Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

XIV.

BRISEIS TO ACHILLES.

The fair Briseis, her whom from thy tent
He bore away.-HOMER. ILIAD, bk. IX.

(LORD DERBY.)

IN this pathetic epistle Briseis complains of the craven way in which Achilles has abandoned her, and appeals to be allowed to share his return. (HEROIDES, III.)

Why do you desert me? Is my love not worth having? I saw all my kindred slain before my eyes, but to be yours was full compensation.

ΙΟ

QUA merui culpa fieri tibi vilis, Achille ?
Quo levis a nobis tam cito fugit amor?
An miseros tristis fortuna tenaciter urget,
Nec venit inceptis mollior hora meis?
Diruta marte tuo Lyrnesia moenia vidi,

Et fueram patriae pars ego magna meae.
Vidi consortes pariter generisque necisque

Tres cecidisse: tribus, quae mihi, mater erat.
Vidi, quantus erat, fusum tellure cruenta,

Pectora iactantem sanguinolenta virum.
Tot tamen amissis te compensavimus unum:
Tu dominus, tu vir, tu mihi frater eras.
Tu mihi, iuratus per numina matris aquosae,
Utile dicebas ipse fuisse capi...
Scilicet ut, quamvis veniam dotata, repellas,
Et mecum fugias, quae tibi dantur, opes.

111

106 3

112

127 1076

p.137,D

152,I 5

It is said that you are going to sail away. It would not be a heavy addition to your freight to take me too, as a captive, not as a wife.

20

Quin etiam fama est, quum crastina fulserit Eos,
Te dare nubiferis lintea velle Notis;
Quod scelus ut pavidas miserae mihi contigit aures,
Sanguinis atque animi pectus inane fuit.

S107,

15211.1

119 I

138,

Ibis, et... o miseram... cui me, violente, relinquis? 107

Quis mihi desertae mite levamen erit?

Devorer ante, precor, subito telluris hiatu,

Aut rutilo missi fulminis igne cremer,

154

30

Quam sine me Phthiis canescant aequora remis,
Et videam puppes ire relicta tuas.

Si tibi iam reditusque placent patriique Penates,
Non ego sum classi sarcina magna tuae.
Victorem captiva sequar, non nupta maritum :
Est mihi, quae lanas molliat, apta manus.

[blocks in formation]

Let the noblest of Greek matrons be your wife if I may only live in the house. I could put up even with ill-treatment from her to be near you.

40

Inter Achaeïadas longe pulcherrima matres
In thalamos coniux ibit eatque tuos,

Digna nurus socero, Iovis Aeginaeque nepote,
Cuique senex Nereus prosocer esse velit :
Nos humiles famulaeque tuae data pensa trahemus,
Et minuent plenas stamina nostra colos.
Exagitet ne me tantum tua, deprecor, uxor,

Quae mihi nescio quo non erit aequa modo,
Neve meos coram scindi patiare capillos,

Et leviter dicas "haec quoque nostra fuit."
Vel patiare licet, dum ne contempta relinquar:
Hic mihi vae miserae concutit ossa metus.

119

150

p. 142, 2

154

107

Why do you hang back from the war? Agamemnon rues his haste, and all Greece prays for your help. Let my added prayers turn the scale.

50

Quid tamen exspectas? Agamemnona paenitet irae, 134

Et iacet ante tuos Graecia maesta pedes.

Vince animos iramque tuam, qui cetera vincis.
Quid lacerat Danaas impiger Hector opes?
Arma cape, Aeacide, sed me tamen ante recepta, 125
Et preme turbatos Marte favente viros.

Propter me mota est, propter me desinat ira:
Simque ego tristitiae causa modusque tuae.
Nec tibi turpe puta precibus succumbere nostris; 106 4
Coniugis Oenides versus in arma prece est.
Res audita mihi, nota est tibi: fratribus orba
Devovit nati spemque caputque parens.
Bellum erat: ille ferox positis secessit ab armis,
Et patriae rigida mente negavit opem.

Sola virum coniux flexit. Felicior illa!

At mea pro nullo pondere verba cadunt.

107 d

106 3

I will get sent as envoy from the Greeks: old memories must bend you.

60

Sed tibi pro tutis insignia facta placebant,
Partaque bellando gloria dulcis erat.

141 4

An tantum, dum me caperes, fera bella probabas, 152.
Cumque mea patria laus tua victa iacet?

III. I

70

Di melius! validoque, precor, vibrata lacerto
Transeat Hectoreum Pelias hasta latus!
Mittite me, Danai: dominum legata rogabo,
Multaque mandatis oscula mixta feram. [Ulixes,
Plus ego quam Phoenix, plus quam facundus
Plus ego quam Teucri... credite!... frater agam.
Est aliquid, collum solitis tetigisse lacertis,
Praesentique oculos admonuisse sinu.

Sis licet immitis, matrisque ferocior undis,
Ut taceam, lacrimis comminuere meis.

140 I

152 I. 5

Do rescue me; or, if you are tired of me, let your own sword slay me. But rather show to me the same generosity that you would show to an enemy, and spare my life.

