non modo fortunae munere factus eques.
Nec stirps prima fui: genito sum fratre creatus,
Qui tribus ante quater mensibus ortus erat.
Lucifer amborum natalibus affuit idem :

Una celebrata est per duo liba dies.

Haec est armiferae festis de quinque Minervae,
Quae fieri pugna prima cruenta solet.

102 2

113

125

120

107 b

111

He was intended for the law, and for public life, but he could not express

himself in prose.

Protinus excolimur teneri, curaque parentis
Imus ad insignes Urbis ab arte viros.

111

Frater ad eloquium viridi tendebat ab aevo,
Fortia verbosi natus ad arma fori.

20

At mihi iam puero caelestia sacra placebant,
Inque suum furtim Musa trahebat opus.

106 3

Saepe pater dixit "Studium quid inutile temptas?
Maeonides nullas ipse reliquit opes."

Motus eram dictis, totoque Helicone relicto
Scribere conabar verba soluta modis.

125

123

Sponte sua carmen numeros veniebat ad aptos,
Et quod temptabam dicere, versus erat.

He lost his brother at the age of twenty. Soon after he entered on public life, but abjured senatorial rank.

30

40

Interea tacito passu labentibus annis

Liberior fratri sumpta mihique toga est,
Induiturque humeris cum lato purpura clavo,
Et studium nobis quod fuit ante, manet.
Iamque decem vitae frater geminaverat annos,
Quum perit, et coepi parte carere mei.
Cepimus et tenerae primos aetatis honores,
Deque viris quondam pars tribus una fui.
Curia restabat: clavi mensura coacta est:
Maius erat nostris viribus illud onus.

Nec patiens corpus, nec mens fuit apta labori,
Sollicitaeque fugax ambitionis eram.

Et petere Aoniae suadebant tuta sorores
Otia, iudicio semper amata meo.

113

107 d

107 c

119 b

124

106

132

140 1

He cultivated the friendship of the poets of his youth, and was in turn looked up to by his juniors.

50

Temporis illius colui fovique poetas,

Quotque aderant vates, rebar adesse deos.

Saepe suas volucres legit mihi grandior aevo,

Quaeque necet serpens, quae iuvet herba, Macer. 150
Saepe suos solitus recitare Propertius ignes,
Iure sodalicio qui mihi iunctus erat.

Ponticus heroo, Bassus quoque clarus iambis
Dulcia convictus membra fuere mei.
Et tenuit nostras numerosus Horatius aures,
Dum ferit Ausonia carmina culta iyra.
Virgilium vidi tantum : nec amara Tibullo
Tempus amicitiae fata dedere meae.
Successor fuit hic tibi, Galle: Propertius illi :
Quartus ab his serie temporis ipse fui.
Utque ego maiores, sic me coluere minores,
Notaque non tarde facta Thalia mea est.

106 I

116

130

153 2

His first poems, love songs. A general favourite, he was cautious in his love passages, and gave no cause for scandal.

60

Carmina quum primum populo iuvenilia legi,

Barba resecta mihi bisve semelve fuit.
Moverat ingenium totam cantata per Urbem
Nomine non vero dicta Corinna mihi.

107 a

Multa quidem scripsi: sed quae vitiosa putavi,

Emendaturis ignibus ipse dedi.

[cremavi,

Tunc quoque, quum fugerem, quaedam placitura
Iratus studio carminibusque meis.

Molle Cupidineis nec inexpugnabile telis

106 3

107 d

150

[igni,

Cor mihi, quodque levis causa moveret, erat.
Quum tamen hoc essem, minimoque accenderer
Nomine sub nostro fabula nulla fuit.

He was three times married, and had a married daughter, who had children of her own.

70

Paene mihi puero nec digna, nec utilis, uxor
Est data, quae tempus perbreve nupta fuit.
Illi successit, quamvis sine crimine, conjux,
Non tamen in nostro firma futura toro.
Ultima, quae mecum seros permansit in annos,
Sustinuit conjux exulis esse viri.

Filia me mea, bis prima fecunda juventa,

(Sed non ex uno conjuge,) fecit avum.

102 I

108 a

140

His father's and his mother's death lead him to protest that a blunder, not a crime, was the cause of his banishment.

80

90

Et jam complêrat genitor sua fata; novemque
Addiderat lustris altera lustra novem.

Non aliter flevi, quam me fleturus ademptum
Ille fuit. Matri proxima justa tuli.
Felices ambo, tempestiveque sepulti,

Ante diem poenae quod periere meae!
Me quoque felicem, quod non viventibus illis
Sum miser, et de me quod doluere nihil!
Si tamen exstinctis aliquid, nisi nomina, restat,
Et gracilis structos effugit umbra rogos;
Fama, parentales, si vos mea contigit, umbrae,
Et sunt in Stygio crimina nostra foro,

Scite, precor, causam (nec vos mihi fallere fas est)
Errorem jussae, non scelus, esse fugae.

138

106

140 3

At the age of fifty (see note) he was banished from Rome to Tomi, on the west coast of the Euxine: the cause of his exile he conceals.

Manibus hoc satis est. Ad vos studiosa revertor 107

Pectora, qui vitae quaeritis acta meae.

Jam mihi canities, pulsis melioribus annis,
Venerat, antiquas miscueratque comas:

125

[ocr errors]

Postque meos ortus Pisaea vinctus oliva
Abstulerat decies praemia victor equus;
Quum maris Euxini positos ad laeva Tomitas
Quaerere me laesi Principis ira jubet.

Causa meae, cunctis nimium quoque nota, ruinae
Indicio non est testificanda meo.

[centes ?

Quid referam comitumque nefas, famulosque no

[blocks in formation]

133

ΙΙΟ

Oblitusque mei ductaeque per otia vitae,
Insolita cepi temporis arma manu.
Totque tuli casus pelago terraque, quot inter
Occultum stellae conspicuumque polum.

Tacta mihi tandem longis erroribus acto
Iuncta pharetratis Sarmatis ora Getis.

121 B

107 d 111

106 I

In his banishment his consolation is poetry, and the reputation which

he already possesses.

Hic ego finitimis quamvis circumsoner armis,
Tristia, quo possum, carmine fata levo.

152

112

Quod quamvis nemo est, cuius referatur ad aures, 150

Sic tamen absumo decipioque diem.

Ergo quod vivo, durisque laboribus obsto,
Nec me sollicitae taedia lucis habent,

106 a

Gratia, Musa, tibi: nam tu solatia praebes,
Tu curae requies, tu medicina venis.

I 20

130

Tu dux et comes es tu nos abducis ab Histro,
In medioque mihi das Helicone locum.
Tu mihi, quod rarum est, vivo sublime dedisti
Nomen, ab exequiis quod dare fama solet.
Nec qui detrectat praesentia, Livor iniquo
Ullum de nostris dente momordit opus.

156 3

Nam tulerint magnos quum saecula nostra poetas, 152 I. 5
Non fuit ingenio fama maligna meo.

[illis 106 3

Quumque ego praeponam multos mihi, non minor

Dicor et in toto plurimus orbe legor.

Si quid habent igitur vatum praesagia veri,
Protinus ut moriar, non ero, terra, tuus.
Sive favore tuli, sive hanc ego carmine famam,
Iure tibi grates, candide lector, ago.

131

152 I. 5

« ZurückWeiter »