Ceterum ut omnis a corde tuo penitus suspicionis scrupulus auferatur, omnem tibi securitatem quam pro salute persone, honoris ac terrarum tuarum salva honestate nostra expedire videris, faciemus. Martinus abbas monasterii Sancti Michaelis de Burgo dat Vitali, archiepiscopo Pisano, libras decem denariorum Pisanorum ex mandato dominorum cardinalium, pro expensis quas nuper idem archiepiscopus in eisdem legatis fecit. (Edider. MITTARELLI et COSTADONI, Annal. Camaldul., tom. IV, append., p. 564, no 354, ex chartul. S. Mich. Pisarum.) In nomine Patris et Filii et Spiritus sancti, amen. Ex hoc publico instrumento sit manifestum quod domnus Martinus, Dei gratia venerabilis abbas monasterii sancti Michaelis de Burgo pro ipso monasterio coram me Jacobo notario Rosciada et testibus infrascriptis representavit et dedit domino Ricovero camerario domini Vitalis Dei gratia Pisani archiepiscopi pro ipso domino archiepiscopo libras decem denariorum Pisanorum minuterum de imposita sibi facta ex mandato domini Jacobi Pilestrini (a) episcopi et domini Ottonis tituli sancti Nicholai in carcere Tulliano diaconi cardinalis, apostolice sedis legatorum, prout constare dicebat de mandato per manum Ildebrandini notarii Forrestani de sancto Miniato, occasione procurationum et expensarum factarum per dominum archiepiscopum supradictum in supradictis legatis aliisque prelatis nuper infortunio miserabili captis; de quibus se bene quietum et pagatum vocavit ab eo pro dicto monasterio, et ipsum monasterium et bona ipsius monasterii et ejus successores liberos et absolutos vocavit. Actum Pisis in ballatorio archiepiscopatus Pisani, presentibus Henrigo quondam Gritti et Jacobo sindico domini archiepiscopi et aliis testibus ad (a) Sic pro Penestrini. Pisis, 10 junii. hec rogatis, dominice incarnationis anno M. CC. XLII (1), indictione XIV, IV idus junii. Ego Jacobus Rosiada quondam Rainerii, domini Frederigi, Dei gratia invictissimi Romanorum imperatoris et regis Sicilie judex ordinarius atque notarius, suprascriptis interfui et hanc inde cartam rogatus scripsi et firmavi. Laterani 11 junii. Gregorius papa cardinalibus, archiepiscopis, episcopis, caeterisque praelatis in carcere imperatoris detentis litteras in modum consolationis mittit, conquerendo quod Gregorius de Romania galearum sufficientem numerum non paraverit, optatque ut circa tranquillitatem Ecclesiae et pacem orbis, sicut ipsi per suas litteras suaserunt, providere possit. (Edidit RAYNALD., Annal. eccles., ad ann. 1241, § LXVIII, e regest. Gregor., lib. XV, epist. 85.) Gregorius, etc., episcopo Penestrino, Othoni sancti Nicolai in carcere Tulliano diacono cardinali, Auxitano, Burdegalensi et Rothomagensi archiepiscopis, Neumasensi, Carcassonensi, Agathensi, Papiensi, Astensi, et Terdonensi episcopis, Cluniacensi, Cisterciensi, Clarevallensi, de Pietate Dei et Fiscanensi abbatibus, Gregorio de Romania subdiacono et capellano nostro, decanis, prepositis, ceterisque vinctis in Domino. Vix diebus istis de vobis aliqua potuisset contigisse prosperitas que si fuisset grata singulis vel acceptabilis universis, quin plures varia de ipsa dicerent et diversa sentirent. Consequens est igitur ut de adversitate lugubri que permissione divina vobis nuper accidisse dignoscitur, multiformis opinionis et tractatus materia juxta varietates affectuum apud aliquos habeatur, super quo nec admiratio vobis incumbere nec vestra debet turbari sinceritas aut (1) Ita secundum computationem Pisanam, dum ante vulgarem nostrum Incarnationis annum, ut jam saepe monuimus, novem mensibus septemque diebus Pisani praecursitarent. moveri constantia; cum licet ut scitis sic disposita sit humani natura generis quod cunctis sermo tribuitur et paucis animi sapientia indulgetur, sit nobis et intelligentium menti perspicuum quod vos Dei et apostolice sedis honorem ac salutem universalis Ecclesie necnon obedientie meritum sub qua omnium consistit summa virtutum, habendo pre oculis, de veniendo propere cum adjuncta vobis multitudine devotorum ad sinum matris Ecclesie omni diligentia desudastis, quanquam id fuisse postpositum digne possit et debeat deplorari quod G. de Romania informatus per litteras nostras de partis adverse potentia, tot cum potuerit juxta mandatum nostrum galeas non habuit quod hostium elisis insultibus transitus vester Christo previo ab omni discrimine fieret expeditus. Cum itaque, fratres venerabiles, vestrarum lucerna virtutum non sub modio lateat, sed super candelabrum coram omnibus relucescat, vos in contemptum vanitatem et falsas insanias obloquentium deducentes, ac respirantes in illo qui corde mitis et humilis circa suos afflictioni deditos affectum