Tunc quoque cæruleus vada per Neptunia Triton
Circumagebat iter liquidum, fluctusque sonoros,
Perfidaque Æolios interrogat agmina ventos,
'Unde hæc sæva bono pecoris data fata magistro?'
Quæcunque altisonis ullo de monte procellis
Horrida flabra volant, ruptæve cacumine rupis,
Ille rogat; miseri cuncta hæc tamen inscia fati.
Hippotadesque sagax cunctorum nomine tales
Reddidit ore sonos,- Nullius flamina venti
Nuper ab Æoliis sese effudere cavernis.'
Ridebant taciti tranquilla silentia ponti,
Et placido lapsu Panope centumque sorores
Æquora plana legunt stratamque æqualiter undam.
Perfida navis erat, crudeli dedita fato,
Quæ rimis accepit aquam, sacrumque repente
Mersit in ima caput, medioque sub æquore texit.
Proximus incessu senior tardissimus ibat
Camus, et hirsuta velatus veste; galerus
Carice factus erat, variis obscura figuris
Quem textura notat, quem circum vitta colori
Par, Hyacinthe, tuo, questus inscripte, cucurrit.
'Heu! mihi quis rapuit carissima pignora?' dixit.
Ultimus huc venit, rediitque hinc ultimus, undæ
Cui Galilæanæ custodia creditur; illi
Duplex clavis erat duplici formata metallo,
(Aurea portam aperit, subito quam ferrea claudit).
Tempora tum nitida quassans ornata tiara
Talia fatus erat tetricæ cum murmure vocis.
'Quam bene nunc pro te, si vertere fata liceret,
Quam bene nunc pro te, juvenum carissime, multos
Concessissem alios, stimulante cupidine ventris
Qui furtim ac tacite irrumpunt et ovilia scandunt ! 'Unica cura quibus pecorum fuit usque magistri
'Vi rapuisse epulas, avidique hausisse paratas,
Convivasque alios audaci pellere dextra.
'O cæci ventres, qui vix comprendere dextra
'Pastorale pedum, aut aliquid didicere, fideles
'Quod juvat atque decet pecorum præstare magistros ! Quid curant? quid curæ opus est? bene vivitur illis ; 'Et licet his, ubicunque libet, sub vindice nullo
Stridenti miserum stipula disperdere carmen. 'Interea pecudes languentia lumina volvunt, 'Tabescuntque fame, miseris quia pabula desunt;
'Sed ventis nebulisque tument, sensimque putrescunt
• Interius, sparguntque sui contagia morbi.
'Insuper et teneras vis quotidiana luporum
'Clam discerpit oves avidamque immergit in alvum.
'Machina sed gemino ad portas armata flagello
'Protinus his uno parat ictu accersere fatum.'
Nunc, Alphæe, tuos iterum convertere cursus
Incipe! nunc vox dira abiit, vox dira quievit,
Quæ fluvium terrore tuum retro ire coegit.
Tu quoque, pastoris Siculi modulamine quondam
Edita Musa, redi, nemorumque umbracla colores
Huc florum innumeros simul injectare jubeto.
Vos quoque nunc valles humiles, ubi florea Tempe
Et venti placidis resonant fluviique susurris,
Quarum haud sæpe sinus Cancri ferus attigit ardor.
Undique gemmantes oculos conferte, virenti
Nectareos quicunque bibunt in cespite succos;
Floribus et vernis totam depingite terram.
Huc rosa, jucundi quæ dicta est primula veris,
Quæ moritur, si spreta jacet, pulcherque hyacinthus;
Huc quoque cum niveis vaccinia nigra ligustris,
Huc quoque sylvarum cum garyophillide cana
Moschitæque rosæ violarum et amabile germen,
Atque periclymenos fulgenti ornatus amictu;
Paralysisque etiam, fulvo quæ tota metallo
Pallet, et in terram pendente cacumine vergit,
Et quicunque gerit tunicam flos luctibus aptam,
Conveniant, pariterque locum glomerentur in unum.
Huc, Amaranthe, veni, quem non borealia lædunt
Frigora, quem æstiferi non torrent brachia Cancri!
Huc, Narcisse, veni, lacrymis tua pocula replens
Suavibus! huc flores veniant, quoscunque vocavi,
Laurigerique tegant Lycidæ venerabile bustum.
Gaudia sic mœstis juvat interponere curis,
Solarique animos ficta sub imagine nostros;
Dum te fluctus agit, ventisque sonantia volvunt
Æquora vasta, trahuntque tuum retrahuntque cadaver. 180
Sive ultra æstiferis ferventes Hebridas undis,
(Hic tu forte lates rapido sub gurgite tectus,
Imaque monstriferi visis penetralia mundi,)
Sive remotus abes procul hinc, longumque soporem
Carpis, ubi sedem tenuit Bellerus avitam.
Pristina quem veterum celebrant mendacia vatum,
Mons ubi præsidio circumdatus undique spectat
Namancon, spectatque tuos, Bayona, recessus ;-
Ad patrias sedes precor o precor, Angele, rursus
Respice nunc miseros non aversatus amicos!
Vos quoque, delphines, juveni supponite tergum,
Perque plagas vasti vitreas portate profundi!
Nunc pecorum placidi fletus inhibete magistri.
Non periit letho Lycidas cessitve sepulchri
Legibus, æquorea jaceat licet obrutus unda.
Haud aliter Phobi se prævia stella profundum
Mergit in Hesperium, diversis rursus ab undis
Mane novo surgens, multo spectabilis auro,
Erigit illa caput primoque ardescit Eoo.
Sic Lycidas primum ima petit, dein ardua scandit,
Præside nempe illo, tumidi qui terga profundi
Haud secus ac siccam pedibus peragravit arenam,
Spumeaque intrepidis calcavit marmora plantis.
Hic alios inter sylvæ nemoralis honores,
Atque alios longe fluvios se nectare puro
Nunc pecorum placidi Lycidam lugere magistri
Absistunt; tu, littoreas dum carpis arenas,
(Hæc tibi in Elysiis durabunt præmia campis)
Semper eris quovis meliorque et faustior astro
Puppe periclosam trepida tranantibus undam.
Talia concinuit peregrinus carmina pastor Quercubus alticomis fluviorum et lenibus undis, Dum croceis Aurora rotis invecta redibat;
Mutabatque sonos relegens, orisque recursu
Dissimili tenuem variabat arundine ventum.
Jam sol majores umbras super alta tetendit
Culmina et Hesperiis post paulo absconditur undis.
Tandem iterum rediit viridemque remisit amictum ;
'Cras sylvas peragrare novas, nova pascua, cordi est.'
In /. 75 the English has end misprinted for tend.
1. 92 Qy. Jovis? but Jovæ is clearly printed.
1. 213, Now Lycidas the shepherds weep no more in the English.
|