Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

Quem plus illa oculis suis amabat :
Nam mellitus erat, suamque nôrat
Ipsam tam bene, quam puella matrem :
Nec sese a gremio illius movebat;
Sed circumsiliens modo huc, modo illuc,
Ad solam dominam usque pipilabat.
Qui nunc it, per iter tenebricosum,
Illuc, unde negant redire quemquam.
At vobis male sit, malæ tenebræ
Orci, quæ omnia bella devoratis!
Tam bellum mihi passerem abstulistis!
O factum male! O miselle passer!
Tuâ nunc operâ meæ puellæ
Flendo turgiduli rubent ocelli.

5

10

15

CARMEN IV.

Dedicatio Phaseli.

Phaselus ille, quem videtis, hospites,
Ait fuisse navium celerrimus,
Neque ullius natantis impetum trabis
Nequîsse præterire, sive palmulis
Opus foret volare, sive linteo.
Et hoc negat minacis Adriatici
Negare litus, insulasve Cycladas,

5

Rhodumve nobilem, horridamve Thraciam,
Propontida, trucemve Ponticum sinum;
Ubi iste, post phaselus, antea fuit
Comata silva: nam, Cytorio in jugo,
Loquente sæpe sibilum edidit comâ.
Amastri Pontica, et Cytore buxifer,
Tibi hæc fuisse et esse cognitissima
Ait phaselus: ultimâ ex origine
Tuo stetisse dicit in cacumine,
Tuo imbuisse palmulas in æquore,
Et inde tot per impotentia freta
Herum tulisse; læva, sive dextera
Vocaret aura, sive utrumque Jupiter
Simul secundus incidisset in pedem;
Neque ulla vota litoralibus Diis

Sibi esse facta, cum veniret a mare
Novissimo hunc ad usque limpidum lacum.
Sed hæc prius fuêre: nunc recondita
Senet quiete, seque dedicat tibi,
Gemelle Castor, et gemelle Castoris.

CARMEN V.

Ad Lesbiam.

Vivamus, mea Lesbia, atque amemus;
Rumoresque senum severiorum

[blocks in formation]

Omnes unius æstimemus assis.
Soles occidere et redire possunt :
Nobis, cum semel occidit brevis lux,
Nox est perpetua una dormienda.

Da mî basia mille, deinde centum :
Dein mille altera, dein secunda centum,
Dein usque altera mille, deinde centum :
Dein, cum millia multa fecerimus,
Conturbabimus illa, ne sciamus,
Aut ne quis malus invidere possit,
Cum tantum sciat esse basiorum.

5

10

CARMEN VI.

Ad Lesbiam.

Quæris, quot mihi basiationes

Tuæ, Lesbia, sint satis superque ?
Quam magnus numerus Libyssæ arenæ

Laserpiciferis jacet Cyrenis,

Oraclum Jovis inter æstuosi

Et Batti veteris sacrum sepulcrum ;

Aut quam sidera multa, cum tacet nox,
Furtivos hominum vident amores;

Tam te basia multa basiare,

5

Vesano satis et super Catullo est,

10

Quæ nec pernumerare curiosi
Possint, nec mala fascinare lingua.

CARMEN VII.

Ad Verannium.

Veranni, omnibus e meis amicis
Antistans mihi millibus trecentis,

Venistine domum ad tuos Penates,

Fratresque unanimos, anumque matrem ?
Venisti. O mihi nuntii beati !

Visam te incolumem; audiamque Iberûm
Narrantem loca, facta, nationes,
Ut mos est tuus; applicansque collum,
Jucundum os oculosque suaviabor.
O, quantum est hominum beatiorum!
Quid me lætius est, beatiusve?

5

10

CARMEN VIII.

De Varri Scorto.

Varrus me meus ad suos amores
Visum duxerat e foro otiosum;

Scortillum (ut mihi tum repente visum est`

Non sane illepidum, nec invenustum.
Huc ut venimus, incidêre nobis
Sermones varii; in quibus, quid esset
Jam Bithynia, quomodo se haberet,
Et quonam mihi profuisset ære?
Respondi (id, quod erat) nihil neque ipsis
Nec prætoribus esse, nec cohorti,
Cur quisquam caput unctius referret;
Præsertim quibus esset irrumator
Prætor, nec faceret pili cohortem.
At certe tamen, inquiunt, quod illic
Natum dicitur esse, comparâsti

Ad lecticam homines. Ego, ut puellæ
Unum me facerem beatiorem,
Non, inquam, mihi tam fuit maligne,
Ut, provincia quod mala incidisset,
Non possem octo homines parare rectos.
At mî nullus erat neque hîc neque illic,
Fractum qui veteris pedem grabati
In collo sibi collocare posset.

Hîc illa, ut decuit cinædiorem,

Quæso, inquit, mihi, mi Catulle, paulum
Istos commoda; nam volo ad Serapin
Deferri. Mane, inquii puellæ :

Istud, quod modo dixeram me habere,
Fugit me ratio: meus sodalis

5

10

15

20

25

« ZurückWeiter »