38 30 98 Ausus es ante oculos adducta pellice nostros Tam bene compositum sollicitare torum? p. 141, Thesea culpabas, fallacemque ipse vocabas : ix. 5 Iudicio peccas turpius ipse tuo. 118 Ne toties falli digna fuisse puter. Consortem culpae gaudeat esse suae. 107 Quid tamen hoc refert ? vitio tibi gratior ipso est. 111 Quid facis ? amplexus inquinat illa tuos. Coniugis; adsuevi semper amare virum. Me tua : at hic laudi est, ille pudendus amor. 108 Quod flammas nobis fassus es ipse tuas.(nocebat, Diceris, et patria raptus ab igne manu. Hei mihi, pro caelo qualia dona fero !”. 40 Bacchus hears her complaint and prayer, and exalts her to the heavens. Dixerat: audibat iamdudumi verba querentis Liber, ut a tergo forte secutus erat. Occupat amplexu, lacrimasque per oscula siccat, 50 Et “ Pariter caeli summa petamus ” ait. 139, 66 Tu mihi iuncta toro mihi iuncta vocabula sumes: Nam tibi mutatae Libera nomen erit. 107c Volcanus Veneri quam dedit, illa tibi.” [ignes : Aurea per stellas nunc micat illa novem. THE WIFE'S MISTAKE. ARGUMENT. resting in the heat of the day in a shady covert, has been heard to call a maiden, Aura, to his side. She spies on her husband's niovements and finds out the mistake. Cephalus hears her moving in the under wood and hurls his hunting-spear in the direction of the noise, thus innocently killing his own wife.—(DE ARTE AMAT. III. 687 foll.) The story is also told in the “Metamorphoses" (see STORIES FROM OviD, XVII.). Cephalus' retreat, where, heated with the chase, he calls for the gentle breeze to come to his refreshment. Est prope purpureos colles florentis Hymetti Fons sacer et viridi caespite mollis humus: 111 Ros maris et lauri nigraque myrtus olent; Nec tenues cytisi cultaque pinus abest. Tot generum frondes herbaque summa tremit; Grata quies Cephalo: famulis canibusque relictis 106 3 10 Lassus in hac iuvenis saepe resedit humo, “Quae” que “meos releves aestus,” cantare solebat 150 “Accipienda sinu, mobilis aura, veni.” His wife is told of it and fears a rival, and faints away in sudden grief. Wild with excitement, she rushes along the lanes till she comes near the spring. Coniugis ad timidas aliquis male sedulus aures Auditos memori detulit ore sonos. Excidit, et subito muta dolore fuit. Pallescunt frondes, quas nova laesit hiemps, Cornaque adhuc nostris non satis apta cibis. 1063 Rumpit, et indignas sauciat ungue genas. 112 . 20 Nęc mora, per medias passis furibunda capillis 115 Evolat, ut thyrso concita Baccha, vias. Ipsa nemus tacito clam pede fortis init. Procri? quis attoniti pectoris ardor erat? Iam iam venturam, quaecumque erat Aura, putabas 30 Scilicet, atque oculis probra videnda tuis. 107 d Nunc venisse piget, neque enim deprendere velles, p.141, ix Nunc iuvat; incertus pectora versat amor. Et quia amans semper, quod timet, esse putat. Pulsantur trepidi corde micante sinus. Inque pari spatio vesper et ortus erant : Et “ Zephyri molles auraque” dixit “ades !” When Procris heard her mistake, she hurried forward to her husband's embrace, but he, with a hunter's eagerness, shot his spear into the bush and killed his wife. Ut patuit miserae iucundus nominis error, 1062 Et mens et rediit verus in ora color. Movit, in amplexus uxor itura viri. Corripit, in dextra tela fuere manu. Quid facis, infelix ? non est fera, supprime tela ! 50 Me miserum ! iaculo fixa puella tuo est. 138 “Hei mihi!” conclamat “fixisti pectus amicum : Hic locus a Cephalo vulnera semper habet. Hoc faciet positae te mihi, terra, levem. Labor, io, cara lumina conde manu !" Excipitur miseri spiritus ore viri. 107 All unawares, dise Lost, ii. 932. Ten thousand fathom deep.-MILTON, PARADISE LOST, 11. 932. ARGUMENT. DAEDALUS, in order to escape from Crete, made wings for himself and his son. He came off safe, but his son, soaring too high, melted the wax that bound the wings to his shoulders, and fell into the sea.-(DE ARTE AMAT. II. 21 foll.) 107c Daedalus appeals to Minos to let him return home, but Minos refuses. DAEDALUS ut clausit conceptum crimine matris 114 Semibovemque virum semivirumque bovem, Accipiat cineres terra paterna meos. Vivere non potui, da mihi posse mori. 106 3 Dixerat haec. Sed et haec et multo plura licebat 118 10 Dicere : regressus non dabat ille viro. 112 140 Daedalus sets his brains to work, and, with a prayer to Jupiter to pardon his presumption, prepares wings for his son and himself. Quod simul et sensit, “nunc, nunc, o Daedale," . “Materiam, qua sis ingeniosus, habes. [dixit 150 Possidet et terras, et possidet aequora Minos: Nec tellus nostrae, nec patet unda fugae. 1062 Restat iter caeli, caelo temptabimus ire; 121 A Da veniam coepto, Iupiter alte, meo : 106 3 Non ego sidereas affecto tangere sedes ; Qua fugiam dominum, nulla, nisi ista, via est. 150 Per Styga detur iter, Stygias transnabimus undas. 154 20 Sint mihi naturae iura novanda meae..." [quam Ingenium mala saepe movent. Quis crederet um Aërias hominem carpere posse vias ? Remigium volucrum disponit in ordine pinnas, Et leve per lini vincula nectit opus, Finitusque novae iam labor artis erat. 112 128 107 d He gives Icarus his instructions : he is not to soar too high, because of the heat, nor to fly too low, lest his wings should become wet and heavy. Tractabat ceramque puer pinnasque renidens, Nescius haec humeris arma parata suis. Cui pater “his" inquit “patria est adeunda carinis, 30 Hac nobis Minos effugiendus ope. 143 Aëra non potuit Minos, alia omnia clausit; Quem licet, inventis aëra rumpe meis. Ensiger Orion aspiciendus erit : 140.125 a Nam sive aetherias vicino sole per auras 110 Ibimus, impatiens cera caloris erit: 132 Sive humiles propiore freto iactabimus alas, 40 Mobilis aequoreis pinna madescet aquis. Inter utrumque vola. Ventos quoque, nate, timeto, Quaque ferent aurae, vela secunda dato.” Erudit infirmas ut sua mater aves. Perque novum timide corpora librat iter. They start successfully, but the presumptuous youth leaves his father's side and soars above him. The wax melts, his wings fall off, and he is frecipitated into the sea which stilı retains his name. Iamque volaturus parvo dedit oscula nato, Nec patriae lacrimas continuere genae. Monte minor collis, campis erat altior aequis : 50 Hinc data sunt miserae corpora bina fugae. Et movet ipse suas, et nati respicit alas Daedalus, et cursus sustinet usque suos. Icarus audaci fortius arte volat. 124 a |