[merged small][ocr errors]

Nunc, quoque... sic omnes Peleus pater impleat
Sic eat auspiciis Pyrrhus ad arma tuis!... [annos,
Respice sollicitam Briseida, fortis Achille,

Nec miseram lenta ferreus ure mora.
Aut, si versus amor tuus est in taedia nostri,
Quam sine te cogis vivere, coge mori.
Utque facis, coges: abiit corpusque colorque;
Sustinet hoc animae spes tamen una tui:
Qua si destituor, repetam fratresque virumque,
Nec tibi magnificum femina iussa mori.
Cur autem iubeas? Stricto pete corpora ferro:
Est mihi, qui fosso pectore sanguis eat.
Me petat ille tuus, qui, si dea passa fuisset,
Ensis in Atridae pectus iturus erat.
Ah! potius serves nostram, tua munera, vitam.
Quod dederas hosti victor, amica rogo.
Perdere quos melius possis, Neptunia praebent
Pergama materiam caedis ab hoste pete.

132 a

119 1

p.141, IX.

XV.

THE STORY OF EVANDER.

Το

At length they come

poor Evander's lowly home.-CONINGTON'S AEneid.

And he slew Cacus in a cave of stoon.-CHAUCER, MONK's Tale.

ARGUMENT.

EVANDER, a king of Arcadia, being banished from his own country, comes with his mother, Carmentis, to Latium, and settles on the Palatine. There he entertains Hercules on his return from Spain. Cacus, a freebooter on a neighbouring hill (the Aventine), steals Hercules' cattle, and meets with fit punishment.--(FASTI, I. 461, foll.)

Compare with this the account in LIVY i. 7, which connects the story with some later Roman customs.

ΙΟ

Carmentis shares with her son the exile which she had foretold.

PROXIMA prospiciet Tithono Aurora relicto
Arcadiae sacrum pontificale deae.

Te quoque lux eadem, Turni soror, aede recepit,
Hic ubi Virginea Campus obitur aqua.

125

Unde petam causas horum moremque sacrorum? p.141,ix.
Dirigat in medio quis mea vela freto?

Ipsa mone, quae nomen habes a carmine ductum,
Propositoque fave, ne tuus erret honor.

Orta prior luna...de se si creditur ipsi...

A magno tellus Arcade nomen habet.

106 3

Sp. 148

Eb.c

Hic fuit Euander, qui quamquam clarus utroque, 116
Nobilior sacrae sanguine matris erat,

Quae simul aetherios animo conceperat ignes,
Ore dabat pleno carmina vera dei.
Dixerat haec nato motus instare sibique,
Multaque praeterea, tempore nacta fidem.
Nam iuvenis nimium vera cum matre fugatus
Deserit Arcadiam Parrhasiumque larem.

106 a

She comforts her son in his flight by the remembrance that it is fate, and no fault of his, that banishes him, and by the example of others who have shared the same lot.

66

Cui genetrix flenti "Fortuna viriliter" inquit,
20 Siste, precor,
lacrimas!...ista ferenda tibi est.
Sic erat in fatis: nec te tua culpa fugavit,
Sed deus; offenso pulsus es urbe deo.
Non meriti poenam pateris, sed numinis iram;
Est aliquid magnis crimen abesse malis.
Conscia mens ut cuique sua est, ita concipit intra
Pectora pro facto spemque metumque suo.
Nec tamen ut primus maere mala talia passus ;
Obruit ingentes ista procella viros.

30

Passus idem est Tyriis qui quondam pulsus ab oris
Cadmus in Aonia constitit exul humo.
Passus idem Tydeus et idem Pagasaeus Iason,
Et quos praeterea longa referre mora est.
Omne solum forti patria est, ut piscibus aequor,
Ut volucri, vacuo quicquid in orbe patet.
Nec fera tempestas toto tamen horret in anno,
Et tibi...crede mihi!...tempora veris erunt."

106 2

107 d

123

107 ¿

140

107

They reach together the mouth of the Tiber, and Carmentis greets their new home, and prophesies its future greatness.

Vocibus Euander firmata mente parentis
Nave secat fluctus, Hesperiamque tenet.

125

112

40

Iamque fatem doctae monitu Carmentis in amnem
Egerat, et Tuscis obvius ibat aquis.

106 a

106 I

50

Fluminis illa latus, cui sunt vada iuncta Terenti,
Aspicit et sparsas per loca sola casas.
Utque erat, immissis puppem stetit ante capillis,
Continuitque manum torva regentis iter;
Et procul in dextram tendens sua brachia ripam
Pinea non sano ter pede texta ferit;
Neve daret saltum properans insistere terrae,
Vix est Euandri vixque retenta manu.

"Di" que "petitorum" dixit "salvete locorum,
Tuque novos caelo terra datura deos,

115

JP. 147,
D.h.

106 a

Fluminaque et fontes, quibus utitur hospita tellus, 119
Et nemorum nymphae Naiadumque chori!

« ZurückWeiter »