Tijdschrift voor Nederlandsche taal-en letterkunde, Bände 12-13

Cover
E. J. Brill, 1893

Im Buch

Ausgewählte Seiten

Andere Ausgaben - Alle anzeigen

Häufige Begriffe und Wortgruppen

Beliebte Passagen

Seite 106 - ... exit ab imo rivus aquae Lethes, per quem cum murmure labens invitat somnos crepitantibus unda lapillis. ante fores antri fecunda papavera florent innumeraeque herbae, quarum de lacte soporem Nox legit et spargit per opacas umida terras.
Seite 105 - Est prope Cimmerios longo spelunca recessu, mons cavus, ignavi domus et penetralia Somni, quo numquam radiis oriens mediusve cadensve Phoebus adire potest : nebulae caligine mixtae 595 exhalantur humo dubiaeque crepuscula lucis.
Seite 107 - Quo simul intravit manibusque obstantia virgo Somnia dimovit, vestis fulgore reluxit Sacra domus, tardaque deus gravitate iacentes Vix oculos tollens iterumque iterumque relabens Summaque percutiens nutanti pectora mento Excussit tandem sibi se cubitoque levatus, Quid veniat (cognovit enim), scitatur...
Seite 17 - Nunc si filiam locassim meam tibi, in mentem venit Te bovem esse et me esse asellum: ubi tecum coniunctus siem, Ubi onus nequeam ferre pari ter, iaceam ego asinus in luto; Tu me bos magis haud respicias, gnatus quasi numquam siem.
Seite 106 - ... at medio torus est ebeno sublimis in antro. plumeus, unicolor, pullo velamine tectus, quo cubat ipse deus, membris languore solutis.
Seite 106 - Phoebus adire potest : nebulae caligine mixtae exhalantur humo dubiaeque crepuscula lucis. non vigil ales ibi cristati cantibus oris evocat Auroram, nee voce silentia rumpunt sollicitive canes canibusve sagacior anser ; non fera, non pecudes, non moti flamine rami humanaeve sonum reddunt convicia linguae.
Seite 107 - ... plumeus, unicolor, pullo velamine tectus, quo cubat ipse deus membris languore solutis. hunc circa passim varias imitantia formas somnia vana iacent totidem, quot messis aristas, silva gerit frondes, eiectas litus harenas.
Seite 281 - Et dum pius verbi Dei praedicator iter agebat, pervenit in confinio Fresonum et Daenorum ad quandam insulam, quae a quodam deo suo Fositae ab accolis terrae Fositesland appellabatur, quia in ea eiusdem dei fana fuere constructa. Qui locus a paganis in tanta veneratione habebatur, ut nihil in ea vel animalium ibi pascentium vel aliarum quarumlibet rerum quisquam gentilium tangere audebat nec etiam a fonte, qui ibi ebulliebat, aquam haurire nisi tacens praesummebat.
Seite 15 - Die selue worst stal ende nam Tybeert die cater die wart gram Aldus hi sine tale began Ende spranc midden in den rinc 110...
Seite 60 - ... er nootzaeckelijck door d'ongelijckheit der beide talen, en heuren ongelijcken aert en eigenschappen, en het verschil van namen en woorden, die tekens der betekende zaecken zijn, gespilt worden en verloren gaen, oock zelf aen bloemen en geuren van welsprekentheit ; behalve dat dicht en ondicht, of vaers en onvaers onderling verschillen, gelijck trompetklanck en bloote stem, en het vaers een stem, door een drieboghtige trompet krachtigh uitgewrongen, gelijck is.

Bibliografische Informationen