154 P. 23

Sed neque Persephone Cererem, nec filia matrem

Audit, et alternis nomen utrumque perit. Unaque, pastorem vidisset an arva colentem,

Vox erat, Hac gressus ecqua puella tulit?

Night falls, but she continues the search by torchlight. Iam color unus inest rebus, tenebrisque teguntur 60 Omnia ; iam vigiles conticuere canes.

Alta iacet vasti super ora Typhoëos Aetne,

Cuius anhelatis ignibus ardet humus.
Illic accendit geminas pro lampade pinus :

Hinc Cereris sacris nunc quoque taeda datur.

1076

111

105

Carried across the sea in a dragon-car, she comes to Eleusis, to the homestead of Celeus.

Est specus exesi structura pumicis asper,
Non homini regio, non adeunda ferae :

107 d Quo simulac venit, frenatos curribus angues

Jungit, et aequoreas sicca pererrat aquas.

Effugit et Syrtes, et te, Zanclaea Charybdi; 70 Et vos, Nisaei, naufraga monstra, canes;

Hadriacumque patens late, bimaremque Corinthum:

Sic venit ad portus, Attica terra, tuos.
Hic primum sedit gelido moestissima saxo.

Illud Cecropidae nunc quoque triste vocant.
Sub Iove duravit multis immota diebus,

120 Et lunae patiens, et pluvialis aquae. [Eleusin 132 Fors sua cuique loco est. Quod nunc Cerealis 107 c

Dicitur, hoc Celei rura fuere senis.

121 B

107

She meets the old man on his way home. Touched by her misery, he offers her shelter.

Ille domum glandes excussaque mora rubetis 123 80 Portat, et arsuris arida ligna focis. Filia parva duas redigebat rupe capellas,

121 C Et tener in cunis filius aeger erat. “Mater!” ait virgo,-mota est dea nomine matris,

“Quid facis in solis incomitata locis ?” Restitit et senior, quamvis onus urget, et orat

Tecta suae subeat quantulacumque casae.

154

90

Illa negat; simularat anum, mitraque capillos
Presserat; instanti talia dicta refert:

$ 1062

p. 148 “Sospes eas, semperque parens! mihi filia rapta est. 107

Heu ! melior quanto sors tua sorte mea est.” 118
Dixit, et, ut lacrimae, neque enim lacrimare deorum 127 b

Decidit in tepidos lucida gutta sinus. [est,
Flent pariter molles animis virgoque senexque: 116

E quibus haec iusti verba fuere senis :
“Sic tibi, quam raptam quereris, sit filia sospes,

Surge, nec exiguae despice tecta casae.”

149

She accepts the offer. The old man teils how his child is sick, and when she enters the house she finds that he is all but dead: but the breath of the goddess revives him.

[posses” Cui dea “ Duc !” inquit; “scisti, qua cogere 150 Seque levat saxo, subsequiturque senem.

123 Dux comiti narrat, quam sit sibi filius aeger, 100 Nec capiat somnos invigiletque malis.

111
Illa soporiferum, parvos initura penates,
Colligit agresti lene papaver humo.

(153 2
Dum legit, oblito fertur gustasse palato,
Longamque imprudens exsoluisse famem.

(vii. B. Quae quia principio posuit ieiunia noctis, 120

Tempus habent mystae sidera visa cibi.
Limen ut intravit, luctus videt omnia plena: 119 6

Iam spes in puero nulla salutis erat.
Matre salutata,- mater Metanira vocatur,-
Iungere dignata est os puerile suo.

106 1 Pallor abit, subitasque vident in corpore vires.

Tantus caelesti venit ab ore vigor.
Tota domus laeta est, hoc est, materque paterque

Nataque ; tres illi tota fuere domus.

I!O

During the night she takes the boy, and by mystic charms prepares to make him immortal, but his mother wakes, and, by her interference, spoils the charn.

Mox epulas ponunt, liquefacta coagula lacte 112

Pomaque et in ceris aurea mella suis.
Abstinet alma Ceres, somnique papavera causas 90

Dat tibi cum tepido lacte bibenda, puer.

Noctis erat medium, placidique silentia somni: 130

Triptolemum gremio sustulit illa suo,
Terque manu permulsit eum, tria carmina dixit,
Carmina mortali non referenda sono :

107 d Inque foco pueri corpus vivente favilla

Obruit, humanum purget ut ignis onus.
Excutitur somno stulte pia mater; et amens, [rapit.

“Quid facis?” exclamat; membraque ab igne
Cui dea, “Dum non es,” dixit, “scelerata fuisti: 153 2

“Irrita materno sunt mea dona metu.
“Iste quidem mortalis erit : sed primus arabit,

“Et seret, et culta praemia tollet humo."

130

123

Thence she wanders over the Ægean, and over East and West, till, at last, by the advice of Helice, she consults the all-seeing Sun, who tells her her daughter's fate.