gerit continue pietatis, de nobis et fratribus nostris illam credulitatem geratis assidue quod etsi a vobis situ loci differamus et vinculis, sic tamen reddimur pene participes quod in suspiria sepe diffundimur et lacrymis multotiens madidamur; licet in eo nobis sicut et vobis consolatio multa proveniat quod de ineffabili clementia redemptoris fiduciam gerimus ut qui suo sanguine plantavit Ecclesiam et eam in altum per electorum suorum tribulationem sustulit, super ipsam benignitatis sue faciem per mundi latitudinem illustrabit, nobis interim et eisdem fratribus vos sicut compassionis affectibus sic et orationum subsidiis prosequentibus, ut pater misericordiarum et Deus totius consolationis vobis pro suo nomine patientibus captivitatis opprobrium, gloriose Virginis et beatorum apostolorum meritis se in miserationis affluentia tribuat gratiosum, detque nobis ut circa tranquillitatem Ecclesie et orbis pacem, juxta quod pie ac laudabiliter per vestras litteras suasistis, ita providere possimus ut post tristitie turbinem serenum letitie subsequi valeat et catholica fides que, prout ex literis et relatu fide dignorum accepimus, per incursum gentis horride ultra quam credi posset impetitur, ad majestatis superne gloriam et salutem fidelium inviolabiliter conservetur. Ceterum cum vos nobis in Christo charissimos geramus as sidue in visceribus charitatis ac vix diem preterire possimus quin statum vestrum nobis cum fletibus imaginaria visio representet, in vobis super eo admiratio locum non habeat quod nec scripta vel nuntium sinceritati vestre direximus, nec dolor vester fuit in aliquo provisionis nostre remedio mitigatus, presertim cum, sicut novit scrutator omnium, id non pretextu occupationis vel negligentie postpositum fuerit, sed ex eo potissime quia probabilis nobis timor inerat quod super hujusmodi visitationis debito nostrum desiderium sortiri nequiret effectum. Datum Laterani, XVIII kalendas julii, anno XV. Extant ibid. § LXXI aliae Gregorii litterae eisdem captivis directae sub forma consolationis potius quam efficacis subsidii, cum nullam pacis ineundae spem exhibeant. Datum Laterani, II kalendas augusti, anno XV. Laterani, 19 junii. Gregorius papa duci Karinthiae de pace cum Friderico reformanda rescribit quod si ille ad ea quae honorem Dei et Apostolicae Sedis respiciunt se paratum offerat, huic sinum Ecclesiae libenter aperiet. (Inedit. ex regest. Gregor. IX, ann. XV, no 91, in coll. Laporte du Theil, ap. Bibl. Cesar. Paris.) Gregorius, etc., nobili viro duci Karinthie, etc. Nobilitatem tuam dignis laudibus in Domino commendamus quod nos ad reformandam pacem cum Friderico dicto imperatore tuis inducere litteris studuisti. Propter quod scire te volumus quod, cum dictus Fridericus se dignum Ecclesie pace reddiderit et ad ea que honorem Dei et apostolice sedis necnon bonum statum populi christiani respiciunt, offeret se paratum, ei ad sinum matris Ecclesie humiliter redeunti libenter aperiemus gremium apostolice pietatis. Datum Laterani, XIII kalendas julii (a), anno XV. Imperator discedens a Faventia venit Fanum, quam circumposita obsidione cum flectere ad sua vota non posset, in exterioribus vastat. Et discedens inde vadit Spoletum quod recipit ad mandatum suum. Assisii civitatem sibi renitentem similiter vastat exterius. Ricc. de Sancto Germ. Chronic., ad ann. 1241. Junio. Spoletum, 20 junii. Fridericus, Romanorum imperator, scribit senatui Romano se In castris ante receptis nuntiis de Tartarorum adventu proximo versus Urbem dirigere gressus suos, cum Papa compositurum si fieri possit, ne praeterito edoctus aliquid periculi post terga sua relinquat, et ut ita contra Tartaros securius arma vertat. Hortatur simul ut secum ad defensionem fidei christianae Roma assurgat et significat regem Ungariae sibi regnum idem subjecisse. (Edit. ap. Petr. de Vin. Epist., lib. I, cap. XXX, sed mendose et ordine turbato. Ibi vero correctius, ordinatius et integrius ex cod. Bibl. Cesar. Paris., fonds Saint-Germain-Harlay, no 455, pars I.) Fridericus, etc. Perfecte sollicitudinis zelus quo sicut pater imperii statum ejusdem diligere cogimur et tueri, propensius nos inducit non tam manifesta pericula quam suspecta vereri nec provisionem differre cautele quousque certitudinem rei per oculate fidei testimonium adsequamur. Sed quanto majora timentur esse dispendia, tanto promptior et perfectior debet esse cautela. Infestam igitur nobis et infaustam omnibus famam de tartarica tempestate finibus imperii jam vicina, per nos quos ex vicinitate loci primos invenit, ad vos certius et ordinatius deducendam id circa vobis describimus, ne super tanto discrimine taciti videamur. Audi |