Dixit, et egrediens nubem trahit, inque dracones

Transit, et alifero tollitur axe Ceres.
Sunion expositum Piraeaque tuta recessu 111

Linquit, et in dextrum quae iacet ora latus, P.133D.
Hinc init Aegaeum, quo Cycladas aspicit omnes,

Ioniumque rapax Icariumque legit :
Perque urbes Asiae longum petit Hellespontum,
Diversumque locis alta pererrat iter.

116 Quo feror? immensum est erratas dicere terras : 140 Praeteritus Cereri nullus in orbe locus.

107d Errat et in caelo, liquidique immunia ponti Adloquitur gelido proxima signa polo.

106 “Parrhasides stellae, namque omnia nosse potestis,

Aequoreas numquam quum subeatis aquas, . Persephonen natam miserae monstrate parenti !" 106 2

Dixerat. Huic Helice talia verba refert: “Crimine nox vacua est. Solem de virgine rapta 119 6

Consule, qui late facta diurna videt.

Sol aditus “ Quam quaeris," ait, “ne vana labores, 97 150 Nupta Iovis fratri tertia regna tenet.”

107

133

She makes her complaint to Jupiter, who tries to reconcile her to the loss ; but that failing, promises to restore her daughter, if she have not broken her fast.

Questa diu secum sic est adfata Tonantem,

Maximaque in vultu signa dolentis erant :
“Si memor es, de quo mihi sit Proserpina nata, 149

Dimidium curae debet habere tuae.
Orbe pererrato sola est iniuria facti

Cognita : commissi praemia raptor habet.
At neque Persephone digna est praedone marito, 119(a)

Nec gener hoc nobis more parandus erat. 107 d

Quid gravius victore Gyge captiva tulissem, B. 11. 160 Quam nunc te caeli sceptra tenente tuli?

Verum impune ferat, nos haec patiemur inultae :

Reddat, et emendet facta priora novis.” 154
Iuppiter hanc lenit, factumque excusat amore, 111

“Nec gener est nobis ille pudendus” ait.
“Non ego nobilior; posita est mihi regia caelo;

Possidet alter aquas ; alter inane chaos.
Sed si forte tibi non est mutabile pectus, 107

Statque semel iuncti rumpere vincla tori,

Hoc quoque temptemus, siquidem ieiuna remansit: 170 Si minus, inferni coniugis uxor erit.”

107 d

125

112

Mercury is sent to inquire, and reports that she has eaten three pome. granate seeds. Fupiter then allows that she shall be six months in every year with her mother.

Tartara iussus adit sumptis caducifer alis,

Speque redit citius visaque certa refert.
“Rapta tribus” dixit “solvit ieiunia granis,

Punica quae lento cortice poma tegunt.”
Haud secus indoluit, quam si modo rapta fuisset,

Maesta parens, longa vixque refecta mora est.
Atque ita “Nec nobis caelum est habitabile" dixit:107 d

“Taenaria recipi me quoque valle iube.”

Et factura fuit, pactus nisi Iuppiter esset, B. ill. 180 Bis tribus ut caelo mensibus illa foret. p. 142 2

Tum demum vultumque Ceres animumque recepit,
Imposuitque suae spicea serta comae :

106 a Largaque provenit cessatis messis in arvis,

Et vix congestas area cepit opes.

II.

ARIADNE'S LAMENT.
Madam, 'twas Ariadne passioning
For Theseus' perjury and unjust flight.

Two GENTLEMEN OF VERONA, IV. 4, 172.

ARGUMENT. ARIADNE tells the story of her first waking, to find herself abandoned by

Theseus and left on an unknown island, exposed to a host of dangers.--(HEROIDES, X.)

The story is beautifully told by Catullus, in the “ Epithalamium Pelei et Thetidos :" it also forms one of the episodes in Chaucer's “ Legende of Goode Women.”

107

I woke before it was day to find myself alone, no trace of my companions to be seen. In vain I felt and called for Theseus ; the echoes alone gave me answer.

QUAE legis, ex illo, Theseu, tibi litore mitto,

Unde tuam sine me vela tulere ratem:
In quo me somnusque meus male prodidit et tu,

Per facinus somnis insidiate meis.
Tempus erat, vitrea quo primum terra pruina 112

Spargitur et tectae fronde queruntur aves :
Incertum vigilans, a somno languida, movi 97

Thesea prensuras semisupina manus :
Nullus erat, referoque manus, iterumque retempto,

Perque torum moveo brachia : nullus erat.
Excussere metus somnum : conterrita surgo,

Membraque sunt viduo praecipitata toro.
Protinus adductis sonuerunt pectora palmis, 111

Utque erat e somno turbida, rapta coma est.
Luna fuit : specto, siquid nisi litora cernam;

Quod videant, oculi nil nisi litus habent. 150
Nunc huc, nunc illuc, et utroque sine ordine curro;

Alta puellares tardat arena pedes.
Interea toto clamanti litore “ Theseu !”

121
Reddebant nomen concava saxa tuum,
Et quoties ego te, toties locus ipse vocabat :

Ipse locus miserae ferre volebat opem. 1063

10

123

20